Chapter 34

By eleven in the evening, naghanda na kaming umalis ni Bennett ng hotel para pumunta sa Basco Airport pabalik ng Manila. Good thing for us na hindi na-cancelled ang flight namin today dahil sa sama ng panahon kaninang umaga. Though Bennett told to me earlier na babalik ulit siya rito to experience going to Sabtang and Itbatan. Marami pang lugar na pwedeng puntahan sa Batanes, we just only have a limited time.

On our way to airport, bumili pa kami ng ilang mapasasalubong namin sa Manila—sa mga kaibigan namin. Ako na nagbayad sa mga binili ko since hindi naman para sa akin 'yong mga ibibigay ko. Hiyang-hiya na ako kay Bennett dahil siya lahat ang gumastos dito sa stay namin sa Batanes.

Habang naghihintay kami sa boarding namin, nakahilig ang ulo ko sa kanyang balikat habang magkahawak ang kamay naming dalawa. We were like that until we've heard an announcement na made-delay ang aming flight dahil sa sama ng panahon sa Manila. Malakas daw ang ulan do'n ngayon at medyo delikado kung lilipad ang mga eroplano kaya ngayon waiting game kami kung anong oras kami makakapag-boarding.

"Bakit lagi na lang umuulan kapag magkasama tayong dalawa?" tanong ko sa kanya. Sinilip ko ang mukha niya at tiningnan niya rin naman ako.

"Maybe the rain loves us," he said. "Maybe the rain is trying to tell us something."

"And what could that be?"

He shrugged off. "I don't know... I was wondering that as well." He then traveled his fingers on my hair and leave traces of kisses on my hair. I rest my head solemnly on his shoulder and he just murmured something else that brought me to sleep. Hindi naman incantation, sadyang tinamaan na rin ako ng antok.

Nagising na lamang ako ng bahagya akong niyuyogyog ni Bennett. Nang imulat ko ang mata ko ay inanunsyo niya sa aking boarding na kami dahil after four hours of delayed flight ay lumapad na ang aircraft mula Manila. Patungong Manila ay halos two hours din ang biyahe namin kaya paniguradong bandang alas y sais ng umaga'y makararating na ako sa dorm saka ako uuwi sa bahay sa Q.C.

When we finally boarded in the aircraft and I seated next to the window side again. I tried to stay awake from the rest of our flight dahil naka-idlip na rin naman ako, I joined Bennett stayed up. When the crew started going through rows selling some foods and beverages. Kahit ayaw ko ay binilhan pa rin ako ni Bennett ng sandwich at juice. He only bought himself some drink and that's already enough for him.

Quarter to six, a moment before our landing back in Manila, we saw the sunrise. Hindi pa rin gano'n kagandahan at panahon at medyo makulimlim pa rin. Maulap ang kalangitan pero mula sa aming kinaliliparin ay tanaw namin ang pag-angat ng araw.

"How beautiful it is for us to witness the sunrise in different settings, right?" he muttered.

"Yeah, you're right... and it's wonderful that I've got to experience it with you."

He then locked his hand on mine and planted a kiss on the back of my hand.

"I hope we could still be like this..." he muttered and that brought confusion into me. Dahan-dahan niyang binitawan ang kamay ko saka siya umayos ng kanyang pagkauupo.

Napabuntonghininga na lamang ako at pinanood ko na lamang sa bintana ang paglapag ng eroplano sa airport. When everything safe and steady and the crew announces something I haven't really focused on. Tumayo na lamang si Bennett at sinundan ko ito. He still carried my back, but when we're finally out of the aircraft, everything changed then.

It's still heavily raining sa Manila. Akala namin sa Batanes lang 'yon pero 'yon pala, just in, iyong low pressure area na nasa Pinas ngayon ay ganap ng tropical storm at kung tuluyang lumakas ito ay baka magpataw na sila ng signal number sa ilang lalawigan kaya kailangan naming umalis at makauwi sa mga bahay namin.

I messaged my mom first dahil pagkatapos kong dumaan sa dorm ay uuwi na kaagad ako papuntang Q.C. Iiwanan ko lang ang ilang gamit ko sa dorm ko since hindi ko kayang magdala ng madaming gamit.

"Ang lakas pa rin ng ulan," aniko. "Nakapag-book ka na ba?" tanong ko kay Bennett.

Hawak nito ang phone niya at nakalapat sa tainga na kompirmadong may kausap siya roon. Nanahimik na lamang ako at hinayaan ko siyang gawin ang dapat niyang gawin. Ilang saglit lang ay binaba na niya ang tawag at sinuksok ang kanyang phone sa bulsa nito.

