het doolhof is al in zicht als een groepje trollen bewakers aan komt marcheren. in paniek duiken we de bosjes in. heel stil wachten we tot dat ze weg zijn, we kunnen ons nu echt niet meer veroorloven om gepakt te worden. als ze uit het zicht zijn wachten we nog 2 minuten om zeker te zijn dat ze weg zijn.  zwijgzaam lopen we verder tot het doolhof ons insluit. 'links of rechts' leest Cora voor, 'als je een kant kiest kun je niet meer terug!' zegt Tanja verbaast. 'nou ma zeg het maar links of rechts.'twijfelend taart ze de 2 paden in. 'ik ga voor links.' zodra we een meter in het linker pad zijn groeit het pad achter on dicht. 'geen weg terug' fluister ik. ik voel iemand in mijn hand knijpen door de tintelingen die door mijn lichaam gieren weet ik dat het Mitch is.  zo leid mijn moeder ons een tijdje door het doolhof en na elke sectie die we door lopen sluit het pad achter ons.

we staan weer op een t splitsing. mijn moeder is nu al 10 minuten aan het twijfelen. 'zijn we verdwaald?'vraagt Anna angstig. 'ik hoop het niet dan hebben we een probleem dit is een doolhof met geen weg terug en hij is een kilometer bij een kilometer, door de struiken hakken hebben we al geprobeerd maar die groeien meteen terug...' ik hoor mijn moeder zuchten. 'we zijn verdwaald hij heeft het doolhof aangepast zodat ik de weg niet meet kan vinden de splitsing was hier eerst niet.' oké waar ligt het kasteel ongeveer?' mijn moeder wijst Noord-West. 'dan gaan we zo veel mogelijk in die richting lopen en gaan we nu dus links dat is het meest logisch.' 'het is niet dat we een andere keuze hebben...'fijn Collin is schagarijnig . 'nou ik vind het anders wel een goed plan, en het is beter dan niets' aww Mitch komt voor me op.  we lopen nog een tijd op deze manier door tot er een grote boog in de heg zit met daar achter het kasteel. blij dat we van het doolhof verlost zijn wil ik al naar de poort toe rennen als Mitch me tegen houd.'niet doen hij maak het nooit zo makkelijk, er is zoizo een boobytrap. kijk zie je die steen daar. de kans dat je er op ging staan was heel groot. als je dat zou hebben gedaan komt er van daar- hij wijst naar de struiken waar een hele kleine spleet tussen zit- een mes uit waar je nooit omheen zou hebben gekund en als het je toch lukt zijn binnen 1 minuut zijn bewakers hier. het ligt er hier vol van kijk maar' met grote ogen kijk ik nar hem, ik dacht dat hij hier niet kwam... 'nou Mitch loods ons hier dan maar doorheen.' bedenkt Peter dan. een voor een loodst hij ons door het mijnenveld van boobytraps. 'Robin kijk uit.' net voor ik op zo'n steen trap word ik weg getrokken. Mitch heeft mijn leven gered, alweer. een beetje onhandig sta ik tegen hem aan. snel maak ik me los van hem en probeer mijn blos zo goed mogelijk te verbergen. 'eeehhh misschien wil je dit even zien robin..' Cora staart met een wit gezicht dor de boog. ik ga naast haar staan zodat ik kan zien waarvan ze zo geschrokken is. het kasteel ziet er van dichtbij zo duister en dreigend uit, ik kan me herinneren dat het er in de boeken anders uit zag. 'moeten we daar in?'piept Tanja. 'helaas wel, helaas wel.' zucht Peter. 'waarom ziet het er zo..''dreigend en duister uit?'maakt mijn moeder mijn vraag af. 'het kasteel spiegelt het karakter van de koning en koningin die regeert.' ik slik dat is toch best creapy.. 'laten we daar de nacht afwachten' een groepje bomen staat net naast het kasteel. 'goed idee kunnen we s'nachts aanvallen.'

dit het kasteel rechts als cobalt er in zit en links als iemand met een goed hard er in zit.

ik ben jullie zo dankbaar 1,5k reads love jullie

xxx. C.