Mijn leven was verbeterd. Dat begon ik steeds meer te merken. Ik werd niet meer buitengesloten of uitgescholden. Mijn kameraden wilden altijd met me samenwerken. Tijdens gym liep ik toch weer tegen een struikelblok aan. Eigenlijk hield ik helemaal niet van sport. Teamsporten zoals voetbal waren de hel voor mij. Verder heb ik nooit op een sportclub gezeten. Terwijl kinderen op zaterdag wedstrijden speelden, zat ik mijn lievelingsfilms te kijken. Ik besloot om gewoon goed mijn best te doen en enthousiast te lijken. Ik prentte in mijn hoofd dat gym beter was dan huiswerk zitten maken. Mam had mijn gymtas klaargemaakt. 'Vanmiddag wel weer terugbrengen.' zei ze. 'Nou, het is handiger om je gymkleren op school te laten.' dacht ik. 'Dan ruiken ze maar mijn zweetgeur.' Mam deed ook nog een deoroller, zeep en een handdoek in mijn tas. Ze dacht toch zeker niet dat ik daar ging douchen? Niemand was er fan van om naakt tussen zijn klasgenoten te staan. Volgens mij was het ook niet verplicht.

We hadden gelijk het eerste uur op dinsdag gym. Ik en mijn sqaud hadden echt zin in de gymles. Snel begaven we ons naar de kleedkamers. Gelukkig had ik geen stormtrooper-onderbroek aan. Dan zouden ze me gelijk uitlachen. Die dingen lagen diep in mijn kledingkast. Ik hoefde ze nooit meer te dragen. Van tevoren had ik hipperen gymkleren gekocht. Een korte broek en een glimmend zwart shirt. We deden lang over het omkleden. We waren zo druk bezig met praten. De gymleraar klopte op onze deur. 'Opschieten.' zei hij. 'De les begint zo. Snel trok ik mijn schoenen aan. Veters strikken deed ik wel in de gymzaal. Alle meiden zaten er al. Luid giechelend zaten ze op de bank. Thomas ging tussen hen zitten en maakte een praatje. Het zou me leuk lijken om zo aantrekkelijk te zijn. Dat kwam later wel. Ik ging bij de andere jongens zitten. Tyler zag dat Lise naast hem zat. Hij schuifde gelijk een heel stuk op. Later kwam de leraar binnen. Gelijk begon hij met namen noemen. Ook noteerde hij wie zijn gymkleding niet mee had. 'Nora heeft geen gymkleren mee. Volgende week wil ik strafwerk zien. Ik probeerde het op te slaan. Gymkleren vergeten betekende strafwerk. Daarna ging meneer Klaver, zo heette die leraar, over op de gymles. 'Het eerste onderdeel is zaalvoetbal. Jullie mogen zelf de teams kiezen.' Hij haalde Thomas en Quinty naar voren. Om en om mochten ze een naam opnoemen. Natuurlijk koos Thomas eerst ons. Daarna koos hij wat meisjes. Uiteindelijk zat alleen Lise nog op de bank. Quinty's team was compleet, dus wij kregen haar in ons team. Rick probeerde nog wat tegen te stribbelen. Hij probeerde een deal te sluiten met een meisje uit de groep van Quinty. 'Zou jij bij ons willen komen. Dan krijgen jullie Lise.' Voordat ze kon antwoorden, greep meneer Klaver in. 'De teams staan vast.' zei hij streng. 'Geef Lise nou gewoon een kans.' 'Maar meneer...' smeekte Thomas. Voordat hij zijn zin kon afmaken, startte meneer Klaver het spel. Ik en Jack gingen in de aanval. We zetten Lise in het doel. Het ging supergoed. Ik had twee keer gescoord. Dat kwam ook doordat zij hun slechtste keeper in het doel hadden staan. Zo kon ik scoren. Wij wonnen met 7-5. Aan het eind kreeg ik van alle jongens een schouderklopje. Ik voelde me enorm trots. In de kleedkamer praatten we nog wat bij over de gymles. 'Echt, waarom krijgen wij altijd Lise in ons team?' vroeg Jack zich af. 'Ik vraag me af waarom ze dit niveau doet.' reageerde Tyler. 'Ze had best naar de universiteit gekund. Daar zou ze op de goede plek zijn. Tussen alle andere nerds.' Ik vroeg me af hoe Lise zou reageren als ze dit te horen kreeg. Ik had zulke dingen nooit opgevat als een compliment.

