Hindi ko alam kung sisimangot ba ako o tatawa. Hindi ko pinapansin si Akiko na nasa tabi ko at naka yakap sakin. Dapat ba akong matuwa dahil opisyal na kame sa mga kapatid namin. O dapat ko ika takot dahil mas lalo atang lumaki ang kumpyansa ng lalakeng to sa sarili.

"Tumigil ka na sa kaka ngisi mo, naiirita na ako." naka simangot na sabi ko.

"Mm.. I just couldn't believe it. Your brother and my brothers are friends."

Andito kame ngayon sa park, malapit sa isang mall. Gusto ko mag lakad-lakad pero sa kasamaang palad, nakita ko naman tong lalakeng to sa labas ng bahay ko. Oh hindi ba, lagi kaming mag kasama.

Siguro naninibago ako sa sistema ngayon dahil si Akiko ang first boyfriend ko. Hindi ko nga rin alam, kung paano sya pakikisamahan kahit na ba alam namin ang nararamdaman ng isa't isa. Tinignan ko sya. Naka tingin sya dun sa buong pamilya na nag pi-picnic.

Ang saya ng pamilya nila. They have four children and yet, those couples are still looking young. Maybe it's love that centered their family kaya masyado silang masaya. Nalimutan na nila ang edad. Diba nga pag masaya ka, hindi mabilis tumanda ang mukha. Yun ata yon?

"I want to have a big family. Then I will construct their own playground. Larger than this park, and then after that. Papagawan ko sila ng sariling toy house na kasing laki ng beach house ko-- Natin pala. I will give everything to them I will give all my love and attention for them.. For you."

Tumingin ako sa kanya saka sumimangot. "Playground na ganito kalake? Mas malake pa nga ito sa condo unit ko. Masyado ka naman gagastos para sa toy house. At isa pa, bata pa tayo para bumuo ng paliya."

"What? Do you have any question with my plans? That's for our future children. How come you are thinking about the expenses? That's my money and kahit na bilhin ko itong park na 'to, hindi magiging problema iyon." seryosong sabi nya.

"Mm. Sa totoo lang. Mas gusto ko ang normal na buhay lang. Kahit nga sa kubo lang ako tumira, basta kasama ko kayo, masaya na ako." naka ngiting sabi ko. Hindi ko alam na sobrang magiging suportado sya kung sakaling magkaroon na kami ng pamilya.

Totoo. Mas gusto ko ang simpleng buhay. Marami akong nakikita sa paligid na walang tahanan. Walang maayos na buhay at nag hihirap na pamilya. Kung yung gagastusin nya ay i-donate nalang namin,. mas matutuwa pa ako. Ayoko lumaki sa karangyaan yung magiging anak ko.

Nginitian nya ako saka humigpit ang yakap. He kissed my lips. Ng tingnan nya ako, iba na yung nasa mata nya.

"I love you. Maybe that's the reason why I fall for you.. You're different."

"I love you too."

Napag desisyunan namin na mag tagal duon ng ilang sandali pa saka namin naisipang umalis na. Nasa kotse na kame at pabalik na sa unit ko ng mag ring yung cellphone nya. Unregistered number iyon. Kagaya ng dati, hindi nya iyon sinasagot kaya tumikhim ako.

"Sagutin mo na." tumingin ako sa bintana. Gusto ko pumunta sa mataas ng lugar.

Maya-maya kinuha nya yung phone nya. Naka tingin lang ako sa mga building na sobrang tataas ng mag salita na sya. Naramdaman ko agad yung kilabot sa katawan ko ng marinig yung malamig nyang boses.

"What?"

..

"I don't care."

..

He sigh "I get it. Where are you?"

..

"Then I will fetch you."

Nilapag nya sa dashboard yung phone saka hinawakan yung kamay ko na nasa hita ko. Tinignan ko sya saka ngumiti. Sya naman naka tingin lang sya daan at sumusulyap sulyap sakin. May pupuntahan ata sya?

"May gagawin ka ata. Ihinto mo nalang sa gilid." naka ngiting sabi ko. Baka importante yon.

"What? May kakatagpuin ka ba dito?" madilim na mukhang sagot nya. Sumingahap ako.

"Ha?! Diba may susunduin ka? Edi ibaba mo nalang ako dito, mag ta-taxi nalang ako pauwi."

"No. I hahatid kita then I will straight at the airport."

