'wow die kokkin is wel heel streng' zucht ik als we eindelijk uit de keuken worden geduwd. 'doe dit , nee je doe dat fout het moet zo.' imiteert Mitch haar. het lijkt zo goed dat ik bijna ik tranen uitbarst van het lachen. 'kappen nou straks hoort ze het.' Mitch moet nu zelf ook lachen. 'kom we gaan naar zijne koningklijkheid Cobald.'hij maakt een buiging en zet het dienblad op een richel neer. 'hier eet' hij pakt een homp brood en breekt het door midden, de ene helft geeft hij aan mij de andere stopt hij zelf in zijn mond. 'let's go.' roep ik en k ren de trappen op. het oog houd ik goed verstopt tussen mijn rokken.

-10 verdiepingen later-

'komt er geen einde aan deze trap?'zucht ik. 'blijkbaar niet laten we deze extra lagen lozen en even pauze houden.' een beter voorstel heb ik nog nooit gehoord. ik haal voorzichtig het oog uit mijn dienstjurk en geef deze aan Mitch. ik trek de zware grijze jurk snel over mijn hoofd uit. ik gooi het ding in de hoek en ik hoop dat ik er nooit meer een aan hoef, rot dingen. Mitch geeft het oog terug aan mij en ik stop het snel in mijn broekzak. ook hij kleed zich razend vlug om. we zitten een tijdje op de trap als er een soldaat met rammelend uniform op ons af komt lopen. 'in de naam van de koning wat doen jullie hier?' nee niet nu.. 'wij zijn op excursie in het kasteel en we houden hier pauze van onze tour.'ik barst in lachen uit, Mitch is echt melig vandaag. de soldaat kijkt even vreemd op, wat een vreemde snuiters...denkt hij.  hi roept de wacht die iets verder op staat er bij. het is een klein dik mannetje met een snorretje. wachelend komt hij naar de lange sprieten wacht toe. 'wat is er? 'vraagt hij terwijl hij het zweet van zijn voorhoofd af veegt. 'weet jij of er een excursie is in het kasteel?' 'nee natuurlijk niet oen!' ze staan een tijdje te kibbelen als Mitch tussen beiden komt. 'heren, heren wij zouden graag weten waar we Cobald kunnen vinden.' de wachters kijken elkaar even kort aan. ''nee ga weg' schreeuwt de kleine boos. 'nou ik weet het goed gemaakt, wij gaan weg en dan zeggen jullie waar Cobald is.' stel ik slim voor. 'oké lijkt me eerlijk.' de lange haalt zijn schouders op. 'hij zit op de volgende verdieping' ik knik vriendelijk naar de wachters. 'bedankt en doei' ik stormde trap op richting cobald, de wachters verbaast achterlatend. Mitch had helaas de hint niet begrepen en blijft samen met de wachters achter. ik hoor een hoop geklengel en dan komt ook Mitch de trap op. 'waar sloeg dat op!?' een beetje boos maar met lachende ogen komt hij hijgend naast me staan. 'we weten nu toch dat hij hier is?, we hebben dus precies wat we willen en ik ben van die verdieping weg gegaan maar ik denk niet in de richting die zij bedoelde' grinnik ik. 'kom je nou nog mee?' nog zachtjes na lachend klimmen we de laatste trap op.

'maar heer' 'niets mee te maken!' een luide knal klinkt als er een voorwerp tegen de deur aan word gegooid. ik val bijna van de trap af van schrik. Mitch en ik zitten stilletjes voor de kamer van cobald en er is een serieuze ruzie aan de gang tussen 2 mannen, ik gok op cobald en een van zijn generaals. naja ruzie voornamelijk cobald is aan het woord. 'ik wil ze allemaal dood hebben en wel nu!'de generaal zucht 'ja heer' 'oké Mitch, ik val dadelijk cobald aan en jij dood de generaal, op drie' ik tel op mijn vingers tot 3 zodat Mitch ook mee gaat. 1....2....3 snel verander ik en stom de kamer in om cobald naar zijn nek te vliegen, maar Mitch blijft stokstijf staan. 'jongen?' de man die Mitch moest aan vallen is... zijn vader.