Dzień dobry, czy Pani Marsden już przyszła?
Tak Pani profesor, czeka w błękitnym pokoju.
Świetnie, proszę wezwać dr. Ines
W jakim jest nastroju?
Spokojna. Z tego co zdążyłem sprawdzić zapisano jej hydroxyzine 3x 1, więc jest troszkę wyciszona. Myślę, że możemy spróbować .
Miejmy nadzieję, bo sporo przeszła.
Bardzo proszę aby co jakiś czas pytać ją czy możemy kontynuować i czy czuje się na siłach.
Poproszę aby studenci zebrali się za lustrem veneckim i skupili się nad dialogiem.
Rozpocznę rozmowę a dr. Ines dołączy do niej i szczególnie wtedy proszę bacznie uważać na reakcje Pani Marsden. Nie chce aby dostała za dużo dawkę, po to może pogorszyć jej powrót do zdrowia.
Tak jest Pani profesor.
Spotykamy się za 5 min. W gabinecie równo o 12:00.
Dzień dobry, Julio.
Dzień dobry Pani profesor.
Przepraszam czy wiesz, kto tam siedzi na korytarzu? To jakaś rodzina jednego z natch pacjentów? Odwiedziny są popołudniu, bez wyjątków.
Tak wiem Pani profesor, ale ta Pani przyszła z Panią Marsden i zapytała czy może poczekać na nią.
Ok, rozumiem.
Dobrze, proszę zapytać czy czegoś potrzebuje?
Może chce kawy lub herbaty.
Proszę jej zanieść.
Ja przez najbliższą godzinę jestem nieobecna, proszę bezwzględnie nie przeszkadzać mi. W tym czasie w razie wyjątkowych sytuacji zastąpi mnie Dr. Abramson.
Zaczynamy.
Dzień dobry, ja się nazywam Katerine Novak.
Jestem ordynatorem oddziału i chciałbym z Panią porozmawiać o mężu.
Jak się Pani czuje?
Czy dzisiejsze spotkanie jest dla Pani stresujące?
Dzień dobry, bardzo mi miło. Trochę tak, ale jestem na środkach uspokajanych, więc jest dobrze. Poza tym przyszła ze mną przyjaciółka.
Pozwoli Pani, że zaczniemy oficjalnie. Niestety procedury nas obowiązują.
Zanim przejdziemy do rzeczy, pozwolę sobie jeszcze przedstawić drugiego lekarza obecnego podczas naszej rozmowy. Dr. Ines to psychoteraupeta Pani męża, będzie dbał o to aby otrzymała Pani ważne informacje na temat stanu zdrowia Pani małżonka.
Jeśli poczuje się Pani dyskomfortowo proszę śmiało mówić, przerwiemy nasze spotkanie.
Jak się Pani nazywa.
Nicolę Marsden.
Ile ma Pani lat?
30
Kim jest dla Pani Greg Marsden?
To mój mąż?
Od kiedy jesteście Państwo małżeństwem?
Od 3 lat.
proszę podpisać oświadczenie, że wyraża Pani zgodę na odbycie dzisiejszej sesji.
Przypomnę, że możemy w każdej chwili przerwać.
Czy możemy zaczynać?
Tak.
Czy pamięta Pani co się wydarzyło, że Pani mąż znalazł się w naszej klinice.
Tak, mój mąż wpadł w szał i zaczął się zachowywać agresywnie podczas kolacji. Kiedy próbowałam zwrócić mu uwagę zaatakował mnie i uderzył z całej siły w twarz.
Ostatnimi miesiącami był bardzo impulsywny, ale nigdy do dopuścił się siły fizycznej.
Kiedy to się wydarzyło zawiadomiłam po kryjomu policję.
Wychowywałam się domu przmocowym i znam tego typu zachowanie. Uznałam, że dla własnego dobra powinnam zgłosić ten akt, bo jeśli raz się wydarzył to wydarzy się ponownie.
Mój tata regularnie robił mojej matce podobne sceny.
Rozumiem.
Jak się Pani czuje? Możemy kontynuować?
Tak.
Proszę przynieść dla nas więcej wody na stolik.
Pani Marsden teraz chciałabym, aby Pani opowiedziała o swoim małżeństwie.
Gdzie Państwo się poznaliście? Co Pani wie o mężu? I jak układało się w Waszym małżeństwie ?
Grega poznałam na evencie artystycznym.
Uwielbiam sztukę a on muzykę i tak spotkaliśmy się w miejscu w którym obydwie te formy połączyły się w wydarzenie artystyczne.
Ja studiowałam historię sztuki, a mąż kończył właśnie Wyższą Szkołę Muzyczną.
Na początku spotykaliśmy się głównie w miejscach związanych ze sztuką: koncerty, wystawy fotograficzne itp. Potem przeszliśmy na bardziej intymne spotkania, takie które dawały nam więcej przestrzeni na rozmowę. Jestem raczej introwertykiem, mój mąż też więc proces poznaiwania był dość powolny i ewoluował względem zacieśniania więzi.
