'Weet je,' vertel ik Jabby dan, 'misschien schrijf ik dit keer wel helemaal geen brief.'

Met een lach snuift hij me af. Net alsof ik een grapje maak. Ik ben echter bloedserieus. Je wensen opschrijven is zo'n chaos altijd dat ik het misschien wel gewoon beu ben. Ik wil hem dat dan ook echt even mededelen als ik niet wordt onderbroken door de aftellende Rif. Wat doet die teleprompter überhaupt weer terug hier. Vlug steek ik mijn tong naar hem uit voor ik "professioneel" mijn stuk begin.

'Eieren, de Litiriaboom en onze lieve koningin, natuurlijk denken we bij deze formule maar aan één ding: Litiria. Deze feestmaand is dan ook officieel begonnen!'

Ik doe vlug een pluk zilverkleurig haar achter mijn oren als de camera draait. 'Officieel was deze al 9 april begonnen, maar vanaf nu is iedereen al geheel in de stemming. Raya's zijn druk aan het bedenken wat hun wensen zijn en willen maar al te graag het beste kostuum vinden voor het festival.'

Ikzelf weet niet wat ik aan moet doen. Ik kan het niet laten kort weg te kijken naar Jabby. De kneus wil als piraat gaan. Zal ik ook als piraat gaan? Dan worden we zo'n vaag koppel. Als we überhaupt een koppel zijn.

Ik hoor een "subtiel" kuchje van Rifs kant en lees vlug voor wat op zijn teleprompter staat. Ik hoor mezelf dan ook 'Kostuums zijn niet alleen voor de kleintjes, maar de grote mensen kunnen er ook van genieten.' Het herinnert me gelijk waarom ik dus nooit bij de teleprompter voorlees. Belachelijk gewoon.

'Natuurlijk is dit ook weer de enige mogelijkheid om binnen de Koninklijke Tuinen te komen en even wat van de koninklijke natuur op te snuiven. En dieren natuurlijk, koningin Morgan is nog altijd de enige in het bezit van de Litier.' Ik wenk de cameraman dichter naar me toe zodat hij inzoomt op mijn gezicht. 'Tussen jou en mij,' fluister ik dan, 'dat beest is lelijk en ongelooflijk arrogant. Vandaar dat hij maar al te goed bij de koningin past.'

Ik mompel een 'terug naar het nieuws' voor ik dan ook daadwerkelijk weer serieus verder ga. Ik zie Rif facepalmen en diep zuchten. Mijn tekst is nog altijd beter dan de zijne.

'Mensen hebben dit jaar ook toegang tot de Koninklijke Tuinen. Ze hebben nog niet de eer gekregen om een Litiria dier in bezit te kunnen krijgen, maar koningin Morgan heeft me verzekerd dat dit in de volgende jaren kan worden verbeterd.' Dat laatste heb ik er maar bij geluld, maar ik kreeg laatst haatmails van wat mensen, zeggende dat ze gediscrimineerd worden voor de planeet waar ze vandaan komen. Dan maar de feiten een beetje verdoezelen.

'En wie weet, win je ook nog wat bij de loterij,' voeg ik er met een glimlach toe. Rif telt met zijn vingers van vijf tot één en laat me op het eind eindelijk weer ademen.

'Lilly!' roept Rif dan. 'Je kan niet zomaar de koningin live beledigen,' komt Marley er dan bij.

'Kom op zeg!' zeg ik met gespreide armen, mijn bureaustoel draait een tikje naar rechts bij die beweging. 'Alsof iedereen altijd aardig tegen de koningin doet.'

'Live wel,' wijst Marley erop aan. Rif kijkt er voldaan bij. Eikel. Ik wil al verder gaan als Marley mompelend en vermoeid weg loopt.

'Ik word al misschien ontslagen...' vang ik nog op, maar ik twijfel of ik het echt goed heb verstaan. Ik haal mijn schouders en richt me weer op Jabby.

'Jabby,' zeg ik dan als de camera uit staat. Lui rol ik de stoel zijn richting op zonder op te staan. 'Ik denk dat ik toch maar zo'n brief schrijf aan de Litiriaboom. Misschien levert het me geluk op.'

'Zie je wel,' mompelt Jabby met rollende ogen. Voor ik boos kan worden geeft hij me een kusje op mijn voorhoofd. Misschien zijn we wel een koppel.

Een klein beetje op zijn minst.