Malapit ng matapos ang PMA. Maraming salamat sa mga matiyagang naghihintay ng UD araw-araw.  Huwag kayong mag-alala. Magkakaroon ng sariling story niya si Carlo. Mabait naman siya kaya deserve niyang magkaroon ng happy ever after.

(siguradong maraming typos and grammatical errors 'to ha? bukas ko na edit. Antok na ako eh.)

-H.M.

------------------

Bullet's POV

Nanlalaki ang mata ni Amy habang nakatingin sa akin.

"Anong nangyayari sa iyo?" Nag-aalalang tanong niya habang umiwas sa mga bubog na nanggaling sa nabasag na bote ng alak. Kinuha niya ang walis at dustpan na nasa isang sulok at winalis ang mga nagkalat na bubog para hindi makatibo.

Hindi ako sumagot sa kanya. Tumayo ako at kumuha uli ng bagong bote ng Jack Daniels sa cabinet na nandoon at muli akong naupo sa harap ng mesa. Nagtatanong lang ang tingin sa akin ni Amy habang nagsasalin ako ng alak sa mug.

"Alam mo ba kung anong oras lang?" Naiinis na tanong niya sa akin. Pabagsak niyang inilapag sa mesa ang dala niyang supot at paisa-isang inilabas ang mga disposable containers na may mga laman na kung ano.

"What are you doing here? Kasama ka ni mama dapat sa ospital 'di ba?" Balik-tanong ko sa kanya.

Kumunot ang noo niya at umiling. "Wala kaming usapan ng mama mo. Wala nga sa plano ko ang pumunta dito ngayon."

"Then why are you here?" Iritableng sagot ko sa kanya at inubos ko ang laman ng mug at nagsalin uli ng alak doon.

"Bakit ka ba umiinom? May problema ka ba? Kailan ka pa dumating? I was calling you last night pero patay ang phone mo. Nandito ka na pala hindi mo man lang ako sinabihan."

Natawa ako napailing. Kasalanan ko pa? Muli kong dinampot ang laman ng mug pero mabilis na iyong inagaw ni Amy.

"Anong problema, Bullet?"

"You tell me." Pigil na pigil ang pagsabog ng galit ko.

"Ano? Anong you tell me? Anong sasabihin ko sa iyo?" Inis na rin si Amy.

Tumayo ako binitbit ko ang bote ng alak palabas ng kusina. Alam kong nakasunod sa akin si Amy pero hindi ko magawang magtanong sa kanya. Ayoko kasi ang sagot na maririnig ko. Hindi ko yata kakayanin kung sa kanya mismo manggagaling na ayaw na niya sa akin at gusto na niyang bumalik kay Carlo.

"Bullet, ano ba? Ano ba ang nangyayari sa iyo?" Pinigilan ako ni Amy at pilit na ipinaharap sa kanya.

Inis kong binitiwan ang hawak kong alak at humarap tapos ay marahas kong hinawakan ang ulo niya at mariing hinalikan sa labi.

"Did he kiss you like this?" I am kissing her out of anger. I am letting her to feel my pain kaya malakas niya akong itinulak.

"Ano ba?!" Inis na pinahid ni Amy ang bibig niya. Napailing ako at nasaktan ako sa ginawa niya. Nandidiri na siya sa halik ko ngayon?

"You don't want my kisses anymore. I bet you don't want me to hold you too." Hinila ko siya at mahigpit na niyakap. Pero ramdam ko ang pagpipilit niyang kumawala sa pagkakahawa ko.

"Hindi ko alam kung anong kagaguhan ang pumapasok sa utak mo pero bitiwan mo ako."

"Why? Because you felt his kisses again? You felt his touch again? Kaya ano na ako? Basura na uli ako sa iyo?" I am looking straight into her eyes when I said that, and I saw horror in her face when she realized what I am talking about.

"You saw us last night," parang sa sarili lang niya sinabi iyon at kita ko ang kaba at pag-aalala sa mukha niya.

