Autor: HP Slash Luv

Oryginał: A Hero is Born

Zgoda: jest

Rating: +15

Pairing: James/Lily, Syriusz i Lily

Ilość części: miniaturka

Opis: Lily zaczyna rodzić.

- Nie powinien ci w tym pomagać twój mąż? – zapytał Syriusz. Poskładał dziecięcy kocyk, nim wrzucił go do kołyski. Odwrócił się do ciężarnej rudej dziewczyny, która stacjonowała na podłodze. – Znaczy, w końcu to on włożył to w ciebie. Tak tylko mówię.

- Pracuje – powiedziała Lily. Pochyliła się, grzebiąc w sporym pudełku. Uśmiech drgnął na jej wargach, gdy wyciągnęła coś ze środka. – Popatrz na to. To wygląda jak kaftan bezpieczeństwa.

Rzuciła ciuch w Syriusza, który z łatwością go złapał. Uniósł go, krzywiąc się na widok potwornego odcienia niebieskiego. Rozumiała, o czym mówiła jego przyjaciółka. Rzecz wyglądała jak worek z jedną dziurą u góry i Syriusz miał nadzieję, że tam było miejsce na głowę. Szybko ją pozwijał i wrzucił do szuflady komody.

- Kto ci to dał?

- Moja siostra. Jednak jej prezent jest ociupinkę bardziej użyteczny niż twój.

Syriusz uniósł dłoń, by ją powstrzymać.

- Przerwę ci tu. Po pierwsze, twoja siostra dała ci dla Harry'ego worek na ziemniaki. Po drugie, musiałem się bardzo namyślić przy moim.

- Minie jakiś rok nim w ogóle będzie się mógł tym bawić.

- Więc będzie miał na przyszłość, kiedykolwiek ten czas nadejdzie. – Ton Syriusza sprawił, że Lily wywróciła oczami. – Nie chcę, żeby mój dzieciak dorastał bez zabawy w życiu.

- On nie jest twoim dzieciakiem.

- Nie zgadzam się, Evans. – Syriusz skrzyżował ramiona na piersi i uśmiechnął się ironicznie do kobiety. – To dziecko jest całe nasze. Musicie się nim dzielić.

Lily zamlaskała i wróciła do sortowania rzeczy przed sobą. Mimo to uśmiechnęła się do przyjaciela.

- Och, wybacz. Nie wiedziałam, że muszę dzielić się swoim synem.

Syriusz zachichotał, klękając by pomóc jej poskładać ubrania.

- Myślałem, że to już ustalone. Nosisz w sobie kolejnego wielkiego Huncwota. Musi być odpowiednio wychowany.

- Odpowiednio?

- Tak. Zostanie nauczony sposobów na psocenie i robienie kłopotów. A kiedy nadejdzie czas na Hogwart, uczyni nas wszystkich dumnymi.

Lily położyła troskliwie dłoń na swoim wielkim brzuchu. Jej uśmiech był spory, a oczy błyszczały rozbawieniem.

- Nie pozwolę ci zdemoralizować mi syna. Wasza czwórka jest wystarczająco zła, nie potrzebuję borykać się z kolejnym intrygantem.

- Teraz tak mówisz, ale daj temu czas. Ostatecznie docenisz naszą markę kłopotów. – Syriusz przerwał na wyraz twarzy Lily. – Co jest? Wszystko gra?

- Wody mi odeszły – wyszeptała Lily.

- Jest jakieś zaklęcie, żeby to naprawić?

- Nie, idioto. Zaczynam rodzić.

Syriusz zerwał się na nogi, wplatając dłonie we włosy.

- O do diabła. Co ja zrobię? Nie wiem, co robić. Nigdy wcześniej nie byłem przy porodzie! Jestem trochę przerażony, Lily.

- Nic ci nie będzie – prychnęła Lily. – Tylko pomóż mi wstać.

- Racja! Pomóc ci wstać. Dobra! – Pokiwał głową i szybko do niej podszedł. Chwycił ją za łokieć, pomagając jej wstać z całą delikatnością, jaką mógł zebrać. Mimo że starał się być ostrożny, Lily wciąż skrzywiła się, gdy uderzył w nią skurcz. – Co teraz? – zapytał Syriusz z desperacją pragnąć wskazówek.

