Η Ρομπερτα τους κοιτούσε αποσβολωμένη με ανοιχτό το στόμα. Ο Λιαμ γύρισε προς το μέρος της και η Ελίζαμπεθ τον είδε να αγριεύει για πρώτη φορά στη κοπέλα του

"Σου είπε κανείς ότι μπορείς να μπαίνεις εδώ μέσα;" της φώναξε κι εκείνη παρέμεινε σοκαρισμένη

"Εμ ... Άκουσα φωνές και ..."

"ΚΑΙ;;; ΤΡΆΒΑ ΣΤΟ ΔΩΜΆΤΙΟ!" Παρόλο που μάλωναν λίγα δευτερόλεπτα πριν η Λιζ ένιωσε όμορφα ακούγοντας τον να την βάζει στη θέση της μπροστά στα μάτια της. Η Ρομπερτα έφυγε κλαμμενη από το δωμάτιο και μόλις έμειναν μονοι εκείνος επέστρεψε μπροστά της.

"Τελικά δεν είσαι σκυλάκι Λιαμ! Συγχαρητήρια!!" Είπε αυθόρμητα αλλά καταλαβαίνοντας από το βλέμμα του, πόσο πολύ τέντωσε το σκοινί για ακόμα μια φορά έτρεξε προς το μπάνιο. Ο Λιαμ έβαλε το πόδι του στη πόρτα πριν τη κλείσει και την ακολούθησε προς τα μέσα.

"Γιατί το κάνεις αυτό;;; Τι διάολο έχεις πάθει;; Θες να με τρελάνεις;; Τι θες;;" της είπε κι εκείνη κόλλησε στα πλακάκια . Για λίγο, σκέφτηκε να άνοιγε ο τοίχος και να έβγαινε από το μπάνιο χωρίς να χρειαστεί να έρθει αντιμέτωπη μαζί του.

"Νομίζω ότι την αγαπάς πιο πολύ από μένα...." είπε έπειτα από μερικά δευτερόλεπτα νικημενη από τις σκέψεις της . Προς έκπληξη της ο Λιαμ έδειχνε να ηρεμεί. Ο τρόπος που μιλούσαν μεταξύ τους ήταν πάντοτε ξεκάθαρος. Ήταν ειλικρινής. Η Ελίζαμπεθ ήταν όντως κακομαθημένη με την καλή ονως έννοια. Ο Λιαμ ήταν 24 ώρες το 24ωρο μαζί της από τότε που θυμόταν τον εαυτό της. Η αίσθηση ότι τον χάνει ήταν και για την ίδια σοκαριστικη αλλά δεν χρειαζόταν να του το πει. Από τα μάτια της και μόνο εκείνος καταλάβαινε...

"Πάλι την ίδια συζήτηση θα κάνουμε;"  τη παραπονεθηκε και άπλωσε το χέρι του προς το μέρος της. "Έλα, πάμε έξω...Έχει υγρασία εδώ και θα κρυώσεις..." κείνη το έπιασε και βγαίνοντας κάθισαν στο κρεβάτι.

"Είναι παράλογη η ζήλια σου Λιζ... Άλλο εσύ άλλο οι γυναίκες στη ζωή μου. Βασικά η Ρομπερτα γιατί στο παρελθόν δεν είχες θέμα με καμία άλλη... Ξέρω πως ίσως βγαίνεις από τη ρουτίνα σου κοριτσάκι μου αλλά στο έχω ξαναπεί πολλές φορές... Αν η καρδιά που ήταν σπασμένη σε κομμάτια τα 99 από τα 100 θα ήταν όλα σου... Άσε λοιπόν και σε κάποιον άλλο την ευκαιρία να διεκδικήσει το ένα που μένει... Δεν μου αρέσει να πηγαίνω με την μια και την άλλη... Θέλω λίγη σταθερότητα Λιζ... Μην μου το κάνεις δύσκολο πριγκίπισσα..."

