Bazen utanır ya insan kendi yalnızlığından. Ben hiç utanmadım, çünkü bana bıraktığın tek şey buydu. Sana nasıl sesimi duyurmaya çalıştıysam artık sessizliğim bile çığlık oluyordu. Artık seslenemez oldum, sesim kısıldı. Bu kadar fazla mı uzaklaştık birbirimizden de duyulmaz olduk. Yoksa ne zamandır umursanmaz oldum. En acı olanda git gide dayanamaz oldum. Herkes duydu sesimi de bir tek sen sağır kaldın ya, işte bu hepsinden ağır oldu.