Έτριψε τα κουρασμένα της μάτια και άφησε πανω στο γραφείο της τα χαρτιά. Δεκάδες αιτήσεις και δεκάδες θετικές απαντήσεις από κάθε Πανεπιστήμιο της Αμερικής. Εκείνη όμως δεν ένιωθε έτοιμη γι αυτό το βήμα. Δεν ένιωθε έτοιμη να αποχωριστεί την φωλιά της και να σπουδάσει μακριά. Είχε βέβαια γίνει αποδεκτή και στο κεντρικό Πανεπιστήμιο της Αβάνας αλλά οι γονείς της επέμεναν πως θα έχει  ένα καλύτερο μέλλον στην Νέα Υόρκη. Θα έμενε στην έπαυλη και έχοντας δίπλα της τον Ιβάν και το Νικ θα ένιωθε ασφαλής. Αυτό που εκείνοι όμως δεν καταλάβαιναν ήταν το γεγονός πως η ίδια ένιωθε ασφάλεια μόνο με τον Λιαμ δίπλα της.

Φόρεσε ξανά τα γυαλιά της και άνοιξε τις μπαλκονόπορτες για να μπει το δροσερό αεράκι. Το καλοκαίρι είχε μπει για τα καλά κι εκείνη έβραζε. Ξάφνου χαμογέλασε βλέποντας τον Λιαμ στη πισίνα, τελικά δεν ήταν η μόνη που δεν άντεχε την νυχτερινή ατμόσφαιρα ... Έβγαλε περισσότερο το κεφαλι της άλλα το γέλιο της κόπηκε μαχαίρι

"Τι κάνει αυτή τέτοια ώρα στο σπίτι μου ;; Στην πισίνα μου ;;" μονολόγησε και μπήκε μέσα. Άρχισε να κόβει βόλτες στο δωμάτιο εκνευρισμένη και με την πόρτα ανοιχτή άκουγε τα γέλια τους από κάτω.

"ΩΣ ΕΔΏ!" Είπε γεμίζοντας με έναν ανεξήγητο θυμό και άνοιξε την ντουλάπα της. Έβγαλε από μέσα τα μαγιό της και τα κοίταξε. Κανένα δεν της άρεσε... Ξάφνου είδε ενα λευκο κοντομανικο μικρο μπλουζάκι που φορούσε στην προπόνηση να κρέμεται .

"Μπινγκο!" Είπε και το άρπαξε αμέσως. Το φόρεσε και χωρίς να αλλάξει το ροζ σορτσάκι που είχε για πιτζαμα κατέβηκε κάτω. Βγήκε στο κήπο και τράβηξε αμέσως τα βλέμματα πάνω της. Το ένα ήταν γεμάτο φωτιές ενώ το άλλο έμοιαζε θυμωμένο. Ο Λιαμ απομάκρυνε την Ρομπερτα που είχε τυλιχτεί σαν το χταπόδι γύρω του και έφτασε μέχρι την άλλη άκρη κολυμπώντας

"Τι κάνεις τέτοια ώρα ξύπνια; και τι διάολο φοράς έξω από το δωμάτιο  σε ένα σπίτι γεμάτο αντρες;;;" γρυλισε πολύ χαμηλά κι εκείνη του χαμογέλασε πλατιά

"Κάνω ότι κι εσύ...Ζεσταθηκα και ξέροντας ότι είναι τρεις τα ξημερώματα είπα να βγω για ένα μπάνιο! Που να φανταστώ πως θα εφερνες τη φώκια στο φυσικό της περιβάλλον;;;" Η Λίζ έκανε ένα βήμα μακριά του ξέροντας ότι με αυτό που ειπε τον νευριασε και έπειτα με ένα σάλτο βύθισε το κορμί της στο νερό.

"Αγάπη μου ; Άσε τη μικρή και έλα εδώ... Η πισίνα είναι αρκετά μεγάλη για όλους! Θα συνεχίσουμε εξάλλου στο δωμάτιο...." πετάχτηκε η Ρομπερτα μιλώντας με υπονοούμενα και η Λιζ έβγαλε το κεφάλι της από το νερό και αναδύθηκε μπροστά στον Λιαμ .

"Έχει δίκιο... άσε τη μικρή και πάνε στο δωμάτιο Λιαμ ..." του σχολίασε με ένα πρωτόγνωρο για εκείνον τρόπο και ακούμπησε τους αγκώνες της στην άκρη της πισίνας. Τα στήθη της επεπλευσαν και μέσα από το λευκό διάφανο μπλουζάκι , οι σκληρές της ρόγες τράβηξαν το βλέμμα του.

"ΛΙΑΜ! ΜΗΝ ΑΡΓΕΊ ΜΩΡΌ ΜΟΥ ....!" Είπε πιο δυνατά η Ρομπερτα

"ΈΡΧΟΜΑΙ!" Της φώναξε και έπειτα γύρισε προς την Ελίζαμπεθ σοβαρός

"Τράβα άλλαξε πριν φας το ξύλο που δεν έχεις φάει 18 ολόκληρα χρόνια!" ειπε εξαγριωμένος . Εκείνη τον αγνόησε. Άρχισε να κουνάει να πόδια της κάτω από το νερό και ξάπλωσε το κεφάλι της προς τα πίσω με αποτέλεσμα το κορμί της να ανέβει ακόμα πιο πάνω. Ο Λιαμ έριξε ένα βλέφαρο τριγύρω. Βλέποντας πως μερικοί από τους άντρες ασφαλείας είχαν στρέψει την προσοχή τους πάνω της ένιωσε το αίμα του να βράζει.
"Χαθείτε όλοι απο τα μάτια μου !" Διέταξε κι εκείνοι άρχισαν να φεύγουν προς όλες τις κατευθύνσεις .  Πήγε κοντά της και την έπιασε δυνατά από το μπράτσο.

