SKY'S POV

After several Years...

"Mommy, what are these for? Are you going to leave?" nginitian ko si Savier.

"No baby. Those are your sister's things. We're going to give it to her tomorrow. Di'ba third birthday nya na bukas?" ako. His eyes widen as he put his small palm on his mouth. I chuckle.

"Mommy, I love Akihira. So I don't want her to hate me because I don't have gift for her." naka yukong sabi naman ni Kier.

"Give her Susy. You take care of her well. Di'ba pinapataba mo pa sya?" Yver. Kumunot yung noo ko.

"Sinong Susy?" ako. Tumaas agad yung kilay ko ng makitang sinesenyasan ni Kier si Yver. Si Savier naman napa face palm lang. Anong meron?

"Yung alagang suso ni Kier, Mommy. Sobrang taba nya na nga eh. Mga ganito na sya kalaki oh." sabay muwestra pa ni Yver yung kamay nya na kasing laki ng mansanas. Agad umakyat yung kilabot sa katawan ko. S-Suso? As in SNAIL!?

"Hey, hindi na sya mataba! Nanganak na kaya sya kaya medyo pumayat na sya. Pinapataba ko nga sya uli kasi hindi ako sanay na ganun sya kapayat!" Sigaw naman nung isa.

"Kier Vixen! A-Anong suso?! Saan mo nakuh--"

"Goddamn it! Yaya, what is this gross creature in triplet's room! For fuck's sake, take it off!!" rinig kong sigaw ng asawa ko. Nagka tinginan kaming apat dahil parang alam ko na ang mangyayari.

Nag mamadaling lumabas kami ng kwarto just to see my husband with his red face while carrying our only princess na tulog na tulog kahit ang lakas-lakas ng boses ng tatay nya. Manang mana talaga sakin. Tsk tsk!

"Dhie what--" ako

"Mhie, stay where you are. There's a gross thing in their room. You can't see it, you might vomit!" diring pigil na asawa ko. Mag sasalita pa sana ako ng tignan nya yung tatlo. "You three, dun kayo matutulog sa room namin ni Mommy. May mga naka kawalang gross creature--"

"How could you say that po, Daddy!? Susy is not gross po! Hindi din sya po maka kawala kasi tinali ko sya sa ilalimn ng bed ko po!" Kier. Nakita kong lumaki yung mata ni Akiko sabay naningkit.

"So you're the culprit!" sigaw naman ng asawa ko. Naku, ayan na naman sila!

"Daddy, it's true po. Tinulungan ko pa nga si Kier na itali si Susy-- Oh by the way Daddy, her name is Susy. As in SU-SY-- sa ilalim ng bed nya. Tapos nilagyan namin ng tons of books para may bakod sya. Ang galing namin di'ba po?" malanding sabi ng anak kong si Yver. Yep, malakndi. Manang mana kay Gio -__-

"And you tied that gross creature under your bed? Paano nyo matatali yon-- wait, are you telling me you hold that thing? Did you wash your hands? You're holding your sister with--"

"Daddy, I tied her nga po sa shell nya. And we put alcohol before we touch Akihira.. O-Ohh.. Look, Savier, yung baby ni Susy nasa taas ng pinto oh! Ang galing! Daddy, paki kuha naman oh, hindi namin sya maabot po!" Sigaw ni Kier.

Lahat kami tumingin sa pintuan at parehas pa kaming muntikan maduwal ni Akiko na makita naming ang daming naka dikit sa kisame! Hindi ko magawang magalit sa mga anak ko pero hindi ko rin magawang matawa dahil ang sama ng tingin ng asawa ko.

"You three! At the guestroom. You're not going to sleep either your sister or our room. Yaya, call others to help you clean that gross creatures." galit na sabi ng asawa ko. Dinala nya na si Akihira sa kwarto nito. Ako naman bumalik na sa kwarto namin.

The triplets are six now. Nakaka tuwa na mabilis lumipas ang panahon. May apat kaming anak ni Akiko na sobrang mahal na mahal namin. They are the best give that ever give to me, next to my husband. Kahit na ngayon palang, makakalbo na kaming mag asawa. Lalo na sa tatlo.