"Σε πείραξε που θα έβγαινα με τον Τζεικ;" Ρώτησε ξαφνικά

"Έπειτα από όλα όσα σου είπα εσύ αυτό με ρωτάς;" της απάντησε ήρεμος

"Πες μου Λιαμ... Οσο θέλεις εσύ να με καταλάβεις άλλο τόσο προσπαθώ κι εγώ..." Η Λιζ έκανε μια παύση. Ανέβασε τα πόδια της πάνω στο κρεβάτι και γυρίζοντας το κορμί της εναποθεσε το κεφάλι της στα πόδια του. Τα βρεγμένα της μαλλιά μούσκεψαν αμέσως  το παντελόνι του αλλά δεν τον ένοιαζε. Ο Λιαμ άρχισε να τα χαϊδεύει κι εκείνη ύψωσε τα μάτια της και  τον κοίταξε "Τι μας συμβαίνει Λιαμ ; Μήνες τώρα μαλώνουμε σαν τα σκυλιά...Εμείς που πάντοτε είμασταν ένα...."

Τα μάτια της βουρκωσαν. Ο Λιαμ την γύρισε και ξάπλωσε δίπλα της αδιαφορώντας για την Ρομπερτα που τον περίμενε στο άλλο δωμάτιο. Πέρασε το χέρι του κάτω από τη μέση της προσπαθώντας να μη κουνήσει τη πετσέτα που πάσχιζε από μόνη της να μείνει σταθερή και τοποθέτησε το κεφάλι της στο στήθος του σιωπηλός.

"Δεν ξέρω... Δεν ξέρω τι μας συμβαίνει μικρή μου πριγκίπισσα αλλά δεν μου αρέσει καθόλου... Είχαμε πει χθες πως δεν θα μαλώναμε ξανά...κοίτα πως καταλήξαμε σήμερα..."

Εκείνη κουρνιασε πιο πολύ πάνω του. 

"Λιζ;;; Είσαι καλά; Σε περιμένω εδώ και είκοσι λεπτά και ..."ακούστηκε απ έξω η φωνή του Τζέικ διακόπτοντας τον ειρμό τους. Εκείνη κοίταξε τον Λιαμ περιμένοντας μια απάντηση. Περιμένοντας χωρίς να ξέρει το γιατί, να της πει να τον διώξει...

"Πες του ότι κατεβαίνεις σε λιγάκι..." της μουρμουρησε κι εκείνη απογοητευμένη φώναξε πως ντύνεται και κατεβαίνει. Μόλις τα βήματα του απομακρύνθηκαν ανασηκωθηκε και κάθισε.

"Συγνωμη που αντέδρασα άσχημα. Μπορείς να βγεις μαζί του Λιζ... Δεν έχω πρόβλημα. Για την ακρίβεια είσαι μεγάλη κοπέλα...Δεν μου πέφτει και λόγος. Ίσως φοβάμαι πως μεγαλώνεις. Ίσως τρέμω κι εγώ στην ιδέα πως αλλάζουν οι ζωές μας..Δεν ξέρω τι ειναι αλλά σίγουρα δεν θα το αφήσω να μας χωρίσει με ανόητους καυγάδες..." της είπε ψιθυριστά και κάνοντας τα μαλλιά της στην άκρη,  ακούμπησε το κεφάλι του στον ώμο της. Τα μάτια της θολωσαν. Πάλευε και η ίδια να βρει το γιατί ... Πήρε την απάντηση που ήθελε... Ποιος ο λόγος που έμεινε ανικανοποίητη; αναρωτήθηκε σιωπηλά και αναστέναξε...

"Μου έφυγε η όρεξη... Ίσως κάποια άλλη φορά. Θα βάλω πιτζάμες και θα του πώς ότι δεν ένιωσα καλά..." Ο Λιαμ έκλεισε τα μάτια.  Μια περίεργη αίσθηση ανακούφισης τον πλημμύρισε και πάλι όμως τα ερωτηματικά ήταν αρκετά για να την εξηγήσει.

"Είσαι σίγουρη; Δεν έχω προβλημ..."

"Είμαι Λιαμ ..." τον διέκοψε. "Και τώρα φύγε σε παρακαλώ...Θέλω να ντυθώ..." εκείνος σηκώθηκε και πήγε ως την πόρτα.

"Αύριο θα κάνουμε προπόνηση;" τον ρώτησε έτοιμη να βάλει τα κλάματα κι εκείνος χωρίς να γυρίσει χαμογέλασε

"Θα κάνουμε μικρή μου ..." της απάντησε και έφυγε...