"You were both crying. He was holding your hand," napangiti ako ng mapakla at napailing habang binitiwan ko siya. Muli kong dinampot ang bote ng alak at tumungga doon. Dire-diretso akong umakyat sa kuwarto ko. I don't want to hear her explanations. If she wants to leave, gawin na niya ngayon. I just don't want to hear it from her.

Pumikit ako habang nakahiga sa kama ko. I don't want to cry. Ginawa ko na ito kagabi at ayoko na. Sobrang sakit na and I don't think I deserve to feel this pain.

"Yes, we were both crying last night. Pero siguro karapatan namin iyon dahil for the longest time, kagabi lang kami nagkaroon ng closure."

Hindi ako dumilat kahit narinig ko ang boses ni Amy sa kuwarto ko. I can feel that she is standing near my bed.

"Napakaraming nangyari sa amin, Bullet. Alam mo naman iyon. At alam mong hindi ganoon kadali kumawala sa isang taong naging parte ng buhay ko. Kaya nga sinasabi ko sa iyo na hindi ako sigurado noon kasi hindi pa kami naghaharap ni Carlo."

Pinahid ko ang luhang tumulo sa mata ko.

"Then now what? What did you realize? You realized that you still love him? That you want to be with him? God damn it, Amy. Papayag kang maging kabit?" Napilitan na akong bumangon ng sabihin iyon dahil pakiramdam ko ay nalulunod ako.

"Ganyang kababa ang tingin mo sa akin? Akala ko ba mahal mo ako? Pero bakit hindi mo maramdaman iyon? Kung mahal mo ako pakikinggan mo muna ako. Tatanungin mo kung ano ang totoo. At kung mahal mo ako, mararamdaman mong totoo ang sinasabi ko." Naiiyak na sabi niya.

And then it hit me hard. Parang ngayon ko na-realize ang mga kagaguhang naisip ko. I let jealousy empowered me and I didn't think straight at all. Inakusahan ko na si Amy kahit hindi pa siya nagpapaliwanag sa akin.

"He was in the bar last night drinking to death. Hindi ko alam kung anong nangyari sa kanya, kung ano ang problema niya pero naglalasing siya. Nag-usap lang kami. Wala kaming ginawa. Ayaw niyang umuwi sa asawa niya, ayaw niyang umuwi sa magulang niya kaya napilitan akong ihatid siya sa bahay ni Travis. Nagkita rin kami ng kapatid ko."

I am just looking at Amy while she is telling me that. Walang kahit na anong emosyon sa mukha niya.

"But you know, I was thankful that we talked last night. I was thankful that we had that opportunity because I realized something when I was talking to him."

Napayuko ako at napailing. Ito na iyon. This is the hardest part. She would tell me that she is still in love with Carlo.

"I realized last night that I am in love with you all along. Iyon ang hinahanap ko kaya gusto kong makasigurado muna bago ako pumasok sa isang relasyon. Gusto kong nakakawala na ako sa anino ng nakaraan ko bago ako pumasok sa bago. Pero last night, everything was clear. I know and I am sure that am in love with you."

Napaangat ako ng mukha at nakita kong nakangiti na umiiyak sa akin si Amy.

I felt something big was lifted from my chest. I wanted to punch myself for overthinking and for hurting Amy with those words that I've said.

"And for the record, we didn't kiss. I can't let any man kiss me. Para sa'yo lang ang mga labi ko."

"Shit, Amy." I can't say anything at all. I immediately got up and went straight to her and kissed her passionately on her lips.

This time it really felt good. I could feel that she is kissing me back. I am embracing her tightly and she is also doing the same.

"You didn't know how much pain I was in last night," I am telling her that in between kisses."

"Hindi ka kasi nagtatanong muna." Natatawang sabi ni Amy.

Marahan kong hinaplos ang mukha niya. "Do you really love me?" Gusto kong makasigurado. Gusto kong marinig sa kanya iyon ng paulit-ulit.

Tumango si Amy. "Yes."

I cupped her face again and kiss her lips. My kiss began to become deeper and I put my hand inside her shirt so I could feel her bare back. I felt that Amy tried to resist what I was doing.

