het zweet druppelt zacht en warm over mijn wang, daar staat ze. ik kan me bijna niets over haar herinneren, alleen frustratie en boosheid. mijn moeder. Anna staat een beetje ongemakkelijk naar haar te kijken. 'wat doe je hier?' vraag ik bot. ze trekt haar wenkbrauw op. 'het idee was eigenlijk dat je blij zou zijn met mijn hulp maar als je die niet wilt....' ze steekt haar handen op en draait zich om om weg te lopen. 'wacht.' Mitch roept haar terug. 'wat doe je nou, ik heb haar hulp niet nodig!'fluister ik hard. 'ik weet dat je dat denkt maar stap over je trots heen, we hebben haar nodig ze kent het gebied als geen ander' fluistert Mitch scherp in mijn oor. nijdig richt ik een korte blik op hem. 'best maar het is mijn plan en mijn gevecht en ze zorgt voor haar eigen spullen.' mijn moeder krijgt een kleine grijns op haar gezicht. 'deal'

nog geen 10 minuten later zijn we weer op pad. we zijn al bijna bij het moeras doolhof, ik kan het van af hier al ruiken..... Tanja haalt haar neus op. 'bah wat een stank het lijkt wel alsof er hier mensen zijn dood gegaan.' ze schuift haar mauw omhoog om haar neus te bedekken. 'is ook zo, wil je het verhaal horen?' vraagt mijn moeder. 'ja graag.' zegt Mitch snel voor ik kan antwoorden.

'lang geleden toen elfen, weerwolven en trollen nog in vrede leefde en het land samen deelde was er een prinsje geboren. bij zijn geboorte was een ziener aanwezig de koning en koningin hadden haar gevraagd om de toekomst van hun baby te voorspellen. de koning en koningin waren verrukt, een kleine jonge weerwolf prins om hun land te dienen en vreugde te brengen het paar was zo blij met de baby ze noemde hem outono wat herfst betekent . maar de ziener zag een groot kwaad over de jonge prins zijn toekomst, zij probeerde dit de koning aan het verstand te brengen maar dat wat tevergeefs. hij zou opgroeien om het land in een grote duisternis te hullen. niet ver van het kasteel werd op dat zelfde moment een meisje geboren, een weerwolf. haar moeder stierf bij haar geboorte maar ze had haar kleine meisje nog wel een naam kunnen geven, spring.  haar vader zou haar vol liefde opvoeden. de ziener die het kasteel uit was gevlucht omdat de koning niet wilde luisteren naar haar raad kwam bij het huis van het boeren gezin, vader en dochtertje. in ruil voor een overnachting zou zij ook de toekomst voorspellen voor zijn pas geboren dochter. zo ontstond er een legende, spring zou op een dag de prins verslaan en de nieuwe koningin worden. de voorspeller zegt dit uiteraard niet tegen de vader maar zij gaf het meisje wel een teken een klein ruitje tussen haar ogen zou aangeven dat ze een grote bestemming had. zo groeide beide kinderen op tot ze de leeftijd van 17 hadden bereikt. spring was een mooi meisje geworden die graag een helpende hand uitstak. outono was 3 jaar geleden beide ouders verloren bij een ongeluk en was uitgegroeid tot een prins die met harde hand regeerde. de mensen hadden honger en waren arm. om wat geld bij te verdienen verdienen voor haar zieke vader ging spring in het kasteel werken als kamer meid.  zo ontmoette zij outono haar mate. hij weigerde haar eerst hij had geen mate nodig en al zeker geen arm boerinnetje. maar na een tijdje werd hij verliefd. spring veranderde hem, hij werd uiteindelijk toch een goede koning en dit moeras is het kerkhof waar de overleden boeren destijds werden gebracht ze werden niet eens begraven. en de lijken liggen hier nog steeds.'

'oh daarom stinkt het hier zo' zucht Cora 'wel een mooi verhaal' mompelt Mitch. 'ik weet niet of je dit nog weet Robin maar wij stammen van deze 2 af. dus als je mijn broer verslaat dan word je koningin, natuurlijk kun je dan ook een koning uitkiezen en zo'. ik pak onopvallend Mitch zijn hand vast en glimlach naar hem. ik hoop dat hij op een dag die koning word. maar eerst moeten we het doolhof door en Cobald verslaan. met die gedachtes en Mitch mijn hand vast houdend lopen we het lijken moeras in.

heey mensen ik heb het nogal druk de laatste tij dus een kort hoofdstuk maar beter dan niets. volgende probeer ik langer te maken.

xxx. C.