Chapter Thirty-Eight: DOWNFALL

'The world is not beautiful. Not good, nor bad. It's imperfect. The more you continue living. You will realise that it's only pain, suffering, and futility exist in this world. Racism, poverty, crimes, and more. You know what I mean, right? My daughter.' Humigpit ang kapit ni Friore sa hawak na baril, nakalagay iyon sa holder nito sa likuran ng kaniyang beywang.

Naalala niya ang huling sinabi ng kaniyang ama bago siya kunin ng konseho at isali sa Xtherion. She's just 14 years old when that happened. At iyon ang kahuli-hulihang pagkakataong nakausap niya ito. He's too busy with his own job.

Idagdag na rin ang isa sa mga protocol ng pagiging isang agent. They can't go back to their normal life. Wala silang pagkakakilanlan. Binura ang lahat ng iyon. Daig pa nila ang isang patay na tao. Well basically they are, infront of the society. That's how their life works now. They were ghost.

"They are here. I can see twenty people inside the boat." Pagbibigay alam ni Devine.

Dark looked at the people who's walking down the ladder. "Afformative."

"Don't let your guard down. Number Four, if they posessed threat don't hesitate to kill them." Giit ni Agent X.

Humigpit ang kapit ni Darkiel sa kaniyang sniper rifle.

"Yes Sir," seryoso niyang saad. Hinding-hindi niya hahayaan na masaktan ang kaniyang mga kasamahan. That was a support responsbility.

"Ready your guns, kids. If I told you the safe word, red. Shoot them." Paalalang muli ni Agent X.

Tumango sina Uno, Light and Friore.

Ngumisi si Morgan. "Just keep calm and you'll be fine."

Napangiwi ang tatlo sa narinig. Akala mo ang dali lamang ng pinapagawa sa kanila. Hinintay nila ang paglapit ng grupo ni Antuz, kasama ang sampo sa mga tauhan nito. Ang iba ay piniling maghintay sa loob barko.

Subalit kita sila ni Dark mula sa pwesto nito. Open area is the haven of every sniper. Kahit madilim ay malaya niyang nakikita ang mga target's using night vision.

Lihim na napangisi si Dark. "Locked on targets."

Narinig ng buong team ang sinabi ni number Four.

Pinagtuunan ni Devine ang nasa screen ng kaniyang monitor. She zoomed in their weapon. "M3 Submachine Gun, MK.23 Socom, PPSh-41, MAC 11, Type 05 Submachine Gun, Baretta M12 and Grenade launcher. They are well equip." Pagbibigay alam niya sa grupo.

Napasipol si Dark. "Cool guns, but it will lose its purpose if not use. Am I right Commander?"

"Yes, surprise attack is the key to everything. Get ready." Naglakad na si X kasunod ang tatlong Xtherion upang salubungin si Antuz.

Palinga-linga sa paligid ang grupo ng BWCG. Inaalisa nila ang buong lugar ng madilim na Pier. Halatang nag-iingat ang mga ito subalit huli na para dun, bumuhos ang malakas na ulan. Hindi natinag ang bawat panig. Nanatili sila sa gitna ng pier. Hindi alintana ang malakas na ulan na kahit ang pandinig ay naapektuhan.

Napalunok si Light, habang palapit nang palapit ang grupo ng mga terorista mas naaninag niya kung gaano nakakatakot ang kanilang itsura. Katulad ng mga napapanood niya. Sila ang exact definition ng mga terorista sa bansang Libya at Israel. Nakakatakot ang kanilang mga istura lalo na ang mahahaba nilang bigute at balbas. Malalaki rin ang kanilang pangangatawan, kayang-kaya buhatin ang naglalakihan nilang mga baril.

Palihim na siniko ni Friore si tagiliran ni Light. "Head's up. Don't be intimidated," dugtong niya.

Dahil magkakatabi silang tatlo kaya malaya nilang naririnig ang munting tawa ni Uno. Inayos niya ang kaniyang shades. "Shoot. Nabasa tuloy ang shades ko." He clicked his tounge.

