Ένας μήνας αργότερα....

Ο Λιαμ κοίταξε την άδεια κούπα πάνω στο τραπέζι. Ήταν ο τρίτος του καφές από το πρωί. Έπειτα από εκείνη τη μέρα κανόνισε το επόμενο πρωί τα χαρτιά και μετακόμισε. Ο Ίαν και η Λέιλα απορησαν με την στάση της Ελίζαμπεθ που δεν έδειξε να ενδιαφέρεται. Δεν κατέβηκε ούτε καν να τον χαιρετήσει.

Απογοητευμένος από την έκβαση των πραγμάτων ανακοίνωσε στην Ρομπερτα ότι θέλει να μείνει μόνος για ένα διάστημα. Εκείνη έπεσε στα πόδια του. Τον παρακάλεσε αλλά εκείνος ήταν ανένδοτος . Του είπε ότι δεν θα τα παρατήσει τόσο εύκολα και ετσι έκανε. Πήγαινε απρόσκλητη σπίτι του βρίσκοντας διαφορές δικαιολογίες και έπειτα από ένα μπουκάλι κρασί κατέληγαν στο κρεβάτι. Πάντα όμως την έδιωχνε. Πάντα την παραμέριζε.

Ήταν δύσκολη μέρα για εκείνον . Ο Ίαν είχε αποφασίσει το ετήσιο συμβούλιο να πάρε έδρα στην έπαυλη και ο Λιαμ έτρεμε και μόνο στην ιδέα να την αντικρύσει. Την απέφευγε με κάθε κόστος. Έμαθε από τον Ίαν πως ο Τζέικ του ανακοίνωσε την σχέση του με την κόρη του κι εκείνος έπειτα από μια σοβαρή κουβέντα που είχε μαζί του , το επέτρεψε. Ο Λιαμ ποτέ του δεν κατάλαβε τον λόγο που η Ελίζαμπεθ απομακρύνθηκε. Το νηφάλιο μυαλό του, του έλεγε πως όσα του είπε ήταν αληθινά. Το μεθυσμένο όμως, δεν μπορούσε να ξεχάσει το παθος. Δεν μπορούσε να ξεχάσει τα δάχτυλα της ανάμεσα στα μαλλιά του. Δεν μπορούσε να ξεχάσει τα μάτια της που τον κοίταζαν με λατρεία... Συναισθήματα αντικρουόμενα . Ο Λιαμ χανόταν και βουλιαζε...

Την ίδια στιγμή στην έπαυλη...

"Είσαι σίγουρος Νικ ; Θα σε ξαναρωτησω αλλη μια φορα" Ο Ίαν έκοβε βόλτες το τελευταίο μισάωρο έχοντας μόνιμα το τηλέφωνο στο αφτί του. Το Συμβούλιο θα ξεκινούσε σύντομα και τα νέα δεν ήταν καλά. Ενημερώθηκε πως ο Ίβαν έκανε έρευνα για τα φορτία. Με βάση όσα ανακάλυψε και ο ίδιος αλλά και ο Λιαμ λίγες μέρες νωρίτερα, οι αριθμοί ήταν όντως πειραγμενοι. Κάτι πήγαινε λάθος. Καποιος έκανε σαμποτάζ. Κατά τη μεταφορά τους από το Μεξικό φαινόταν να χάνονται μικροποσοτητες κι έτσι οι αγοραστές θεωρούσαν ότι οι Σκιές χάνουν το κύρος και την αξιοπρέπεια που τους διεπεμπε όλα αυτά τα χρόνια.

"Θα σου στείλει ο Ιβάν με Φαξ τις λεπτομέριες. Επίσης υπάρχει και κάτι ακόμα Ίαν..."

"Κι άλλο; Δεν ήταν από μόνο του αρκετό αυτό;" του απάντησε θυμωμένα και κάθισε στην μεγάλη δερμάτινη πολυθρόνα του.

