8 μέρες αργότερα ....

"Τι έχεις;" τον ρώτησε καθώς το αεροπλάνο άρχισε να προσγειώνεται. Είχαν περάσει ώρες ολόκληρες μέσα στη πτήση και ο Λιαμ δεν έιπε κουβέντα. Ο Γάμος της βγήκε ξινος. Εκείνος έπινε και ήταν συνεχώς αφηρημένος.

"Τίποτα..." της απάντησε και κοίταξε έξω από το παράθυρο τα σύννεφα που αγκάλιαζαν το αεροπλάνο

"Πώς τίποτα ρε Λιαμ ;" Είπε δυνατά τραβώντας την προσοχή του "Πήγαμε για να περάσουμε καλά κι εσύ καθόσουν μίζερα όλη την ώρα σε μια άκρη! Μέχρι και τους γονείς μου με το ζόρι τους γνώρισες!" Άρχισε να παραπονιέται η Ρομπερτα

"Δεν έχω το δικαίωμα να είμαι κουρασμένος γαμω ;; Με σερνεις εδώ και ένα μήνα γι αυτό τον αναθεματισμένο γάμο δεξιά και αριστερά!!" Εκείνη έβαλε τα κλάματα ακούγοντας τον και ο Λιαμ αναστέναξε... Ήξερε αρκετά καλά πως ήταν άδικο να ξεσπαει πάνω της την οργή του. Ο τρόπος του ήταν άσχημος και στην τελική δεν του έφταιγε σε κάτι.

Πόθος : Η συνειδητοποιηση σε εκείνον ήρθε νωρίς αλλά ήξερε πως μόνο κακο θα προκαλούσε μια αντίδραση. Σκεφτόταν συνεχώς τη Λιζ αλλά αυτή τη φορά ο τρόπος ήταν διαφορετικός. Ένιωθε μαλακας στη σκέψη  πως αν δεν έμπαινε εκείνη τη μέρα η Ρομπερτα στο γυμναστήριο , ένας Θεός ξέρει τι θα έκανε στο κορμάκι της Λιζ...Η αυτοσυγκράτηση του βλέποντας την με διαφορετικό πλέον μάτι είχε χαθεί εντελώς... Δεν ήταν ηλίθιος. Του πήρε λίγα μονάχα δευτερόλεπτα.  Τόσα όσα χρειάστηκαν για να ανυψωθεί το όργανο του εκείνη τη μέρα στη πισίνα...Στην αρχή το αρνήθηκε στον εαυτό του . Έπειτα όμως από εκείνο το απόγευμα βεβαιώθηκε...Ελιωνε και μόνο στη σκέψη να αγγίξει το κορμί της...Ένα κορμί άπειραχτο. Ένα κορμί που ηξερε καλά ότι αν άγγιζε θα έφερνε προβλήματα. Δεν τον ένοιαζε για τον εαυτό του . Ούτε ήταν και κανένας γέρος ηλικιακά. Ίσα ίσα θεωρούσε πως στα 36 είχε πιο καθαρό μυαλό από ποτέ. Το πρόβλημα του ήταν ο Ίαν. Η Λέιλα... Η εμπιστοσύνη που του έδειχναν χρόνια ολόκληρα. Ήταν ένας άντρας που δεν φοβήθηκε ποτέ του . Πάντα έλεγε την αλήθεια. Του άρεσαν οι ξεκαθαρες κουβέντες ώσπου η μικρή κατάφερε να διαλύσει την προσωπικότητα του με ένα της και μόνο άγγιγμα...