Savier is a quiet boy. He loves reading or watching documentaries than playing outside with others. Though he plays sometimes. Perosa mga piling tao lang. Si Kier naman.. Pilyo. Napaka kulit. Kaya lagi silang mag kaaway ng ama nya. Si Yver naman, inosenteng tignan pero pag naka talikod ka na, hindi pwedeng ibaba ang dipensa. Naku, napaka tagong sutil non. Madaldal din sya pero napaka selan sa kausap. Mas gusto nya may sense kausap pero maloko. Then, Akihira. She has her dad's eyes na kulay light brown. Mabuti nga walang naku ng mismong mata ni Akiko. She doesn't talk. She doesn't cry much. She likes sleeping beside her Dad. Daddy's girl kasi sya. Mas madalas syang tulog kesa gising sa buong araw. And she has her brother's skin. White.

They give me a peck on the lips before they storm out. Sakto naman na lumabas si Akiko ng banyo namin. I smile to him. God, this walking sin in front of me is so perfect to be true!

"They didn't give me a goodnight kiss." naka simangot na sabi nya.

"Para kang bata. Halika na dito, tulungan mo ako mag balot ng gift for Akihira." ako. Lumapit sya sakin at naupo sa kama. Naka simangot pa sya at naka nguso. Hindi ko na pinaalala yung sa kabilang kwarto. baka mag wala na sya eh.

"I can't believe she's three already.. Parang kelan lang, inaalalayan pa natin yung mga bata.. Ngayon may mga girlfriends and boyfriend na sila. Tapos baka bukas, may asawa na sila. At sa isang araw, may mga apo na tayo sa kanila-- Aww!" sigaw nya. Parang tanga, kaya kinurot ko. Kung anu-anong iniisip!

"Ewan ko sayo!" natatawang sigaw ko.

---

Busy ako sa pag kausap sa mga bisita. Pina engrande namin yung birthday ni Akihira dahil nga sa nag iisang babae lang sya. My family is here. Yung in-laws ko at ibang mga kaibigan namin ay narito rin.

We decided na gawing 'funfair' style yung party dahil marami ring bata ang pumunta. Karamihan ay mga bata ang bisita dahil sa mga kaibigan nung tatlo. of course yung ibang kapitbahay namin. There are lots of people at may mga clown din kaming nirentahan. Mga magician at mga performer.

Nginitian ko agad yung dalawang batang lalake na katabi ng chocolate fountain. They are the same age as Akihira.

"Ren, Lexy, Do want mallows?" ako.

"Tita Sky, where is Akihira? I want to play with her na po." Lexy

"Uhm baby, nakila Tito Jarred nya sya eh. Later nalang kayo mag laro ha?" ako.

"Tita Sky, I want water po." Ren. He's a cute boy with grey slit eyes. His mother is Grecian and his father is a Japanese. Old schoolmate ni Akiko ang daddy nya though they decided to be here for good kaya magaling sya mag tagalog.

Binigyan ko naman sya ng tubig. He thanked me like they always do. Ilalagay ko na sana yung baso sa mesa ng dumulas ito sa kamay ko. Nabasag ito the same time as my chest gets tighten and loud thug started to pound inside me.

Agad kong nilinis iyon para walang masugatan. Hindi ko pinansin ang palakas ng palakas na kabog ng dibdib ko. Matapos ay hinanap ko agad yung tatlo but I only see Kier with You. Ren's brother. They are playing with their PSP kaya hindi na ako nangielam.

Agad hinanap ko ang iba sa kambal. Lumapit agad ako kay Gio na busy sa pag papatahan ng anak nila ni Cass.

"Gio, yung kabal na nakita mo?" ako.

"Si Kier, ayun. With You. Si Yver naman kalaro yung anak ni Mig ng dollhouse duon sa gilid. Pero si Savier hindi ko napansin. Why?" mahabang sagot nya.

Agad akong nilukob ng kaba. Asan si Savier? Tahimiklang yung batang iyon. I know he doesn't like crowded place like his father before. Pero ngayon kinakabahan ako. Hinanap ko na sya sa buong area pero hindi ko parin sya makita.

Nilapitan ko agad si Akiko. Nakikipag kwentuhan sya kay Yahiko. Agad nya akong nilingon at nginitian.

"Dhie, nakita mo ba si Savier. I can't find him anywhere. Kinakabahan ako." mahinang sabi ko sa kanya but I know Yahiko is listening base on his reaction. I saw how my husband's reaction change.

"Did you call the maids and securities to look for him?" umiling ako. Agad nyang ginawa iyon pero nag hanap parin ako. Hindi mahahalata na tense kami. God, I'm not liking this feeling!