"Έχουμε μια βάσιμη υποψία ότι ο Σέρτζιο Φιορι βρίσκεται σε συνομιλίες με τους Ρώσους για να του παραχωρήσουν άδεια και να εισέλθει στη Μόσχα. Που σημαίνει μόνο ένα πράγμα..." είπε χαμηλά ο Νικ

"Πόλεμο..." συνέχισε την φράση ο Ίαν και κοπάνησε τις γροθιές του στο γραφείο. " Θέλω οπωσδήποτε τη λίστα με τις συναλλαγές τους. Επίσης ενημέρωσε τον Ιβάν να ψάξει για κάθε καινούριο ενεργό μέλος του. Αν οι Ιταλοί νομίζουν ότι μπορούν να παίζουν παιχνίδια πίσω από τη πλάτη μου είναι γελασμένοι. Κι ας μην ξεχνάμε τον Ιβανωφ ...Αν τους ανοίξει τα σύνορα από τη στιγμή που έχουμε συμβόλαιο μαζί του για τα επόμενα 10 ολόκληρα χρόνια πάει να πει ότι μας γυρίζει τη πλάτη. Αν οι Ρώσοι και οι Ιταλοί έχουν την εντύπωση ότι η Αμερική θα μένει απραγη είναι γελασμένοι!!"

"Έγινε αδερφέ. Μας λείψατε ξέρεις...Ελπίζω Όταν τελειώσουμε με τις μαλακιες να βρούμε χρόνο να έρθουμε να σας δούμε!"

"Εννοείται παλιοφιλε! Λοιπόν περιμένω νέα σας..."

Ο Ίαν έκλεισε το τηλέφωνο προβληματισμένος οι Σκιές είχαν χωριστεί στα δύο. Πολλοί το είχαν δει σαν μειονέκτημα αλλά παρέμεναν πάντοτε ενωμένοι και κρατούσαν το ισχυρό τους κύρος. Κοίταξε το ρολόι του και σηκώθηκε. Ήταν η ώρα που το Συμβούλιο έπρεπε να ξεκινήσει και με βάση όσα ανακάλυψε είχαν πολλά να πουν ...

***

Ο Λιαμ πήρε το όπλο και βγήκε από το σπίτι. Η απόσταση ήταν ελάχιστη ανάμεσα στα δύο σπίτια μέσω της ακροθαλασσιάς και περπατώντας κατά μήκος της έφτασε στην πίσω πλευρά. Χαιρέτησε τους φρουρούς και μπήκε μέσα.

Το σπίτι είχε γεμίσει με τριπλάσιο αριθμό αντρών. Πάντοτε η ασφάλεια σε κάθε συμβούλιο ήταν μεγάλη. Διέσχισε το προθάλαμο και βάζοντας πλώρη για το κεντρικό γραφείο είδε τη Λιζ να βγαίνει από το γυμναστήριο. Καθώς κοιτάχτηκαν η καρδιά και το μυαλό του σταμάτησαν. Πήγε διστακτικά κοντά της και της χαμογέλασε. Ήταν το μόνο που του έμεινε...

"Καλησπέρα πριγκίπισσα..." είπε κι εκείνη χαμήλωσε το βλέμμα της. Ο ίδιος αν και την απέφευγε ένιωθε συνεχώς πως κάτι δεν πάει καλά μαζί της. Υποψιαζοταν πως με βάση όσα του είπε ντρεπόταν να τον κοιτάξει και αποφάσισε πως ίσως είχε φτάσει η ώρα να αποκαταστήσουν την σχέση τους έστω και φιλικά.

"Ελίζαμπεθ; Κοίταξε με ..." την παρότρυνε και άγγιξε το πηγούνι της
"Ξέρω πως κάναμε ένα λάθος αλλά δεν μπορώ άλλο να είμαστε έτσι...Το Καταλαβαίνω αν ένιωσες άσχημα κι αν έχασες την εμπιστοσύνη σου σε μένα αλλά σου υπόσχομαι πως δεν θα ξανασυμβεί. Ας το διαγράψουμε...Ας το αφήσουμε πίσω και ας προχωρήσουμε..." Η Λιζ τον κοίταξε σκεπτική. Η αγάπη της για εκείνον ήταν άσβεστη. Παρόλο που έγινε επίσημο με τον Τζέικ εκείνο το διαολεμενο κενό παρέμενε ακόμα. Τον ήθελε...Ακόμα και έπειτα από όσα άκουσε εκείνη τη μέρα δεν έπαψε να τον αναζητά τις νύχτες... τις μέρες...τις ώρες που πετύχαινε κάτι κι εκείνος δεν ήταν εκεί...

