Hoofdstuk 39. MOO tegen mensen.

Ik kijk mijn kamer rond. Ik voel mij raar.... Anders.... Ik heb echt heel veel zin om gewoon even buiten te zijn. Ik loop mijn kamer uit. 'Waar ga je heen?' Vraagt Nazaro. Ik draai mij om naar hem. 'Gewoon even naar buiten.' Zeg ik. Nazaro knikt. 'Kom zo wel terug.' Zegt hij voor ik onze schuilplaats verlaat. Ik ben buiten! Eindelijk! Ik besluit maar gewoon even rondjes door de stad te gaan lopen.

Het is niet dat ik perse thuis moet zijn met de andere want daar verveel ik mij soms nog wel eens. Maar nu met die zin om buiten te zijn ga ik voorlopig nog even niet terug. Het is overal donker. Verderop staan drie jongens bij een muurtje. Hier heb ik wel eens spionnen missies gehad in de tijd dat ik een mens was. Ik loop er in de buurt langs wanneer ze tegen mij praten.

'Hey, wat doet die tien jarige nu nog op straat?' Zegt één van hen en de rest begint hard te lachen. Ik vouw mijn handen tot vuisten. Al snel krijg ik een boze blik in mijn gezicht. Als ik iets haat is het wel om jonger genoemd te worden dat ik ben. Ik weet dat ik sterker ben maar om zo.... Eeeeehm.. Onschuldig iemand aan te pakken. Ik pak dat mijn rechterarm vast gepakt word en daarna voel ik een hand stevig in mijn nek.

Ik draai mij om naar één van de drie die mij vast heeft. 'Je negeert ons compleet. Zal ik je anders even aanpakken.' Zegt hij dreigend terwijl de andere twee nog steeds lachend erbij staan. Op dat moment kijkt hij mij in mijn ogen aan en ik zie gelijk al een geschrokken blik in zijn ogen. Ik grijns. 'Ja nu heb je het door hé. Dat had je maar beter niet kunnen doen.' Zeg ik en ik trek mij los van hem.

'Een MOO hé?' Vraagt één van de jongens aan de zijkant. 'Oh ja zeker wel maar jullie hebben mij onderschat. Ik ben vijftien.' Zeg ik en ik ren op de eerste jongen af die best een bange blik heeft. Het is niet moeilijk hem aan te pakken omdat hij wel gillend weg kon rennen. Ik spring over mijn schouder en geef een flinke stoot tegen zijn onderrug waardoor hij flink naar voor word geduwd.

Ik draai een rondje en trap daarna tegen de achterkant van zijn knie. Hij stort neer op de grond. De andere twee vallen mij ook direct aan als bescherming van zijn vriend. 'De grootste fout van jullie levens.' Zeg ik grijnzend. Ik duw de ene tegen het muurtje achter hem aan maar de andere staat precies op een plaats.

Als ik hem naar achter zou duwen komt hij tegen een scherpe punt aan met zijn achterhoofd. Met al mijn kracht sla ik tegen zijn voorhoofd waardoor hij toch naar achter valt. Zoals verwacht komt hij tegen de scherpe punt aan en zakt in op de grond met een bloedend gezicht.

Wanneer de jongen die tegen de muur kwam ziet wat ik deed met zijn vriend wilde hij alleen nog maar wraak. 'Jammer voor je vriend dat hij aan de rechterkant stond hé.' Zeg ik. Zijn gezicht geeft steeds een kwadere blik wat mij alleen laat grijnzen. Hij slaat mij één keer tegen mijn schouder. Ik zet een paar stappen naar achter om te remmen. Ik kijk naar de jongen.

Degene op de grond die komt ook alweer bij maar wanneer hij zijn vriend ziet begint hij heel hard te schreeuwen naar mij. Ik zucht terwijl ik met de staande jongen vecht. 'Kom op zeg, schrik je daarvan?' Vraag ik. 'Jij bent echt gestoord! Ik dacht dat MOO's cool waren maar ze moorden alleen de mensen uit over de hele wereld!' Roept hij naar mij.

Ik pak zijn arm en laat de andere jongen maar gewon schreeuwen wat hij allemaal schreeuwen naar mij. Ik draai een rondje met hem en spring in de lucht. Vanaf daar zwaai ik zo snel mogelijk naar beneden en laat hem los waardoor hij vlak naast zijn vriend tegen de scherpe punten komt.

Ik zie ook hem nog schreeuwen voor hij volledig weg is. Verderop zie ik een schaduw. Het stapt steeds dichter naar mij toe. Ik zet een paar stappen naar achter. De laatste jongen blijft maar naar mij schreeuwen wanneer ik bekende fel groene ogen zie. Ik glimlach. Na een paar stappen komt hij uit de schaduw waardoor ik hem zie. 'Kanyé.' Zeg ik glimlachend. Hij glimlacht ook.

De jongen kijkt ons steeds aan en hij word steeds kwader. 'Dit menen jullie toch niet! Jij doden mijn vrienden en daarna maak je er een soort blij en goed momentje want wanneer je vriend te voorschijn komt. Wat zou je ervan vinden als ik hem dood!' Roept hij en hij loopt naar Kanyé. Ik ren naar hem toe voor hij Kanyé aanraakt.

Ik hou mijn hand vlak voor zijn schouder voor ik hem met volle MOO kracht naar de zijkant duw. Hij schreeuwt wanneer hij één meter boven de grond komt. Ik kijk Kanyé aan. Hij zegt helemaal niks. Het blijft ongeveer een halve minuut stil. Ik staar Kanyé aan voor zijn reactie. Ik zucht.

'Oké, ik begin wel. Zeg ik. Ik weet niet wat het was maar dit ging helemaal automatisch.' Kanyé knikt. Ik wacht maar op zijn antwoord. Ik weet niet hoe hij erover moet denken. Wat als hij mij ook een moordenaar gaat vinden? Dat is sowieso wat ik echt niet wil. Ik staar teleurgesteld naar beneden. Kanyé pakt mijn hand.

'Dit hebben wij allemaal gehad, Reve.' Zegt Kanyé en glimlacht. Ik begin ook te glimlachen. 'Ik heb dit gehad, Nazaro heeft dit gehad, Anginne heeft dit gehad, Zerack heeft dit gehad en zelfs Lerayz. Maar wij blijven elkaar steunen ook al zijn de andere er nu niet bij, het komt wel goed.' Zegt Kanyé. Ik knuffel Kanyé. 'Bedankt voor jou steun, je wilde niet weten hoeveel dat voor mij betekend.' Zeg ik.

-----------------------------------------------------------------------------------

Hey iedereen, 

In het volgende hoofdstuk komt er nog meer en in de tijd dat dit gepubliceerd word ben ik al klaar met het hele boek!!!!

:)

-YinYangLaraa