Προδοσία. Η δεύτερη και πιο ισχυρή λέξη που περιτρυγυριζε το μυαλό του... Σαν άντρας αν την άγγιζε θα το έλεγε στον Ίαν με κάθε κόστος.  Με κάθε απώλεια. Εκείνος θα άντεχε, η μικρή του όμως θα γινόταν σίγουρα σκόνη κι αυτό δεν μπορούσε να το επιτρέψει. Την αγάπησε σαν μωρό...Την αγάπησε σαν παιδί...Σαν κοριτσάκι...Και μετέπειτα κατάλαβε ότι την αγαπάει και σαν γυναίκα... Τα αισθήματα του ήταν τόσο ισχυρά που δεν ήθελε να την στοχοποιήσει. Προτίμησε να πνίξει τα δικά του. Να πνίξει τις ορμές και να ρίξει στο δρόμο της το Τζέικ...

Ήταν ιδανικός για εκείνη. Κρατούσε μια αμφιβολία για την Λιζ. Αυτό που ο Λιαμ  δεν ήξερε και τον παιδευε ήταν τα δικα της συναισθήματα...Θεώρησε πως ήταν απλά ένα αθώο κορίτσι. Ένα κορίτσι που δεν είχε συναίσθηση των πράξεων της. Δεν είχε συναίσθηση για το πόσο ικανό ήταν το κορμί της να ανάψει φλόγες ολόκληρες πάνω του. Από την μια ένιωθε ντροπή. Σκεφτόταν πως εκείνη ποτέ της δεν ια τον έβλεπε ερωτικά. Πώς όντας άπειρη δεν ξεχώριζε τον ερωτισμό. Ναι...Πίεσε τα πόδια της...τα πίεσε πολύ και όταν ένιωσε τον ανδρισμό του δεν σταμάτησε. Δεν μπορούσε όμως να την κατηγορήσει...Ήταν αβγαλτη για να ξέρει τι του προκαλούσε. Η εξευτελίση θα ήταν μεγάλη για εκείνον αν έκανε κάποια κίνηση προς το μέρος της .  Το μόνο που θα κατάφερνε είναι να την κάνει να χάσει την εμπιστοσύνη της και να βγει από τη ζωή του και αυτό δεν το άντεχε ...Σκέφτηκε πως αν όριζε τον Τζέικ υπεύθυνο για εκείνη, θα την έβλεπε λιγότερο. Θα πάλευε εκείνο το απαγορευμένο συναίσθημα και θα έβγαινε νικητής. Το σαράκι της ζήλειας όμως δεν έλεγε να πεθάνει . Συνέχισε να τον τρώει καθημερινά...

Το αεροπλάνο προσγειώθηκε και μόλις έφτασαν  οδήγησε την Ρομπερτα στο σπίτι της . Δεν ήθελε να πει πολλά  ... ήθελε μόνο να επιστρέψει και να ανακοινώσει στον Ίαν την απόφαση του... Να φύγει από την έπαυλη. Να πάει κάπου κοντά τους αλλά να μείνει μόνος. Μακριά της. Μακριά από τον πειρασμό που τσάκιζε τη ψυχή του. Σαν άντρας στην μέχρι τώρα ζωή του έπαιρνε οποία γυναίκα γούσταρε χωρίς δυσκολία. Η πριγκίπισσα όμως ήταν ξεχωριστή και κάπου μεσα στο μυαλό είχε δημιουργήσει την εικόνα ότι δεν μπορεί να της προσφέρει ένα ευτυχισμένο μέλλον και μια σίγουρη ζωή.

Ήταν ο μέντορας της. Ο άνθρωπος που την έχτισε. Τι κι αν όλα αυτά ήταν απλά μέσα στο δικό του κεφάλι;; Τι κι αν εκανε ένα βήμα προς το μέρος το οποίο θα ήταν λάθος; Τότε η Λιζ θα τρόμαζε. Ίσως απλά τον έβλεπε σαν μια ακόμα πατρική φιγούρα αν και εκείνος είχε παρεξηγήσει τις πράξεις της ; Τα ερωτήματα πολλά και οι απαντήσεις σε αυτά δεν υπήρχαν...

"Καλως τον !!!" Τον χαιρέτησε ο Ίαν ο οποίος βρισκόταν στο πάρκινγκ την ώρα που μπήκε στην έπαυλη.