My feelings lighten ng may isang lugar akong hindi napuntahan. Agad akong pumasok ng bahay at dumeretso sa library. I was too eager to get inside that I almost slam the door open. Just to see my shocked son. Holding a three inched thick book while sitting on french style chaise sofa near at the high bookshelves.

"Mommy?" he said after he composed himself. I ran towards him and hug him tight but the heavy feeling is still inside my chest. What's going on? I already found my son.

"I was worried.." lumayo ako sa kanya ng konti. His brows are curled to one. "Why are you here? You should play with other or celebrate your sister's birthday." ako. He smile a little and close the book.

"I hate noisy places Mommy. Tell Akihira that I will celebrate her birthday with only the six of us." he said and took another book beside him. I nod to him and kiss his nose but before I could even stand my husband's voice echoed the whole place. I forgot to close the door.

"What the fuck do you mean? WHERE IS MY DAUGHTER!" galit na sigaw ng asawa ko. Kumabog na naman ng malakas ang dibdib ko. D-daughter..?

"S-Sir.. H-Hindi po talaga namin makita si Ma'am Akihira. S-Sorry po huhuhu!" iyak ng yaya ng anak ko..

"Akiko, anong kaguluhan to? Why are you shouting, tinatakot mo ang mga bat--" Jarred

"Nasaan si Akihira? Nasaan!?" natatarantang tanong ko pero nag simula ng umiyak yung tatlong yaya ng anak ko. "Bakit hindi nyo masabi sa akin? Akiko anong b-bang nangyayari? Bakit ba hinahanap mo yung a-anak natin?"

Walang kumibo sa loob ng ilang minuto sa lahat ng tao na nasa loob ng bahay.. Nakita ko mula sa labas na unti unti nang pinapauwi nila Gio ang mga bisita. Tension is also visible to by bestfriend's face. Nang wala ng tao bukod sa mga kalapit namin ay pumaosk na silang lahat.

"M-MOMMY!!"

"Fuck!" mura ni Yahiro ng makita ang anak kong si Yver.

Halos mawalan ako ng balanse. Agad kong niyakap ang anak ko na dumudugo pa ang ilong at nag sisimula ng mag violet ang kaliwang mata nya.

"M-Mommy, si Baby Aki.. Si Baby Aki wala na sya.." iyak ng anak ko. Agad akong nang lamig sa sinabi nya.

Agad kinuha sakin ni Akiko si Yver at pinaupo sa couch. Naramdam kong niyaka ako ni Cass pero hindi ko alam kung anong iisipn. Y-Yung anak ko nawawala at si Yver, bugbog ang mukha. A-Anong abnag nangyayari?

Parang akong bingi. Hindi ko rin magalaw ang katawan ko. Its confirmed na nawawala ang anak ko dahil sa mga sinasabi ni Yver. Naririnig ko ang nasa paligid pero parang wala akong maintindihan. As if they have their own languages.

"Y-Yung clown.. Kinuha nya si Aki.. T-Tapos hinabol ko sila.. But.. B-But he hit me with black gun tapos he said that he will kill Aki.. D-Daddy I'm scared!!" iyak ng anak namin.

"Yver.." si Kier. Naiyak na ako ng lubusan.

"Dhie yung anak natin!" iyak ko. Naramdam ko syang niyakap ako.

"Sky, calm down.." Jarred

"How can I calm down! Yung anak ko! Dhie do something, save our baby. Please!" pag mamakaawa ko. Tumango sya. He remained quiet simula ng mag salita si Yver.

---

My tears escapes from my eyes as I look at my daughter's room. We haven't seen her for five months and I'm dying inside. Yung asawa ko, hindi na umuuwi sa bahay kakahanap sa kanya. Ako din nag hahanap pero ngayon pakiramdam ko gusto ko muna sya maamoy kaya narito ako.

"Baby.." hawak ko ang unan nya. She can't sleep without this pillow that Akiko bought for her. Naka burda pa dito ang pangalan nya.

"Mhie.." hindi ko kinibo si Akiko. Naramdamn kong yumakap sya sakin kaya naiyak na naman ako. "Don't cry please.. Nag aalala na ang mga bata sayo. Mahahanap din natin sya, wag ka mag alala.." pag aalo nya.

