Ο Λιαμ άνοιξε αυτόματα τα χέρια του αλλά εκείνη δεν αρκέστηκε σε μια απλή αγκαλιά. Είχε πάθει στέρηση όσο κι αν το έκρυβε...Πήδηξε πάνω του με τόση φορά που έπεσαν κάτω και οι δυο .

"Ηρεμαααα κορίτσι μου!!!" Της είπε χαμογελώντας και ένιωσε ένα σκίρτημα από την αντίδραση της

"Μου έλειψες ρεεε!!!" Του απάντησε και και τον χιλιοφιλησε. Ο Τζέικ ξεροβηξε από πίσω τους και η Λιζ αποτραβηχτηκε ντροπαλά.

"Καλώς όρισες Λιαμ " του είπε πιο επαγγελματικά και σοβαρά αλλά ο Λιαμ αρκέστηκε σε ένα απλό νεύμα...

"Μην σας απασχολώ... Μόλις γύρισα και είμαι κομμάτια...Πάω να κάνω ένα μπάνιο και θα σας δω στο δείπνο.  Βλέπω έχετε πάρει πολύ σοβαρά την προπόνηση!" Τόνισε με υφάκι και ο Τζέικ κοκκινησε

"Εμ..." ξεκίνησε να λέει αλλά η Λιζ ανέλαβε

"Θα σου τα πω αργότερα αυτά!!! Πήγαινε να γίνεις άνθρωπος γιατί από ότι βλέπω είσαι μέσα στην ταλαιπωρία! "

"Έγινε κοριτσάκι μου...Τζέικ; Δύο λόγια έξω σε παρακαλώ!" Είπε κι εκείνος τον ακολούθησε απρόθυμα προς το κεντρικό διάδρομο του σπιτιού. Ο Λιαμ έκλεισε την προς του γυμναστηρίου και τον αποτραβηξε λίγα μέτρα μακριά. Τον κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω και είπε :

"Θυμάσαι τι σου είπα λίγο καιρό πριν ...;"

"Ναι Λιαμ..."

"Ωραία... Αν μου το πληγώσεις λοιπόν θα εύχεσαι να είχες πέσει στα χέρια του Ίαν και όχι στα δικά μου. Έγινα σαφής;;"

"Απόλυτα! Σου το ορκίζομαι όμως την αγαπάω πολύ!" Ο Λιαμ γέλασε

"Η αγάπη δεν ανθίζει σε τόσο μικρό διάστημα. Μάθε να ξεχωρίζεις τι αισθάνεσαι..." του είπε και έφυγε προς το δωμάτιο του  .

Στο δείπνο

Ο Λιαμ παίρνοντας μια ανάσα και λέγοντας στον εαυτό του πως όλα θα πάνε καλά, φόρεσε τη μπλούζα του έτοιμος να κατέβει και να τους ανακοινώσει τα νέα. Έπειτα από όλα όσα είδε η ανάγκη να φύγει μεγάλωσε. Δεν είχε θέση σε εκείνο το σπίτι. Όσο σκεφτόταν τα χέρια του που ήταν πάνω στα οπίσθιά της έβραζε.

"Αναθεμα αν θα πάνε καλά καημένε..." είπε στον εαυτό του και κατέβηκε στη τραπεζαρία .Προς μεγάλη του έκπληξη η Ελίζαμπεθ δεν ήταν εκεί.

"Καλώς το αγόρι!" Σχολίασε οι Λέιλα χαμογελώντας

"Πφφφ σιγά τον καιρό που έλειψα!"Απάντησε και κάθισε

"Έλα έλα! Θέλω να μάθω λεπτομέρειες!' Τον προέτρεψε και με ενα νόημα το προσωπικό άρχισε να σερβίρει το γεύμα. Αν και ήθελε να ρωτήσει για την Λιζ δεν το έκανε. Πότε δεν παρέλειψε γεύμα.