"He's coming," anunsyo nito sa akin. Tumango na lang din ako pero pansin ko rin naman agad ang pag-iwas nito ng tingin sa akin. Hindi ko na lang din naman inisip 'yong biglang pagbabago ng mood niya. Baka pagod lang din siya. "There he is." Muling anunsyo ni Bennett at itinuro ang sasakyan na hihinto sa harapan namin.

Natigilan ako saglit dahil ang pamilyar sa akin no'ng sasakyan hangga't sa huminto na iyon at lumabas si Archie ng sasakyan suot-suot ang malaking ngiti sa mukha. Yakap agad ang isinalubong nito kay Bennett at gano'n din sa akin na may kasamang halik sa pisngi.

"How's the trip, guys? Was it fun?" Archie asked enthusiastically.

"It was," tipid na sagot sa kanya ni Bennett. Pinaglalagay naman nito sa loob ng sasakyan ang mga gamit namin.

"What about you, Isel?" Archie asked. He's holding me on my shoulders na para bang ayaw niya akong pakawalan. The confusion plastered in my face dahil hindi ko maintindihan kung anong nangyayari. Hindi ko naman matanong kay Bennett iyong nangyayari dahil parang wala lang sa kanya. "Hey, are you okay?" tanong muli ni Archie. Lumingon naman si Bennett sa akin pero walang ekspresyon ang mukha niya. Ibinaling ko kaagad kay Archie ang tingin ko.

"Huh? Wala... medyo pagod lang."

"Then let's get you back home," aniya.

"Take her to her dorm first," ani Bennett.

"Alright, let's go, guys!" Ang taas pa ng energy ni Archie at wala akong maintindihan sa nangyayari sa amin ngayon.

Archie wants me to sit in the front next to him while Bennett sat on the back. Pagkapasok ko sa sasakyan ay nagkatinginan pa kaming dalawa pero ako na agad ang unang umiwas ng tingin dahil sa tingin ko'y may maling nangyayari ngayon.

We thought we were okay. We're doing good back in Batanes. I know I've decided it for myself na si Bennett na ang pinipili ko, pero ngayon na si Archie pa ang nagsundo sa amin ngayon, I'm literally confused kung bakit niya 'to ginagawa. I know we did something so intimate last night and I'm not regretting that we did it, pero bakit pakiramdam kong bigla na lamang niya akong itinaboy nang makabalik kami ng Manila? Why do I feel like I was just only his escape to his world that's full of chaos?

I was quite on the ride, nakahilig lamang ang ulo ko sa bintana na para bang ayokong makipag-usap sa magkaibigang ito. Pinaghahandaan ko na nga rin ang sarili ko na sabihin kay Archie na meron namamagitan sa aming dalawa ng best friend niya. And I know that it will hurt him, ayoko lang din siya paasahin kung hinahatak ako ng taong gusto ko. Pero tama nga bang nagpahahatak ako na tila ba parang nagiging patibong na ang lahat.

And it doesn't take us long when we finally reached my dorm. Bababa pa sana si Archie ng sasakyan pero tinawag ko si Bennett. Hindi naman ito umangal. Inabot sa kanya ni Archie ang payong at nauna itong bumaba sa akin at pinagbuksan ako ng pinto.

He was about to lead me to the building nang hinawakan ko ang kamay niyang may hawak sa payong at pinigilan ko siyang tumuloy ro'n. Natapat kami sa harap ng sasakyan ni Archie. Medyo malakas ang ulan at hindi rin sapat ang payong na nagsusuklob sa amin dahil ang ilang parte ng braso ko ay basa na ng ulan.

"Ano 'to, Bennett? Ano 'tong ginagawa mo?"

Umiling naman ito na para bang hindi alam kung anong tinutukoy ko. "We're not doing anything, Criselda. And you're already at your dorm, take some rest."

"I will once we settled what's happening between us."

He shook his head. "There's nothing happening between us."

And for me, that was the most hurtful word I've heard. It's like he just forgetting in an instant what happened back in Batanes.

"You're kidding me, Bennett. Bakit si Archie ang nagsundo sa atin? I thought we're doing okay? I thought..."

"Criselda, you and Archie are dating and what happened in Batanes, stays there. But thank you for coming with me, I've had fun."

"Anong fun? We're having a lot of fun there, Bennett. At ano 'tong pinapakita mo sa akin ngayon? Why do I feel like na nilalayuan mo ako ngayon? Ano namang nagawa ko sa 'yo ngayon? Pagkalapag na pagkalapag natin dito sa Manila, you treated me like I'm someone else. Na para bang walang nangyari sa atin sa Batanes?"

"What?" nangangatal na usal ni Archie. "Something happened between you guys... in Batanes?"

Bennett took a deep breath and washed his face with his hands. "Fuck. I'm sorry, bud. Yes... something happened between us and I'm sorry to ruin it to you guys."