Friore rolled her eyes. She can't believe the stupid things Theodore always done. "Sino ba kasing nagpa-uso ng pagsusuot ng shades sa gabi?"

Taas baba ang kilay ni Uno. "Well, para cool. You know what I mean?"

Isa-isang nagpakawala ng buntong hininga ang ilang myembro ng Xtherion sa sinabi ng kanilang second leader.

"Guys, be serious. Kasalukuyan kayong nasa misyon. Pakiusap lang. Magtino kayo," sermon ni Devine sa mga kasamahan.

"Yes main." Sabay-sabay nilang turan bago pinagtuunan ng atensyon ang grupo ni Antuz.

"Where's the cargoes?" Walang paligoy-ligoy na tanong ni Antux. His voice is very deep. Kahit na malakas ang ulan rinig pa rin nila ang bawat salita nito.

X smirked. "Over there." Tinuro niya ang limang truck sa kanilang likuran kung saan ay hiniram lamang nila bilang props. "How about the money?"

Tiningnan muna sila ni Antuz bago bumaling sa kasamahan bitbit ang isang wooden chest. Umisod siya pakanan upang bigyan ng space ang mga ito. Dahan-dahan na ipinatong ng dalawang lalake ang chest sa may paanan ni Morgan.

"Just like what we talked. One hundred pieces of gold bars."

"Let me see it first," usisa ni Morgan.

Tinanguan ni Antuz ang kaniyang mga kasamahan.  "Open the chest," utos niya sa mga tauhan niya.

Wala pa ring tigil sa pagbuhos ang malakas na ulan. Its clouding everyone's vision and hearing. Dahan-dahan na rin lumalabas ang sea fogged sa buong pier. Tuluyan nang hindi nakita ng mga natirang grupo sa barko ang nagaganap na transaksyon.

Matapos buksan ng dalawang tauhan ang wooden chest. Tumambad ang patong-patong na ginto.

Napasipol pa si Uno. "Wow, I've never seen gold bars this close before. cool."

Lumakad palapit sa lagayan ng ginto si Morgan. Kumuha siya ng isa. Inobserbahan iyon. It has the Theranian seal. "I wonder where you got this bar of golds?"

Ngumisi si Antuz. "I eliminated a whole village just to get that."

Tila nagpantig ang kanilang pandinig sa sinabi ni Antuz, hindi nagustuhan iyon. Subalit tila pinagmamalaki pa ni Antuz ang massamang nagawa sa sariling mga kababayan. What a despicable man.

"Their loyalty lies within the Royalties. We don't need them, so we killed them one by one."

"Even the children and women?"

"Yes. None alive. After all, it should be expected. We are extiguishing monrachy. People like them are not needed in our new system. Blood should be spilled in order to fulfill our goal."

Napatango si X. "I see. So, that's how you work."

"Enough talk. I need the cargoes now." Demand ni Antuz.

"Oh, how rude of me. Of course, you'll get it." Panandaliang tumigil si X sa pagsasalita. "Three, three middle. One, four right side. Two, three left side."

Kumunot ang noo ni Antuz at ang kaniyang grupo dahil hindi nila maintindihan kung para saan ang mga sinasabi ng kanilang dealer.

"What are you saying?"

"Oh, don't worry. It was just a code."

"Code?"

"Yes. For example, red." Hindi naalis ang ngiti sa labi ni Morgan.

Mabilis na kumilos sina Uno. Kinuha ang dalawang baril na may silencer sa kanilang likuran at pinuntirya ang target na sinaad ni Morgan.

Nanlaki ang mata ng grupo ng mga terorista, hindi inaasahan ang pag-atake ng mga ito. Bago pa nila mahawakan ang kanilang mga baril, may bumaon nang bala sa kanilang ulo. Isa-isang bumagsak ang sampong tauhan ni Antuz. Para siyang isang estatwa na hindi makagalaw sa kaniyang pwesto at hinayaan na mamatay ang kaniyang mga kasamahan. He gritted his own teeth.

