Ludzie są inni.

Pozbawieni słońca,

Są już blisko końca.

Odebrano im promyki,

Zalano wodą płomyki.

Serce zakryły chmury,

Uczucia schowały się za góry.

Tak, ludzie się zmieniają. 

Już nie kochają.

Nie tęsknią.

Nie pragną. 

Nie istnieją.

Znikają. 

~Izii~