Seulgi's P.O.V

The bell rang at recess time na rin. I sighed, gagawa na nga lang ako ng excuse para makalabas ng school. Pero gutom ako eh, huehue. Ay sige na nga lang. Hihing-an ko nalang si Jimin.

Pero kumain ako kaninang umaga ng burger at fries ah, at habang kumaklase nga, kumakain ako ng Pringles. Jusko, baka tataba ako nito. Huehue bakit ba nagcrecrave ako ng pagkain these days?

Kinuha ko yung bag ko tsaka lumabas ng room. Naglakad nalang ako patungo sa gate ng nakita ako ng guard.

"Miss, bawal lumabas ngayon. Recess time pa ah. Bumalik ka na sa room niyo."

I acted na nireregla ako. Tinignan ko yung guard.

"U-uhm guard, nireregla po kasi ako tapos-"

"Guard, palabasin mo nalang ang kapatid ko. Nireregla kasi to eh. Tapos tumagos sa panty niya yung dugo."

Ano raw?! Tumagos? Grabe. Effective yata ah hahahaha. Pero nabigla naman ako ng biglang sumulpot si Kuya Kai, senior namin at kasama namin ni Jimin sa dance competition. Hayyy, salamat kuya.

Nag-sigh nalang yung guard. Thank you talagaaaaaa

"Sige na. Umuwi ka na sa inyo. Sa susunod kasi, magdala ka ng napkin."

Luh, tung guard namin, parang babae lang.

Nilingon ko si kuya Kai at nagbabye. Mamaya nalang kita papasalamatan kuya huehue.

Lumabas ako sa gate at nagpara ng taxi. Pagdating ko sa park na sinabi niya, may nakaparada ng sasakyan malapit sa may bench. Baka nandito na siya.

Naglakad ako palapit at nakita ko na rin si Jimin, nakayuko at nakaupo sa bench. Nilapitan ko naman at umupo ako sa tabi niya.

"Jimin.."

Nabigla naman niya akong niyakap. Teka.. Bakit ba?

Magcoconfess siya? Joke lang hahahahaha.

Tapos umiiyak?! Omg wait.. Bakit?!

"J-Jimin.. Bakit ka umiiyak ka? Oy.."

Hindi siya umimik at patuloy pa rin siya sa pag-iyak. Jimin...

After a few minutes, tumigil na rin siya at tignan ako mata sa mata. I can see sincerity in his eyes.

"Seul.. Alam mo ba kung bakit dinala ka sa clinic kahapon?"

I just stared at him. Oo nga.. Bakit ba?

"Bakit hindi kita pinapansin for two weeks mula nung nangyari sa'tin yun?"

Hindi pa rin ako umimik. He gulped and look at me once again.

"Seul.."

"Buntis ka. Binuntis kita Seul.."

"Sorry.."

I stared at him in shock. Teka..

Buntis ako? Ako buntis?

Nabigla naman ako ng nagsimulang tumulo ang mga luha sa mga mata ko. I began crying.

Di ko kaya to.. Jimin.. Bakit nagawa natin yun?

"Seulgi.. Sorry. Sorry please! Kasalanan ko lahat to please Seul.."

"Patawarin mo ako Seulgi.."

I hugged him. Problema namin to dalawa kaya kami ang dapat sisihin. Nagawa namin ang mali na yun.

"J-Jimin.. Kasalanan natin to dalawa.. Wag mong sisihin ang sarili mo.. Jimin please.."

Nabigla naman ako ng hinarap niya ako. He was still crying. But suddenly, he kissed me.

"Seulgi, mahal kita. Mahal kita. Noon pa Seul. Noon pa. Kaya kitang panindigan. Mahal na mahal kita Seulgi."

Then he kissed me once again.

"Mahal rin kita Jimin.."