"Αποφάσισα κάτι και θα ήθελα να σας το ανακοινώσω τώρα που είμαστε μόνοι!"Είπε αρπάζοντας την ευκαιρία και ο Ίαν τον κοίταξε αινιγματικά.

"Τι αποφάσισες ρε ;; Πες μου ότι θα παντρευτείς!!!" Είπε και ο Λιαμ κούνησε απογοητευμένος το κεφάλι. 

"Όχι ρε μαλακά! Είσαι χαζός;; Απλα ηθελα να σας πω ότι το απέναντι σπίτι... εκείνο που ήταν χτισμένο στην αμμουδιά, πωλείται" είπε ψύχραιμα

"Εκείνο το αριστούργημα;; " αναφώνησε ενθουσιασμένη η Λέιλα

"Ναι. Και αποφάσισα να το αγοράσω. Νομίζω ήρθε ο καιρός να μείνω λιγάκι μόνος..."

"Ωωω άστα αυτα!Νομίζω πως θέλεις να μείνεις με το κορίτσι σου !!επιτέλους!!" Είπε ο Ίαν γελώντας πονηρά.

"Απλά θέλω να μείνω μόνος ρε φίλε!!"  Ξάφνου η πόρτα της τραπεζαρίας άνοιξε. Η Ελίζαμπεθ μπήκε μετά και στο κατόπι της ο Τζέικ.

"Μονος;;; Να μείνεις μονος;" Ρώτησε αλλά το βλέμμα του Λιαμ ήταν στραμμένο στον Τζέικ που με αρκετή φυσικότητα κάθισε δίπλα της.

"Τώρα τελευταία τρώει μαζί μας..." έσκυψε ο Ίαν και του ψιθύρισε χωρίς να τον ακούσει κανένας.

"Ναι κόρη μου !" Πετάχτηκε η Λέιλα "Ο Λιαμ..." άρχισε να λέει αλλά ο Ίαν από την άλλη πλευρά την διέκοψε απότομα

"Ο Λιαμ αγάπη μου αποφάσισε να μείνει επιτέλους με το γκομενάκι και να μετακομίσει απέναντι!" Ανακοίνωσε χαρούμενος αλλά από ότι φάνηκε μόνο εκείνος ήταν ενθουσιασμένος και ο Λιαμ τον αγριοκοιταξε

"Τι έκανε λέει;;;" αποκρίθηκε  η Λιζ και σαν ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί άφησε κάτω το πιρούνι της και σηκώθηκε. " Θα φύγεις;"Ρώτησε τον Λιαμ κι εκείνος αναστέναξε

"Ναι αλλά όχι με ..."

"ΠΑΨΕ!!! ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΦΕΥΓΕΙΣ ΕΠΕΙΤΑ ΑΠΌ ΤΌΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΕΊΣΑΙ ΕΔΩ;;;" Η Ελίζαμπεθ δεν κατάφερε να συγκρατηθεί και έτοιμη να βάλει τα κλάματα έφυγε τρέχοντας από τη τραπεζαρία αφήνοντας τους όλους παγωμενους

"Καλύτερα να πάω να της μιλήσω..." πεταχτηκε ο Τζέικ και σηκώθηκε.

"Με όλο το θάρρος Τζέικ" είπε η Λέιλα σταματώντας τον "Τόσα χρόνια το ίδιο γίνεται...Όταν μαλώνουν οι  δυο τους τα πράγματα δεν είναι καλά. Καλύτερα να μείνεις απ εξω. Έμαθαν να λύνουν μόνοι τους τις διαφορές τους ... Σωστά Λιαμ ;;;" Είπε με έντονο ύφος και γυρίζοντας προς το Λιαμ εκείνος σηκώθηκε  απογοητευμένος.

