10 χρόνια μετά

Μαρίζα

    Βρίσκομαι στην παιδική χαρά με το κοριτσάκι μου. Είναι πραγματική ευτυχία να την βλέπω να παίζει, παρά τα αρκετά προβλήματα υγείας που έχει αντιμετωπίσει. Όπως φαινόταν από τον υπέρηχο, είχε πρόβλημα καρδιολογικό πρόβλημα μάζι με κάποια άλλα. Ευτυχώς αποδεικνύεται δυνατή και πεισματάρα, σαν εμένα. Φυσικά τα ξεπερνάει όλα δίπλα στον Άγγελο, που τον αναφέρει άγγελο της και αν δεν ήταν αυτός , δεν θα τα κατάφερνε ούτε οικονομικά ούτε συναισθηματικά. Τρέχει στο μέρος μου, ενώ ξαφνικά με ρωτάει.

   - Μανούλα, πες μου ότι δεν θα πάμε ποτέ ξανά στο νοσοκομείο. Επίσης, θέλω να δω την νονά μου.

    Βρίσκω την δύναμη και της χαμογελάω. Η υγεία της δείχνει καλή και οι γιατροί είναι αισιόδοξοι. Σε αυτό συνέβαλε ότι είχε ολόκληρο νοσοκομείο στα πόδια της και ό,τι θεραπεία χρειαζόταν. Επίσης βοήθησε πολύ και η παρουσία του Άγγελου, καθώς του έχει αδυναμία και από εκείνον αντλεί μεγάλη ψυχική δύναμη. Κάποιες στιγμες αναρωτιέμαι, αν τα προβλήματα αυτά οφείλονται στις ουσίες που μου είχε χορηγήσει ο Δημήτρης την ημέρα της σύλληψης. Αυτό πιστεύει και ο άντρας μου κάτι που έχει κάνει το μίσος αξεπέραστο για τον πρώην παιδικό του φίλο.

    Όσο για την νονά της δεν είναι άλλη από την κολλητή μου την Εύα. Ως ένδειξη συμφιλίωσης και συγχώρεση της την βάφτισε. Ομολογώ, είναι θαυμάσια πνευματική μητέρα και φίλη. Παρά τα λάθη της μετάνιωσε πραγματικά και από τους μου έχει σταθεί σαν αδελφή. Βέβαια αυτό το διάστημα λείπει στο εξωτερικό, καθώς αποφεύγει τον Κώστα, που την είχε χτύπησει επίτηδες με το αυτοκίνητο τότε και τώρα την πολιορκεί ερωτικά, αφού βγήκε από την φυλακή. Ο Άγγελος βάζει στοίχημα ότι θα την καταφέρει στο τέλος. Ωστόσο, αγκαλιάω το παιδί μου και του απαντάω.

     - Μην ανησυχείς. Όλα καλά θα πάνε. Η νονά σου πάλι θα έρθει η ίδια σε κάποιες μέρες και θα την δούμε.

    - Μαμά, τελικά θα πάμε στον γάμο του θείου - μπαμπά Δημήτρη και Αντωνίνας; Ο πατέρας μου ο Άγγελος λέει όχι και δεν θέλω να τον ατεναχωρήσω.

    Με αυτά τα λόγια ετοιμαζόμαστε να επιστρέψουμε σπίτι. Έτσι κι αλλιώς έχουμε προετοιμασίες του αυριανού γάμου. Παντρεύεται η Αντωνίνα, η αδελφή του Άγγελου και κουνιάδα μου τον Δημήτρη. Ναι, τον Δημήτρη. Πάρα τα χρόνια που την έστειλε στο εξωτερικό ο αδελφός της, τα βρήκανε μετά την μετάνοια του για όλα. Έτσι αρχίσανε τα πανηγύρια στο δικό μου σπίτι, καθώς δεν είναι κάτι που δέχεται ο Άγγελος. Αφού δεν την έκλεισε σε κανένα μπουντρούμι πρόκειται για θαύμα.

