Ik kijk naar mijn horloge en zie dat ik nog ongeveer een kwartier heb voor de uitzending begint, en ik ben al bij de studie. Mijn mondhoeken krullen omhoog en ergens ben ik toch wel een beetje trots op mezelf. Ik bedoel, ik ben precies op tijd zonder me te haasten! Dat terwijl er toch heel wat problemen zijn met het openbare vervoer met dit weer. Oh en dan heb je ook nog eens al die stress om Max, bedenk ik me met een frons. Met Max gaat het echt niet goed, en dat merk  je overal aan. Misschien moet hij eens met een dokter gaan praten, want ik kan nu niet echt veel voor hem doen.

Rillend loop ik het gebouw binnen, even twijfel ik nog of ik mijn jas uit moet trekken. Maar het is echt te koud en alle mensen die door de gang lopen hebben ook nog gewoon hun jas aan. Bovendien heb ik nog nooit ergens een regel gezien die het verbiedt, dus ik loop met mijn jas nog aan naar de nieuws studio.

Ik open de deur en bedenkt me dat monitor kapot is, ik heb er al verschillende mensen over horen klagen, dus daardoor heb ik er me goed op voorbereid. Ik heb thuis al notities gemaakt over het item van vandaag. Hoe meer ik er over las, hoe enthousiaster ik er over werd. Daardoor komt het ook dat ik nu sta te popelen om te beginnen.

Tot mijn schrik zie ik als ik binnenkom dat de monitor al gemaakt is. Normale mensen zullen denken dat ik daar blij mee zal zijn. Alleen het probleem is dat ik me juist heb voorbereid met mijn eigen aantekeningen en tekst, en dat als ik het nu via de monitor moet doen ik helemaal in de war raak.

'Ben je er klaar voor?' vraagt iemand die ik nog nooit heb gezien maar waarschijnlijk van de crew is, aan mij.

Ik kijk haar een tikkeltje bezorgd aan. 'Ik dacht dat de monitor kapot was, dus ik heb aantekeningen gemaakt en ik zou het nu dus liever zonder monitor willen doen.'

Het meisje draait aan haar blauwe plukken haar en kijkt me bedachtzaam aan. 'Ik vraag het wel even aan de regisseur.' Meteen loopt ze weg naar de vrouw die dus de regisseur is. Ik kijk haar blij na. Na een tijdje komt ze terug met een vrolijke uitdrukking op haar gezicht.

'het mag, het is allemaal geregeld.' Ik geef het meisje een vrolijke bedankt, blij dat iemand me geholpen heeft. Voordat ik wil vragen wie ze eigenlijk is hoor ik de regisseur roepen.

'We gaan live in 10, 9...'

Snel ga ik in het midden van de studie staan en laat mijn blik rusten op de camera voor me. Kom  op Oliver, je kan dit.

Als de vrouw bij nul is lach ik naar de camera en begin  ik met praten.

'Goededag Raya's, Aardlingen en andere wezens! Jullie kijken nu naar het avondjournaal van maandag 12 december.'

Zenuwachtig staar ik naar mijn notities en plots overvalt een gevoel van angst me. Ik heb de notities niemand laten nakijken, dus wat als ik per ongeluk een regel heb overtreden? Shitt, scheldt ik in mezelf. Zonder de angst te laten merken ga ik verder met het verhaal.

'De planeet trekt steeds meer Aardlingen aan, maar er is nog genoeg plek over! Daarbij zijn er ook mensen die eerst wat meer over Raytis willen weten, voordat ze hier naar toe vertrekken. Daarom heeft koningin Morgan besloten dat er een website gebouwd moet worden.'

Ik draai met mijn hoofd de andere kant op, en de camera volgt me. 'De website staat al online en de vele mensen die hem al bekeken hebben vinden het prachtig.'

Op het screen achter me verschijnt een plaatje van de website. En, eerlijk is eerlijk, hij is ook gewoon geweldig!

'Als je de site wilt bezoeken ga je naar dit adres, onder aan het screen verschijnt het adres, en kun je lekker rond scrollen.' Ik geef de camera mijn vrolijkste glimlach en begin aan de afsluiting. 'Bedankt voor het kijken van dit journaal, en nog een goedenavond!'

Het rode lampje wat betekent dat het live wordt uitgezonden dooft langzaam en als het lampje helemaal uit is haal ik opgelucht adem. Weer een journaal overleefd, en volgens mijn gevoel ging het allemaal goed. En die site is gewoon te gek! Ik heb er zelf ook al even rond gekeken in mijn vrije tijd, en hij is echt mooi!

Ik lach vriendelijk naar het meisje met de blauwe haren en loop de deur uit. Om hulp vragen voor iets wat eigenlijk niet de bedoeling is, is totaal niks voor mij. Maar een journaal verpesten, blijft altijd nog erger.

De link van de site: http://planetraytis.weebly.com