Met al onze spullen staan we buiten te wachten op Cora. Ik heb de groep in deze paar dagen heel wat beter leren kennen. In mijn hoofd is alles veel duidelijker en beginnen sommige puzzelstukjes al op hun plaats te vallen. Cora is inmiddels al 3 keer naar binnen gerend om iets te halen. Tanja zucht, Cora weet altijd wel weer iets te vinden dat ze op het laatste moment nog moet doen of pakken. Als Tanja nog drie keer op haar horloge heeft gekeken komt Cora naar buiten gerend met een bruin leren zakje. 'Wat zit daarin?' vraag ik nieuwsgierig. Cora steekt haar tong naar me uit. 'Dat is een geheim.' Ze stopt het zakje in haar rugzak. 'Kunnen we nu eindelijk weg?' Anna staat ongeduldig op haar benen te springen. Nog voordat Cora haar rugzak op haar rug heeft gehesen vertrekken Pieter Collin en Anna de bossen al in.

Zoals we geplant hadden komen we aan het einde van de middag bij onze overnachtingsplek aan. Het is een klein dorpje genaamd Crystal nicht. We boeken het eerste de beste motel en ploffen in onze kamers neer. Helaas zijn we nog niet klaar. 'Oké zo gaan we het doen' Collin komt van zijn tas af om een plan uit te leggen, hij heeft bijna altijd wel een plan voor alles. 'Pieter, jij en ik gaan eten halen. Anna en Cora, jullie blijven hier en maken de kamers klaar voor de nacht. Tanja en Robin jullie hebben de eer om dit dorp te verkennen ga op zoek naar wapensmeden en andere handige dingen. Tanja.... Vergeet niet om geld mee te nemen' Tanja krijgt een kleine blos van schaamte op haar gezicht.

Op de markt kijk ik mijn ogen uit. Je kunt er bijna alles vinden. Kleurige stoffen bijna alle soorten eten en kleine hebbedingetjes. Als Tanja met een verkoper overlegt valt mijn oog op een klein winkeltje achter een van de vele kraampjes. Mijn gevoel zegt me dat ik daar naar binnen moet gaan. Terwijl Tanja nog in gesprek is met de verkoper sleur ik haar achter de kraampjes mee nar het winkeltje. Ze is luid tegen me aan het vloeken maar ik negeer haar volledig. Magic eyes, staat er met sierlijke letters op de deur geschreven. Een klein belletje boven de deur rinkelt als ik deze zachtjes open duw. Er is niemand in het winkeltje te bekennen. Tanja is intussen stil geworden. Samen kijken we naar de vreemde voorwerpen die op de planken staan uitgestald. Tanja haalt een klein boekje van een plank, er zit een klein laagje stof op. Ze blaast het er voorzichtig van af. Oude Spreuken en draken magie staat er in de kaft gegraveerd. Gefascineerd staan we ernaar te kijken. 'Kan ik u helpen?' geschrokken draai ik me om. Een oude man staat achter de toonbank, hij kijkt me aandachtig aan een klein vlammetje van amusement lijkt in zijn kraaloogjes te flikkeren. 'Ja ik zou dit boekje graag willen kopen' Ik rijk de man het boekje aan. Zodra de man het boekje aanpakt en naar de kassa loopt adem ik opgelucht uit. Ik wist niet eens dat ik mijn adem inhield. 'Mag ik de dames een kop thee aanbieden, ik heb in een lange tijd geen bezoek meer gehad' iets in de stem van deze man maakt de vraag geen vraag maar meer een bevel. 'Eeeh... dat is goed' stotter ik, deze man geeft me kippenvel. De man wenkt ons achter de toonbank zodra ik heb betaald. Twijfelend lopen Tanja en ik achter hem aan. 'Ga zitten, ga zitten' de man wijst naar een paar stoelen. Voorzichtig nemen we plaats. De man loopt een trapje op en pakt en dienblad met thee en koekjes. 'Jullie gaan Cobald verslaan is het niet?' wat hoe weet hij dat? 'Ik ken nog iemand die graag wil helpen. 'Mitch kom hier jongen, dit zijn de meiden waar ik het eerder op de dag over had.' We horen wat gestommel op de trap, een jongen loopt naar beneden en mijn mond valt nog net niet open. Hij heeft bruin haar en chocoladebruine ogen waar ik wel in kan verdrinken. Hij is groter dan ik en redelijk gespierd. Een klein verlegen lachje siert zijn rozige lippen. Als hij dichterbij komt merk ik dat hij naar chocolade en pas gemaaid gras ruikt, ik weet het hoe kun je daar nou van houden maar voor mij is het de beste combi ever. Tijdens mijn best wel opvallende observatie heeft Tanja even wat gebabbeld. Als Tanja me wenkt loop ik met bibberbenen op hem af. 'Mitch mag ik je voor stellen aan Robin.' Hij glimlacht lief naar me en probeert me zo onopvallend mogelijk te observeren. 'Hoi' breng ik met een zwakke stem uit. Mate, galmt het door mijn hoofd. 'Hij is een weerwolf' fluistert Tanja in mijn oor, ze knipoogt naar me. 'misschien kunnen we je aan de rest voorstellen?' stelt Tanja voor. Ik ben nog te in shock om er ook maar iets tegenin te kunnen brengen. 'Als jullie dat goed vinden dan graag.' We bedanken de man en gaan naar onze motel kamer. 'Joehoe iemand thuis?' schreeuw ik in de kamer. Binnen een paar seconden zitten we met zijn allen in de woonkamer. 'Jongens ik wil jullie voorstellen aan Mitch, hij wil ons helpen.' Collin observeert Mitch aandachtig. 'Weet je het zeker?' vraagt hij dan aan mij. 'Ja, ik weet het zeker' hij knikt. 'Nou dan welkom bij de groep' hij schudt Mitch zijn hand waarop door iedereen vragen worden gesteld, zowel aan mij, Mitch en aan Tanja

-s 'avonds-

" Robbin" Collin loopt naar me toe "ik vertrouw het nog steeds niet, hij weet meer over jou dan mogelijk moet zijn" ~zucht~ "show me" hij loopt naar het middel punt van de ruimtes waar iedereen is. "Daar is onze alfa dochter" begroet Mitch me vrolijk en de vlinder parade komt langs. Alfa dochter ??, wat bedoelt hij?? "Hoezo alfa dochter?" Ann zucht "ja, onze moeder heeft jou geadopteerd jouw echte moeder was een alfa maar zij kon niet voor jou zorgen dus gaf ze je aan onze moeder, ter bescherming." Mitch kijkt me aan van ja duhu. Boos kijk ik Anna aan. 'Jij weet dat mijn geheugen weg is. Waarom heb jij me dat niet verteld!!!'