In de middagpauze gingen we naar de supermarkt. Op mijn vorige school mocht dat nooit. In Vliedam dus wel. Toen de bel ging, gingen we gelijk naar de fietsen. Ik zette mijn wekker. Zo wisten we wanneer we terug moesten. Het was vijf minuten fietsen naar de Jumbo. Er waren ook een heleboel andere jongeren. Ik had er nog nooit zoveel bij elkaar gezien. Volgens mij waren ze niet alleen van mijn school. Voor we de winkel in gingen, moesten we de tassen achterlaten. In de winkel zelf liepen voortdurend medewerkers rond. Soms spraken ze iemand aan als degene iets stoms probeerde te doen. Die mensen werden ingezet als een soort politieagenten. Wij kochten veel lekkere dingen. Mijn moeder had boterhammen met chocopasta klaargemaakt. Ze wist hoe smerig ik dat vond, maar ze maakte het toch. Ik wilde voortaan mijn eigen lunch maken. Gelukkig konden we altijd snacks kopen. Helaas kwam ik Maud ook tegen. Gelijk wist ik dat zij het was. Ze staarde me vol aan. Ik geloof niet dat ze verwachtte dat ik met stoere jongens omging. Buiten de supermarkt aten we onze snacks op. Het was erg gezellig. Zo gezellig dat we de tijd vergaten. Toen ik op mijn telefoon keek, zag ik dat mijn alarm drie minuten geleden was afgegaan. 'We moeten gaan.' zei ik. Snel pakten we onze fietsen. Ik geloof dat we binnen drie minuten op school waren. Toen we bijna het plein op waren, ging de bel. 'F**k, we zijn te laat.' zei Tyler. We zetten onze fietsen snel weg en gingen naar binnen. De conciërge had ons al verwacht. Toen we binnenkwamen, hield hij ons tegen. 'Ga maar een briefje halen.' zei hij. Zijn vinger wees naar de balie. Er stonden nog meer leerlingen in de rij voor een briefje. 'Hoeveel keer zijn jullie al te laat geweest?' vroeg ik aan de jongens. Bij allemaal was dit hun derde keer. We waren al snel aan de beurt. Bij mij was het mijn eerste keer, dus ik hoefde niks te doen. De anderen moesten een uur nablijven. Allemaal mochten we een week niet van het schoolplein af. Dat betekende dat we niet meer weg mochten tijdens de pauzes.

Na school ging ik alleen naar huis. Normaal ging ik nog even met de jongens chillen, maar die zaten nog op school. 'Ik had het geluid van mijn wekker harder moeten zetten.' dacht ik. Dankzij mij zaten mijn vrienden in de problemen. Dit mocht nooit meer gebeuren. Mam was blij dat ik weer een keer thee kwam drinken. Pap was ook thuis. Maud moest nog een half uur naar school. Ik vertelde niet dat we te laat waren. Dan zou pap uit zijn plaat gaan. In zijn ogen was ik nog steeds het brave jongetje dat 's middags film keek. Ik was best tevreden over mijn leven. Het enige minpuntje was Lise. Als ik een nerd was gebleven, was zijn een goede vriendin van me geworden. Toch werd ik eigenlijk gedwongen om haar te pesten. Ik vond dat ik moest kiezen. Diep in mijn hart voelde ik me niet prettig bij wat de jongens deden. Toch waren ze mijn beste vrienden geworden. Ik kon niet meer terug.