Hoofdstuk 27. Reve en een MOO?!

Ik lig op mijn bed te staren naar het plafond. Ik heb deze maand amper wat gedaan. Het is al een maand uit tussen mij en Elijah! Kan je dat geloven? Daarin tegen kreeg ik wel steeds berichten van een onbekend nummer. Diegene was nogal aardig. Ik heb veel met diegene gesproken en we hebben veel gemeen maar voor de rest weet ik niet wie het is of iets.

Ik mis Elijah enorm als mijn vriendje. Hij was altijd zo lief, aardig en beschermend. Ik kan niet wachten tot het moment dat ik weer bij hem ben wanneer hij ook weer op mij valt. Als dat serieus ooit nog gaat gebeuren. Ik ga rechtop zitten en ik kijk naar een slapende Lerayz. Ik loop naar haar toe. 'Lerayz, word alsjeblieft wakker.' Zeg ik. Ik krijg tranen in mijn ogen wanneer ik smeek dat ze wakker moet worden. Ze blijft maar doorslapen bij wat dan ook.

Ik ga weer op mijn bed zitten met het kussen tegen mijn hoofd. Ik begin te huilen maar ik probeer mijzelf stil te houden. Eigenlijk heb ik liever niet dat iemand mij hoort of ziet. Ik ben niet echt het type dat zo snel moet gaan huilen. Dit doe ik namelijk echt niet expres. Ik mis Elijah echt enorm. Ik mis de momenten dat hij met zijn arm om mij heen heeft geslagen of wanneer we samen met z'n twee zijn. 'Elijah waarom doe je mij dit aan.' Fluister ik zachtjes.

'Ik zou je dit nooit aandoen, Reve.' Hoor ik een stem zeggen. Ik leg snel het kussen weg en veeg mijn tranen af. 'Wie was dat?' Vraag ik in een kamer met een huilend meisje om Elijah en een slapende MOO die nog steeds niet wakker is geworden. De deur zit helemaal dicht. 'Kijk de andere kant op.' Zegt een stem. Ik kijk de andere kant op van de deur.

Twee groene ogen vallen heel erg op bij het raam. 'Kanyé?' Vraag ik terwijl ik naar hem toe loop. Ik springt door het raam heen en knuffelt mij ineens. 'Ik hoorde wat er gebeurt was met jou en Elijah.' Zegt hij en hij kijkt mij aan. 'Jij zou niet verdrietig moeten zijn. Het enige dat nu zal helpen is praten tegen de persoon waar je veel gemeen mee heb.' Zegt Kanyé iets te verdacht.

Ik kijk op mijn telefoon naar het nummer die mij steeds Whatsappt en waar ik enorm veel mee gesproken heb. 'Kanyé?' Vraag ik voorzichtig. Hij kijkt mij glimlachend aan en ziet op mijn telefoon staan wat ik bedoel. Hij pakt zijn telefoon en laat het gesprek zien. Ik zie precies dezelfde berichten als ik op mijn scherm heb.

'Jij bent dat nummer waar ik al een maand mee aan het praten ben?' Vraag ik benieuwd. Kanyé knikt en hij lacht. 'Ik kon al niet wachten op het moment dat jij zou ontdekken dat ik die persoon ben. Ik ga echt niet met je vechten nadat ik in je gedachte dag dat je totaal gebroken was.' Zegt hij. Ik zucht. 'Jou mede MOO's doodde mijn beste vriendin en het vriendinnetje van mijn broer.' Zeg ik.

Kanyé knikt. 'Maar ga jij mij daar de schuld van geven als ik er niks van wist?' Vraagt hij. Ik denk na. 'Natuurlijk niet. Zeg ik. Ook al ben je wel één van hen, ik kan jouw niet zomaar beschuldigen na alle lieve dingen die je tegen mij gezegd heb.' Zeg ik. Kanyé steekt zijn hand naar mij uit wanneer ik mijn telefoon in mijn zak heb gedaan.

Ik kijk hem aan. 'Wil je echt dat ik met jou mee ga nu midden in de nacht?' Vraag ik. Ik voel mij echt heel hopeloos en machteloos maar ik denk dat Kanyé wel een goede afleiding kan zijn als niemand er maar achter komt. Ik ben goed in dingen geheim houden voor andere maar uiteindelijk zullen er te veel geheimen voor mij zijn en dan kan ik het niet meer aan. Kanyé knikt zoals ik al verwachte. Ik knik ook.

'Ik kom mee als je bij beloofd niet in een MOO te veranderen zoals jullie bij Maya probeerde.' Zeg ik. Kanyé knikt nu al voor de duizendste keer. 'Ik ben niet degene die mensen veranderd in onze soort. Dat is Nazaro.' Zegt hij. Ik pak Kanyé zijn hand nu ik zeker weet dat hij niks gaat doen met zijn gemene MOO plannetjes. We zijn naar buiten gegaan in de kou en hadden en heel groot sneeuwballen gevecht gehouden.

Ook al was het heel erg koud, ik heb het al tijden niet meer zo naar mijn zin gehad. Nog heel even over de dood van mijn beste vriendin Ymogan. Dylan is er ook kapot van. Hij is niet meer naar school geweest sinds die tijd en hij bleef maar op zijn kamer. Hij heeft zichzelf ingesloten hoorde ik van Kian.

Ik snap het ook allemaal wel door alles wat er gebeurt is. Ik gooi een grote sneeuwbal tegen Kanyé zijn gezicht. 'Die krijg je terug, Reve!' Roept hij en hij rent mij achterna met een grotere sneeuwbal. Ik ren snel weg voor ik een grote lading sneeuw over mij heen krijg. Dit was echt super leuk. Nadat ik helemaal onder de natte en koude sneeuw zat heeft Kanyé mij terug naar Callum zijn huis gebracht.

Hij was super aardig voor mij en heeft mij niet eens geprobeerd te ontvoeren of iets. Hij heeft nu echt wel bewezen dat hij niet is zoals de andere MOO's. Natuurlijk bedoel ik daar Lerayz dan niet bij. Toen ik binnen kwam heeft Kanyé mij nog geknuffeld voor Lerayz wakker werd en Kanyé er snel vandoor ging.

Ik kijk Lerayz al een stuk blijer aan dan de vorige keer. 'Wat is er met jou gebeurt?' Vraagt Lerayz en ze staat op. Ik knik. 'Ik weet dat ik echt helemaal nat ben maar dat komt omdat ik even een paar minuten naar buiten ben geweest. Het....... Eeeeehm..... Sneeuwde echt heel erg.' Zeg ik als smoes.

Lerayz knikt. Ik kleedde mij snel om en ging weer proberen te slapen. Deze keer lukte het wel. Het was dan wel bijna ochtend maar ik was niet van plan om naar school te gaan. Ik had toch geen examens dus was het ook niet echt nodig vond ik. Callum is het gelukkig ook altijd met mij eens en doet alleen wat goed voor mij is. Met een grote glimlach val ik eindelijk weer in slaap na al die slechte tijden. 

---------------------------------------------------------

Hey iedereen,

Reve spreekt af met een MOO?! Hoe gek kan het nou nog worden?!

Ik wilde sowieso de MOO's wat vaker erin voor laten komen en dat geldt ook voor Lerayz. Ze komt er nog wel vaker in voor als groter personage maar dat komt later nog wel...

Jullie hebben wel weer door dat ik nu weer om de 2 dagen upload in plaats 3. Ik heb namelijk nog 3 hoofdstukken klaar staan.

-YinYangLaraa