Zonder verdere problemen komen we aan bij het einde van de vochtige tunnel. Een ladder staat tegen de muur onder een putdeksel. Ik klim omhoog en schuif hem opzij. Daglicht verwarmt mijn gezicht zodra ik mijn hoof uit het gat steek. Moeizaam hijs ik mezelf het gat uit. De put opening bevind zich naast een 5 splitsing van de weg. Als iedereen weer van het warme zonnetje kan genieten merk ik een richtingen bord op dat naast de splitsing staat. Ik loop er naartoe ondanks alle blaren op mijn voeten van die vochtige veel te lange tunnel. Snel lees ik de namen. Lavender, mayasa, kleinvile, dwylia en gyfiese. Roep ik naar Collin. Loom draait hij met zijn gezicht naar mij toe. Iedereen ligt uitgeput in het gras en let niet op wat ik zojuist heb geroepen. 'hey ik weet dat iedereen moe is maar waar gaan we heen...?' Anna tilt loom haar hoofd op. "Nummer 3 weet ik veel, ik ben doodop" oké kleinvile it is...

Toen iedereen weer overeind was gekomen waren we in 10 minuten in kleinvile. Een plein met een fonteintje is het centrum van het dorpje , een hotel heeft zijn bord met neonlichten vrolijk uitgehangen. 'het boeit me niet hoeveel het kost en of de kamers klein zijn maar als er een bed is dan boek ik een kamer' moppert peter. 'ik dacht dat vampiers nooit moe waren' grap ik. 'half vampier' zucht hij terug, chagrijn... we lopen halfdood naar binnen boeken de eerste de beste kamer en vallen neer op het bed, maar hè we zijn wel ontsnapt en we leven nog. Naja voor de helft dan. Ook ik plof neer op het bed en ben meteen vertrokken.

'AAAARG', en schreeuw laat me wakker schieten. Ik lig in het midden van en weiland, bloemen staan om me heen. Ik sta op, ik loop op blote voeten en heb een smetteloze witte jurk aan. ik kijk om me heen, ik ben omringd door bomen. Levendig en met rust beschermen ze me tegen iets. Wat het gevaar is weet ik niet meer. Nog een schreeuw, ik probeer naar het geluid te lopen maar ik loop steeds verder weg. Cobald's gezicht verschijnt voor me. 'je ben te laat je kun ze niet redden' krijst hij. Hij begint hart te lachen, een gevoel van pre angst overspoelt me. Ik ren nog harder, ik schiet tussen de bomen door en sla takken aan de kant, en spring over doren struiken. Ik hoor mijn jurk scheuren maar het interesseert me niet. Mijn benen gaan open door de takken en de bramen struiken waar ik doorheen ren, maar ik voel het niet. alles om mijn vrienden te beschermen. Mijn witte jurk kleurt langzaam bruin rood en groen door het bloed en van het vallen. Mijn haar zit in de klit en er is een tak in vast gestrengeld, het doet zeer maar toch ren ik door, totdat ik mijn vrienden zal vinden blijf ik rennen denk ik bitter. Dan kom ik op een open plek. Mijn vrienden liggen dood op de grond, afgeslacht. Een enorme bloedplas vormt om hen heen. Ik sta aan de grond genageld. de plas word steeds groter en groter. De plas kietelt aan mijn tenen, het bloed is nog warm. Ik kan me niet bewegen e et stroomt nu al tot aan mijn enkels. Steeds verder stijgt et warme dikke bloed. De bomen zijn al weg en ik zwem in een zee van bloed. Een golf slaat over me heen en sleurt me onder, ik verdrink in het bloed van mijn vrienden. het is afschuwelijk.

Ik schrik wakker en schiet overeind, zachtjes begin ik te huilen. De warme, zoute tranen rollen over mijn wangen. Anna word wakker van mijn zachte gesnik en komt naast me zitten. 'hey, wat is er?' ik vertel haar over de nachtmerrie. Als ik klaar ben blijven we nog even zwijgend voor ons uit staren. Dromend over wat er nog gaat gebeuren en hoe oneerlijk de wereld kan zijn. 'ik ga maar weer slapen' Anna staat op en loopt naar haar bed. 'truste zusje' 'truste' fluister ik zacht. Ik blijf nog een tijdje zitten en ga uit eindelijk liggen.

'hey slaapkop wakker worden' Cora schud me door elkaar. 'laameslapen' mompel ik en ik gooi de deken over mijn hoofd. Ruw trekt ze de deken weg. 'Cora g*vd laat me gewoon slapen ik ben moe' boos ga ik opzoek naar mijn deken, niets. Zucht. Langzaam open ik een oog. Fel daglicht schijnt in mijn oog. Ik open ook langzaam het andere oog. 'hèhè het is wakker' grinnikt Anna. Boos kijk ik haar aan. Ik hoop maar dat ze een goede reden hebben om mij op deze manier wakker te maken. 'wat? 'Snauw ik. 'er heeft er een een goed pak ochtendhumeur te pakken zie ik' grapt Cora. 'kijk' Anna duwt me een stuk papier in mijn handen.

Gezocht: 7'tal tieners

Extreem gevaarlijk.

Beloning: 2000 goudstukken per stuk, afleveren bij de barakken

Dood of levend.

Daar onder een foto van ons allemaal, inclusief Mitch. Als hij op de poster staat is hij dus ontsnapt, waar is hij. En nu weet de hele wereld dat we problemen brengen. SHIT vloek ik binnensmonds. 'deze hing op de muur bij het marktplein, het ziet ernaar uit dat Cobald naar ons opzoek is.' Mompelt anna. Ik klim moeiteloos uit bed. 'is iedereen op de hoogte en wakker?' vraag ik. 'wat denk je zelf, het is 12 uur 's middags' ow. 'dan kleed ik me aan en dan vertrekken we meteen' Anna knikt 'o en waar zijn we ergens op de kaart uitgekomen by the way?' vraag ik snel voor ze weg loopt. 'vlak bij dodenrijk, dus we zij er al wel bijna'