(NEEM DIT NIET SIRIEUS. SPAMMEN OMDAT JE HET STOM OF GRAPPIG VIND MAG. I LIKE REACTIONS. OKE. RANDOM. LAAT MAAR. IN IEDER GEVAL. NIET. SIRIEUS. NEMEN. OK. VEEL PLEZIER XD)

Lieve familie die dit leest,

Als jullie dit lezen ben ik hoogswaarschijnlijk in de hemel. De bunker staat op instorten, links en rechts vallen doden(*kuch* afgegooid worden *kuch*) en de hoest heerst overal.

Ik en een vriendin zitten in onze bunker en zien door een spleet ALLES gebeuren. We zitten te praten over Once Upon A Time, tattoo's en veel meer. Ondertussen schrijf ik aan jullie deze (*doorgekrast*liefdesb-) afscheidsbrief. Op zich is het nog wel vol te houden in deze oorlog. Ja, deze oorlog. DE grote oorlog. De oorlog van De Lintjes tegen De Niet Lintjes. De oorlog is al zo lang bezig, twee lesuren.

Toen de gymdocent ons indeelde in onze 'partij' had ik nog hoop. Vertrouwen. Moed. Maar mijn vertrouwen was in het begin al helemaal verdwenen, toen ik zag dat drie vriendinnen in De Niet-Lintjes partij zaten...VERRADERS (*Kuch*)!!!  Mijn moed zakte een tijdje erna in mijn schoenen, ik zag hoe mijn lieve andere vriendin werd gedood (*KUCH* afgegooid). Ik ga haar nooit meer zien en dat doet me zo veel pijn...

Mijn hoop. Die hield het nog wel het langst vol. Toen onze groepen onze yells gingen laten horen brandden mijn hoop als een steekvlam in mijn borst. "YELL YELL YELL, WIJ VERLIEZEN WEL!!!" Riep onze partij keihard. Toen, was de oorlog begonnen...
Maar nu? Nu is mijn hoop weg, net als de rest. Het enige wat ik nu wil is dat die verdomde schoolbel gaat en dat onze bunker niet instort, zodat ik en mijn vriendin niet worden geplet.

Lieve familie, voor als ik jullie niet meer zie. Ik heb een geweldige tijd gehad, ik hield van mijn leven. Ik hield van jullie, van mijn vrienden, van mijn internetvrienden en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik hou van jullie, met heel mijn hart en ik zal altijd van jullie blijven houden. ZELFS als ik in de hemel ben.

Liefs, je dochter die de halve oorlog van De Lintjes tegen De Niet-Lintjes in de bunker zat en deze brief schreef.

PS: De bel is gegaan. Ik leef nog