Lily przewróciła oczami.

- To ja powinnam panikować. Nie ty. – Przerwała, gdy dostała skurczu, zamykając oczy i oddychając głęboko.

Ramię Syriusza wciąż owijało się wokół niej i podtrzymywało, gdy chwiała się z bólu.

Kiedy minął, otworzyła oczy.

- Dobra. Muszę się dostać do szpitala. Możemy przejść przez Fiuu, ale będziesz musiał mnie nieść. Poradzisz sobie z tym?

- Tak, tak, tak. Co z Jamesem?

- Możesz się z nim skontaktować, gdy tam dotrzemy. Tylko zabierz mnie do szpitala. Już! – rozkazała.

- Dobra! – Ignorując gwałtowne protesty Lily, Syriusz zgiął nieco kolana i jedną rękę wkładając pod kolana Lily, a drugą pod jej szyję, zgarnął ją w górę z względną łatwością. Kiedy dotarł do kominka, zdał sobie sprawę, że musi ją ponownie odstawić, żeby chwycić proszek Fiuu.

- Ugh! – jęknęła Lily. – Jak tak dalej pójdzie to nigdy nie dostaniemy się do szpitala. Nie jeśli ty będziesz dowodzić.

Odłożył ją.

- Zamknij się, Evans. Jestem w tym nowy.

- Och, a ja oczywiście rodzę dzieci cały czas – odpowiedziała sarkastycznie.

Syriusz wziął pełną dłoń proszku i wrzucił ją do kominka, krzycząc:

- Szpital św. Mungo, oddział położniczy. – Szybko uniósł Lily i wkroczył do kominka.

Kiedy zobaczył odpowiednią lokalizację, szybko wyszedł z kominka, wołając po pomoc.

- Moja przyjaciółka rodzi!

Podbiegła do niego pielęgniarka, po czym zaklęciem uniosła Lily z jego ramion i przelewitowała do czekającego łóżka szpitalnego.

- Jak ma na imię?

- Lily Potter – odpowiedział energicznie Syriusz. – Muszę wezwać jej męża.

- Pospiesz się – nakazała Lily.

Syriusz zrobił, co mu kazała, nawet nie odpowiadając swoją normalną kpiącą ripostą. Zafiukał do biura aurorów, ale nieszczęśliwie James był poza nim, szukając jakiś dowodów w ostatniej zbrodni. Lily wcześnie rozpoczęła poród, więc James nie sądził, że będzie musiał być w łatwym kontakcie.

- Moody, musisz coś zrobić – powiedział desperacko Syriusz, czując lęk na myśl o powiedzeniu Lily, że nie miał sposoby dostać się do Jamesa. – Lily może mnie zabić – błagał, mając nadzieję, że Moody poczuje się źle z powodu jego niedoli.

- Zrobię co mogę, żeby go znaleźć. Po prostu zrób tak, żeby Lily była jak najspokojniejsza.

- Łatwiej powiedzieć, niż zrobić – wymamrotał Syriusz. Głośniej powiedział: – Jasne. Tylko się pospiesz.

Opuścił kominek i zapytał, gdzie jest Lily.

- Przepraszam pana. Może wejść tylko mąż – wyjaśniła pielęgniarka, która wcześniej pomogła mu z Lily.

Syriusz westchnął.

- Jestem tego świadom, ale póki co nie można znaleźć Jamesa, więc muszę tam z nią być, żeby nie była sama. Obiecuję. Gdy tylko dotrze James, opuszczę pokój.

Pielęgniarka zawahała się, ale ostatecznie powiedziała mu, który pokój.

Syriusz pobiegł w tamtą stronę, zwłaszcza gdy usłyszał szarpiący wnętrzności krzyk. Gdy tylko wszedł do pokoju, podszedł do łóżka i chwycił ją za rękę, przesyłając jej swoją siłę.

Gdy tylko ból ustąpił, Lily odwróciła do niego głowę.