   Ο Άγγελος μόνο στο άκουσμα του ονόματος του γίνεται ταύρος θηρίο ανήμερο. Μέχρι τώρα είναι κάθετος να πάει στον γάμο της αδελφής του ή εγώ με το παιδί, το οποίο η Αντωνίνα το έχει ετοιμάσει για παρανυφάκι. Μέσα από αυτές τις εντάσεις άκουσε καταλάθος η μικρή για την πατρότητα του Δημήτρη κιόλας. Όχι ότι άλλαξε κάτι για εκείνη, αλλά πυροδότησε και άλλο την μανία του άντρα μου εναντίον του Δημήτρη. Λες και εκείνος της το ανακοίνωσε.

    Φτάνουμε στο σπίτι, ενώ έχω χαθεί στις σκέψεις μου. Η μικρή τρέχει αμέσως στο γραφείο του Άγγελου και πηγαίνει στην αγκαλιά του. Εκείνος αμέσως την σηκώνει πάνω και φιλάει το κεφαλάκι της. Έχουν μοναδικό δέσιμο και η μικρή λατρεύει το χώμα που πατάει. Έχει περισσότερη αδυναμία στον Άγγελο παρά σε μένα. Βασικά μπροστά του δεν με λογαριάζει. Αμέσως τον ρωτάει.

    - Μπαμπάκα τελικά αύριο θα πάμε στον γάμο; Θα ντυθώ παρανυφάκι; Θα κάνω ό,τι μου πεις, γιατί δεν θέλω να στεναχωριέσαι. Βέβαια πολύ θα χαρώ, καθώς δεν έχω βάλει ποτέ παρανυφικάκι.

     - Πήγαινε μέσα κουκλίτσα μου, να μιλήσω λίγο με την μητέρα σου και θα σου πούμε μετά εμείς.

    Φεύγει από την αγκαλιά του, αφού του δίνει ένα ακόμη φιλάκι στο μάγουλο και μένουμε οι δυο μας. Με κοιτάζει με το άγριο βλέμμα του, ενώ εγώ αγγίζω τρυφερά την κοιλιά μου, καθώς περιμένω το παιδί μας. Το δικό μας παιδί. Του Άγγελου και της Μαρίζας. Αργήσαμε, καθώς γέννησα μικρή την Όλια και περάσαμε δύσκολα τα πρώτα χρόνια με την υγεία της και ήθελα να δουλέψω κιόλας, όμως ήρθε την κατάλληλη εποχή.

   Δεν πιάνει όμως ακόμα και το κόλπο της κοιλιάς, καθώς πρόκειται για τον Δημήτρη... Είναι ικανός να χαλάσει την πιο ευτυχισμένη μέρα της αδελφής του, γι' αυτό το πείσμα.  Πρέπει όμως κάποια στιγμή να το δεχτεί και να έχει δίπλα του την αδελφή του. Πριν του μιλήσω, μου ξεκαθαρίζει εκείνος την θέση του.

    - Δεν πηγαίνω στον γάμο κι ούτε τα παιδιά μου θα πάνε. Ξέχασε το. Δεν θα αφήσω το αγέννητο αντράκι μου να πάει σε αυτό το τσίρκο κατά συνέπεια και εσύ. Θα το δεις, όταν δεν ντυθώ και έχω κλειδώσει μέχρι και τα παράθυρα του σπιτιού.

   - Μην με κάνεις αύριο να φωνάξω κλειδαρά και να σε γδύνω με το ζόρι για να αλλάξεις ρούχα, ενώ είμαι με την κοιλιά τούρλα.

     Αναστενάζει και μου απαντάει.

    - Αν εξαιρέσεις τον κλειδαρά, δεν είναι άσχημη ιδέα το δεύτερο σκέλος της ευχής σου, που θεωρείς απειλή.
 
   Γελάω με την όρεξη που βρίσκει, όμως πέρα από την πλάκα πρέπει να βρούμε μια λύση. Εξακολουθώ να επιχειρώ να τον πείσω, ελπίζοντας πως στο τέλος θα με ακούσει.

    -  Λοιπόν, μετά από δέκα χρόνια πιστεύω ήρθε η ώρα να αφήσουμε όλα τα άσχημα του παρελθόντος πίσω μας. Αυτό δεν θα επιτευχθεί, αν κρατάμε κακίες και αρνητικά συναισθήματα για ανθρώπους. Στην τελική ο Δημήτρης είναι η αιτία που γιορτάζουμε τόσα χρόνια μαζί. Ας δεχτούμε ότι μπορεί να είναι η ευτυχία της αδελφής σου.

