Hoofdstuk 37. Spionnengroep of niet meer?

Het is vroeg in de ochtend wanneer ik gebeld word. Ik word zuchtend wakker om de telefoon op te nemen. 'Met Reve.' Zeg ik heel erg slaperig. Ik hoor de bekende stem van Callum. 'Reve, zou je vanmiddag eens langs kunnen komen? Dan kunnen we praten over wat er gebeurde met die lift en of je terug kan komen.' Zegt Callum. Gelijk heb ik een glimlach op mijn gezicht. 'Ja natuurlijk Callum, ik kom rond één uur wel.' Zeg ik en ik hang op.

Snel ga ik weer verder met slapen. Ik ben zo verschrikkelijk moe. Vooral als je in de avond en nacht gaat trainen is het moeilijk om in slaap te komen. MOO's hebben dan wel maar iets van vier uur slaap nodig maar er zijn pas twee uur voorbij in de tijd dat ik wakker werd gemaakt door mijn telefoon. Toch zet Callum mij weer eens aan het denken.

Het is negen uur wanneer ik eindelijk weer wakker word. Ik ben gelijk al een stuk vrolijker en minder uitgeput. Zoals elke dag zit Kanyé weer naast mij. 'Goedemorgen kleine meid.' Zegt Kanyé met een glimlach. Ik begin er ook van te lachen. 'Goedemorgen Kanyé.' Zeg ik terug terwijl ik opsta. Kanyé loopt achter mij aan wanneer ik mijn kleding pak. 'Zou je vandaag weer een dag met mij door willen brengen?' Vraagt hij.

Ik schud mijn hoofd. 'Sorry, maar ik heb al andere plannen vandaag.' Zeg ik. Kanyé knikt. 'Een andere keer dan?' Vraagt hij. Ik knik. 'Klinkt goed.' Zeg ik en ik stuur hem mijn kamer uit wanneer ik mij om wil kleden. Het is één uur wanneer ik bij Callum op de stoep sta. Ik ben weer eens precies op tijd.

Callum opent de deur. 'Goede middag Reve.' Zegt hij op een toon die ik nog nooit van hem gehoord had. 'Hey.' Zeg ik. Ik loop achter Callum aan. Er zitten meerdere spionnen van de groep in de woonkamer van Callum. Ik ga naast Mac zitten.

'Hebben jullie iets gevonden waardoor ik een mens kan worden en weer gewoon in de spionnen groep kan blijven? Of accepteren jullie eindelijk dat ik wel voorbestemd ben als MOO en alsnog mee mag doen met de spionnengroep?' Vraag ik. Mac schudt zijn hoofd. 'Reve, laat ik maar eerlijk zijn. Het antwoord is geen van beide.' Zegt hij en hij haalt zijn armen over elkaar. Ik krimp van teleurstelling in elkaar.

'Wat hebben jullie dan besloten?' Vraag ik zachtjes. Ik wist heel zeker dat ik het antwoord eigenlijk niet wilde weten. Gelijk had ik ook nog eens, voor deze keer dan. Callum pakt mij vast. 'We nemen jou mee naar het spionnen lab en zoeken uit hoe jij weer terug kan veranderen in een mens, Reve.' Zegt Callum. Ik schrik van hem. Dit heeft hij serieus nog nooit geflikt bij mij. Ik was ooit een hele goede spion leerling van hem.

Ik trek mijzelf los van Callum. 'Ik weet nou niet echt zeker of ik het wel eens ben hiermee.' Zeg ik en ik word gelijk weer vast gehouden. Mac opent de gang om het snelste in het spionnen lab te komen. Ik stribbel zoveel mogelijk tegen. Opeens staan wij stil. Ik trek mij weer los van Callum wanneer ik zie dat Kanyé Callum vast heeft. 'Ik dacht dat je Reve wel gehoord had? Ze wil het niet.' Zegt Kanyé en hij smijt Callum tegen de muur.

Mac kijkt verbaasd op naar Kanyé. Ik glimlach wanneer Kanyé mijn arm vast pakt. 'Kom Reve, dan gaan wij hier snel weg.' Zegt hij en we lopen richting de uitgang. Callum staat op en grijpt mijn andere arm vast. 'Reve, ik dacht dat wij je vrienden waren.' Zegt Callum en hij trekt mij weg bij Kanyé.

Mac trekt mij ook weg van Kanyé. Ik stribbel weer tegen. 'Op dit moment weet ik zeker da ik liever bij Kanyé ben. Hij doet tenminste geen dingen met mij tegen mijn wil in.' Zeg ik en ik haal mijzelf los bij de spionnen. Ik ga naast Kanyé staan. Callum en Mac kijken kwaad naar Kanyé.

Ik zucht. 'Jongens dit is niet zijn schuld. Jullie hadden mij niet tegen mij wil in mee willen nemen.' Zeg ik en ik loop naar de uitgang. Ik hoor Callum nog roepen naar mij maar in die tijd sta ik al buiten met Kanyé. De sneeuwvlokken vallen weer naar beneden. Kanyé staart blij naar boven.

'Had jij even mazzel dat ik je gelokaliseerd had.' Zegt Kanyé. Ik knik. 'Deze keer heb jij mij echt gered.' Zeg ik glimlachend........ Eeeeehm Reve...... Bloosde jij nou?! Ik schud mijzelf wakker uit mijn eigen gedachtes. Kanyé lacht. 'Dat was geen probleem. Ik doe er alles aan om de nieuwe MOO wel aan onze kant te houden.' Zegt Kanyé en hij knipoogt. Ik krijg het gelijk warm van binnen. Ik kon mijzelf nu wel heel hard slaan.

Kanyé is niks voor je! Kanyé is niks voor je! Dat is wat ik maar in mijzelf blijf roepen. Ik kijk Kanyé aan. 'Denk jij dat ik wel voorbestemd ben om MOO te worden?' Vraag ik. Kanyé knikt. 'Ik weet zeker dat je dat moest worden. Nu heb ik tenminste eindelijk jou aandacht zonder dat de andere MOO's aan mijn hoofd zeuren.' Zegt Kanyé.

Ik begin te lachen. Uit het niks knuffel ik Kanyé. 'Echt heel erg bedankt.' Zeg ik. Ik kijk hem weer aan in zijn ogen. Hij kijkt heel verbaasd. Hij lacht. 'Dit is misschien een hele gekke vraag maar zou je het misschien toch met mij willen proberen?' Vraagt Kanyé met een glimlach.

Ja Reve, dat had je kunnen verwachten na dit allemaal. Ik knik. 'Ja heel graag Kanyé.' Zeg ik en gelijk begin ik weer een beetje te blozen. Kanyé pakt mijn hand vast en samen lopen wij terug naar onze schuilplaats wat nu mijn thuis is.

-----------------------------------------------------------------------------

Hey iedereen,

Eeeeeeehmmmm..... KanEve? Revyé?......

Ben ik het er zelf wel mee eens??

-YinYangLaraa