Zaczęliśmy umawiać się na randki w restauracjach i tam rozpoczęła się nasza wiedza o sobie.
Greg zawsze dbał o mój komfort i to bardzo w nim mi się podobało, więc zaczęłam mówić pierwsza.
Już na pierwszym spotkaniu okazało się, że wiele nas łączy. Przede wszystkim doświadczenia życiowe.
Ja straciłam swoich rodziców w wypadku komunikacyjnym. To była dość głośna sprawa. Zderzenie autobusu z pociągiem. Nikt nie przeżył.
On stracił swoich rodziców w wypadku samochodowym jako młody chłopiec.
Ja kochałam sztukę, on kochał muzykę. W sumie podobny kierunek zainteresowań. Jedno i drugie oddziaływuje na nasze wspólne emocje.
Potem już jakoś samo poszło.
Rok po studiach wzięliśmy ślub
Na początku wszystko było piękne, ale z czasem miałam wrażenie, że go tracę.
Próbowałam z nim rozmawiać, ale kolejne próby kończyły się niepowodzeniem.
Najpierw były krótkie zwroty, zamknął się w sobie, później przestał całkowicie ze mną rozmawiać. Do tego ta pandemia.
Załamał się.
Odkąd przestał grać koncerty było coraz gorzej i gorzej. Namawiałam go, żeby udał się po pomoc do psychologa, ale karał mnie milczeniem. Zaczął często przebywać w pokoju sam. Potem przychodził tylko na posiłki i to był jedyny moment kiedy byliśmy razem.
Jak pytałam co robi to zaczął na mnie krzyczeć, że to nie moja sprawa i że mam zakaz wchodzenia do pokoju.
Było mi ciężko, płakałam po nocach i uznałam, że jak się usunę z drogi, to może się uspokoi i za jakiś czas spróbuję znowu, ale już kolejnego razu nie było, bo wydarzyło się to co się wydarzyło.
Czy potrzebuje Pani przerwy?
Teraz głos zabierze dr. Ines. Jeśli chce Pani chwilę odpocząć zanim zaczniemy, proszę mówić
Poproszę więcej wody.
Pani Marsden to co Pani teraz usłyszy może bardzo Panią zaskoczyć, dlatego będziemy starali się etapami przedstawiać Pani fakty.
Czy zgadza się Pani kontynuować rozmowę?
Tak.
Pani mąż ma poważne problemy psychiczne.
Na to wszystko wpłynęło wiele czynników.
Niektóre z nich są wynikiem pewnych działań w mózgu niezależnych od niego inne to doświadczenia życiowe i od tego chciałabym zacząć, bo może to zmienić perspektywę zaakceptowania jego choroby w rzeczywistości.
Czy wyraża Pani zgodę?
Tak
Greg Marsden urodził się jako syn niepełnoletniej imigrantki z Serbii.
Matka porzuciła dziecko tuż po urodzeniu.
Na początku dzieciaczek przybywal długo w szpitalu, z uwagi na niedowagę.
Potem jako niemowlę trafił do prywatnego domu dziecka.
Niestety podczas dorastania był świadkiem przemocy fizycznej i seksualnej.
Z uwagi na dowody zebrane przeciwko właścicielom domu dziecka, przybytek został zamknięty, dzieci trafiły do różnych domów zastępczych a właściciele odbywają karę więzienia.
Czy potrzebuje Pani przerwy?
Tak, poproszę o 5 min.
Proszę o zadbanie o komfort Pani Marsden. Przydzielę Pani na te 5 min. Osobę która zmniejszy Pani poziom stresu medytacją. Proszę wszystkich o opuszczenie pokoju.
Przepraszam, kim Pani jest dla Pani Marsden?
Przyjaciółka.
Proszę Pani, będzie Pani bardzo potrzebna w najbliższym czasie przyjaciółce. Mam nadzieję, że dzięki Pani łatwiej będzie jej wrócić do normalności, ale to będzie wymagało czasu.
Proszę otaczać ją wsparciem. Być przy niej gdy potrzebuje tego, to bardzo ważne. Czy jest Pani w stanie wziąć taką odpowiedzialność na siebie?
Tak, oczywiście. Znamy się 15 lat . Nie wyobrażam sobie inaczej.
Świetnie, wracam do dalszej rozmowy, to może jeszcze potrwać do pół godziny. Jeśli czekogolwiek potrzebuje Pani, proszę podejść do rejestracji.
Dziękuje.
Pani Marsden czy czuje się Pani lepiej?
Możemy kontynuować dalej?
Tak, dziękuję
Pani mąż z domu dziecka trafił do rodziny adopcyjnej, ale nigdy się tam nie odnalazł.
Miał problemy z prawem jako dorastający chłopiec.