"S-sandali. Sandali." Awat niya at bahagyang lumayo sa akin.

"Why?" Nagtatakang tanong ko. She doesn't like it when I touch her?

I can see that her face is flushed. She is blushing.

"You don't want to make love to me." Paniniguro ko.

"A-ah, kasi- b-baka magalit ang mama mo kapag nahuli tayo dito?" Sagot niya.

Natawa ako sa sagot niya. "What? What are we? Sixteen? Kahit magpakasal tayo ngayon at gumawa ng baby, mas matutuwa pa si mama 'non." I pulled her closer to me again and I made sure that she cannot let go from my embrace.

I kissed her again deeper and I could feel that she is kissing me back with the same intensity that I am giving to her. I sat down on the bed letting her sit on top of me not breaking our kisses. I put my hands under her shirt again to feel her naked body and she let go of my lips to remove the shirt that she is wearing.

I put her on my bed and looked at her face. God she is so beautiful, and I can't believe that this woman just confessed her feelings for me after I accused her of cheating on me.

I unbuttoned her pants and removed it until the black undies and bra are the only remaining clothes on her body. I touched her bare skin from her face, down to her neck and removed the bra that she's wearing. She arched her back when she felt my warm hands cupped her breast and my touch trailed down to her stomach.

I smiled when I saw the marks of her battle during her pregnancy before. I don't see anything wrong with those stretch marks and I am loving it. Those striped lines on her belly are just proof that she can bring life into this world.

I trailed my kisses down to her stomach. I wanted her to feel that I am loving every part her.

I felt her hand resisting my hand when I am trying to remove her underwear.

"Why?" I looked are her puzzled.

She smiled shyly to me. "P-puwedeng huwag na diyan?"

Kumunot ang noo ko at natawa. "What? Why?"

Umiling siya. "Nahihiya ako."

"Nahiya ka pa? I saw you giving birth in the hospital then mahihiya ka pa sa akin?" Natatawang sagot ko.

Namula lalo ang mukha ni Amy. "Magkaiba iyon. Nanganganak ako noon. Iba ngayon."

Hinaplos ko ang mukha niya. "Just lie down, sweetheart. Let me make love to you. I want you to feel me making love to you."

Wala na rin naman nagawa si Amy ng tanggalin ko ang natitirang saplot niya. I could feel her anticipation with my every move.

I saw Amy closed her eyes when she felt my hand to her private bud. I can hear her panting while I am beginning to stroke the most sensitive part of her core. I could feel the tension already built inside my body. I could my feel my hard rock shaft trying to let go from my boxers.

I can't hold of myself anymore. I went down to her wetness and slowly tasted her sweet juice. She is really soaked down there and she is moaning with the stabs of pleasure every time I am licking her up and down.

"Oh god- please," she clutch my hair and I could feel her body writhing uncontrollably in that sensual dance.

I understand the need of her release, I pushed a finger inside of her and I could see her beautiful face in awe when I moved it in and out.

I did that several times and I could feel her body trembling when she is nearing her peak. Her screams filled my room while I am looking at her face. Tears collected in her eyes while she continues to tremble as her body is quivering because of reaching her orgasm.

I moved on top of her and kiss her again. She is kissing me back wildly while I am positioning myself to take her.

A moment of stillness enveloped the two of us when I felt myself inside of her. All I can hear are our heavy breaths and the loud beating of our hearts. I could hear her soft moan when I began to move myself on top of her. I've been dreaming of this moment the first time I laid my eyes on her. And this is it. My dream is finally coming true. I am making love with the woman that I wanted to spend the rest of my life with.

I quicken my pace as I could feel her nails digging on my back. She is meeting my body every time I am thrusting. I couldn't hold this anymore. The feeling is so intense that if I don't release this I am going to become crazy.

Amy's soft moans become louder as I can feel I am nearing my peak. I wanted to last longer but my thrusts become faster and when I reached the top, I felt a never-ending ecstasy.

Both of us panting while we both reached our climax. I rested my face on her neck while I am trying to collect myself after this crazy trance.

