'kun je het nog eeennnn keer uitleggen?' vraagt Tanja nu al voor de 4e keer. de zon begint onder te gaan en we kunnen bijna mijn plan van aanval doen. helaas begrijpt Tanja echt niet wat ze moet doen, zucht 'voor de laatste keer, zodra het echt helemaal donker is schakelen we die wakers bij de dienst ingang uit en sluipen we naar binnen. Mitch en ik pakken dan dienst uniformen en doen net alsof wij bang personeel zijn terwijl jullie zo veel mogelijk herrie schoppen, jullie laten je met een klein beetje verzet gevangen nemen. Mitch en ik houden on schuil tussen het personeel en wij zorgen dat we een opdracht krijgen om naar cobald zijn vertrekken te gaan als we er zijn schakel ik Cobald met behulp van het oog uit. nu duidelijk?' langzaam knikt ze met haar hoofd, eindelijk. 'een vraagje' o nee niet nog een keer... 'waarom miet Mitch met jou mee?' zucht dat heb ik nu ook al 3 keer gezegd.'omdat hij de weg hier kent als geen ander en ik helemaal niet..' zeg ik met mijn kaken stijf op elkaar. ik moet echt moeite doen om haar nu niet te slaan...

eindelijk is het donker en stelt Tanja geen eindeloze vragen die ik 6 keer mag uitleggen.  Peter en Collin slaan op mijn teken de bewakers knok out. ja nu ik zwaai en de helmen van de bewakers kletteren op de grond. 'sjjj' ze zouden ze op vangen straks heeft iemand het gehoord! ik luister even, het is stil en rustig in het kasteel dus dat komt wel goed. samen sluipen we naar binnen. 'hier' Mitch gooit een dienst meiden jurk naar me toe in mijn maat. snel trek ik hem aan. 'staat je goed' grijnst Peter naar me . boos kijk ik terug. 'Peter rot op, kom robin dan verstoppen we ons snel, zijn deze debielen ook snel weg..' Mitch trekt me aan mijn arm mee naar en donker hoekje achter de kast. 'heel stil blijven' beveelt hij mij, hij heeft mijn hand nog steeds vast. ik schrik op van een pan die een van de anderen op de grond gooit. Mitch geeft me een klein kneepje in mijn hand om me gerust te stellen. zo gaan ze nog een minuut door tot dat lawaai achter er deur er op duit dat de bewakers komen. volgens plan worden ze op gepakt met wat verzet. nu blijven zitten tot de ochtend.

ik schrik op van een vrouw die schreeuwt dat we niet zo lui moeten zijn en aan de slag moeten. ik merk dat ik in slaap ben gevallen op Mitch schouder en ben meteen klaar wakker, ik bloos een beetje. 'wat doen jullie hier waarom lagen jullie niet in jullie bed?!'  uuuu, shit nu zijn we de pineut. 'gisteren hoorde we herrie van uit de keuken we kwamen kijken en een paar figuren sloegen ons k.o ik denk dat ze ons hier hebben laten liggen, mag ik weten waar ze zijn ze verdienen de dood.' legt Mitch snel en best overtuigend uit. ze lijkt er in te trappen. 'nou dan mogen jullie vandaag Cobald's ontbijt brengen en hem dit verhaal uitleggen, zal hij vast leuk vinden' bingo, ik dacht dat dit veel moeilijker zou worden...

speciaal voor nynke die mij dwingt om dit verhaal af te maken omdat ze ook een deel 2 wil...en 3....