"Ήρθες; Έλα γρήγορα! Εσένα περιμένουμε...Υπάρχουν εξελίξεις!!" Πετάχτηκε άξαφνα ο Ίαν από πίσω τους και τους πλησίασε

"Ηρέμησε ρε.. Μόλις μπήκα. Τι διαολ..." Πριν όμως προλάβει να τελειώσει, ένας ισχυρός ήχος έκρηξης ανάγκασε τα τζάμια του σπιτιού να σπάσουν. Η Λιζ τσιριξε και ο Λιαμ την άρπαξε αμέσως από το χέρι

"ΤΡΕΞΕ! ΚΡΆΤΗΣΕ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΉ!!! ΑΝΤΡΕΣ!!!!!" Ο Ίαν έδωσε μια εντολή που δεν χρειαζόταν...Ο Λιαμ εβγαλε το οπλο, έπιασε την Λιζ αγκαλιά αυτή τη φορά και άρχισε να τρέχει προς την πίσω έξοδο. Γύρω τους επικρατούσε πανικός . Οι άντρες της ασφάλειας έτρεχαν , με τα όπλα στο χέρι και ανοίγοντας τους δρόμο χωρίστηκαν. Πέντε άτομα ανέβηκαν στα δωμάτια της οικογένειας. Άλλοι τόσοι ακολούθησαν τον Ίαν ο οποίος βρέθηκε μαζί με όλο το Συμβούλιο στην μπροστινή είσοδο, ενώ μερικοί από αυτούς έμειναν στην πίσω πλευρά για να φυγαδεύουν τον Λιαμ ο οποίος κρατούσε το πιο σημαντικό πράγμα της φαμίλιας...Την Ελίζαμπεθ...

Μόλις πάτησε πόδι στην άμμο, την άφησε κάτω και της έδωσε το όπλο.

"Ξέρεις τι να κάνεις αν πάθω κάτι!" Της είπε και και την οδήγησε στην θάλασσα

"Γαμω το σου Λιαμ ! Δεν θα πάθεις τίποτα! Πάμε πίσω!!! Θα τους ΔΥΑΛΥΣΩ!!!" Ούρλιαξε εκείνη και κάνοντας μεταβολή πήγε να τρέξει προς το σπίτι.

"Όχι!!! Υπάρχουν 100 άντρες εκεί μέσα! Πρέπει να σε κρατήσω ασφαλή!!" Της είπε πιάνοντας την από τη μέση και την τράβηξε στο νερό.
"Θα τα καταφέρουν Λιζ... Όλοι είναι ένας κι ένας..." της είπε για να την καθησυχάσει.

"Οι γονείς μου βρίσκονται εκεί μέσα! Για τον Θεό Λιαμ ! Πάμε τώρα πίσω!!' Εκείνος ξαφνικά πηρε απότομα το όπλο από το χέρι της και πάτησε την σκανδάλη προς τα πίσω.

"Μας εντόπισαν!!Γρήγορα!!"Είπε και την παρέσυρε προς τα μέσα. Το σπίτι ήταν ειδικά διαμορφωμένο για κάθε ανάγκη. Η διαφυγή τους από τη θάλασσα παρέμενε κρυφή. Μόνο η οικογένεια ήξερε πως κάτω από τα νερά υπήρχε όλος ο εξοπλισμός που χρειαζόταν για να διαφύγουν τα μέλη της. Φαινομενικά ο κόλπος που έχτισαν το σπίτι μελετήθηκε για χρόνια . Την ιδέα για τη διαφυγή έδωσε ο ίδιος ο Λιαμ. Αν και πότε δεν φανταζόταν ότι θα χρειαστεί είχε φτάσει η ώρα να δει το σχέδιο εν δράση...

