Kunot-noo kong tinititigan si Rhea habang paikot-ikot ito sa harapan ng salamin. She's wearing a pink long dress. Ang ganda niya kaso mukha siyang timang kakaikot sa harapan ng salamin.

"Rhea. Stop! Nahihilo na ako kakatingin sa'yo," ani ko dito at umiling na lamang. Tumigil siya at masama akong tiningnan.

"Imbes na pansinin mo ako, why not go to your bathroom, take a shower and dress up already?" anito at umikot na naman sa harapan ng salamin. I rolled my eyes on her sabay higa sa kama ko. Natigilan si Rhea sa ginagawa at napabaling muli sa akin. Napapadyak siya sa sahig dahil hindi ko sinunod ang nais niya.

I smirked. Bahala siya.

It's been a month since I destroyed the Eiwerds. Sabi nila daddy ay wala na ito ngayon. It doesn't exist anymore. Iyong mga natirang buhay na Eiwerds ay hinuli at kinulong. The council even thanked me for what I have done. I was a big help to them.

Pero hindi pa rin nila alam na nagtataglay ako ng cursed magic. They only knew that I was the long lost Princess of Zhepria, Sophia Stone.

Minsan napapaisip ako. What if the Council knows my cursed magic back then? Gagamitin ba talaga nila ako para sa pansariling interes nila? They seemed nice to me now and I don't feel any danger towards them, unlike with Titus.

Napikit na lang ako noong maramdaman ko ang kapangyarihan ng isa ko pang kaibigan. Oh no, she's coming.

And there, bumukas ang pinto ng silid ko. Sydney Wale. One of my best of friends.

"Hi Rhea! Where's Al.. Althea!" bungad ni Sydney sa amin. Di ko iminulat ang mga mata ko. Bahala silang dalawa diyan.

"Oh my God, Althea! Anong oras na! Wake up you, missy!" she hissed.

"Nako, sinabihan ko na iyan. Kaso ipinikit niya lang ang mga mata niya. Tigas ng ulo talaga!" Si Rhea naman ang nagsalita. I mentally laughed. Sorry friends. Sarap niyo kasing inisin.

"Althea Magnus. Get up!"

Naramdaman kong lumapit si Sydney sa akin at hinila ang kamay ko para makatayo na. I slowly opened my eyes. Nakita ko ang naiiritang mga mata ni Sydney. Inirapan niya pa ako.

Tiningnan ko ang kabuuan niya. She's wearing a dark blue gown. Bagay sa kanya.

Napaupo na ako mula sa pagkakahiga.

"You two look great. Sige. Magsilayas na kayo sa kwarto ko. Mag-aayos na ako," pagtataboy ko sa dalawa. "Don't worry, I won't be late on my own party. So, go, ladies! Layas!"

Parehong umirap sa akin ang dalawa bago lumabas ng silid ko. Natawa na lamang ako sa inasal nila.

Noon, mahirap akong patawanin o pangitiin man lang. I builed walls around me. But look at me right now. Isang maliit na bagay lang ay napapangiti na ako. Maybe because tanggap ko na talaga kung sino talaga ako. Kung noon naguguluhan ako sa pagkatao ko, ngayon, I found my true self.

I am Althea Magnus of Zhepria. A Randus. And I am Sophia Stone. Princess of Zhepria.

I looked at myself infront of the mirror.

I smiled.

I'm wearing a white long dress. Kapit na kapit ito sa katawan ko. Nakatali pataas ang mahaba kong buhak. Bahagyan kong inayos ang mahaba ngunit manipis na manggas nito at umikot sa harapan ng salamin.

I wonder if he likes it.

I froze.

Shit ka, Althea!

Really? Talagang naisip mo pa iyon? Napailing na lang ako sa naiisip.

But seriously, magugustuhan niya kaya?

"Where are you? The party is about to start."

Napangiti ako nong marinig ko ang boses ni Adam. This guy. He's nice, okay. At tuwang-tuwa ako pagtinutukso ko siya sa kaibigan ko, si Rhea.

"Nasa kwarto pa ako, Mister. Wag kang atat!"

"What? Kanina ka pa dyan ah! Your friends are already here, Miss!"

"Is Rhea already there?"

"Oh, shut up!"

Natawa na lang ako sa response ni Adam. Ang sarap talagang tuksuhin nang isang iyon. Hindi man lang ito makisabay sa akin! So boring!

I looked again at my reflection. I sighed. Guess I need to face them now. Tama na itong paghahanda ko.

Pagkabukas ko ng pinto ay sumalubong agad sa akin ang ingay ng mansyon. Tawanan, kwentuhan at ang iba ay tila nagpapasikatan.

Noong nasa bungad na ako ng grandstaircase ng mansyon namin ay nagsitigil ang lahat sa kanilang pinagkakaabalahan. They all smiled at me. Kaya ngumiti na rin ako sa kanila.

"Ladies and Gentlemen."

Rinig kong may nagsalita. Siya marahil ang host ng party na ito.

"It's an honor to introduce to you. The daughter of Mr. and Mrs. Benedict Stone, the Princess of Zhepria, and our birthday celebrant, Princess Althea Magnus."

Napuno ng palakpakan ang buong mansyon. Lahat sila ay nakangiting pinapalakpakan ako  Dahan-dahan akong bumaba sa grandstaircase namin. Nakangiti akong sinalubong ni daddy. Agad niya akong niyakap.

"Happy 19th birthday, Princess." Bati ni daddy sa akin.

"Thanks, dad."