   - Στα πενήντα χρόνια μαζί συζητάμε να τον ευχαριστήσω που σε έβαλε στην ζωή μου, όχι όμως ακόμα. Θεωρείται λήξαν αυτό το θέμα. Αύριο πάλι. Έχουμε σημαντικότερα να πούμε. Θα έρθει η κουμπάρα μας η Εύα με... τον Κώστα! Άλλη μια φορά που έπεσα μέσα. Τέλος ο γιατρός της κόρης μας μου αποκάλυψε ότι κάτι περίεργο έγινε την τελευταία φορά. Δεν φαίνεται ξαφνικά κανένα πρόβλημα να έχει, όμως η θεραπεία της δεν είναι δυνατή να εξαλείψει μόνη της το πρόβλημα. Θα πρέπει να κάνει κι άλλες εξετάσεις και αν βγουν καλές, θα πρόκειται για θαύμα μου είπε.

   Τον παρακολουθώ έκπληκτη. Ποτέ έγιναν όλα αυτά; Η φίλη μου η Εύα με τον Κώστα , ενώ έτρεχε να τον αποφύγει και επίσης για την κόρη μας. Αυτό κι αν φαντάζει απίστευτο! Μετά από τόσα χρόνια ταλαιπωρίας υπάρχει περίπτωση να έγινε το θαύμα και να μην χρειάζεται τίποτα το κοριτσάκι μου; Πάντα όσο έχω δίπλα μου τον Άγγελο έχω πίστη ότι όλα θα πάνε καλά, αυτό όμως ξεπέρασε τις προσδοκίες μου. Πλέον το παιδί μας θα είναι εντάξει; Βλέπει που σκέφτομαι όλα τα γεγονότα και μου αγγίζει το πρόσωπο τρυφερά και μου λέει.

    - Στο είχα πει από την αρχή ότι όλα θα πάνε καλά και δεν θα κρατήσει για πάντα αυτό. Τώρα στο τελευταίο νέο της ημέρας. Θα σε αφήσω σήμερα έγκυο πάλι και θα κάνουμε δίδυμα στο τέλος που μου μιλάς όλο για τον γάμο.

    Γελάω και τον σπρώχνω πειραματικά. Δεν είναι άγγελος μόνο της κόρης μου, αλλά και δικός μου. Δίπλα του ζω πραγματικά ευτυχισμένη και έχω κάνει όλα τα όνειρα μου πραγματικότητα μάλιστα με παρότρυνση του πάντα. Ασχολούμαι με παραγωγή ταινιών όπως ήταν το όνειρο μου και τον βοηθάω στις επιχειρήσεις του, όταν έχω χρόνο και όρεξη. Μου αρέσει να τον αφήνω με το στόμα ανοιχτό, μιλώντας με μεγάλους επιχειρηματίες. Του δίνω ένα φιλί και δεν θέλω να τον αφήσω από την αγκαλιά μου.

    Έτσι μας βρίσκει η κόρη μου και έρχεται και μπαίνει ανάμεσα μας, χωρίζοντας μας. Απομακρυνόμαστε, ενώ με επιπλήττει.

    - Έχουμε πει θέλω να ευχαριστιέμαι τον μπαμπά μου, που τον αγαπώ ως τον ουρανό. Είναι ώρα τώρα να απαντήσει σε μένα, αν θα πάμε στον γάμο.

     Ο Άγγελος γελάει και παίρνει αγκαλιά την κορούλα μας ευτυχισμένος, ενώ της απαντάει.

    - Ότι θέλει η κοράκλα μου, αρκεί να μου πει κι άλλες φορές ότι με αγαπάει. Και μόνο αν μου δώσει φιλιά στο μάγουλο!

    Η κόρη μας χαμογελάει πιο ευτυχισμένη από ποτέ, ενώ εγώ μένω άφωνη. Ελπίζω να κρατήσει αυτή την στάση αύριο και να μην με σκάσει για να πάμε στον γάμο.