Nagkatinginan kami ni Amy ng marinig kong tumutunog ang telepono ko. Kahit ayoko pang umalis sa ibabaw niya ay kailangan kong sagutin ang kung sino man na tumatawag na ito. Ngumiti siya sa akin ng tumayo ako magsuot ng boxers bago kinuha ang telepono sa ibabaw ng kama ko.

"Sir, sorry. Alam kong naka-leave ka pero I think you need to go to the office right now." Ramdam ko ang kaba sa boses ng sekretarya ko.

"Why?" I glanced at Amy and she is sexily biting her lips while looking at the ceiling. She looks like she's reminiscing the thrilled moment that we shared.

"Nandito po kasi si Dra. Jean Baltazar and hinahanap kayo. Importante daw po. Sir, medyo agitated si mam. Iyak po ng iyak."

Muli akong napatingin kay Amy.

"Alright. Sige. I'll go there." Napahinga ako ng malalim at pinatay ko ang telepono ko.

"May problema sa office?" Tanong ni Amy sa akin.

Umiling lang ako at tumabi ako sa kanya. Pinabayaan ko siyang umunan sa mga braso ko at yumakap sa katawan ko.

"I just need to settle something para maging maayos na tayo." I kissed her forehead.

"Talagang sigurado ka na sa akin?" Tanong pa rin ni Amy.

"We just made love so ano pa ang hindi sigurado? And besides, nakuha mo na ang katawan ko so kailangan mo na akong panagutan," natatawang sabi ko.

Kinurot ako sa tagiliran ni Amy kaya hinuli ko ang kamay niya at hinalikan iyon.

"I love you and I will marry you."

Tumango lang siya sa akin at muling yumakap.

---------------

Amy's POV

Kanina pa nakaalis si Bullet pero nandito pa rin ako nakahiga sa kama niya. Hindi mawala ang ngiti sa labi ko sa tuwing maalala ko ang ginawa namin. Sobrang lambing niya sa kama. Napakagat-labi pa ako ng maalala ko ang mga halik niya.

Napatingin ako sa telepono ko ng tumunog iyon. Nakita kong si Liv ang tumatawag sa akin.

"Liv," bati ko sa kanya.

"Okay ka lang ba?" Punong-puno ng pag-aalala ang boses niya.

"Okay na ako. Okay na lahat." Masayang sagot ko.

"Nagkausap pa kayo uli ni Carlo?"

"Hindi na. Wala na kaming dapat pag-usapan kasi tapos na ang lahat sa amin."

"He didn't go home last night. Iyak na iyak ang asawa niya na tumawag kay Travis. Amy, Carlos is missing."

Napabangon ako sa narinig ko. "What? Anong missing? Diyan ko siya iniwan sa inyo 'di ba?"

"Oo. Pero 'nung mahimasmasan siya, umalis din siya. Hindi na nila ma-kontak."

Napakamot ako ng ulo. Ano ba naman ito? Hindi na ba matatapos ang problema? Pero naisip ko, hindi ko na dapat problemahin pa si Carlo. Tapos na kami pero hindi ko pa rin maiwasang hindi makaramdam ng pag-aalala.

"Alam mo ba kasi ang ginawa ng asawa niya? Niloko niya si Carlo. Pinaniwala na buntis siya pero fake lang pala. Magkakasabwat sila ng nanay ni Carlo at 'yung OB niya." Sabi pa ni Liv.

"Ano? Ano ba naman 'yan? Bakit ganoon naman ang ginawa nila kay Carlo? Pati 'yung OB?" Naalala ko parang si Jean yata ang OB ni Charlotte.

"Oo. Hinahanap na nila Travis si Carlo. Hindi na siya sumasagot sa mga tawag."

Napahinto ako sa pagsasalita ng makita kong may incoming call ako. Unregistered number iyon.

"Liv, tawagan kita uli. May tumatawag lang sa akin."

"Sige. Sabihan mo ako kapag tumawag sa iyo si Carlo. Sobrang nag-aalala sila Travis, eh."

