Hoofdstuk 21. Officieel verhuisd.

'We wilde je graag zien nu je niet meer bij ons woont.' Zegt Dylan. Ik knik. Ik loop naar binnen met Kian en Dylan. Vlak nadat de bel gegaan is komen we pas de klas in. Gelukkig deze keer zonder gezeur van de docenten. 'Reve, Kian, Dylan, ga snel zitten en maak je examen.' Zegt de docent terwijl ze niet eens op kijkt. Ik ga snel achterin het lokaal zitten en ik maak rustig mijn examen. Vandaag had ik daarom ook maar weinig les.

Na ongeveer een uurtje ben ik pas klaar. Met Nederlands had ik soms nog wel een beetje moeite. Nadat ik klaar ben loop ik direct weg. Dylan volgt mij direct wanneer hij klaar is. Ik ga net de trap af als ik hem naast mij zie lopen. 'Ik ga je helpen.' Zegt Dylan. Ik loop naar de kapstok om mijn jas te pakken en ik luister naar Dylan zijn idee. 'Ik ga er vanuit dat jij je spullen wil pakken en graag wil vertrekken zonder dat mam of pap je ziet.' Zegt Dylan.

Ik pak mijn jas van de kapstok en ik loop met Dylan naar buiten. Ik stap op mijn fiets en ik ga snel met Dylan naar huis toe. Mijn oude huis. Ik kijk goed om mij heen voor ik naar binnen stap. Het voelt erg vreemd om weer op deze plaats te zijn. Ik ren snel naar boven en ik stap mijn kamer in. Snel pak ik de spullen die ik het wel goed kan gebruiken. Mijn oplader van mijn telefoon natuurlijk, goede dekens en kussens.

Een aantal setjes kleding en een aantal overige dingen. Snel stop ik alles in de tas die ik al bij mij heb. Mijn schooltas is erg groot. Ik loop net mijn kamer uit wanneer ik Dylan hoor praten. 'Reve, ik heb mam gebeld en ze is over vijf minuten thuis.' Zegt hij. Snel ren ik naar beneden en ik trek mijn jas en schoenen aan. Ik sprint naar buiten zonder iets te zeggen tegen Dylan.

Daar heb ik nog spijt van. Ik stap op mijn fiets en ik fiets snel weg zonder nog naar mijn huis te kijken. Ik fiets snel naar Callum. Ik had de sleutels van mijn huis nog steeds. Ik zet mijn fiets achterom bij zijn schuur en ik ga mijn nieuwe kamer in. Lerayz en ik sliepen op één kamer maar de kamer was ook wel groot genoeg om met één van mijn beste vriendinnen te delen.

Ik had vandaag gewoon iedereen op school genegeerd. Kian, Dylan, Ymogan, Mac en Darcy. Lerayz zit aan de tafel beneden. Ik loop met mijn schooltas naar boven en ik maak de kamer waar ik de komende tijd zal zijn wat meer van mij. Ik leg mijn spullen op de goede plaats. Ik hoor mijn telefoon trillen. Ik pak mijn telefoon en ik klik op het bericht dat ik binnenkreeg.

Reve, als je ooit nog iets nodig heb zijn wij er voor je.

-Dylan en Kian.

Ik leg mijn telefoon weg en ik loop naar buiten. Het was al winter geworden en we hadden bijna kerstvakantie.

Ik weet niet waarom maar ik ben nogal afwezig de laatste tijd. Ik loop naar buiten zonder Lerayz iets te zeggen. Ik denk dat iedereen wel door had dat het niet zo heel goed met mij gaat. Ik loop in één richting naar een plaats. Een plaats waar ik heel vaak ben geweest. Ik zie dat het gras al begin te vriezen. Allemaal kleine sneeuw volkjes vallen op de grond.

Zachtjes begint het te sneeuwen en hoe harder de vlokken naar beneden vallen hoe kouder ik het krijg. Ik voel bij elke aanraking met een sneeuwvlok gelijk de rillingen in mijn lijf. Echt warm gekleed ben ik niet. Ik kom bij de plaats aan waar ik al graag heen wilde. Ik zie dat de bomen allemaal al kaal zijn. Geen blaadjes meer te zien.

De plaats waar ik ben is het bos. De plaats waar ik altijd met Elijah kwam. Het gevoel dat ik nu over onze relatie heb is niet al te best. Het lijkt erop dat hij boos op mij was. Direct wanneer ik even mijn ogen dicht laat vallen krijg ik gelijk een beeld in mijn hoofd dat al eerder gebeurt is.

'Reve, kom binnen'. Zegt Callum. Ik loop naar binnen en ik ga op een stoel zitten.

'Wat is er nou'? Vraag ik. 'Hoelang wist jij al dat Mac een spion was'? Vraagt Callum. 'Niet lang, hoezo dan'? Vraag ik. 'Reve, als spion moet je ons gelijk vertellen als je informatie heb over concurrenten en andere dingen'.

'Dat hoor je als spion ook te weten'. Zegt Callum. Ik knik. 'Sorry'. Zeg ik. 'Reve nee, dit was belangrijk'. 'Hoe zou ik je nu nog moeten vertrouwen meid'. Zegt Callum. Ik kijk Elijah aan. 'En jij bent het hier zeker mee eens'. Zeg ik. Ik sta op. 'Misschien moet je afstand nemen van je werk als spion'. Zegt Callum. Ik krijg opnieuw tranen in mijn ogen.

'Waarom doe ik alles fout'. Zeg ik hard. Ik wil weg lopen maar Elijah pakt mij om mijn middel. 'Liefje, het spijt ons'. Zegt hij. Hij geeft mij een kus op mijn wang. Ik schud mijn hoofd. 'Nee, het spijt jullie niet, jullie willen mij weg hebben'. Zeg ik. 'Als jullie dat willen, geen probleem'. Zeg ik. Ik trek Elijah van mij af. 'Ik ga al weg'. Zeg ik.

'Ik wil je alleen beschermen, Reve'. Zegt Elijah. Ik gooi de deur achter mij dicht en ik ren naar huis toe. Ik pak mijn sleutels als ik in de straat aankom en ik ren naar boven met een rugzak. 'Ik ben het helemaal zat'. Zeg ik zachtjes. 'Mac, Elijah, Callum'. 'Alleen mijn broers geven om mij'. Zeg ik.

Ik schrik gelijk weer wakker. 'Waarom moet ik deze flashback nou weer krijgen?' Vraag ik. Ik probeer mijzelf te bewegen nu ik op de grond lig maar kan mezelf niet bewegen. Het komt allemaal door die kou die nu in mij zit. Ik voel dat ik licht in mijn hoofd word. Ik kan mijn ogen nog amper open houden. Dat is het moment dat ik flauw op de grond val. 

------------------------------------------------------------

Hey iedereen, 

Ik heb weer een flashback gedaan uit boek twee. Vanaf hier ga ik niet meer vanuit Reve schrijven voor de komende hoofdstukken. Uit wie ik dan ga schrijven komt vanzelf wel. Maar ik zal zeggen nu veranderd het boek nog meer dan het al was!

---Benieuwd?---

-YinYangLaraa