Σε αυτό το κεφάλαιο θα μπει η σκηνή από την περίληψη του βιβλίου στο  Protector 1 με λίγες αλλαγές:)

Ο Λιαμ έφτασε σπίτι κουρασμένος. Άλλαξε αμεσως ρούχα και κατέβηκε στο γυμναστήριο. Εκείνη βρισκόταν ήδη στον αγαπημένο της σάκο.

"Βλέπω το πήραμε ζεστά..." της είπε ευδιάθετος

"Πρε... Πρέπει.. να τέλειο..τελειοποίησω το ..." ξάφνου έδωσε μια δυνατή γροθιά , γύρισε στον αέρα και τον κλώτσησε με αποτέλεσμα  να ανοίξει  στη μέση. Τα κομμάτια του ξεχύθηκαν στο πάτωμα ι λαχανιασμενη γυρισε προς το μέρος του.
"Το τελειοποιήσα !" Αναφώνησε και χοροπηδησε

"Τι διάολο;;; Μήνες προσπαθώ να σε κάνω να πετύχεις τον τέλειο συνδυασμό!"

"Ίσως χρειαζόμουν μια ώθηση..." του απάντησε και κάθισε στο πάγκο. "Δεν πειράζει,  έχουμε τον εφεδρικό..." συνέχισε απαντώντας στις σκέψεις του.

"Για την ακρίβεια δεν θα χρειαστεί. Θα κάνουμε όπλα σήμερα...αν εισαι καλό κορίτσι όμως θα φωνάξω κάποιον να σε δω κι στην πάλη..."

"Ωωω όχι όπλα!!!" Του γκρίνιαξε "Δεν θα τα παρατήσω...Θέλω πάλη!!!"

"Δεν σηκώνω κουβέντα, έλα να τελειώσουμε και ίσως φωνάξω τον Πίτερ μετά..."  την έκοψε και ξεκίνησαν...

Λίγη ώρα αργότερα ο Λιαμ  ένιωθε ικανοποιημένος αλλά ήθελε να την πιέσει παραπάνω...

"Συγκεντρώσου  Λιζ! Κοίτα μέσα από τη Διόπτρα και εστίασε στο στόχο..." της τόνισε έντονα  κι εκείνη  βγάζοντας τα ειδικά γυαλιά γύρισε εχθρικά προς το μέρος του

"Αφού το ξέρεις πως σιχαίνομαι τα όπλα! Τα θεωρώ δειλά... Δεν φτανει; Σαν τα χερια δεν έχει! Δεν καταλαβαίνω λοιπόν τον λόγο που πρέπει να τελειοποιήσω το στόχο Λιαμ ! Προτιμώ τη σωματική πάλη!" Είπε με στόμφο κι εκείνος γέλασε

"Εντάξει μικρή! Έχω τα κέφια μου σήμερα... Δεν θα σου χαλάσω χατίρι. Για να δούμε αν μπορείς να με βγάλεις νοκ άουτ!" Της είπε και τα μάτια της αστραψαν .

"Εσένα;;; Θα παλέψω μαζί σου ;;; Πάντα βάζεις έναν από αυτούς του βλάκες να κάνουν τις ανθρώπινες κούκλες ..." του απάντησε σοκαρισμένη

"Ήρθε η ώρα να δοκιμάσεις πάνω μου όσα σου διδαξα αν και θα απογοητευθεις..."

Η Ελίζαμπεθ γέλασε

"Πςςςς σε έχω για πρωινό!" Είπε και κάνοντας μια απρόσμενη κίνηση προσπάθησε να τυλιχτεί γύρω του. Ο Λιαμ την απέφυγε. Η πάλη άρχισε και έμοιαζαν σαν δύο θηρία που ήθελαν κυριαρχία. Κάποια στιγμή ο Λιαμ  χαμηλωσε την αμυνα και η Λιζ πέτυχε το πολυπόθητο χτύπημα που της είχε διδάξει με μαεστρία. Σκαρφάλωσε πάνω του και πίεσε τον αγκώνα της στο λαιμό του λαχανιασμενη

"Τι έχεις να πεις τώρα...μικρέ;" τόνισε με έμφαση αλλά κάτι στην όλη κατάσταση της δημιούργησε ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα χαμηλά στη κοιλιά. Ήταν η πρώτη φορά που πάλευαν μαζί. Συνήθως έβαζε κάποιον από τους άλλους άντρες για στόχο της.

"Λιζ ΣΉΚΩ από πάνω μου..." της είπε σοβαρός κι εκείνη πίεσε τον αγκώνα της περισσότερο. Έβαλε δύναμη στα πόδια και τον παγιδεύσε ολοκληρωτικά . Η ενόχληση μεγάλωνε αλλά δεν τη σταμάτησε, ήταν ωραία η αίσθηση.

"Όχι μέχρι να παραδεχτείς πως η μαθήτρια έγινε καλύτερη του δασκάλου..." είπε εξτασιασμενη και πλημμυρισμένη από εκείνο το περίεργο πράγμα που κατέβαλε το κορμί της του χαμογέλασε πονηρά. Δεν ήταν όμως μόνο το δικό της κορμί της ...Ένιωθε μια ακόμα πίεση να ερχεται από χαμηλά ανάμεσα στα πόδια της.