"Τι παιχνίδια παίζεις Λιζ;" Είπε πολύ σιγά

"Δεν παίζω τίποτα. Και τώρα πάρε το χέρι σου από πάνω μου πριν μας ακούσει όλη η έπαυλη! Φρόντισε την επόμενη φορά που θέλεις να πηδήξεις, να μην γίνει σπίτι μου. Έγινα κατανοητή;;" Ο Λιαμ κατάλαβε την συμπεριφορά της σε δευτερόλεπτα. Τρεφοντας μεγάλη απέχθεια προς την Ρομπερτα ήταν σίγουρος πως τους είδε και κατέβηκε για να του σπάσει τα νεύρα. Έριξε ένα βλέμμα στη κοπέλα του η οποία στεγνωνε τα μαλλιά της με τη πετσέτα και έπειτα γύρισε προς την Λιζ. Έβαλε τα χέρια του κάτω από το νερό και έπιασε τα πόδια της σφίγγοντας τα δυνατά

"Με πονάς!!" Του παραπονέθηκε αμέσως αλλά εκείνος επέμεινε. Έκανε ένα βήμα χωρίς να τα αφήσει και λίγο πριν χωθεί ανάμεσα στα πόδια της σταμάτησε

"Έχεις ένα λεπτό να ανέβεις επάνω και να βγάλεις από πάνω σου αυτές τις μαλακιες! Αν σε ξαναδώ να τριγυρίζεις ντυμένη έτσι θα υποστείς και τις ανάλογες συνέπειες! Το κατάλαβες μικρή;"

"Θα το πεις στο μπαμπά και θα με κάνει ντα;;;" τον ειρωνευθηκε αμέσως

"Όχι. Μπορώ να σε δείρω και μόνος...."  της απάντησε κι εκείνη γέλασε

"Τράβα στο γκομενάκι σου... Α! Και αύριο θα κάνω προπόνηση με τον Τζέικ... Έχει μέρες που προσφέρθηκε..."

"Δεν υπάρχει περίπτωση!" Της απάντησε ο Λιαμ

"Δεν σε ρώτησα! Στο ανακοίνωσα!" Του είπε απευθείας και βάζοντας πίεση στα χέρια της βγήκε από το νερό. Του έριξε ένα βλέμμα γεμάτο μίσος και μπήκε στο σπίτι...

"Γαμω τη ζωή μου!!!" Φώναξε και χτύπησε τη γροθιά του στο νερό. Η Ρομπερτα βλέποντας τον νευριασμένο  πήρε τη πετσέτα της και περπάτησε ως την άλλη άκρη της πισίνας...

"Είναι μικρή...Ότι κι αν σου είπε μην τη παίρνεις στα σοβαρά! Έχει κάνει τρόπο ζωής το να σου σπάει τα νεύρα Λιαμ ! Το βλέπω κάθε φορά που έρχομαι εδώ... Δεν θα είχα καμία αμφιβολία αν ήταν τσιμπημενη μαζί σου ..."

"Πάψε! Δεν ξέρεις τι λες !!"

"Ωωωω μην με εκνευρίζεις! Την βαρέθηκα! Πάντα προσπαθεί να επεμβαίνει οπότε μας βλέπει μαζί! Και σήμερα;;; Θεέ μου Λιαμ! Τι αμφίεση ήταν αυτή;;; Ακόμα και από την άλλη άκρη έβλεπα τις αναθεματισμένες της ρόγες! Εγώ και καμία είκοσι φρουροί στο σπίτι! Κάποιος πρέπει να βάλει μυαλό σε αυτό το κοριτσάκι!!!" Η Ρομπερτα ένιωθε πως ξεπερνάει τα όρια. Ήταν η πρώτη φορά που του είπε τις σκέψεις της άλλα εισέπραξε ένα αρκετά άγριο βλέμμα.

"Φύγε..." της είπε ψυχρά

"Είσαι σοβαρός;; Με διώχνεις;" του αντιγυρισε

"Ναι Ρομπερτα ! Μου κόπηκε η όρεξη! Θέλω να πάω να κοιμηθώ..." αρκέστηκε να της πει και βγήκε και ο ίδιος από το νερό

"Βλέπεις;; Πέτυχε το σκοπό της ξανά! Δεν καταλαβαίνω το πρόβλημα της άλλα θα φύγω  ! Έχω και μια αξιοπρέπεια!" Αναφώνησε η εκθαμβωτική καλλονή και μάζεψε τα ρούχα της από την ξαπλώστρα.

"Ρομπ ..." της είπε εκείνος και έπιασε το χέρι της

"Όχι Λιαμ ! Μου ζήτησες να φύγω και το κάνω. Έμαθα να σέβομαι τα θέλω των άλλων... αν όμως θέλεις να είμαστε μαζί, κοίτα να της βάλεις ένα λουρί γιατί αν με προσβάλλει ξανά δεν έχω ιδέα πως θα αντιδράσω! Θα σε δω αύριο..." του είπε θυμωμένη και έφυγε.

Μένοντας πλέον μόνος ύψωσε το κεφάλι του προς τα πάνω. Η μπαλκονόπορτα της ήταν ανοιχτή και τα φώτα σβηστά. Έπιασε το μέτωπο του και προσπάθησε να καταλάβει πως άλλαξε όλη η βραδιά του μέσα σε λίγα μόλις λεπτά...

Σας φιλώ...