"You told me you'll find her. B-Bakit ngayon wala parin sya? Do something Akiko. Hanapin mo ang naka natin! I can't live without her.. I can't!" iyak ko.

"Look Sky, try to help yourself! Mahirap oo, pero kayanin mo!" I can't help but to get mad at him.

"How!? How if I know my child is not safe! Paano kung patay na yung anak natin!? Anong alam natin sa bawat minuto, oras, araw at buwan na dumadaan ha?!" sigaw ko. "Ikaw, nag aalala ka ba? Because the way I see it, hindi! Hindi ko manlang makitaan ng reaksyon yang mukha mo! Mahal mo ba talaga ang anak mo? Ha?!" ako. He never cry. Paang wala syang pakielam sa anak namin!

"Are you questioning me as a father to my child, Sky?" may galit sa mukhang tanong nya.

"Yes!" nagulat ako ng tumayo sya pero parang mas binasag ng libong piraso ang puso ko ng makitang lumluha ang asawa ko.

"Goddamn it, Sky! Nawalan din ako ng anak so don't think it's nothing for me! Don't think that I don't care because I fucking I care! Mababaliw na ako! Hindi mo alam yung pakiramdam na nakasanayan kong ipag hele sya tuwing gabi! Gusto ko mag wala, gusto ko pumatay! Gusto ko halugbugin yung buong mundo makita lang yung anak ko! Nag papaka tatag ako para sayo, sa iba pa nating mga anak! Pero kung sa mga panahon na wala ang anak ko, pakiramdam ko hindi lang sya ang nawala sakin! Parang nawalan narin ako ng asawa dahil ganyan ka!"

"Sky, mahal na mahal kita.. Mahal na mahal ko ang pamilya natin. Ayoko ng kulang tayo. Gusto kong mabuo na tayo pero napapagod din naman ako.. Because of her, we forgot that we still have sons to take care of! Aren't we being too selfish to them that we never give them the time they needed because of Akihira? Mhie, I love our daughter damn much pero may mga anak pa tayo.. Kung ako hindi ko na maibigay yung oras bilang ama nila dahil sa pag hahanap sa kanya, ikaw.. Ikaw ang naiiwan ko dito sa bahay.. Mag paka-ina ka naman.." halos mag makaawa sya. Pinunasan nya agad ang luha nya.

"D-Dhie I'm so sorry.. I'm sorry.. I'm sorry.." iyak ko. Naramdam kong niyakap nya ako ng mahigpit.. Honestly I'm starting to doubt it.. Kung mahahanap pa ba namin ang anak ko..

"We'll find her.. Mabubuo tayo mhie.. I promise you that.." sya

"I love her so much.." tumango sya.. "I love our sons so much.."

That night, the triplets sleep with us. My heart almost break ng sabik na sabik silang makatabi kaming dalawa. Yver hasn't talk to anyone until now.. I'm getting worried. We even ask for psychiatrist to help my son. He's always having those dreams every night but I was not there to be by his side because of my selfishness. Kung hindi pa umiyak ang asawa ko sa akin, hindi pa ako matatauhan.

Months have past.. It hurts so much that its the first time ever since Akihira came that we're going to celebrate my birthday without her. I want to be gloomy all but I'm thinking about my sons.. Months and months have past. Till it turned years.. Years without our princess on us..

Unti unti-natanggap ko na.. Wala nang pag asa.. But my husband never stop looking for our daughter.. Until one day.. Someone told us about a young girl found dead inside the cabinet at the unknown city nine ours far from us.. She was unnoticeable yet we tried.. the dress, the shoes.. the ribbon on its hair.. the socks.. It was all from us.. It was what exactly Akihira is wearing that day.. My husband couldn't accept it so do I but we have no choice.

Dapat six na sya ngayon.. Pinuntahan ko si Akiko sa library pero wala sya.. Then I go to her room.. Then saw my husband laying on the small bed facing his back at me. I slowly walk towards him. He's hugging the pillow she used to hug.

"I miss her.. So bad." I sat beside him and hug him.. Its hard for me to accept na wala na talaga ang anak namin pero alam ko.. Wala nang mas sasakit pa sa nararamdaman ng asawa ko ngayon.

"Me too." I lean my cheek on his back. He switched position till my cheek is on his chest..

"I'm sorry.. I couldn't keep my promise."