Παρέσυρε την Ελίζαμπεθ αρκετά βαθειά και σταμάτησε 120 μέτρα ακριβώς από την ακτή. Το ρεύμα αν κολυμπούσαν λίγα ακόμα μέτρα θα τους παρεσερνε οπότε οι κινήσεις του έπρεπε να είναι γρήγορες.

"Θυμάσαι τι σου είπα;" την ρώτησε λαχανιασμένος από το κολύμπι.

"Ναι " απάντησε ξεπνοα εκείνη και κάνοντας ένα γρήγορο μακροβουτι χάθηκε από τα μάτια της. Η Λιζ άρχισε να μετράει όπως ακριβώς της έμαθε. Δύο λεπτά... Τόσα της είχε πει να περιμένει. Αν δεν έβγαινε στην επιφάνεια έπειτα από δύο λεπτά της είχε πει να πάει στο δεύτερο σημείο . Κάτω από το νερό, μέσα σε είδικα σχεδιασμένες από τον ίδιο τον Μαξ κάψουλες, υπήρχαν μάσκες οξυγόνου. Μόλις της έπαιρναν θα κολυμπούσαν υπόγεια για να βγούνε σε μια σπηλιά που υπήρχε κρυμμένη κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Κάθε δύο μήνες ο εξοπλισμός ελεγχόταν μυστικά. Η Λιζ περίμενε... περίμενε ένα λεπτό ακόμα και έβγαλε μια κραυγή. Αντί να φύγει όμως όπως έπρεπε, εκείνη βούτηξε βαθειά αναζητώντας τον. Άρχισε να κολυμπάει προς τα κάτω ώσπου ξαφνικά τον είδε να παλεύει. Έμοιαζε να χάνει το οξυγόνο. Η κάψουλα είχε κολλήσει. Βλέποντας την πήγε να μιλήσει με αποτέλεσμα να μπει νερό στο στόμα αλλά το έκλεισε αμέσως.. Εκείνη άρπαξε το οξυγόνο και άρχισε να το τραβάει με μανία βάζοντας δύναμη στα πόδια κόντρα στην άμμο. Ο Λιαμ ένιωσε να ζαλιζεται και πεισμωσε πιο πολύ. Της έκανε νόημα να βγει για αέρα αλλά εκείνη αρνήθηκε. Έχωσε τα χέρια του μέσα προσπαθώντας να βρει το λόγο που το οξυγόνο δεν βγαίνει και έπιασε κάτι αιχμηρό. Διάβρωση εξοπλισμού σκέφτηκε αμέσως αλλά δεν σταμάτησε. Το νερό βάφτηκε κόκκινο αλλά έβαλε τόση δύναμη που κατάφερε να απελευθερώσει τη μια από τις δύο φιάλες. Χωρίς να χάσει χρόνο το έβαλε στο στόμα της .εκείνη πήρε ανάσα και έπειτα το έβαλε στο δικό του. Με το ένα οξυγόνο δεν είχαν πολλές ελπίδες αλλά ο Λιαμ αποφάσισε να ρισκάρει. Θα κρατούσε όσο πιο πολύ μπορούσε το δικό του για να της παρέχει το απαραίτητο. Ξεκίνησαν να κολυμπάνε προς το υπόγειο άνοιγμα. Η επικινδυνότητα στο σημείο που περνούσε το ρεύμα ήταν μεγάλη. Της έκανε νόημα και εκείνη κούνησε το κεφάλι της δείχνοντας του πως είναι έτοιμη. Γραπωθηκε από τη πλάτη του και κολυμπησαν κοντρα στο ρεύμα. Είχε μείνει λίγη απόσταση. Η Λιζ βλέποντας μια αδυναμία έβγαλε το οξυγόνο και προσπάθησε να του το δώσει αλλά εκείνος αρνήθηκε και αύξησε ταχύτητα. Πέρασαν το ρεύμα και φτάνοντας σε πιο ήρεμα νερά, εκείνη του έβαλε το οξυγόνο με το ζόρι στο στόμα. Δεν είχαν χρόνο για καυγά και ειδικά κάτω από το νερό . Ο Λιαμ πήρε την πολυπόθητη ανάσα και ξεκίνησαν πάλι. Τρία λεπτά αργότερα το φως από τη σπηλιά έβαψε τα νερά στο γαλανό. Ανακουφισμένος την ωθησε μπροστά. Η Λιζ έφτασε στην επιφάνεια και βγαίνοντας πήρε μια βαθειά ανάσα. Κοίταξε πίσω της αλλά εκείνος δεν βγήκε