"Καλώς σας βρήκα αδερφέ..." του απάντησε και αντάλλαξαν μια χειραψία.

"Πώς περάσατε ρε; Μας έλειψε η ηλίθια η μούρη σου !" Του είπε ο Ίαν για να τον πειράξει και ο Λιαμ γέλασε

"Για που το έβαλες;"

"Πάω να ελέγξω ένα εμπόρευμα. Ελπίζω το μεσημέρι που θα γυρίσω να βρουμε λίγο χρόνο να αναλύσουμε ένα θέμα που προέκυψε με τα φορτία. Δεν είναι σίγουρος αλλά κάτι στα χαρτιά δεν μου αρέσει. Εκτός αυτού θέλω να μάθω και όλες τις πικάντικες λεπτομερείες από το ταξίδι! Γάμοι κόσμος γυναίκα...Έχω την εντύπωση πως θα πέρασες τέλεια!" Είπε ειρωνικά και ο Λιαμ ξεφυσησε

"Γάμησέ με ρε....Επέστρεψα Με ένα κεφάλι καζάνι!!!"

"Αυτά έχει η ζωή φίλε! Κάτσε να παντρευτείς και θα δεις κι άλλα πολλά!! Αλήθεια...Πώς τα πάτε με τη Ρομπερτα ;; Η Λέιλα νομίζει πως είναι η ιδανική..."  Ο Λιαμ δεν απάντησε πάρα μόνο τον αγριοκοιταξε . Όλοι τον ήξεραν σαν ορκισμένο εργενη όλα αυτα τα χρόνια ενώ δεν έχαναν ευκαιρία να τον πικαρουν...

"Άφησε με ρε άνθρωπε να ηρεμήσω λίγο!.." είπε και βολευοντας καλύτερα το σάκο έκανε να φύγει

"Α! Ξέχασα να σου πω !" Φώναξε ο Ίαν "έκανες εξαιρετική δουλειά με το μικρό..."

"Ποιο μικρό;" Ρώτησε γεμάτος περιέργεια ο Λιαμ

"Τον Τζέικ..." απάντησε και ο Λιαμ σφιχτηκε "Η μικρή φαίνεται χαρούμενη . Είναι ωραίος τυπος και έχω και την εντύπωση πως κάτι τρέχει μεταξύ τους... Βέβαια δεν το πολυσκεφτομαι.  Το κορίτσι μου μεγαλώνει αλλά δεν είναι ακόμα εξοικειωμένος με την  ιδέα πως θα έχει κάποιον άντρα στη ζωή της. Όπως και να έχει κάνω τα στραβά μάτια γιατί είναι μόνο υποθέσεις ..." Ο Λιαμ  έκλεισε μια φορά τα μάτια και έφυγε λέγοντας του πως είναι πτώμα από το ταξίδι. Μπαίνοντας όμως στο σπίτι άκουσε γέλια. Δυνατά γέλια... Αφουγκράστηκε τους ηχούς και καταλάβε πως προέρχονταν από το γυμναστήριο . Διέταξε τον εαυτό του να φύγει αλλά το κορμί τον πρόδωσε και τα πόδια του τον οδήγησαν προς την αίθουσα. Πέταξε το σάκο και την άνοιξε . Μπαίνοντας μέσα, τράβηξε την προσοχή τους.  Σταμάτησε στο πλατύσκαλο και τους κοίταξε έτοιμος να ουρλιάξει...

Καπου εκεί... ανάμεσα στα μεγάλα στρώματα προπόνησης, η μικρή του πριγκίπισσα έδινε τα φιλιά της στον Τζέικ... Η καρδιά σκιστηκε. Τα χέρια του έβγαλαν τα ίδια του τα μάτια και πνίγοντας το τέρας της ζήλειας που ζωντάνεψε, της χαμογέλασε....

"Λιαμ ;" Είπε βλέποντας τον και έτρεξε γρήγορα προς το μέρος του ....

Σας φιλώ ...