"It's alright.. We still have three sons.. We can have another baby if you wan--" ako

"Three is enough mhie.. I'm sorry.. I don't think I can still love another baby after our daughter.." malungkot nyang sabi. Tinignan ko sya at nginitian. Nag iwas lang sya ng tingin. I understand him.

"I'm just kidding.. I love you so much dhie. It's just a task for us.. She's now in heaven with Him who bind us into one.. We don't have to worry." he smile at me and nod.

"I love you more." he answered and kiss me.

"Alagaan nalang natin yungnatira. Maybe God has plan for us, mhie. Maybe he wants us to be more stronger and tougher. For our family. I still can't accept the loss of her but I will.. You'll wait, right?" sya

"Oo naman.. I will.. Hindi rin madali para sakiin pero kakayanin natin." ako.

"Of course. Narito pa naman kami eh." I look at Kier who smirked at us. Natawa lang ako.

"Same here." Savier na palapit na samin.

"Of course andito rin ang magandang si Yvy!!! Fader dear, kung stress ka, andito lang ako! I will massage you!" tili ni Yver..

Nagka tinginan kaming apat sa sinabi ng 'bunso' namin. Kahit si Akiko napatayo sa pagkaka higa ng sabihin iyon ng anak nya. Ang sama ng tingin nya saming tatlo at kay Yver pero umiling kami. Medyo kinabahan ako.. Anong kalokohan na naman ba ito?

"Kier?" tawag ko sa kanya. Pero umiling lang sya bago paman ako makapag tanung.

"What did you say, Yver?" Savier. He's emotionless like his father now.

"I will massage him pag stress sya?" naka pout na sgaot ni Yver.

"Hindi iyon. Yung isa pa." Kier

"Ah! Na narito naman ang Magandang si Ako na isang dyosa na pinababa sa lupa para pamunuhan ang sangkatauhan? Naku naman, brader dear, hindi big deal iyon." sabay hampas nya pa sa braso ni Savier.

Ako naman sasayad na sa lupa ang panga sa sobrang bigla. Anong nangyayari?

"ARE YOU GAY?!" sigaw ni Akiko.

"No!" agad na sagot ni Yver. Parang naka hinga naman kami ng maluwang.

"Goo--" Akiko.

"Cause I'm a girl Daddy. In and out!" sagot nya sabay labas ng kwarto.

Agad sumunod yung dalawa dun sa isa. Ako naman napa higa sa kamay at di na napigilang humalakhak. Halos boses ko alng ang naririnig sa kwarto. Panginoon, anong bang ginawa ko at natatwa ako ng ganito ngayong araw?

Sobrang sakit na ng tyan ko pero hindi ko parin mapigilang matawa. naririnig ko pa ang pag sigaw ni Akiko at pag second emotion si Kier. Nawala lang ang tawa ko ng may tumikhim sa gild ko. Nakita ko si Savier na naka simangot. Natawa tuloy uli ako.

"Mom!" saway nya.

Now I know. Hindi kami perpekto. Hindi perpekto ang pagkato ng bawat mymbro ng pamilya ko pero ito ang dahilan kung bakit para sa akin, perpekto ang lahat. nawalan man ako ng isang anak. Masakit man pero kakayanin ko. Para sa apat na lalake sa buhay ko.

Siguro nga ganito talaga ang buhay. Minsan talaga hindi laging masaya. Kailangan din natin humarap sa malalaking problema. Kailangan natin lampasan lahat. Kung hindi naman natin kaya, mag hanap tayo ng makakasama natin sa laban. Katulad ko na may asawang nariyan para sakin.

Hindi na ako hihingi ng kahit ano. Masaya na ako sa pamikyang meron ako ngayon. We love each other. That's enough for me.

Having them beside me is more than enough. But how I wish kasama si Akihira. But I know God has plans like what my husband said. At handa na akong harapin lahat ng problema. Basta nariyan silang lahat para samahan ako.

Dito na siguro matatapos lahat. Lahat ng hirap na nadanas ko. Wala na akong mahihiling pa.

Wala na.

Pero ano nga ba ang totoo? Sabihin ko man na masaya na ako sa buhay ko, may kulang parin. Wala akong makitang dahilan pero maraming tanong ang pumapasok sa utak ko.. Who would do such a cruel thing to my family? To my daughter?

I'll find way. Tatahimik ang asawa ko, pero hindi ako. Not until I give the right justice for my child.

•FIN•