Ο Λιαμ έσφιξε τα δόντια. Τα έσφιξε γερά...Δυνατά. Γεμάτος με θυμό και οργή  έπιασε τα μπράτσα της και την απομάκρυνε. Πόνεσε ακούγοντας την.

"Ήρθες να σου δώσω συγχαρητήρια;" της είπε ψυχρά και σαν αποτέλεσμα έφαγε ακόμα ένα δυνατό χαστούκι.
"ΣΤΑΜΑΤΑ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ ΝΑ ΜΕ ΧΤΥΠΆΣ!!!" φώναξε και τραβώντας την προς το εσωτερικό έκλεισε με δύναμη την πόρτα πίσω τους .

"ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΤΙ ΈΚΑΝΕΣ! ΔΕΝ ΜΟΥ ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΚΑΡΦΑΚΙ!!! ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ;" Η Ελίζαμπεθ είχε κολλήσει το κορμί της στο τοίχο κι εκείνος ούρλιαζε ακατάπαυστα. Πρώτη φορά στη ζωή της τον έβλεπε σε αυτή τη κατάσταση. Πρώτη φορά ένιωσε φόβο... έναν φόβο που της προκαλούσε ο ίδιος ο Λιαμ.

"ΣΤΑΜΑΤΑ!!!" του φώναξε  βάζοντας τα χέρια δεξιά και αριστερά από το κεφάλι της αλλά εκείνος δεν έλεγε να ημερεψει. Της ελεγε  συνεχώς ότι δεν τον νοιάζει. Ότι δεν τον ενδιαφέρει και ότι δεν νιώθει όπως εκείνη .

"ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΤΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕΣ ΣΤΟ ΔΩΜΆΤΙΟ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΜΕΡΑ;;; ΛΈΓΕ!!! ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ;;;" Ξαφνικα πήγε απότομα μπροστά της και έπιασε τα χέρια της. Τα τράβηξε μακριά από το κεφάλι και την κοίταξε γεμάτος θυμό "ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΜΟΥ ΠΟΥ ΝΑ ΣΕ ΠΆΡΕΙ Ο ΔΙΆΟΛΟΣ ΓΙΑ ΓΥΝΑΊΚΑ!!!"

"Σταματα- Σταματα...σταμάτα να μου φωνάζεις...." ψέλλισε με τα χιλια ζόρια η Λιζ και έκλεισε τα μάτια της για να μην τον βλέπει

"ΚΟΙΤΑΞΕ ΜΕ!" Διέταξε κι εκείνη άνοιξε έξαλλη αυτή τη φορά  τα μάτια της και στόχευσε τα δικά του. "ΔΕΝ ΣΕ ΘΕΛΩ! ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ ΜΑΖΊ ΣΟΥ! ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ Ο ΓΑΜΗΜΕΝΟΣ Ο ΠΡΊΓΚΙΠΑΣ!!!ΔΕΝ ΕΊΜΑΙ ΤΊΠΟΤΑ ΓΙΑ ΣΈΝΑ!"

Η Ελίζαμπεθ άπλωσε το χέρι της πάνω στο γυμνό του στήθος και το εναποθεσε στην πλευρά της καρδιάς...

"Για όποια κι αν χτυπάει αυτό το πράγμα μέσα σου...που σίγουρα δεν είμαι εγώ, είναι τυχερή...." του είπε με ιδιαίτερη ηρεμία και του χαμογέλασε. Βρήκε το κουράγιο και του χαμογέλασε μέσα στο πόνο της...

Τον έκανε στην άκρη και με το κεφάλι ψηλά πήγε ως την πόρτα και την άνοιξε. Λίγο πριν βγει πήρε μια βαθειά ανάσα και είπε: "Μεγάλωσα στα χέρια σου και θέλησα να πεθάνω σε αυτά... Τα συγχαρητήρια είναι δικά μου λοιπόν. Το κατάφερες μια ώρα αρχύτερα..."