"Sinong pupuntahan mo duon?" hindi ko alam pero biglang umariba yung kuryosidad ko. Nakita ko syang ngumisi kaya namula agad yung mukha ko. "Hindi ako nag seselos ha!" sigaw ko agad pero humagalpak na sya ng tawa! May ginawa ba ako!?

"If you say so," naka ngisi parin na sabi nya. "Don't worry. It's just a very old friend." he said while smiling. Aba anung nakain ng taong to?

"May sakit ka ba? Ngiti ka ng ngiti ngayon?"

"You know what, sweety. There are times na madaldal ka talaga. I'm just happy. At last, you're mine now. I love you."

Shit. Pakiramdam ko kulay pula na yung buong katawan ko. "D-Dalian mo nalang. Gusto ko na umuwi." sabi ko nalang.

Pag dating namin s aharap ng building ay lalabas na sana ako ng kotse pero hinatak nya ako saka mabilisang hinalikan sa labi. Nginitian ko lang sya saka lumabas na ng kotse.

"Ingat ka."

"I will." saka nya pinaandar yung kotse.

----

Naiiritang tumayo ako mula sa pagkaka higa ko sa kama ko. Mainit na, masikip pa! Tumalon agad ako paalis sa kama ko ng makita ko siJarred na natutulog sa tabi ko. Hindi na ako nasanay na pag gising ko, mukha nya ang nakikita ko.

Kinuha ko yung isang unan saka sa carpet humiga. Malinis naman dito. Naka sweatpants ako at sleeveless na damit. Inunan ko yung braso ko saka tumingin sa kisame. Anu kayang ginagawa ni Aki? Pag dating ko sa bahay natulog agad ako eh.

Pumikit nalang uli ako hanggang sa naka tulog. Kinabukasan umalis uli ako. Naka cargo short at sleeveless black top ako na panlalake. Naka tsinelas lang din ako. Nag desisyon akong bumili ng cake saka pumunta kila Aki.

Nasa entrance palng ako ng mag bukas ng automatic yung gate. Ilang minuto bago ako naka rating sa mismong bahay nya ay naabutan ko si Kuya Donald. Nginitian ko sya saka nag thumbs up. Tumango lang sya sakin.

"Nasan yung amo mo?" naka ngiting tanung ko.

"Nasa living area. Ihahatid na kita kung gusto mo." naka ngiting sabi nya. Aba syempre, oo ang sagot ko dyan!

Habang nag lalakad kame, biglang bumaling sya sakin saka ako pinaka titigan. Nailang naman ako pero agad naman sya ng bawi ng tingin at nag lakad. Imagine. Sa sobrang laki ng bahay na to, nag kikita-kita pa kaya silang lahat dito?

"Parang nag bago ka." natigilan ako sa sinanbi nya saka tumawa ng bahagya.

"Paano mo naman nasabi?"

"Ang huling pagkaka tanda ko. Makulit, maingay, walang pakielam sa Master ko ang huling punta mo dito. Bago mag kasakit ang Master. Pero ngayon. Ngiti nalang ang meron ka." Natigilan ako ako. huminto narin sya sa pag lalakad sa harapan ng isang pinto. "Pumasok ka na."

Tumango nalang ako. Nag bago ba ako? May nabago ba? Makulit? Maingay? Ganun ba ako? Siguro nga.. Pero eto ako. Eto ako bago ko pa mana makilala sila Lele.. Dahil sa gusto kong makisama sa kanila, pinilit kong maging makulit at matatag sa harap ng iba para wala silang masabi. Siguro nga.. Masyado kong kinulong ang sarili sa pagkataong hindi talaga ako.

May kung anung kumurot sa dibdib ko ng makita si Akiko na may naka akap na babae sa likod. Seryoso ang mukha nya habang naka tingin sa floor to ceiling nyang bintana. Yung babae naman, naka ngiti lang.

Hindiko alamkung paano ko nahamig ang sarili. Tumikhim ako na nagpa lingon sa kanila. Bakas sa mukha ni Akiko ang pagka bigla. Nanginginig yung kamay ko. Ano mang oras, mabibitawan ko ang hawak ko. Humiwalay yung babae sa kanya saka ako tinignan mula ulo hanggang paa saka tumingin kay Akiko.