Αφού ντύθηκε και ειδοποίησε τον Τζέικ ο οποίος στεναχωρήθηκε φανερά απ την απόφαση της ξάπλωσε στο κρεβάτι. Δεν άκουγε τίποτα  από δίπλα και ήρεμη έκλεισε τα μάτια. Δεν ήθελε καν να ξέρει τι μπορεί να είπαν όταν εκείνος επέστρεψε στο δωμάτιο. Αποφάσισε να κάνει ψυχανάλυση με τον εαυτό της και να μην αφήσει κανέναν να τους ξαναφέρει σε ένταση....

Το επόμενο πρωί

Έκλεισε το νερό και βγήκε απ το μπάνιο. Ντύθηκε και κατέβηκε κάτω βρίσκοντας τον Λιαμ και τη Ρομπερτα να παίρνουν πρωινό.

"Καλημέρα!" Αναφώνησε χαμογελαστή και κάθισε.  Η ατμόσφαιρα όμως ανάμεσα τους δεν ηταν η αναμενόμενη. Η Ρομπερτα της έριξε ένα άγριο βλέμμα και ο Λιαμ αφού της είπε μια γλυκειά καλημέρα συνέχισε να πίνει τον καφέ του.

"Σκέφτηκα να κάνω μια συνέντευξη με τον υπεύθυνο από το τμήμα διοίκησης του Πανεπιστημίου της Αβάνα. Βασικά θα φάω και θα πάω αμέσως!" Συνέχισε η Λιζ απτόητη και δάγκωσε τη φρυγανιά της.

"Κατασταλαξες τελικά;" ρωτησε ο Λιαμ από απέναντι

"Ναι. Πιστεύω πως θα νιώθω σαν ξένη στην Αμερική κι ας έχω ήδη σπίτι και ανθρώπους εκεί. Θα με πας σε παρακαλώ;" Η Ρομπερτα κοίταξε έντονα τον Λιαμ

"Όχι κοριτσάκι μου. Θα ενημερώσω τον Τζέικ όμως. Θα πάμε με τη Ρομπερτα να διαλέξει ένα δώρο για την αδερφή της. Μας έχει καλέσει στο γάμο της την άλλη εβδομάδα..." είπε τρέμοντας από μέσα του μην αρχίσει πάλι καυγάς

"Ααα δεν πειράζει!καλά να περάσετε! Θα ενημερώσω αν είναι το Τζέικ" τους απάντησε χαμογελαστή και η Ρομπερτα την κοίταξε απότομα. Δεν πίστευε στα αφτιά της. Η φυσικότητα με την οποία η μικρή απάντησε έδειξε ξεκάθαρα για πρωτη φορά έναν άλλο χαρακτήρα της που δεν είχε ξαναδεί. Από την πλευρά της ένιωσε άσχημα έπειτα από τη συζήτηση που είχε με τον Λιαμ ο οποίος της εξήγησε πως την έχει σαν κόρη του και η ζήλεια της είναι φυσιολογική...

"Λοιπόν! Πάω να ετοιμάσω τα χαρτιά που χρειάζονται και θα σας δω το μεσημέρι! " τους είπε και σηκώθηκε βγαίνοντας προς τα έξω. Η μετάλλαξη της ήταν αστραπιαία.

"Με συγχωρείς λιγάκι..." δηλωσε ο Λιαμ στη Ρομπερτα και σηκώθηκε βγαίνοντας προς τα έξω. "Λιζ περίμενε!!!" Είπε κι εκείνη σταμάτησε

"Είσαι καλά;;" ρώτησε κι εκείνη γέλασε τρυφερά

"Μια χαρά Λιαμ... απλά  εμπέδωσα όσα είπε χθες ..."

"Μάλιστα. Χαίρομαι . Λοιπόν θα αφήσω αργότερα τη Ρομπερτα στην αδερφή της . Ειπε ότι θα κοιμηθεί εκεί σήμερα...Όταν επιστρέψω φρόντισε να είσαι στο γυμναστήριο! Έχουμε μέρες να κάνουμε προπόνηση και το ξέρεις ότι πρέπει να κάνουμε σχεδόν καθημερινά... Μετά, όμως...  Λέω να θυμηθούμε λιγάκι τα παλιά.. Καναπές και ταινία!!!" Της είπε κι εκείνη έλαμψε ολόκληρη

"Εντάξει άρχηγε!!!" Του είπε και έφυγε χαρούμενη...

Σας φιλώ....