- Gdzie on jest?

- Uch, będzie tu – powiedział wymijająco Syriusz.

- Kiedy? – ponagliła go.

Westchnął, mając nadzieję, że kobieta nie zabije posłańca.

- Jak tylko Moody go znajdzie. Był w terenie.

Jęknęła.

- Lepiej żeby nie przegapił narodzin syna. Jeśli to zrobi, będzie spał na kanapie przez niemożliwy do przewidzenia czas.

- Jestem pewny, że robi wszystko, żeby się tu dostać na czas – obiecał Syriusz.

Robił wszystko, co mógł, by pomóc Lily się odprężyć. Chwycił ją za rękę i odgarnął jej włosy ze spoconego czoła. Szeptał słowa pocieszenia i nie uciekł, gdy zagroziła jego ważnym częściom ciała. Lily odetchnęła głęboko po kolejnym skurczu.

- Świetnie sobie radzisz – powiedział uspokajająco.

- Zamknij się, Black! – krzyknęła.

Syriusz skrzywił się w chwili, gdy drzwi otworzyły się z trzaskiem.

- Jestem! Jestem! Jestem! – powiedział James, podbiegając do łóżka Lily.

Syriusz z wdzięcznością odsunął się od łóżka.

- Cieszę się, że cię widzę. Skontaktuję się z Remusem i Peterem. Powodzenia, Rogacz.

James pokiwał z wdzięcznością głową, gdy Lily po raz kolejny krzyknęła z bólem. Skurcze były coraz częstsze, czyli dziecko zdecydowanie było blisko.

Syriusz, Remus i Peter byli w poczekalni, gdy dziecko w końcu przyszło na świat. Po kilku minutach zostali wprowadzeni do środka i zobaczyli Jamesa trzymającego dziecko, podczas gdy Lily patrzyła na niego, a jej powieki opadały z wycieńczenia.

James uśmiechnął się szeroko na widok oniemiałych wyrazów twarzy Huncwotów.

- Syriuszu, chcesz go potrzymać?

Syriusz pokiwał głową. Pierwszy raz nie padła cięta riposta, gdy James ostrożnie kładł dziecko w jego ramionach.

- Jest piękny – wyszeptał.

Lily uśmiechnęła się.

- Dzięki za twoją pomoc przed przybyciem Jamesa. Naprawdę sobie poradziłeś.

Syriusz uniósł głowę i zaszczycił ją uśmiechem.

- Bez problemu. Tylko się cieszę, że Rogaś dotarł na czas. Trochę mnie straszyłaś.

Roześmiała się.

- Co? Wystraszyłeś się bezradnej dziewczyny?

- Można o tobie wiele powiedzieć, Evans. Ale na pewno nie to, że jesteś bezradna.

- I nigdy o tym nie zapominaj, Black.

- Więc, jak ma na imię? – Remus przerwał normalną sprzeczkę.

Lily westchnęła radośnie, a jej wzrok skupił się na dziecku i Syriuszu.

- Harry James Potter.

Syriusz delikatnie potarł kciukiem policzek śpiącego dziecka.

- Idealne imię dla idealnego malca.

- Syriuszu – niepewny głos Jamesa sprawił, że uniósł wzrok z zapytaniem. – Syriuszu, razem z Lily rozmawialiśmy o tym. I zwłaszcza po tym, jak bardzo dzisiaj pomogłeś... cóż, chcieliśmy, żebyś został ojcem chrzestnym.

- Będę zaszczycony – odpowiedział szczerze Syriusz. Jego wzrok przeniósł się od Jamesa do Lily. – James, Lily. – Fakt, że użył ich prawdziwych imion upewnił ich, co do ważności tego, co Syriusz zamierzał powiedzieć. – Obiecuję, że będę chronił Harry'ego za cenę swojego życia, bez względu na to, co się stanie.

- Wiemy – odpowiedziała Lily.

Syriusz wrócił do patrzenia na Harry'ego, jego chrześniaka, chicho potwierdzając przysięgę samemu sobie. Nic nie będzie miało szansy skrzywdzić Harry'ego, nie póki Syriusz żyje.