"Babe, bagong maid mo? Why does she looked like a hobo?" napa kurap ako. Ano daw? Maid? Hobo? Sa itsura ko, mukha ba akong pulubi?!

Pero babe.. Bakit babe? Parang biglang sinaksak ng taga yung dibdib ko. Naka tayo lang ako. Nanginginig yung kalamnan ko sa di mawaring dahilan. Gusto ko tumawa ng pagak pero di ko magawa. What the fuck?

"Sky.." tawag sakin ni Akiko. Tinignan ko sya ng nag tatanung. Sumenyas sya ng 'I will explain later'  kaya tumango ako. "Mia, she's not my maid or a hobo. She's Sky, my girlfriend. And Sky, this is Mia, an old friend."

Old friend? Mia? Yung tumawag sa kanya nung pauwi kami? Pero bakit babe?!

"G-Girlfriend? You're kidding me, right? How come? Akiko, akala ko ba ako lang?!" parang nag taka agad ako sa naging reaksyon ni Akiko saka inalalayan yung Mia. Bigla kasi itong nawalan ng balanse at kahit ako, napa lapit ng wla sa oras.

"Don't stress yourself too much." ngayon ko lang nakitang mataranta si Akiko.. Sa iba.

Anu bang meron sila?

"P-Pero you just said that she's you girlfriend!" sabi ng babae saka ako tinignan ng masama. Kumunot yung noo ko. Obvious na gusto nya si Akiko at hindi ko gusto ang nararamdaman ko. Nag sisimula na akong mainis sa pag iinarte nya.

"She is." maikling sagot ni Akiko. Hindi mawala yung masamang tingin skain ng Mia. Tinawag ni Akiko si Donald na nasa malapit lang pala saka may binigay na gamot. Sumenyas nya sakin na sumunod ako kaya ginawa ko.

"Akiko where are you going!?"

"Just a minute." sagot nya.

Pag dating namin sa veranda, hinarap ko agad sya. Naka tingin lang sya sakin.

"Sino sya? Bakit babe  ang tawag nya sayo?" inis na tanung ko. Normal lang naman na magalit ako hindi ba? Boyfriend ko ang bini-biik nya!

"An old friend." maikling sagot nya. Naiinis na umangil ako. Yun na yon!? Asan ang 'I will explain later'  nya!?

"Akiko!" inis na sabi ko.

"It's true. We're childhood friends. Sa Japan." huminto sya saka ako hinawakan sa mag kabilang pisngi at hinalikan. "She's sick. I don't want to give her hindrance that will make her sickness worse. I know you'll understand the situation." he calmly said.

"She likes you." mahinang sabi ko at nag iwas ng tingin.

"And I love you. Trust me about this, angel. Ikaw ang mahal ko." then he kiss me again. This time matagal iyon. Nang mag hiwalay ang mga labi namin ay napa ngiti na ako. He loves me.

"Okay. Pero anu bang sakit nya?" ako. Mukha kasing maputla yung babae.

"Anemia. It's getting worse. Her parents asked me to take care of her for a while dahil ayaw nyang sumunod sa daily medical care nya. Gusto nya ako daw ang mag alaga sa kanya." natigilan ako. Anemia..?

"And you want me to support you for that?" tumango sya. Bumuntong hininga ako. I trust him. May tiwala ako na hindi nya ako lolokohin. "Okay. Take a good care of her. Anemia is not just simple disease. Hanggat maaari, iintindihin ko yung sitwasyon mo." ako.

"Thank you. That's the reason why I love you. You're too understanding." tumango nalang ako saka hinawakan yung kamay nya.

"Let's go back. Baka hinahanap ka na nya." tumango sya saka mag kahawak kamay kaming bumalik sa living room.

---

It's been days. Pinipilit kong intindihin na nawawalan ng time sakin si Akiko dahil sa pag aalaga nya kay Mia. Pumapasyal ako sa bahay nya kapag hindi na kami nakaka gawa ng paraan para magkita. Aaminin ko. Mahirap.

Parang kinukuha na ni Mia lahat ng atensyon nya parin sakin. Misan naiisip ko, ano kaya kung mag sabi ako kay Akiko na bigyan nalang ng private nurse si Mia. Hindi naman sya baldado, pero ng minsan na sinubukan ko iyon, nagalit sya sakin.

