Hoofdstuk 38. Enge toekomst droom?!

Het is alweer avond. Een paar dagen geleden kreeg ik verkering met Kanyé..... Denk ik.... Ik weet niet wat mij bezielde om 'ja' te zeggen. Ik heb sowieso al een raar gevoel en ik ben verschrikkelijk moe. Ik stap mijn bed maar in. De andere sliepen waarschijnlijk al want ik heb ze al een tijdje niet gehoord. Ook Kanyé was nergens te bekennen in de buurt van mijn kamer. Ik sluit mijn ogen en probeer maar in slaap te komen. Ik zou niet echt weten wat ik anders zou moeten doen. Deze nacht en dit gevoel wil ik zo snel mogelijk weg hebben.

Elijah knikt. 'Ik kan jou niet zomaar hier vanaf laten vallen dus ik laat jou hierbij gaan.' Zegt Elijah en hij zorgt dat ik weer boven het gebouw sta. Hij haalt zijn arm achter mijn rug vandaan en hij loopt weg van mij. Ik kijk hem na maar ik zou niet weten wat ik nu moet doen. Ik zie Elijah naar Kanyé lopen. Ik schud mijn hoofd. 'Je blijft van hem af.' Zeg ik en ik ren op Elijah af.

Ik spring op Elijah af en beide vallen we op de rand van het gebouw. Ik zie naast mij het pistool van Callum liggen. Ik pak het pistool snel en ik richt het op Elijah. 'Waar is dit nou voor?! Ik liet je nog wel gaan!' Roept Elijah. Ik kijk hem kwaad aan. 'Jij blijft hoe dan ook van Kanyé af!' Roep ik terug.

Ik schrik wakker. Dit is toch niet wat er letterlijk zal gaan gebeuren toch? Ik glimlach. Ik beschermde Kanyé... Misschien is hij toch wel degene die ik zocht. Degene die niet zomaar boos op mij zal worden en mijn MOO vriendje is. Tot nu toe was het toch best een interessante droom. Niet echt iets wat je dagelijks overkomt of zo. Ik stap mijn bed uit om even wat water te gaan drinken.

Na iets van tien minuten kom ik weer in mijn kamer terug. Ik schrik wanneer ik iemand op mijn bed zie zitten. Ik hoor Kanyé lachen. Ik zucht. 'Kanyé, waarom laat jij mij nou weer schrikken?' Vraag ik en ik ga naast hem zitten. Hij slaat zijn arm om mij heen. 'Eerlijk gezegd was dat niet echt mijn idee maar als jij ervan schrikt is het echt hilarisch.' Zegt Kanyé en hij kust een keer op mijn wang.

Ik krijg een kleine glimlach. Dat was ook de eerste keer dat hij dat deed. Meestal is hij in de avond of in de nacht wel in mijn buurt. Het was daarom ook zo raar dat ik van hem schrok. Ik denk terug aan de droom van net. Zou dat nou voorspelling zijn of is het gewoon een nare droom?

Kanyé haalt diep adem en schuift dichter naar mij toe. 'Vertel.' Zegt hij. Ik kijk hem aan. Hij begint te lachen. 'Kom op Reve, ik kan het zien. Zeg nou wat er is.' Zegt Kanyé. Ik knik. 'Het was gewoon een hele vreemde droom zonet maar ik denk dat ik weer verder wil gaan slapen.' Zeg ik een beetje wazig. Kanyé staat op. Hij pakt mijn hand vast.

'Ik zie je morgen wel.' Zegt Kanyé en hij loopt naar buiten. Ik wacht tot de deur echt gesloten is voor ik weer onder de dekens ga liggen. Ik sluit mijn ogen weer om te testen of ik misschien een vervolg kan krijgen op mijn vorige vreemde droom. Het gebeurde namelijk wel eens eerder dat ik dit had. Een soort toekomstige droom. Het kwam ook echt uit als ik niks veranderde. Anders waren Mac en Kian er sowieso niet meer geweest.

Misschien is dit ook wel weer een waarschuwing van iets wat eraan komt. Ik moet opletten of ik nog wel een MOO ben in mijn droom. Ik kan dan sowieso verwachten of ik terug verander of gewoon een MOO blijf zoals ik liever heb. Het duurt echt uren voor ik weer in slaap kan komen. Na uren lang in mijn bed te draaien en rustig proberen te slapen kom ik eindelijk weer terug in de droom die ik had.

Precies zoals verwacht stond ik weer op het gebouw waar ik net ook stond. Ik zie blauwe plukken in mijn haren en opvallende blauwe ogen. Ik glimlach. Ja, ik ben nog een MOO. Gelukkig nog wel tenminste. Ik kijk naar de situatie waar ik of de ik in mijn droom zich bevind.

Nog steeds zie ik de spionnen en de MOO's vechten met elkaar. Dit is sowieso het einde van één van onze groepen. Of de MOO's zullen verliezen of de spionnen zijn verloren... Dit word nog eens een lastige keuzen maar ik ga maar eens opletten wat er nu gebeurt.

Voor mijn idee stopt iedereen met het vechten tegen elkaar. Het is heel anders. Veel te stil om mij en Elijah heen. Ik kijk snel achterover. Dit is sowieso het eind gevecht. Of de spionnen winnen of wij MOO's.

Elijah en ik hangen op het randje van het gebouw. Ik hou het pistool langzaam tegen Elijah zijn hoofd. Ik sluit mijn ogen zodat ik Elijah niet dood zie gaan. Elijah zijn hoofd is al van het gebouw af. Ik lig gedeeltelijk bovenop hem, anders zou hij ontsnappen.

Ik schrik weer wakker. Deze keer begin ik sneller te ademen en het lijkt hier alleen maar warmer te worden. Voor ik het weet gaat de deur weer open. Kanyé rent gehaast naar mij toe en gaat bij mij zitten. 'Had je weer een nachtmerrie net zoals net?' Vraagt Kanyé gerust gesteld. Ik maak mijzelf wat rustiger voor ik antwoord geef op hem. Ik knik. 'Ja, sorry als ik jou wakker heb gemaakt.' Zeg ik en ik zet mijn hand tegen mijn voorhoofd.

Ik weet zeker dat het een toekomst droom is. Ik moet echt ervoor zorgen dat dit allemaal goed komt. Het kan toch niet dat de MOO's en de spionnen een einde aan elkaar willen maken? Waar zou ik dan wel echt bij horen? Zou ik bij de MOO's horen omdat ik zelf een MOO ben of hoor ik bij de spionnen omdat zij echt mijn betere vrienden waren? Ik sta er gewoon midden in en opgelost gaat het zeker wel worden... hoop ik dan...

---------------------------------------------------------------------------

Hey iedereen,

Een deel van Reve haar toekomst? Of is het gewoon de verbeelding van haar?

-YinYangLaraa