"You look beautiful, Princess. Kamukhang-kamukha mo talaga ang mommy mo," sambit pa nito. Natawa ako sa sinabi ni Daddy. Yeah, I looked like my mom when she was young. They even said we're like twins!

Panay bati ng mga taong nasa hall namin. They greeted me and I thanked them.

For ten years living as Althea Magnus, as a Randus, tuwing kaarawan ko ay tanging sila Lolo at Lola lang nakakasama ko. Minsan nga noon, iniisip ko pano kaya kung ipinanganak akong hindi isang Randus? Paano nga kaya? But again, tanggap ko ang kapalaran ko noon. Mahirap. Kaya naman nakuntento ako sa kung anong meron ako.

Pero ngayon.

Napangiti na lang ako.

Well, this is the perk of being the only daughter of the Stone family. The Princess of Zhepria.

"Althea!"

Napalingon ako sa mga kaibigan ko. They're all wearing good looking dress. Nakatuxedo ang mga boys. Samantala ang dalawang girls, well, nakita ko na sila kanina.

Agad kumunot ang noo ko nong di ko nakita si Sean sa tabi nila. Where is he?

"Happy birthday, Althea!" Bati ni Joseph sa akin sabay yakap. I murmured my thanks to him. Ganoon din kila Adam, Rhea at Sydney.

Umupo na kami sa designated chairs namin. Panay lingon ko naman sa paligid. Nasaan na ang lalaking iyon?

"Looking for something, Princess?" Agad akong napalingon kay Adam. He's smirking at me. Inirapan ko lamang siya.

"Or you're looking for someone?" Banat naman ni Joseph. I frowned. May alam silang di ko alam! Pinagkakaisahan nila ako!

"Now, tell me. Where is he?" I asked them but no one dare to answer me. Nagkatinginan lang ang apat na kaharap ko. Tila ba nag uusap-usap sila gamit ng mga mata nila.

Aba't!

I closed my fist! Hindi kayo magsasalita, ah.

"Whoooa."

Napatayo silang apat sa kinauupuan nila. I smirked. Napatingin naman ang ibang bisita sa gawi namin. I ignored the people's stares. Bahala sila.

"The hell, Althea!" bulalas ni Rhea. Tinaasan ko siya ng kilay. What? Nagtatanong ako ng maayos dito. Di niyo naman ako sinasagot.

"You're attribute is such a creep! Jeez. Pinangilabutan ako!" Reklamo ni Sydney. Tiningnan ko si Adam at Joseph. They just glared at me.

Napatawa na lang ako sa kanila. That's what you get, bitches! Sige, pagkaisahan pa niyo ako.

"Whatever guys," ani ko at tumayo na rin sa kinauupuan. "Gotta go. I'll find him," paalam ko sa kanila.

"Hah? Wait lang, Al..."

Hindi na ako nagpapigil pa sa apat na kaibigan ko. I immediately activated my special ability and summoned my wind attribute. Using my senses, hinanap ko si Sean.

I opened my eyes when I feel the cold air.

Nagpalingon-lingon ako.

Nasa labas na ako ng mansyon. Nasa may garden ako ngayon. So, he's here, huh? Ano naman ang gagawin niya dito?

"You're really stubborn, aren't you?"

Napangiti ako nong marinig ko ang tinig niya. Agad akong lumingon sa kinatatayuan ni Sean.

"Sean," sambit ko sa pangalan niya.

"Those bastards doesn't even know how to stop you at all. Ang lalakas ng loob na sabihan ako na sila na ang bahala sayo," antio at napailing na lamang

So, may plano nga sila? My bad.

"So, did I ruined the plan?" Natatawang tanong ko sa kanya. Nagkamot lang ito ng batok at napailing muli. Naglakad lamang ito palapit sa akin.

Noong magkaharap na kaming dalawa, we stared at each other's eyes. He smiled at me then my hands.

I froze.

His hands are freaking cold! Hindi naman malamig dito sa labas, ah. Yes, medyo mahangin but not that cold enough to make someone to be cold like his hands.

"Sean, yung kamay mo. Ang..."

Hindi ko na natapos ang dapat sasabihin ko. He hugged me. Tight. I heard him chuckled.

"Happy birthday."

"Thanks, Sean." Napangiti ako at gumanti din ng yakap sa kanya.

"Never mind my cold hands. They're just nervous," he said while still hugging me. Mahina akong natawa. Damn! Sean Miller is nervous! Because of me! Oh great!

This is the life of always dream of. Happy, contented and carefree.

Ten years ago, akala ko tatlong katao lang ang pahahalagahan ko. Si Lolo, Lola at maging ang napalapit na sa akin na si Rhea. Ten years ago, I was the most reckless girl in the town of Zhepria, well, still I am. And ten years ago, I was lost but now I found myself. The true me.

Marahil ito pa lang ang simula. Ang simula ko kasama ng mga taong mahal ko. My parents, my grandparents and of course, my friends. This is beginning of the new chapter of our lives.

Ako, hindi bilang si Althea Magnus o si Sophia Stone. Kundi bilang prinsesa ng bayang kinalakihan ko, ang Zhepria.

My journey won't end here. It maybe the end of my story but I still have lots of blank pages here to write a new one.

I, Sophia Stone, also known as Althea Magnus, the Princess of Zhepria, saying thank you for being part of my journey.

Again, this is not the end. This is just the beginning.

A/N:
This is it! Ito na po talaga ang last chapter. No more epilogue. Ubos na feels ko dito. huhu. Hindi pa ako sure if may special chapter po ito. Pero ito ang sure na sure ako. The kingdom of Tereshle Story # 2: BURST INTO FLAMES. Abangan niyo po.

Thank you so much!

-Ladyaries