"We don't need your bars of gold. Only your life will suffice." Ngumisi si X habang ang kaniyang baril ay nakadait sa noo ni Antuz.

"Who are you people?"

Umayos ng tayo sina Uno. Hindi na pinag-aksyahan na tingnan pa ang sinapit ng sampong taong kanilang pinatay. Their blood mixed with the rain. They are already dead. Malaki ang naitulong ng training sa kanilang pag-asinta at mabilis na paggalaw.

"We are no one. Farewell and I hope you go to hell." Walang pag-aalinlangan na pinutok niya ang baril sa noo ni Antuz.

His eyes were wide, the bullet went through his head. Pinagmasdan nila ang pagtumba nito sa malamig na semento. Blood gushed out from the bullet wound.

"Target annihilate." Saad ni X. "How about your side, number Four?"

Kinalabit ni Dark ang gatilyo ng kaniyang baril, pinuntirya ang kahuli-hulihang buhay na tauhan ni Antuz barko. "Everything is clear, sir."

"Alright, congratulations team. Your very first mission is complete."

Nagpakawala ng buntong hininga si Light. "How about this mess, sir?"

"Don't worry about that. The cleaners are on thier way. Sila na ang bahalang mag-ayos dito. At tayo naman. Well, we're going back to the camp house. We should celebrate." Naunang naglakad paalis ng pier si Morgan. Sumunod sa kaniya sina Uno at Light.

Samantalang, sa huling sandali, pinagmasdan ni Friore ang mga walang-buhay na katawan ng kanilang mga target bago siya sumunod sa
kaniyang kagrupo. Pansamantala silang naghintay silang sa may bungad ng pier bago dumating ang itim na van sakay sina Dark and Devine.

"Good job, everyone." Bati ni Devine.

Hinawi ni Friore ang kaniyang basang buhok."Yeah. Likewise. We're so drench. Let's get in first."

Nagsipagpasukan na sila sa loob ng kanilang sasakyan.

Napabahing si Light. "I wanna take a hot bath!"

"Ow, ako muna ang mauuna dude!" Segunda ni Uno.

Tumawa si Dark. "Tingnan natin kung sino ang mabilis kumilos!"

"Sus, ako kaya ang pinakamabilis sa inyong lahat."

"Nek. Nek mo, Uno! Mas mabilis na ako ngayon kaysa sa 'yo." Angal ni Dark sa kaibigan.

"Hoy! Hoy! Huwag n'yo naman akong iwanan! Mabilis na rin ako no!" Singit naman ni Light.

Napailing na lamang ang dalawang dalaga sa bangayan ng tatlo. Wala na talagang makakapigil sa tabil ng dila ng mga ito.

"We're going in the 14th route susunduin natin si Phoenix." Agaw atensyon ni Morgan.

Maagang natapos sa inaasahan ang misyon ni Phoenix. Right now, he wanted to know what exactly happened in their to the point that she annihilate everyone. Nakuha man nila ang mga kargamento subalit hindi maikakaila na walang natirang ni isang bihag.

Lumawak ang ngiti sa labi ni Uno. "Gusto ko 'yan, sir!"

"He's at it again. What a werdo." Usal ni Friore habang pinupunasan ang nabasa niyang buhok gamit ang puting towel.

Napakamot sa ulo si Morgan. "I don't know if you'll like it or not, but Phoenix is really messy during her mission."

"Messy?" May halong pagtataka nilang tanong sa sinabi ni Morgan.

Subalit agad rin nasagot iyon dahil mabilis silang nakarating sa 14th route. Tumila na rin ang ulan kaya malaya nilang napagmasdan ang kaguluhan sa daan. Nakaharang ang tatlong truck sa loob nito naroon ang mga kargamento. Nagkabundulan ang ilan, ang isa pa'y tumaob sa tabi, at ang panghuli sumalpok sa isang abandunadong gusali. Only the street light illuminate the dark alley. Hindi rin nalingid sa kanilang paningin ang ilang bulto ng katawan alam nilang wala ng mga buhay. Puros mantsa ng dugo kahalo ng tubig ulan sa lupa.