"Sige." Pinatay ko na ang tawag ni Liv at sinagot ko ang incoming call ko. "Hello?"

Matagal bago may sumagot sa akin. Kinailangan ko pa uli mag-hello.

"Amy." Mahinang sabi ng nasa kabilang linya. Nabosesan ko kung sino iyon.

"Carlo. Nasaan ka?"

Pilit siyang natawa. "Away. Away from everyone." Sobrang lungkot ng boses niya.

"May iniisip ka bang gawin na hindi maganda?" Nag-aalala ako dahil baka kung ano ang gawin niya.

"Of course not. I am hurting but I am not going to hurt myself physically."

"Pero nasaan ka? Nag-aalala sila sa iyo."

Napahinga siya ng malalim. "I need to move away. I need to go somewhere where I can start over."

"Carlo, kailangan ka ng pamilya mo. Nag-aalala si Charlotte sa iyo."

"I filed an annulment. Hindi ko kayang makisama sa demonyong katulad niya. I don't want to see my family either. After all the sacrifices that I made for them, this is what I got. Kinaya kong tanggapin na mawala ka para sa kanila but what they did, that was really a low blow to me. I can't forgive them easily."

Hindi ako nakasagot dahil parang may bumara sa lalamunan ko.

"Ikaw lang ang nakakaalam kung anong gagawin ko. I promise you I won't hurt myself. Lalayo lang ako so I can find myself again. Maybe I can find another love that no one can separate us."

Tuluyang tumulo ang luha ko. "Mag-ingat ka. Tawagan mo ako kung may kailangan ka."

"Thank you, Amy. Thank you for being a part of my life. I am really thankful that once in my lifetime I almost had a family with you."

Hindi na ako sumagot. Wala na rin akong narinig na sagot mula kay Carlo. Tanging busy tone na lang ang narinig ko.

Napahinga ako ng malalim. Ipinagdadasal ko na sana ay makatagpo rin ng karapat-dapat na babae si Carlo. 'Yung babaeng hindi siya lolokohin at makakaya na niyang ipaglaban.

Inilapag ko ang telepono ko sa bedside table at napansin ko ang isa pang telepono na nakapatong doon. Tiningnan ko maige. Shit. Telepono ito ni Bullet. Naiwan siguro sa sobrang pagmamadali niya kanina na makapunta ng opisina.

Mabilis akong nagbihis at para madala ko ang telepono niya sa opisina. Kahit first time kong makapunta ngayon, alam ko naman kung saan ang opisina niya. Hindi ko na lang siya iistorbohin. Iiwan ko na lang ang telepono sa sekretarya niya.

Nakakalula ang taas ng building kung nasaan ang opisina ni Bullet. Sa twelve floor located ang office niya. Umakyat ako doon at naglakad-lakad. Feeling ko ay kilala naman ako doon dahil ng sabihin kong ako si Amy Solomon ay agad akong pinapasok ng guard. Pagpasok ko naman sa loob ay wala na akong mapagtanungan. Parang busy ang lahat ng mga tao. Lahat ay nagmamadali. Naglakad pa ako at hinahap ko ang opisina ni Bullet. Nakita ko ang Office of the CEO. Tiningnan ko ang mesa ng sekretarya. Bakante. Pero bahagyang nakaawang ang pinto ng office ng CEO.

"Bullet?" Lumakad ako marahang itinulak ang pinto ng silid. Para naman kasing may tao.

"We try. Wala namang mawawala 'di ba? You've known me for so many years. I loved Hunter but I love you more."

Kumunot ang noo ko ng marinig ko iyon kaya lalo kong nilakihan ang bukas ng pinto.

Pakiramdam ko ay literal na huminto ang mundo ko ng makita ko kung sino ang nasa loob ng opisina ni Bullet at kung ano ang ginagawa nila.

Si Jean ang naroon. Nakakandong siya kay Bullet habang nakaupo ito sa swivel chair. Hawak-hawak ni Jean ang magkabilang pisngi ni Bullet at hinahalikan niya sa labi ang lalaking nangakong mamahalin ako.