Po ukończeniu 18 lat przeniósł się do innego miasta i dwukrotnie składal papiery na architekturę . Niestety bez powodzenia.
Jako nastolatek wykazywał duże zainteresowanie muzyką i był pod wrażeniem osobowości historycznych, które zapisały się w dziejach jako silni przywódcy, którzy doprowadzili do zagłady ludzkości.
Środowisko w jakim dorastał oraz odrzucenie przez biologiczną matkę miały wpływ na jego losy. Niestety to nie koniec.
Eksperyment który wprowadziliśmy na naszym oddziale wykazał dodatkowe cechy u Pani męża.
Jak się Pani czuje?
Proszę kontynuować, chce mieć już to za sobą.
Opowiem Pani teraz kilka słów o metodzie leczenia takich przypadków w naszej klinice. Jest to eksperyment dość innowacyjny, ale już pokazuje nam, że w dobie dzisiejszych czasów bardzo skuteczny, co pozwala wykryć wszystkie cechy mózgu z uwzględnieniem wspomnień.
W dawnych czasach stosowano metody dość drastyczne choć w niektórych przypadkach uzasadnione. Pacjentów stymulowano napięciem elektrycznym. Dzisiaj wykorzystujemy najnowszą technologię. Działa to trochę jak szczepionka. Dajemy pacjentowi to od czego jest uzależniony zwiększając dawkę.
Dzięki temu odkrywamy wszystkie słabości pacjenta i dowiadujemy się o jego skłonnościach.
Psychopatka-taka gra wirtualna dla osób uzależnionych silnie od gier i przemocy seksualnej.
Wykorzystaliśmy te narzędzie na Pani mężu, dzięki temu dowiedzieliśmy się jak daleko jest w stanie zabrnąć i się posunąć w swoich działaniach. To pozwala nam dobrać odpowiednie leczenie i tak naprawdę wiemy co powinno być zaspokojone aby pacjent złagodniał. Dajemy mu to czego nie miał a co potrzebuje i wyciszamy jego najbardziej wyraziste pożądania.
Pani mąż był podłączony do tej gry non stop. Nie odcinamy pacjenta. Taka jest zasada. Czekamy aż sam się podda . A poddaje się wtedy gdy traci to co dla niego najcenniejsze. Czasem traci wiele naraz. Od gry odciął się dopiero w gdy stracił rodziców,pracę, ukochaną i tozsamosc. W trakcie gry wykazywał największy sentyment do dziadka. W rzeczywistości nigdy go nie posiadał, ale jako chłopak zawsze mówił o nim tj. Niektóre dzieci mówią o wymyślonym przyjacielu. Tak było łatwiej zaakceptować trudy dzieciństwa. Był niekochany, więc postać dziadka naturalnie wydawała mu się najbliższa. Dzięki niej czuł więź męską z kimś kto był dla nie wzorem i uosobieniem dobra.
Pani mąż w pokoju regularnie grywał w agresywne gry i uzależniony był od pornografii. Sprawdziliśmy jego IP.
Te same środki zostały wykorzystane przez nas w Psychopatce.
Dzięki temu eksperymentowi i jednoczesnym badaniu mózgu w trakcie gry, zauważyliśmy że Pani mąż ma cechy psychopatyczne, co pokazuje jego mózg i jest to niezależne od niego, po prostu urodził się z dysfunkcja. Dobra wiadomość jest taka, że w dzisiejszych czasach można zadbać o jego komfort i najbliższych przy psychoterapii stosowanej do końca życia.
Zakończona gra to jednoczesne postawienie diagnozy.
Pani męża czeka długie leczenie. Pani rola napewno w tym będzie bardzo ważna, ale zrozumiemy jeśli dla własnego dobra zrezygnuje Pani z bycia w terapii.
Czy to co Pani się dowiedziała do tej pory jest dla Pani jasne?
Tak.
W związku z trudną sytuacją jaka Panią spotkała, otrzyma Pani od nas również pomoc w tym trudnym procesie uzdrawiania. Proszę się zapoznać z literaturą i będziemy spotykać się dwa razy w tyg. Oto namiar też na grupę kobiet, które przeszły podobne traumy. Pomoże to Pani zrozumieć trudne doświadczenie życiowe.
Przypominam, że Pani mąż wymaga leczenia , ale Pani zdrowie psychiczne jest na pierwszym miejscu. Mąż zostaje na oddziale a Pani pod dobrowolną opieką.
Czy ma Pani jakieś pytania?
Nie, przepraszam, ale chciałabym już skończyć i iść do domu.
Proszę zawołać Panią z korytarza.
Proszę tu numer na opiekuna z naszej kliniki. Jeśli potrzebna będzie pomoc, proszę dzwonić be względu na porę.
...
Szanowni studenci!
Oto jesteście świadkami pierwszego zastosowania eksperymentu naukowego
"Psychopatka".
Zapraszam do dyskusji w sali wykładowej za 40 min.