Ulewa wciąż śpiewa,
Wystukuje rytm naszych serc,
W oktawie dusz żyjemy.
Fandango dodaje werwy,
Raz, dwa - raz, dwa.
Krok za krokiem,
Pocałunek, potem drugi.
Motyle i ćmy unoszą się wysoko,
Nie liczą dni swego żywota.
Nie zadają pytań,
Lecą w stronę nieznaną.
Tak samo My, Skarbie,
Podążajmy w nieznane krainy,
Miłością zatrute,
Nasz ciała Tam,
W jedno spojone.

~K.D.