Hiç gitmeyeceğine inandım. Öyle de oldu. Şimdi her koku her yüz sana benzer oldu. Gittiğinden berri hâlâ bendesin. Pencere kenarında beklerken duyduğum seslerinden biliyorum. Belki de deliriyorum. Zaten insanlar da bir şeyi çok isteyip ondan uzak kalarak delirmez mi? Yokluğununla sınandım her gece. Getirmedi seni hiç bir hece ama yine hiç beklemediğim bir anda kokun burnuma gelecek, sesini duyup boş sokaklarda seni arayacağım. Bu şehrin pisliği üstüme sinene kadar seni anacağım.