Naka tayo ako ngayon sa gilid ng cafeteria. Napilitan akong pumasok dahil narin sa practice ng graduation namin. Hindi ako umatend pero narito ako. Nagutom ako bigla eh. Umupo ako sa isa sa mga table duon saka nag dial ng phone.

Tatawagan ko si Akiko.

*Kring..

*Kring..

*Kring..

Naka tingin ako sa mga dumadaan sa paligid. Konti lang tao dito kaya di masyadong maingay. Naka ilang ring na yung phone ni Akiko pero wala paring sumasagot. Hindi sya pumasok ngayon eh.

*Kring..

*Krin--

"Ak--"

[Don't call. Akiko is busy taking care of me. Don't bother yourself calling him again!]  Why is she holding his phone?

"Bakit hawak mo yung phone?" hindi ko mapigilang di mag taray. Wala syang karapatan hawakan yun dahil kahit nga ako, hindi pinakikielaman iyon!

[I have my right. Don't ca--]

"Give him his phone. I want to talk to him" as much as possible, gusto ko kumalma. Alam ko kung gaano sya kaimportante kay Akiko ngayon.

[No.]

Mag sasalita palang ako ng patayin nya yung phone. What the? Binulsa ko nalang iyon saka umupo na maayos sa upuan, hindi na sa lamesa. Am I jealous? Hindi, hindi siguro! Pero naiinis ako!

"Hi." tumingala ako. Si Cassy.

"Hello. Kanina ka pa?" ako

"No. Kadarating ko lang. You seem bothered by something. Mind sharing it?" umupo sya sa kaharap na upuan ko.

Kumamot ako sa ulo ko at di naiwasang sumimangot. Natawa sya sa reaksyon ko. Tinaas ko yung paa ko sa upuan saka naiinis na tumingin sa kanya. Para akong tanga!

"Ganito yan! Yung boypren ko.. I mean hindi sya yung dahilan, yung inaalagaan nya!"

"Yung baby? Babysitter yung boyfriend mo ngayon?" napa nganaga ako.

"Hindi! Kaibigan nya yun. Pero parang pakiramdam ko nawawalan na sya ng oras para sakin.. Kanina tumawag ako sa kanya pero yun yung sumagot. Ang sabi pa, wag na daw ako tumawag." halos pabulong nalang yung huli.

"Ah! gets ko na. Babae ba yung friend nya?" tumango ako. "Maybe that girl likes him?" tumango ako.

"Pero tiwala naman ako sa kanya.. Pero dun sa babae, wala."

Tumango tango sya. Nag kwentuhan lang kami hanggang sa mag ring yung bell. Pumunta ako sa room namin. Duon ako sa pinaka dulo. Mamaya may practice uli kami. Naka kalumbaba lang ako habang pinapaikot yung cellphone ko.

Ayoko naman pumunta agad suon dahil baka magalit na ng tuluyan si Akiko. Pero hindi ko lang mapigilan. Nami-miss ko na sya. Bumuntong hininga ako saka tumingin sa harap. Nalungkot ako. Science namin ngayon.. And Mico is no longer the prof.

"Tsui." narinig kong tawag sakin sa attendance.

"Here." ako

Pinaka titigan ako ng prof ko. Bago lang ata to eh. Tinaas nya yung salamin nya saka ulit ako tinitigan. Kumunot na yung noo ko at karamihan ay nag tataka. Nakita kong lumingon si Gio sakin pero yung mata ko nasa prof ko.

"Bakit?" ako.

"Hija, are you a model?" napa maang ako saka medyo tumaas ang ulo ko. ano daw?

"H-Hindi ho.. Hindi ako model." tanggi ko pero nanliit yung mata nya. Maya-maya ngumiti sya.

"Oh! You're like girl version of Jarred Sakamoto! Akala ko model ka. Sya pala iyon. Naalala kosya sayo." naka ngiting sabi nya saka tinawag yung kasunod ko.

"H-Hehe.." ako. pinag pawisan ako duon ah.

"Ma'am, kapatid nya yon." napa tingin ako kay Danila. Pucha!

"Talaga!? Mamaya kausapin kita ha! Ihingi mo akong authograph!" sabay parang dalaginding na ngumiti yung prof ko.

Napa sapo ako. Ang daldal talaga!

Pag tapos ng klase mabilis akong dumeretso sa parking lot Sumakay agad ako sa kotse ko ng makita ko si Gio na hinahabol ata ako. Minabuti kong antayin sya kung ako nga ba talaga yung pakay nya pero nung malapit nya sya, bigla naman sumulpot si Ismael at Kiko.. Hinatak sya pabalik sa loob.