Πριν προλάβει να βγει έξω η πόρτα έκλεισε δυνατά , ειδε την παλάμη του που ήταν ακουμπισμένη λίγα εκατοστά μακριά από το κεφάλι της και αναστέναξε

"Άφησε με να φύγω. Αρκετά εξευτελίσα τον εαυτό μου..." είπε δίχως να γυρίσει

"Όχι!" Τον άκουσε να λέει και ένιωσε το κορμί της να γυρίζει ολόκληρο αμέσως .

"Με πονάς!!" Του παραπονέθηκε νευριασμένη και ο Λιαμ έχοντας ένα περίεργο ύφος άνοιξε διάπλατα τα χέρια της κόντρα στη πόρτα και την κοίταξε με μάτια που έσταζαν απέχθεια

"Το απολαυσες;" Ρώτησε και γελασε
"Ήταν καλος ; Πέσ' μου Λιζ...Σε φίλησε πρώτα ; Σε αγγιξε ; Σε εγδυσε ; Με τι ακριβως σειρα σε πηδηξε ; " Η ζήλεια του τον οδήγησε στην απόλυτη τρέλα. Κι αυτή ήταν η δικη του πικρή αλήθεια...Ήταν ο δικός του βουβός πόνος τρεις ολόκληρες μέρες . Μόλις η πόρτα του σπιτιού έκλεισε εκείνο το βράδυ  και οδήγησε την Τζέιν στο κρεβάτι σταμάτησε. Δεν μπόρεσε να πάει μαζί της. Δεν μπόρεσε να λειτουργήσει...Όχι όσο ήξερε ότι η μικρή του πριγκίπισσα υπέφερε από τα λόγια του ... Κάθε λεπτό που περνούσε ήταν οδυνηρό για τον ίδιο. Πάτησε ένα καυγά με τη Τζέιν και παίρνοντας ένα μπουκάλι ουίσκι κατέληξε στην αμμουδιά. Να πίνει μόνος του και να παλεύει για να μην γυρίσει στο δωμάτιο της...Για να μην πάει και σκοτωθεί με τον Ίαν.

"ΓΙΝΕΣΑΙ ΧΥΔΑΊΟΣ!!!"

"ΕΓΩ;;ΕΣΎ ΠΗΓΕΣ ΚΑΙ ΠΗΔΗΧΤΗΚΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΆΛΛΟ ΤΟ ΜΑΛΑΚΆ ΣΑΝ ΚΑΜΊΑ ΠΟΥΤ..." Της είπε έξαλλος κι εκείνη τον ύψωσε το χέρι της για να τον χαστουκισει αλλά ο Λιαμ το άρπαξε δυνατά πριν προλάβει να τον χτυπήσει

"ΣΟΥ ΘΙΞΑΜΕ ΤΟ ΓΚΟΜΕΝΟ;;;" συνέχισε να φωνάζει ώσπου η Λιζ ξέσπασε

"ΤΙ ΘΕΛΕΙΣ ΡΕ ΑΠΌ ΜΕΝΑ;; ΤΙ; ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΣ; ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΠΡΟΣΒΑΛΕΙΣ;;;ΓΙΑΤΙ;; " σε κάθε 'γιατί' που του έλεγε μια γροθιά εκτοξεύονταν στο στήθος του . Τα χέρια πονούσαν από την επαφή με το σκληρό του στήθος αλλά δεν σταματαγε. Ζητούσε το γιατί κι εκείνος της το έδωσε....

"ΓΙΑΤΙ ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ ΚΑΙ ΜΌΝΟ ΣΤΗΝ ΙΔΈΑ ΌΤΙ ΣΕ ΆΓΓΙΞΕ! ΓΙΑΤΙ ΛΙΩΝΩ ΓΙΑ ΠΑΡΤΗ ΣΟΥ!" Είπε και έπιασε τα χερια της . Την ταρακούνησε και την κόλλησε πάνω του "Γιατι πονάω...Γιατί ζηλεύω σαν τρελος... Γιατί ήθελα να ήμουν εγώ ο πρίγκιπας χωρίς να μας κυνηγούν θεοί και δαίμονες... " ξαφνικα σταμάτησε και πιάνοντας στις χούφτες του το πρόσωπο της ,  ειπε: "Γιατί σ'αγαπαω Ελίζαμπεθ Σερενα Λορενς...Γιατί φοβάμαι μη σε χασω...." Ο Λιαμ δεν περίμενε λεπτό παραπάνω. Όρμησε λαίμαργα στα χείλη της και πιάνοντας την από τη μέση την σήκωσε και τους οδήγησε στην κρεβατοκάμαρα. Την πέταξε στο κρεβάτι και την εγδυσε μέσα σε ελάχιστο χρόνο. Άρχισε να ρουφάει και να αφήνει σημάδια σε όλο το κορμί της λαχανιασμένος μέχρι που σταμάτησε και πλησίασε το αφτί της.

