Hoofdstuk 9
Finn
"Bedoel je dat we er op gaan RIJDEN?" Hoor ik Mike naast me verbaast roepen. Iris knikt "ja, hoe zo?"
Ik kijk haar verbluft aan "dit beest heeft me 2 uur geleden nog geprobeerd te VERMOORDEN!" Roep ik verontwaardig. Iris grinnikte "Xo deed dat de eerste keek ook bij mij hoor, maar hij veranderde en werd vriendelijker. Sinds toen is hij mijn rijdier geworden" Mike trekt zijn wenkbrauw op "Rijdier?"
Iris knikt "Met Xo kan ik overal heen, waarom denk je dat we nu al zo lang lopen?" Ik knik "dus... Dat betekend dat toen je gilde, je hem riep?" Vraag ik en Iris knik "hij reageert alleen op mijn gil, maar dat doet er nu niet toe. Wie wil het monster als zijn rijdier?" Ik trek wit weg en wil nee zeggen maar Mike is me voor "ik hoef niet bedankt, Finn wil vast graag" hij knipoogt even naar me maar Iris heeft niks door. "Oke dan mag jij het monster temmen" ik slik "m-moet dat? K-kan jij hem niet voor me t-temmen?" Vraag ik, ze schud haar hoofd "nee, dan ziet hij mij als baas en ik heb Xo al. Je zal het zelf moeten doen" ik kreun en Mike geeft me een stomp op mijn schouder "komt goed joh, succes!" Zegt hij en ik kijk hem hopeloos aan.
Iris roept Xo bij zich en het monster houd zijn kop vragend schuin. "Xo zal zorgen dat er niks kan gebeuren" ik knik even "en eh hoe moet ik hem eh temmen?" Iris kijkt even naar het monster en haalt dan haar schouders op "Het is heel simpel:" ik haal opgelucht adem "hij moet je vertrouwen"
Even later sta ik op mijn plek. Ongeveer 10m van het monster verwijderd. Xo staat een stukje verder op, hij zal ingrijpen als dat nodig is.
Iris en Finn zitten ergens achter me verborgen in de struiken.
Ik slik.
En loop langzaam op het monster af.
Het monster kijkt op en zijn oogjes kijken me gemeen aan.
Ik haal piepend adem en het monster ruikt mijn angst.
Ik probeer mezelf te kalmeren en begin rustiger adem te halen. Het monster merkt de verandering en begint te grommen.
Langzaam zet ik nog een stap en steek voorzichtig mijn hand uit. Het monster gromt harder. En ik slik.
Ik doe mijn ogen dicht en adem in en uit.
In.
Uit.
In.
Uit.
Oke, ik ga dit monster temmen!
Ik open mijn ogen maar schrik als ik het beest een paar cm van me verwijderd zie staan. Ik tril van top tot teen maar probeer niks te laten merken.
Langzaam steek ik mijn hand uit naar zijn neus, die ik bijna kan aan raken.
Dan open hij zijn bek en brult oor verdovend. Maar ik ben niet bang, nee ik ga dit monster temmen!
Toch tril ik nog een beetje.
Ik kijk hem strak aan en het monster is verward omdat ik niet gillend weg ren.
Hij opent zijn bek en laat zijn blinkende tanden zien. Ik verroer geen vin, maar dat kan ook komen omdat ik verstijfd ben van angst.
Het monster wordt boos en begint naar me te happen. Snel trek ik mijn hand terug. Xo doet een paar stappen in onze richtig maar ik schud mijn hoofd en zeg
"Nee, ik wil dit zelf doen. Als hij me op wil eten mag hij het proberen. M-maar ik zal je temmen!" Het laatste zeg ik tegen het monster en zijn haat verdwijnt even maar komt dan weer terug. Willen deze dieren getemd worden? En zo ja, waarom?
Ik denk niet langer na maar ga over op actie. Ik ga zitten op de grond als teken van vrede. Het monster gromt maar houd toch zijn kop een beetje schuin, zo van; huh?
Ik glimlach naar hem. En steek mijn hand, heel langzaam, opnieuw uit.
Het monster trekt zijn snuit weg en gromt. Maar ik zie de twijfeling in zijn ogen.
"Weet je? Ik denk dat ik je gewoon Monster noem" zeg ik en Monster gromt deze keer niet. Ik glimlach blij en sta op. Dan draai ik me om en loop terug naar Iris en Mike. Monster kijkt me na en houd zijn kop vragend schuin.
Ik glimlach, dit ging best goed!
Morgen gaan we verder, dit was genoeg voor vandaag.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top