"I'm sorry, Archie, but I have to talk you out this one. I need to clear this one out with Bennett," aniko. Tinitigan lamang niya ako at walang kibo. Binalikan ko ang tingin kay Bennett. "I'm ready to tell Archie what we're having right now, Bennett. That you and I had something now. Don't deny it. You told me everything back then tapos ide-deny mo na lang sa akin 'yong ngayon?"

"Criselda, this is not the time to talk about it. Let's just talk some other time. We're all tired. Get some rest first."

Pero hindi ako nagpatinag kung hindi ay tinaboy ko ang kamay niya na may hawak na payong. Nang maibaba ang kamay niya at tuluyan naming sinalo ang ulan at unti-unti naming sinalo ang bawat pagpatak ng ulan at malalamig na ihip ng hangin.

"Tell me, Bennett! Ginawa mo lang ba akong pampalipas oras mo?"

"I didn't say that," he responded, shaking his head.

"E 'di sabihin mo kung bakit biglang nagbago ang pagtrato mo sa akin. Pagkatapos ng mga pinagsamahan natin sa Batanes at mga salitang binitawan mo sa akin, babawiin mo lang lahat ng 'yon? What the fuck lang, Bennett!!! Do you realize that I believe your words dahil ramdam kong sincere ka ro'n. Pinaniwala mo lang ba ako at ginamit?"

He grunted, looking away from my eyes.

"Magsalita ka naman! 'Wag mo naman akong gawing tanga rito! Hindi porque niloko ka ng jowa mo, nakahanap ka ng bagong magpaliligaya sa 'yo tapos bigla-bigla mo na lang bibitawan?! Hoy, Bennett, tao rin ako at kung sa tingin mo nadadala mo ako ng pera mo, pwes, itigil na natin 'to. I quit as your tutor. Kahit hindi mo na ako bayaran sa ilang araw ng session natin. Keep the money to yourself since mahilig ka namang sarilihin ang lahat at hindi iniintindi ang emosyon ng ibang tao—"

"Just shut up, Sel!" he shouted and shocked me. Nanginig ang kalamnan ko nang gawin niya 'yon sa akin. Umatras siya sa palayo sa akin at napatakip na lamang ang kamay sa mukha niya at umiiling-iling. "I didn't mean to say that, Sel. I know what we had together in Batanes is something I wouldn't forget, but I also respect you Archie, and your relationship with him. I stepped out of the line and I know I shouldn't have done that. And yes, I admit that I like you, but I can also say that you had Archie first than me."

"This is such a fucking stupid reason, Bennett."

"But it does, Sel."

"Alam mo para kang putanginang bagyo! Darating na lang bigla tapos iiwanan mo akong wasak na wasak! Isa kang delubyo, Bennett! No one will ever get over to what you did. Maybe you really deserved to be cheated on. I'm glad that you and Cinema have broken up. You're such a pathetic person. You disgust me, Bennett. You're just another fuck boy I never knew that exists."

I snatched my bag from his hand. Lahat ng pwersa ko ay binigay ko na.

"Maybe it was really wrong of me to trust and chose you."

"Criselda."

"Don't every call me by my name again. Hindi na tayo magkakilala. Hindi na kita kilala. Just like before, hindi natin kilala ang isa't isa. If you're just a coward, sana pala namatay ka na lang no'ng nabangga ka!"

"Isel, that's so harsh..." Archie muttered.

"Mag-bestfriend nga kayong dalawa, but I'm sorry... I'm cutting ties between the both of you."

And before I could even go ahead inside my dorm building, he grabbed my hand and I tried to shake it off pero hindi niya 'yon pinapakawalan.

"If you're cutting ties with me, then I'm getting back the one thing you've been keeping this whole." He was referring to the gold bangle. Mabilis ko namang tinanggal sa kamay ko at marahas kong inabot sa kanya. "Thanks."

"Isaksak mo sa baga mo!"

And I rushed inside the building. Narinig ko na lamang ang busina sa pag-alis nilang dalawa at tumakbo na lamang ako sa kwarto ko kung saan naabutan ako ni Tessa na basang-basa na naman. Hindi ko naman siya pinapansin kung hindi ay nagpalit lamang ako ng damit at pinatuyo ang buhok ko. I tried not to cry pero kahit ang babaw ng dahilan ng pagluha niyo, hindi ko in-expect na gagawin 'yon ni Bennett sa akin.

Tessa kept asking about what happened, but I never spoke a word about it. I just walked out of our room with a dry bag with me to go back home. I guess that's where I should be all this time and not with the person who can't even take responsibility for his actions.

This rain just sucks. I hope it never rained so that monster-monkey and I never met in the very first place.

***

Thank you for reading! I hope you enjoy this chapter! Let me know your thoughts! I would appreciate it so much!

#RainySeasonInManilaChapter34 #RSIMChapter34 #WTS5

Interact with me on Twitter >>> @Imjacobxoxo