"Ποτέ δεν πήγα με την Τζέιν...Ποτέ..." της είπε και ανοίγοντας τα πόδια της πίεσε το σκληρό του μόριο μέσα της. Βυθίστηκε μονομιάς ολόκληρος και εκείνη μουγκρισε δυνατά . Έσφιξε το σεντόνι στα δάχτυλα της και κυρτωσε το κορμί της προς τα πίσω. Ο Λιαμ άρχισε να μπαινοβγαίνει αχόρταγα μέσα της ,  το κορμακι της ξέσπασε σε τρέμουλο και ικανοποιημένος  ένιωσε τα πρώτα της υγρα να τον καίνε.

"Και τώρα που ο πρίγκιπας πήρε το κορμί και την ψυχή με το έτσι θέλω, ήρθε η ώρα να δεις πραγματικά ,τι σημαίνει έρωτας και σε ποιον ανήκεις πριγκίπισσα ..." είπε φιλώντας τα χείλη της και παίρνοντας έναν αργό σταθερό ρυθμό κράτησε τα χέρια της στα δικά του.

Κάθε φορά που έμπαινε και έβγαινε μέσα της, της έδινε και έναν λόγο που την αγάπησε. Έναν λόγο που την αγαπάει και έναν λόγο που θα την αγαπάει μέχρι να κλείσει τα μάτια του. Το δωμάτιο τυλίχθηκε στην μαγεία τους και δικαιώνοντας ολους αυτους που το λεγανε χρόνια τωρα, γίνανε ένα....

Τρεις ολόκληρες ώρες αργότερα εκείνη κοιμόταν γαλήνια στο στήθος του και ο Λιαμ την κρατούσε σφιχτά από τη μέση. Η αγάπη έδιωξε το φόβο και ένιωθε έτοιμος να ερθει αντιμέτωπος με όλο το κόσμο αν χρειαστεί για πάρτη  της.

Έχοντας ότι ακριβώς χρειάζεται ανάμεσα στα χέρια του ,έκλεισε τα μάτια ευτυχισμένος...

Την ίδια ώρα κάπου στην Ιταλια

"Όλα πρέπει να γίνουν προσεκτικά!"

"Το κατάλαβαμε αφεντικό!" Είπαν οι άντρες με μια φωνή

"Τους αφήσαμε αρκετό καιρό για να νομίζουν ότι παραιτηθηκαμε!!" Συνέχισε εκείνος και μια πληθωρική γυναικεία παρουσία εμφανίστηκε δίπλα του.

"Ο θείος μου έχει δίκιο! Και μην ξεχάσετε.... Την μικρή τη θέλω ζωντανή!" Τους είπε εκείνη και οι άντρες παίρνοντας τα πράγματα πήγαν προς το αεροπλάνο

"Τελικά οφείλω να ομολογήσω πως είσαι έξυπνη... Ακόμα και χωρίς εγκυμοσύνη το μυαλό σου λειτούργησε άψογα..."

"Σταμάτα να μου αναφέρεις κάθε φορά αυτό το γαμημένο πράγμα!!"

"Δεν φταίω εγώ που αποδείχθηκες στείρα Ρομπερτα !!!"

"Μπορεί να είμαι στείρα...Αλλά και πάλι βρήκα τον τρόπο! Θα τους ΔΥΑΛΥΣΩ...ΟΛΟΥΣ...ΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΎ ΕΚΕΊΝΟΝ !!" Είπε γεμάτη μίσος και επιβιβάστηκε στο αεροπλάνο....

Σας φιλώ....