Mike

Oke, we stonden dus in The Middle of Nowhere, naast en meisje met vreemde ogen, genaamd Iris. Hoe the Hell was ik hier ook alweer beland?! Ik had werkelijk geen flauw idee, het enige wat is wist is dat ik weer naar huis ging met Finn en dat dit gewoon een rare droom was.
Ik keek naar Finn, die stond het meisje vreemd aan te staren. Ik liep naar Iris toe. Ze deinsde niet achteruit maar ik zag wel dat ze alert was. "Hey, ik ben Mike. En dat daar is Finn" zei ik en wachtte op haar reactie. Ze knikte even en ik ging verder " We komen uit..."
Ik keek even nadenkend om me heen en zei toen "Wij komen van de Aarde"
Iris keek me vragend aan "Aarde?"
Ze herkende het niet...Ik zuchtte verslagen en keek bedroefd naar de grond. We komen hier nooit meer weg... dacht ik verdrietig.
Maar toen zag ik 2 twinkelende paarse ogen me aankijken "Is dat boven de grond?"

--------------

Hi! ik heb besloten dat ik de Hoofdstukken wat langer ga schrijven, maar dan kan het dus zijn dat het eerst vanuit Finn's perspectief is geschreven en dan vanuit Mike, of 2 keer achter elkaar van Finn of Mike. Ik weet nog niet precies hoe ik de volgorde van wisselen wil doen maar voor nu is dat random =P
Veel plezier met verder lezen van dit hoofdstuk en sorry voor de onderbreking <3

~N ---------------

Finn

We lopen al uren sinds Mike erachter is gekomen dat we onder de grond zitten. Oke, waarschijnlijk overdrijf ik, maar toch: we lopen al een tijdje. Iris heeft nog niet echt veel gezegd. Eigenlijk gewoon nog niks. Maar volgens mij weet ze waar ze heen gaat.  Ik loop achter Iris en kijk om de 2 seconden om me heen. Achter me loopt Mike iets te mompelen, volgens mij denkt hij weer na of zo, i don't care... We lopen verder als ik plots een geluid hoor, het is een soort, tja hoe zeg je dat? Verschrikkelijk? Akelig? Angstaanjagend? Geen idee, maar het is wel een vreemd en eh ja toch wel eng geluid. Iris lijkt niks gehoord te hebben en loopt door, maar draait zich al snel om als ze doorheeft dat wij zijn gestopt en kijkt ons vragend aan. Ik en Mike kijken elkaar aan en Mike neemt het woord 'Hoorde jij dat niet?'
Iris schudt haar hoofd. Het geluid herhaald zich, en Mike wenkt het meisje dat ze naar ons moet komen. Iris zet een stap in onze richting als er opeens een schaduw over ons valt. Er staat iets groots in de schaduw achter Iris. Het meisje verstijft en wij ook. Ik doe voorzichtig een stap naar achter, en zie Mike het zelfde doen. Maar Iris durft niet te bewegen en kijkt ons angstig aan. Ze zet met een bleek gezicht nog een stap maar versteent weer als het ding in de schaduw geluid maakt. Ja net zo kwaadaardig, akelig en eng als de vorige keer, maar nu klonk verschrikkelijk hard. En Iris hoorde het nu wél.

--------------
Oké eigenlijk wou ik nu stoppen... maar omdat jullie het zijn: schrijf ik nog een klein stukje <3
~N
-------------

Finn

Ik kijk naar 'het ding' die nu uit de schaduw komt. het eerste wat ik zie is een snuit? ja een gigantische snuit, met een bek waar zo 3 mensen in kunnen...WACHT... oke ik vind dit opeens niet heel leuk meer...
Het monster heeft een zwarte neus die snuivend uit de schaduw verschijnt. Het beest heeft een donkere groene soms blauwige vacht, het zou er mooi uitzien als je niet in een levensgevaarlijke situatie zit. Dan valt het me pas op dat er tanden buiten zijn bek zitten, 2 vlijmscherpe hoektanden die glimmen in de blauwe gloed van de kristallen en paddestoelen om ons heen. Ik slik even en zie 2 duivelse zwarte oogjes om zich heen kijken. Dan stapt de monsterlijke gestalte helemaal uit de schaduw en blijft met een meter afstand voor Iris staan. Ik kijk naar het monster en zie dezelfde kleur vacht over zijn hele lichaam. wat me opvalt zijn de zuurgele stekels die uit zijn rug groeien. En de poten die bedekt zijn met fel bloedrode veren. het monster heeft scherpe klauwen, en een minuscuul klein stomp staartje. Zonder staart ziet het er best gek uit maar dat is nu niet mijn grootste probleem... Dat zijn de vlijmscherpe tanden op dit moment...
Opeens Iris begint te gillen.
En het monster komt in beweging.