Napalunok si Light. "So this is her work."

Nagkibit balikat si Morgan. "As long as she complete her mission, walang magrereklamo. The council are the one who will manage everything in here but of course kailangan kung isama sa report ang lahat ng ito."

Naglakas loob na nagsalita si Devine. "What about the WEB dealer?"

"Dead." Tila mas nanlamig sila sa narinig.

Dead? Easy as that?

"S-She killed them? But you told us the we need to capture them alive?" usal ni Friore

"I did, pero may mga pangyayaring hindi maiiwasan. At isa pa, isa lamang si Arachnid sa twelve rulers. We still got a lot of people to capture, mabawasan man sila ng isa ay nakakatiyak akong wala iyong problema, lalabas lang ako. Wait for us here." Pinagmasdan nila ang paglabas sa sasakyan ni X. Naroon ang kilabot sa kanilang mga mata.

Nagtungo si Morgan sa loob ng isang abandunadong gusali.

"She's scary."-Light

"No wonder she's called the Grim Reaper."-Uno

"Woah. I don't wanna be her enemy."-Dark

"Just shut up already. Ang daldal ninyo." Friore

Nagpakawala ng buntong hininga si Devine. She wonder what exactly happened in here?

...

Nagsindi ng sigrilyo si Morgan bago tinawid ang daan patungo sa loob ng guho ng gusali.

Hindi siya nabigo dahil nakita niya ang kaniyang pamangkin. Wala itong suot na maskara. Nakaupo sa isa sa mga sirang pader. Nakatitig ito sa isang bangkay. Isang katawan na walang ulo. He looked at the head bago binuga ang usok ng kaniyang sigarilyo.

Binuga niya ang usok. "Did you got what you want?"

"No." Agaran nitong sagot. Itinaas ang isang golden locket. "But I completed my mission. That's all what it matters."

"Really?" Ngumisi si Morgan. "Does killing them all, will make you happy?"

Natigilan ang dalaga sa sinabi ng Uncle niya. Panandalian niyang itinago ang locket sa kaniyang bulsa bago binalingan ang kausap.

"I'm not doing these stuff for me to be happy, Uncle. You know that." Seryoso niyang saad.

Pinagmasdan ni Morgan ang tatlong bangkay ng WEB sa paligid. Ang sunog na katawan ng isang binata. Ang baling leeg ng isang dalaga at ang pugot na ulo ng kinikilalang si Arachnid.

"Then what do you want?"

"I have to destroy them, at all cost."

Napailing si Morgan. "Bumabalik ka sa dati, Zoien."

Ngumiti nang mapait ang dalaga. "I know, but I have an oath to fulfill." She clenched her left chest area. "I promise to destroy them all. I have to. Dala ko ang maraming pag-asa at buhay na sinira ng WEB. Dala-dala ko silang lahat and the only way to give them the justice they deserve is—"

"Kill them like this." Pagtatapos ni Morgan. "We trained you to be a protector Zoien not an assasin. Magkaiba ang dalawang iyon sa isa't isa. Wag mo sanang kakalimutan kung bakit ka nandito sa propesyong ito. We're not like an assasination guild. We are group bound by laws to protect humanity. I hope you won't forget of who, you truly are. Let's go. We're going home." Naglakad na siya paalis.

Zoien looked up the sky. Dahan-dahan na umaalis ang madilim na ulap at dumungaw ang libo-libong bituin.

"Who am I then?" She asked to no one. "What am I?" Ngumiti siya nang mapait bago tiningnan sa huling pagkakataon ang mukha ni Luther. She turned her back and followed her Uncle. Hindi naalis sa kaniyang isipan ang mga katagang binitiwan nito.

"Don't forget, of who, you truly are."