Çoğu insan "gülüşü" der, susar. Bense o gülüşe şiirler yazarım. Yazarken de hatırlarım, bana hiç gülmediğini. Yinede gülüşüne bakarken bulduğum huzur, tüm kusurlarına bedel. Başkasının gözlerine bakarak gülmen, ölmemdir. Başkasına gülmem, seni içimde öldürmem. Zaten yokluğunda gülecek pek fazla bir şey yok, yokluğunda ölecek neden çok.