Chcąc hodować predki, powinno się zapisać do jakiegoś klubu hodowlanego... Chyba, że chcecie żeby was policja ścigała...

Rozbudowanych hodowli nie ma dużo, głównie są pojedyncze osobniki w bogatych domach i na tym się kończy. Więc o reproduktora ciężko.
Z samiczkami łatwiej. Yautjanki są ogólnie łatwe i na tym skończmy.

Kiedy już znajdziemy klubik, odrazu dajemy papiery na legalizację hodowli. Długi proces, bo papiery przechodzą z rąk do rąk, ale najważniejsza jest pieczęć i to wystarczy.

Kiedy już jesteśmy zapisani, rejestrujemy także nasze predki.

Papierologia zakończona, można iść dalej!

Jak chcecie być cenionymi hodowcami, jesteście jeszcze w dupie.
Wasz Yautja, ten który ma być oddany do reprodukcji musi zostać zatwierdzony przez związek hodowlany, potem zapisać się na wystawy (opłaty trzeba zrobić).
Jak Yautja otrzymuje uznanie sędziów, po wystawach hodowcy spotykają się w wyznaczonym miejscu i nawiązują ze sobą kontakty.

Dzięki tym kontaktą macie dostęp do ojców i matek waszych przyszłych Yautja. (Za materiał genetyczny słono płacicie).

Poza konkursami są też aukcje.

Konkursy dotyczą głównie wyglądu zewnętrznego waszych Yautja. Oceniane są dwa aspekty, budowa ciała i umaszczenie. Zalicza się także ich stan zdrowia, ale to szczegół. Zdrowie nie jest ważne, syf to nie choroba. 👌

Samce są surowiej oceniane niż samice.

Aukcje odbywają się co 5 lat i wystawiane są osobniki na sprzedaż lub ich materiał genetyczny. Trochę taki handel niewolnikami, ale na poziomie. Nawet nie macie pojęcia jakie ceny tam są osiągane!

Prawdę mówiąc ten rozdział powinien pojawić się wcześniej, a ściśle mówiąc to na samym początku.

Ale jebać to.