"Λιαμ ;;; ΛΙΑΜ ;;;" φωναξε και βουτώντας ξανα τον είδε να πλησιάζει. Για οποίο λόγο κι αν καθυστερησε έβγαινε κι αυτό της έφτανε.

Με πόδια αδύναμα από το κολύμπι περπατησαν προς τα έξω και ξάπλωσαν στο βραχώδες έδαφος ψάχνοντας και οι δυο για να αποκαταστήσουν την ηρεμία στη καρδιά.

"Αν δεν θέλεις να πεθάνω..." ξεκίνησε να λέει εκείνη και σταματησε για να ανασάνει "Φρόντισε την επόμενη φορά να μην είσαι τόσο ξεροκέφαλος!!!" Τον μαλωσε γιατί αρνιόταν να πάρει το οξυγόνο κι εκείνος γέλασε... γύρισε στο πλάι και την κοίταξε.

"Κι εγώ σ'αγαπάω μικρή μου ..." της είπε και έμεινε να την κοιτάζει με θαυμασμό. Είχαν κάνει αρκετές φορές αυτή τη διαδρομή. Της μάθαινε από παιδί να αναπνέει με το ρολόι και κάθε φορά αύξανε το χρόνο. Πάνω στην ένταση όμως όλα έμοιαζαν διαφορετικά.

"Μη με κοιτάζεις έτσι σε παρακαλώ..." του είπε και αποτραβηξε το βλέμμα της. Εκείνος θεώρησε πως την έφερε σε δύσκολη θέση έπειτα από όσα είχαν συμβεί αλλά η πικρή αλήθεια ήταν πως αν εμέναν έτσι για λίγα ακόμα δευτερόλεπτα η Λιζ θα ορμουσε στα χείλη του.

"Γαμω το Ελίζαμπεθ... δεν μπορεις να αφησεις εκείνη τη γαμημένα μέρα πίσω; Μου λείπεις διάολε! " της είπε και σηκώθηκε.

"Όχι Λιαμ !!!Όχι γιατί ενώ εγώ σε περίμενα..." Ξαφνικά το νερό φωτίστηκε και το βλέμμα του έπεσε πάνω του ενω εκείνη είχε γυρισμένη πλάτη και δεν το ειδε λέγοντάς τα δικα της" σαν το μαλακά εσύ ήσουν εκεί μέσα και ..."

"Σταμάτα.." είπε σιγανά

"ΌΧΙ! ΤΏΡΑ ΘΑ ΜΕ ΑΚΟΥΣ..." Ο Λιαμ αρπάζοντας την από το μπράτσο την γύρισε και της έκλεισε το στόμα με την παλάμη κάνοντας της νόημα να κοιτάξει στο νερό. Μόνο τότε η Λιζ θυμήθηκε. ...Γι αυτό είχε αργήσει ο Λιαμ.. έβαζε το φως... Ένα ειδικά σχεδιασμένο υποβρύχιο αισθητήρα που στην κίνηση άναβε.

Κούνησε το κεφαλι της καταφατικα κι εκείνος τους οδήγησε στο βάθος της σπηλιάς όπου υπήρχε εξοπλισμός. Κρύφτηκαν στα σκοτάδια. Η καρδιά της χτυπούσε δυνατά .

"Μη φοβάσαι...Πρώτα θα πεθάνω και μετά θα σε αγγίξουν" της είπε ψιθυριστά και δίνοντας της ένα πεταχτο φιλί λίγο παραδίπλα από τα χείλη όπλισε....

Σας φιλώ....