Bilginize;
Hikayede okuyacağınız her şey tamamen yaşanmışlıklar üzerine ilham alınarak yazılmıştır. İyi okumalar...

I. BÖLÜM

İnsanlar birbirlerine sadık kalsalardı belki de ayrılıklar son bulurdu. Bu yüzden insanlarında hayvanlardan öğreneceği şeyler var. Tıpkı köpeklerin sahibine sadık kalışı gibi. O yüzden birine köpek diye hakaret etmeden önce bir daha düşünün. Bizler sadık kaldık, lakin bu yetmiyordu. Tıpkı sadece sevmenin yetmediği gibi. Çünkü aşk tek kişilik yaşanmıyor. Biz sadece platonik aşıklarız. "En çok" seven değildik belki ama "en güzel" seven bizdik. Malesef yinede yeterli değildi. Her türlü fedakarlığı yapsak da, yaranamazdık. Çünkü yaraları azdı.

~Biz ki yaranın ta kendisiyken,
Kalktık merhem olmaya çalıştık.
Çünkü kanamaya alıştık.~

İlk görüşte aşka inanan birisi değilim. İlk görünen dış güzelliğidir. Huyunu suyunu bilmeden dışını beğenip, aşık olunamazdı. En fazla hoşlanabilirsin. Bende hoşlanmıştım. Uzun saçlarını gördükçe, kalemi elime alıp onu kağıda yazmamak için gözümü ondan ayırmazdım. Zaten geceler onu yazmaya müsaitti. Bu yüzden saçlarına hayranlıkla bakmak daha uygundu.

Günümüz teknolojisiyle sosyal medya baya yaygınlaştı ve insanlar birbirlerini daha çabuk tanır hale geldi yada öyle sanıyorlar. Bana göre sosyal medya sadece eğlence amaçlıydı. Kim bilebilirdi yıllarca onu planotik sevmeme neden olacağını. İşte benim hikayemde böylelikle başladı...

Benim hikayem, çok severken ihanetden geri kalan vazgeçişlerimdi.