Net als ik klaar ben met uitleggen wat er is gebeurd komt Mitch uit het bos. 'Zo zo daar hebben we onze verrader' Collin trekt zijn zwaard. En loopt dreigend naar Mitch toe. Een paar Centimeter voor hem blijft hij staan. Mitch doet zijn best om te doen alsof hij van niets weet. 'Waar heb je het over.' Angstig kijkt hij naar mij, help me. Lees uit zijn ogen, Ik doe niets. 'Maak het maar erger door te doen alsof je van niets weet' sist Peter naar hem. Mitch zet geschrokken een stap achteruit terwijl hij nog naar mij kijkt. 'Ik hoorde je in het bos, je wilde ons uitleveren aan Cobald' fluister ik zachtjes. Hij trekt lijkwit weg, ik kijk weg naar de grond, ik wil de blik van Mitch niet zien. 'Ik, ik had geen keus...'stamelt hij verontschuldigend. Hij staart naar zijn voeten alsof het een klein jongetje is die wordt betrapt op het stelen van een koekje. 'Mijn vader is Cobald zijn bondgenoot zie je.' Hij zucht. 'Maar ik ben het niet et zijn ideeën eens ik wil jullie echt helpen maar ik moet bij hun de schijn ophouden.' Nu wordt Tanja echt boos. 'Ik geloof er niets van, als je het niet met je vader eens was dan zou je zijn weggelopen!' verdrietig kijkt Mitch naar mij. 'Dat ging niet ze hadden mijn jongere halfzusje van zes gevangen, als ik weg zou lopen zouden ze haar doden.' De pijn die ik in zijn ogen zie is zo echt dat ik hem geloof. 'Ga weg' zucht Collin boos. Met een strakke beweging wijst hij het bos in. "Ga" hopeloos werpt Mitch een laatste blik op mij, dan draait hij om en rent het bos in, mijn hart verscheurd als hij het bos in rent. Ik begin zachtjes te snikken en zak in elkaar. 'Hey wat is er nou?' vraagt Anna, bezorgd ze knielt naast me neer. Snikkend leg ik mijn hoofd op haar schouder. 'Jij dacht dat ik hem gewoon leuk vond toch?' ik voel haar kikken. 'Dat was het nou net, hij is mijn Mate' met een beverige hand aait Anna me. Ik snik nog een keer. Schokkerig kom ik overeind. 'Kom we moeten verder, hoe eerder we Cobald hebben verslagen hoe eerder ik hem kan vergeten.' Collin knikt. 'Over 2 dagen komen we bij Cora's en Tanja's ouderlijk huis daar kunnen we eten en drinken inslaan.' Iedereen stemt in met het onmiddellijke vertrek. Maar wat we niet weten is dat er een onaangename verassing op ons wacht.