Het gevecht is over. Alle black bloods zijn gevlucht of gedood. Een grote vleeswond wond zit op mijn arm. Gelukkig ben ik een weerwolf en heal ik dus snel. Als Mitch ziet dat ik gewond ben komt hij bezorgt naar me toe rennen. 'Ben je oké?' zijn ogen zijn vol van angst en bezorgdheid. Ik glimlach lief naar hem en knik. Uit zijn zak haalt hij een klein verbandtrommeltje. 'Laat me dat even verzorgen' gewillig steek ik mijn arm naar hem uit. Uit zijn trommeltje haalt hij alcohol verband en een doekje. Met het doekje en de alcohol maakt hij mijn wond voorzichtig schoon. Ik kreun zachtjes als hij met het doekje in de wond komt, Dat prikt! 'Sorry' stamelt hij bijna onverstaanbaar terwijl hij op zijn tong bijt. Als het verband om de wond zit doet Mitch een stap achteruit. 'Zo klaar' ik inspecteer het verband kort, je kunt zien dat het met zorg is gedaan. 'Bedankt' Een jonge man komt naar ons toe lopen. 'Ik heb begrepen dat jij de leider bent van dat groepje van jullie' hij steekt zijn hand naar me uit. 'Alfa Drake' ik schud met mijn gezonde hand de zijne. 'Bedankt voor de hulp als jullie niet hadden geholpen dan waren we zeker in de pan gehakt' ik glimlach. 'Graag gedaan' ons groepje is ondertussen bij ons komen staan, 'ik zou jullie graag willen uitnodigen om bij ons te logeren en ik zou graag ter ere ven jullie een feest willen houden. Ik vind het best dus lopen we mee in een optocht van soldaten naar het dorpje dat Drake zijn territorium noemt.

Ik strijk nog snel mijn jurk glad voor ik naar buiten ga. Het is een koraal blauwe jurk met allerlei schelpjes, strak aan de bovenkant en weider van af mijn middel, de jurk loopt tot mijn knieën. Ann glimlacht,' je ziet er echt goed uit hoor' zegt ze nog een keer terwijl ze mijn bijpassende ballerina's toe werpt. Mitch klopt op de deur en doet open. Als hij mij ziet valt zijn mond open. 'wow' komt er zacht uit zijn mond. Hij herstelt zich snel als Collin binnen komt met hetzelfde gevolg. 'mag ik, ik bedoel mogen wij jullie begeleiden naar het feest?' ik grinnik, wat zijn ze toch lief, en knik. Ik haak mijn arm in die van Mitch en hij begeleid me naar het plein waar het feest word gehouden. Hij neemt me als een echte heer mee naar de dansvloer. 'Mag ik deze dans juffrouw?' vraagt hij met een overdreven bekakte stem. Ik grinnik, ik voel mijn wangen knalrood worden ik zal er wel uitzien als een tomaat. Toch houd ik mij aan mijn rol. 'Maar natuurlijk mijn charmante heer Mitch' antwoord ik, wat een charmante glimlach oplevert op zijn gezicht. Hij is zo knap... ik kan wel uren over deze seconden dromen. Het lijkt alsof we zweven over de vloer. 3 dansen doen we voor dat we een pauze gaan houden. 'ga je mee naar het bos voor een wandeling?' fluistert Mitch in mijn oor. Ik kleur weer rood, wat heb ik toch vandaag? Ik kijk weg zodat hij mijn rode kleur niet ziet, te laat hij heeft al een grijns op zijn gezicht. Ik knik.

Zwijgzaam lopen we het bos door, geen van beiden zegt wat. Het is een aangename stilte niet zo een waarin je niet weet wat je moet zeggen, het is gewoon niet nodig. Na een tijdje komen we aan opeen open plek. 'wist je' begint Mitch. O god nu gaan we het krijgen. 'Toen ik je voor het eerst zag vond ik ja al mooi' hij plukt een bloem en geeft hem aan mij zonder me aan te kijken. 'Ik was meteen verliefd op je' ik voel de vlinders in mijn buik opfladderen, ze zijn nu al de hele avond aanwezig maar nu maken ze salto's van vreugde. 'ik denk dat je mijn mate bent' Hij bloost en kijkt naar beneden. Awwwwwwwwwww wat schattig. Ik besef dat het nu mijn beurt is. 'ik, ik ook' Stotter ik. Hij kijkt op en zie in zijn ogen dat hij opgelucht is verder zie ik zo veel liefde, liefde voor mij alleen.... We lopen verder door het bos weer terug naar het hotel woorden zijn niet meer nodig. Dan stopt Mitch en draait hij zich naar mij om en kust me. Het is een zachte lieve kus, al snel kus ik hem terug en sla mijn armen om zijn nek. Hij trekt me nu tegen hem aan. Ik heb geen benul meer van tijd., ik weet niet hoe lang we daar stonden of het een paar seconden of een paar uur is, maar dat boeit me niets. Ik ben nu hier met Mitch en dat is alles wat telt op het moment. Als we los laten zijn we beiden buiten adem. Mitch geeft me noch een kusje op mijn kruin, dan lopen we weer verder, nog steeds zwijgend maar hand in .