Pinaandar ko na yung kotse. Kinuha ko yung phone ko saka nag dial.

[Yukimura Residence.]

"Hi. I'm Sky." pag papakilala ko. Nag babakasakaling kilala ako.

[Ay Ma'am! Ibibigay ko po ba kay Master?]  sabi ng babae

"No need. Gusto ko lang ipasabi na pupunta ako ngayon dyan. Salamat."

Pag baba ko ng phone, inapakan ko na yung gas pedal. Huminto muna ako sa isang bakeshop saka pumili ng isang set ng cupcakes pag tapos ay dumeretso na ako kila Aki. Bumusina ako at bumukas yung gate. Hindi ko maiwasang mapangiti. Akala ko nuon sindikato si Akiko. Natakot pa ako.

Pag hindi palang ng kotse ko, nakita ko sya na naka tayo sa entrance. Naka ngiti syang sinalubong ako. Niyakap ko sya. Hinalikan nya ako ng mabilis saka pinag dikit yung noo namin.

"I'm sorry I couldn't give more time for you." naka pikit na sabi nya habang hawak yung mag kabilang pisngi ko. Umiling ako.

"Naiintindihan ko. Kumain ka na? Nag dala ako ng cupcakes, tara sa loob?" naka ngiting sabi ko. Nag mulat sya ng mata. Nginitian nya ako saka humalik muli sa labi ko bago lumayo.

Mag kahawak-kamay kaming pumasok sa loob. Naupo ako sa living room ng bahay nya saka pinahanda yung cupcakes.

Palihim akong umirap ng makita ko si Mia. Naka alalay sa kanya si Donal. Ano sya, baldado? Umirap sya sakin ng makita ako pero hindi ako kumibo. Ngumiti ako ng pilit pero snob ako!? Nakapag palit na si Akiko ng dumating sa living room. Dumating narin yung cupcakes at juice.

Tumabi sakin si Akiko. Si Mia naman nasa single couch at di mapinta yung mukha.

"Masarap to, subukan mo." sabi ko sa kanya. Ngumiti sya sakin and about to take the cupcake ng mag salita si Mia.

"Akiko doesn't eat sweets. He prefer spicy foods like ramen and wasabe flavors." Mia. Natigil ako. 

"Mia, it's okay. Give it to me."

"Akiko baka magka heartburn ka sa cupcake na yan!" Mia

"Ah, ganun ba? Okay, mag papa-deliver nalang pala ako ng pizza." ako. I'm about to dial my phone ng mag salita uli si Mia.

"Pepperoni and hawaiian pizza ang prefer nya. Don't forget, ayaw nya ng olives kaya ipa tanggal mo iyon." Mia.

"Hindi ka pala kumakain non?" bulong ko. Tumingin lang sakin si Akiko. Dati naman pag ayaw nya yung pagkain, sinasabi nya.

"Are you sure, girlfriend ka nya? Cause I don't see you that way." Naka taas yung kilay na sabi nya.

"Mia!" sigaw ni Akiko.

"What? I'm right Akiko. Excuse me." sabay alis nito.

Naiwan kaming dalawa duon. Binaba ko na yung phone ko saka yumuko. Totoo nga naman. Girlfriend nya ako pero wala akong alam na kahit ano tungkol sa kanya.

"Don't mind her, angel. Tara, kainin natin itong cupcakes mo."

Hindi ko alam kung bakit pero napa ngiti naman ako nung sinimulan nyang kumain non. Sinabayan ko narin sya. Okay lang. Wag ko nalang pansinin si Mia. At least, Akiko is with me and eating my cupcakes. I mean that bakeshop's cupcakes.

Siguro, uunti-untiin ko nalang syang kilalanin. Bago palang naman kami hindi ba? Natural lang na wala pa akong masyadong alam.

"Masarap?" ako

"Yeah. Pero mas masarap ka."

"Akiko!" sigaw ko. Humalakhak sya. Namumula yung pisnging nag tago ako sa throw pillow. Nakakahiya! Mamaya may maka rinig!

"What? Okay I'm sorry" natatawang sabi nya.

"Good--"

"Pero mas masarap ka talaga dito. I love you." naka ngiting sabi nya.

"I love you too."