Einde Natalis

'Ja mam, alles is hier goed,' zucht ik door mijn mobieltje heen. 'Nee, ik heb niet teveel gedronken.'

'Mam! Hou eens op, ik ben niet gewond geraakt anders was ik nu toch niet met jou aan het bellen? Ik ben trouwens Oliver hè, je kent me toch nog wel?'

'Oh alle Raya's nog aan toe, alles is gewoon helemaal prima. Trouwens, ik moet over een paar minuten weer een nieuwsitem presenteren dus ik hang op. Doei mam!'

Abrupt hang ik op. Ik moet echt over een paar minuten presenteren, en mijn moeder kennende had ze me nog minstens een half uur aan de telefoon gehouden als ik niet plotseling had opgehangen. Sorry mam, zeg ik in mijn hoofd tegen mijn moeder, maar dit is op dit moment wat belangrijker. Heel wat belangrijker.

Ik loop de nieuwsstudio in en zwaai naar de jongen die achter de teleprompter zit. Ik heb hem hier nog nooit gezien maar een beetje vriendelijkheid kan nooit kwaad. Bovendien zit hij achter de teleprompter, en de teleprompter is belangrijk voor het nieuws item. Stel je voor als ik hem kwaad maak. Mijn mondhoeken zakken omlaag met alleen al de gedachte eraan.

Ik strijk snel nog mijn jasje glas en loop naar de plek waar de camera's op gericht zijn. Zometeen zal ik op bijna alle tv's op Raytis te zien zijn, wat nog steeds bijna niet voor te stellen is.

'We gaan live over drie minuten!' roept de cameraman die het dichts bij me staat. Ik geef hem een vriendelijke knik terug. Drie minuten, nog tijd genoeg om snel mijn notities nog een keer door te nemen. Ik ga me natuurlijk aan de teleprompter houden, maar in de regels staat ook dat je overal op voorbereidt moet zijn (niet dat dat mogelijk is), dus zelf informatie over het onderwerp opzoeken kan geen kwaad.

Zenuwachtig frummel ik aan mijn jasje. Zoveel nieuwsitems heb ik nog niet gedaan. dus het is nog niet echt een routine geworden. Elke keer is het weer hopen dat het goed gaat. Maar meer als mijn best doen is helaas niet mogelijk

'Live in 3, 2... 1!' roept dezelfde cameraman deze keer.

'Goeiemorgen Raya's, Aardlingen en andere wezens. Jullie kijken naar het nieuws van 5 januari, de dag waarop Natalis wordt afgesloten,' lees ik van de teleprompter af.

'Dit jaar was het weer een Natalis om nooit te vergeten. Het was gezellig zoals alle andere jaren, en op Killydag werden duizenden gala's georganiseerd. Maar dit jaar waren er ook voor het eerst bijvoorbeeld kerstmannen! Die zijn overgenomen van de kersttraditie op aarde.'

Achter me verschijnt een levensgrote afbeelding van een kerstman waar een kleine Raya bij op schoot zit. Het Rayakind kijkt een beetje bang, zie ik terwijl mijn ogen erlangs flitsen, alleen je moet wel echt erop letten als je het wilt zien.

'Ook de koningin heeft dit jaar weer een gala georganiseerd,' zeg ik terwijl ik mijn gezicht naar de andere camera went. Ik glimlach breed.

'Reporters, interviewers, vele waren aanwezig. Ook de koningin zelf, die een toespraak hield.' Ik loop wat aan de kant zodat achter me de beelden goed zichtbaar zijn van het gala.

Er zijn beelden van enorme chocoladefonteinen, duizenden Natalisballen, de rayamenigte, en een klein stukje van de toespraak van koning Morgan. De reportage sluit af met een shot om twaalf uur, waar de duizenden Raya's en mensen hun killy naarbinnen gieten.

'Alle Natalisballen en spullen kunnen weer worden opgeruimd, want vandaag wordt Natalis echt afgesloten.' Terwijl ik het zeg word ik vanbinnen een beetje treurig. Natalis is altijd een van de mooiste periodes van het jaar en dat is nu bijna afgelopen.

'Oh, een beetje laat maar nog een gelukkige Killydag!' sluit ik het nieuwsbericht af.

Het rode lampje wat aangeeft dat we live zijn, dooft langzaam uit en eindelijk durf ik adem te halen. Opgelucht loop ik de studie uit terwijl ik vrolijk doei roep en ga zitten op een bankje in de gang. Luna komt me zometeen hier ophalen om uit te gaan eten en daarom moet ik hier nog even wachten.

Mijn gedachte dwalen af naar het nieuwsbericht en ik besluit mijn telefoon te pakken om te kijken wat de reacties er tot nu toe op zijn. Mijn mondhoeken krullen langzaam omhoog als ik zie wat er op het scherm verschijnt.

17 gemiste oproepen!

42 gemiste Rayappjes!

Allemaal van mam.

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top