h5 liefde
Ik kijk naar mijn arm, dat is een lelijke wond. Snel dood ik de laatste vijand en kijk om me heen , allemaal doden. Mitch rent naar me toe. ' ben je oké?' vraagt hij bezorgt. Ik knik. Hij haalt iets uit zijn zak, een verband trommeltje. Voorzichtig verbind hij mijn arm. Een alfa komt naar ons toe lopen. 'Dank voor jullie hulp, jullie zijn bij deze uitgenodigd voor een feest maal. Ik glimlach en we lopen mee de stoet in.
Ik strijk nog snel mijn jurk glad. Het is een koraal blauwe jurk met allerlei schelpjes ,strak aan de bovenkant en weider van f mijn middel, de jurk loopt tot mijn knieën. Ann glimlacht,' je ziet er echt goed uit hoor' zegt ze nog een keer terwijl ze mijn bijpassende ballerina's toe werpt. Mitch klopt op de deur en doet open. Als hij mij ziet valt zijn mond open. 'wow' komt er zacht uit zijn mond. Hij herstelt zich snel als Collin binnen komt met het zelfde gevolg.' mag ik, ik bedoel mogen wij jullie begeleiden naar het feest?' ik grinnik ,wat zijn ze toch lief, en knik. Ik haak mijn arm in die van Mitch en hij begeleid me naar het plein waar het feest word gehouden. hij neemt me als een echte heer mee naar de dansvloer. 'mag ik deze dans juffrouw?' vraagt hij met een overdreven bekakte stem. Ik grinnik, ik voel mijn wangen knal rood worden ik zal er wel uitzien als een tomaat. Toch houd ik mij aan mijn rol. 'maar natuurlijk heer Mitch' antwoord ik wat een charmante glimlach oplevert op zijn gezicht. Hij is zo knap... droom ik weg. Het lijkt alsof we zweven over de vloer. 3 dansen doen we voor dat we een pauze gaan houden. 'ga je mee naar het bos voor een wandeling?' fluistert Mitch in mijn oor. Ik kleur weer rood, wat heb ik toch vandaag? Ik kijk weg zodat hij mijn rode kleur niet ziet, te laat hij heeft al een grijns op zijn gezicht. Ik knik.
Zwijgzaam lopen we het bos door, geen van beiden zegt wat. Het is een aangename stilte niet zo een waarin je niet weet wat je moet zeggen, het is gewoon niet nodig. Na een tijdje komen we aan opeen open plek. 'wist je' begint Mitch. O god hij gaat toch niet zeggen dat ik denk dat hij gaat zeggen? 'toen ik je voor het eerst zag vond ik ja al mooi' hij plukt een bloem en geeft hem aan mij zonder me aan te kijken. 'ik was meteen verliefd op je' ik voel de vlinders in mijn buik opfladderen, ze zijn nu al de hele avond aanwezig maar nu maken ze salto's van vreugde. 'ik denk dat je mijn mate bent' Hij bloost en kijkt naar beneden. Awwwwwwwwwww wat schattig. Ik besef dat het nu mijn beurt is. 'ik , ik ook' Stotter ik. Hij kijkt op en zie in zijn ogen dat hij opgelucht is verder zie ik zo veel liefde, liefde voor mij.... We lopen veder door het bos weer terug naar het hotel woorden zijn niet meer nodig. Dan stopt Mitch en draait hij zich naar mij om en kust me. Het is een zachte lieve kus, al snel kus ik hem terug en sla mijn armen om zijn nek. Hij trekt me nu tegen hem aan. Mijn benul van tijd is weg maar dat boeit me niets. Ik ben nu hier met Mitch en dat is alles wat telt op het moment. Als we los laten zijn we beiden buiten adem. Mitch geeft me noch een kusje op mijn kruin, dan lopen we weer verder, nog steeds zwijgend maar hand in hand.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top