"Με συγχωρείτε...απλά θεώρησα πως έπρεπε..." είπε ο Τζέικ

"Καταλαβαίνω αγόρι μου. Απλά αυτό είναι ανάμεσα σε εκείνον και τη κόρη μου. Είναι δύσκολο για εκείνη. Ο Λιαμ ήταν πάντοτε κομμάτι της.Σε ευχαριστω παντως" Του απάντησε χαμογελαστή  η Λειλα και έπειτα γύρισε προς το Λιαμ  " Ακόμα εδω είσαι;" του είπε αγριεμένη

"Αν δεν κατέβω σε είκοσι λεπτά θα ξέρετε τι απέγινε ..." σχολιασε εκείνος

"Ωωω σταματα το μελόδραμα και τρέχα να φτιάξεις τη κόρη μου !" Είπε η Λέιλα αυστηρά  και  εκείνος έφυγε με προορισμό το δωματίου της.

Φτάνοντας σταμάτησε εξω απο τη πόρτα της ταραγμένος. Ο Ίαν με αυτό που ειπε έκανε την κατάσταση χειρότερη...

"Έλα αγόρι μου... Ένα κορίτσι είναι τι θα σε κάνει;" μονολόγησε αλλά αμέσως σκοτείνιασε "το πολύ πολύ να σε σκοτώσει...Σιγά..." συνέχισε και απελπισμένος άνοιξε τη πόρτα.

"ΦΎΓΕ!" Του είπε βλέποντας να μπαίνει αλλά εκείνος έκλεισε την πόρτα πίσω του και κλείδωσε

"Πρέπει να μιλήσουμε Λιζ ..."

"Δεν έχουμε να πούμε τίποτα!!! ΕΊΠΑ ΦΎΓΕ!"

"ΣΤΑΜΆΤΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΣΑΝ ΜΩΡΌ ΓΑΜΩΤΟ ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΕ ΜΕ!"

"ΣΑΝ ΜΩΡΟ;; ΈΤΣΙ ΚΑΝΩ; ΣΑΝ ΜΩΡΟ;" σηκώθηκε από το κρεβατι εμφανώς θιγμενη και στάθηκε μπροστά του. "Αυτό ειμαι  για σένα λοιπον ; Ένα μωρό....;" είπε λυπημένη  καταλαγιαζοντας το θυμό της κι εκείνος έπιασε το πρόσωπο της και έκανε πίσω τα μαλλιά της.

"Όχι μάτια μου...Δεν σε βλέπω σαν μωρό...Και αυτό είναι το πρόβλημα..." απάντησε με ειλικρίνεια κι εκείνη εσμιξε τα φρύδια της αδυνατώντας να επεξηγήσει τα λόγια του.

"Τότε ποιο είναι το πρόβλημα και φεύγεις; Είναι εκείνη έτσι; Θέλεις να μείνετε μαζί.  Να κάνεις οικογένεια..." του γύρισε την πλάτη και τον ένιωσε να την ακολουθεί "Συγνωμη αν κάνω σαν κακομαθημενο. Έχεις κάθε δικαίωμα να θέλεις να φτιάξεις τη ζωή σου."

"Για το Θεό Ελίζαμπεθ! Δεν θα μείνω μαζί της ! Μόνος θα μείνω και θα βρίσκομαι απέναντι πριγκίπισσα!! Μπορείς να έρχεσαι οπότε το θελήσεις"  τύλιξε τα χέρια του γύρω της κι εκείνη ένιωσε πάλι εκείνο το περίεργο τσίμπημα στη κοιλιά. Ένα τσίμπημα που δεν ένιωθε με τον Τζέικ οπότε δεν ήξερε τι ακριβώς είναι.

"Λιαμ ; " ψιθύρισε και γύρισε προς το μέρος του. Σηκώθηκε στις μύτες των ποδιών της και όπως πάντα πλησίασε  το μάγουλο του. Μόνο που αυτή τη φορά, έκανε λιγάκι πιο δεξιά και φίλησε τα χείλη του...

Σας φιλώ!!!