"ΕΛΊΖΑΜΠΕΘ!" Της φώναξε πιο δυνατά και έντονα κι εκείνη θύμωσε...Ήταν ο μόνος τρόπος να την σήκωσει  από πάνω του πριν ξεφύγει εντελώς...  Ξάφνου η πόρτα του γυμναστηρίου άνοιξε. Η Ρομπερτα μπήκε μέσα χωρίς άδεια. . Η Λίζ σήκωσε το φρύδι της και γύρισε προς τον Λιαμ εκνευρισμένη . Η άφιξη της σήμαινε ένα και μόνο πράγμα....Δεν θα είχε ταινία. Δεν θα είχε Λιαμ...  Στο διάολο η προσπάθειά,  σκέφτηκε από μέσα της και τον κοίταξε γεμάτη ειρωνεία έτοιμη να αρχίσει καυγά.

"Σου έχω πει πως δεν την συμπαθώ αυτήν;" του είπε χαμηλόφωνα και σηκώθηκε από πανω του κοιτάζοντας με ένα εχθρικό βλέμμα την γυναίκα

Ο Λιαμ αναστέναξε... Σηκώθηκε και γυρνώντας προς το πάγκο έστρωσε την φόρμα του ..... Έπειτα πλησίασε τη γυναίκα και τη φίλησε στα χείλη...

"Μου έλειψες! Συγνωμη που ηρθα χωρίς να σε ειδοποιήσω αλλά ήθελα να σου κάνω έκπληξη. Προπόνηση κανατε με τη μικρή..;."

"Μικρό είναι το μάτι σου..." σχόλιασε χαμηλά τόσο όσο έπρεπε η Λιζ και έφυγε από την αίθουσα κοπανωντας πίσω της την πόρτα... Ο Λιαμ είδε μπροστά του όσα έχτισαν το προηγούμενο βράδυ να καταστρέφονται.

"Δεν είπες ότι θα κοιμηθείς στην αδερφή σου ;;" την ρώτησε

"Το είπα αλλά το μετάνιωσα γιατί μαζεύτηκε κόσμος για το γάμο στο σπίτι. Σκέφτηκα να σου πω να έρθεις να με πάρεις αλλά αποφάσισα να σου κάνω έκπληξη...." εκείνος δυσανασχέτησε "Πάντως η Ελίζαμπεθ δεν φάνηκε να χαίρεται σε σχέση με το πρωί..."

"Εμένα μου λες ..." μονολόγησε ο Λιαμ πηγαίνοντας προς το πάγκο.

"Τι είπες;;"

"Τίποτα!!!πήγαινε μέσα και έρχομαι..."

"Καλά αγάπη μου ! Πάω να αλλάξω αν είναι..."

Μόλις ο Λιαμ έμεινε μόνος αναλογιστηκε τι είχε συμβεί στο κορμί του λίγη ώρα πριν... Το μόριο του νιώθοντας την πίεση του κορμιού της σκληρυνε αμέσως. Δεν ήταν όμως αυτό που τον προβλημάτισε τόσο όσο το γεγονός πως το μόνο πράγμα που ήθελε ήταν να ανέβει στο δωμάτιο της ,να σκίσει τα ιδρωμένα της ρούχα και να μπει μέσα της....

Λίγες ώρες αργότερα....

Κατέβηκε στο σαλόνι και τους βρηκε να βλέπουν ταινία. Μια ταινία που εκείνη έπρεπε να βλέπει πλάι του.

"Καλησπέρα " δηλωσε ψυχρά και στάθηκε μπροστά τους. Το μικροσκοπικο κατακόκκινο σορτσάκι της τράβηξε τα βλέμματα αμέσως

"Θα βγεις;" Ρώτησε ο Λιαμ

"Ναι, ειπα στο Τζέικ να πάμε μια βόλτα..." Ο Λιαμ ένιωσε να φλέγεται αλλά ήξερε πως αυτά που νιώθει για όποιον γαμημένο λόγο τα νιώθει πρέπει να πάψουν να υφίστανται.

"Μην αργήσεις...." είπε αδιαφορα και άνοιξε φωνή στην τηλεόραση...

Η Ελίζαμπεθ αποχώρησε χωρίς να πει λέξη. Βγαίνοντας είδε τον Τζέικ να την περιμένει πάνω στη μηχανή. Του χαμογέλασε και πήγε κοντά

"Με αυτό θα βγούμε;;;" του είπε ενθουσιασμένη

"Δεν θες ;" απάντησε κι εκείνη με ένα σάλτο πήδηξε πάνω.  Ο Τζέικ της έδωσε το κράνος του και μόλις εκείνη το φόρεσε γέλασε. "Κρατήσου Λιζ...." είπε και δίνοντας μια δυνατή γκαζια εξαφανίστηκαν...

Σας φιλώ...

Λιγάκι μικρό αλλά παίρνω άδεια μέχρι το βράδυ... Το έλιωσα σήμερα!!!