Nanunuod lang ako habang pinag aalis ni Jarred yung mga gamit nya sa traveling bag nya. He's humming like a kid. My eyes flew to those paper bags. Wag nya sabihi'ng iba na ang preference nya?

Sa totoo lang ay hanggang ngayon ay di parin ako maka paniwala. How could he act so normal as if there's nothing happened. Actually, wala'ng kaso sakin ito. Medyo naiilang nga lang ako dahil.. Hindi naman kami close kagaya ng dati. And it's been 15 years.. nang huli ko sya makasama and to tell the truth. Kinakabahan ako!

"Kelan ka aalis?" ayoko magi'ng rude. Kaso para'ng ang dami nya'ng dala!

"I haven't stayed for a half of an hour and you're asking me when will I leave?" naka pout na sabi nya saka lumipad din yung tingin nya sa mga paper bags. "Oh eto, para sayo lahat iyan. Ako pa mismo namili nyan." sabay abot nya sakin at bumalik sa ginagawa.

These are all branded! Halos lahat ay kilalang pangalan! How could he spent money just like that!?

Na guilty naman ako kaya umiling agad ako saka lumabas dumeretso ng labas. Nasa top floor and penthouse na ito kaya meron ito'ng open area na lagi ko'ng tambayan pag gusto ko mag relax. Naupo ako sa lounge duon at pinanuod yung papalubog na araw.

There's a lot of questions that inserting in my mind right now.

Like what is the reason why Jarred have to be here? Nasanay na ako'ng mag isa. Sanay na ako at kaya ko na mag-isa pero narito sya. Para ano? Para guluhin ako? May magugulo pa ba sa buhay ko? May mawawala pa ba sa buhay ko kaya sya narito?

Saka. Ano'ng dahilan at nag layas sya? Kung totoo nga iyon. Bakit dito sa bahay? Ang alam ko ay sikat na sikat sya'ng tao. Nagi'ng cover din sya ng magazine sa Calvin Klein na kailan ko lang nalaman.

Napag desisyunan kong buksan yung nga binigay nya na hindi ko namalayang nadala ko pa pala. Gusto ko mapatayo sa kinauupuan ko ng makita yung mga binigay nya! It's the design of bag ng Louis Vuitton! Victoria's Secret na pabango ang so on!? Gumastos talaga sya para lang dito!?

I stood up and get inside. I head to the kitchen and started preparing dinner. Hindi ako maka move on sa regalo nya. I don't know what's gotten into me na gusto ko mag luto ngayon. I was busy chopping some onions when I heard a small sound. It sounds like someone is snoring kaya naman lumabas ako ng kusina pero wala naman sya sa sala. Dun ko nakita na bukas ang kwarto ko.

Dahan-dahan ako'ng lumapit saka sinilip kung ano ang ginagawa nya na obvious naman. And there he is. Sleeping in a petal position while his coat and shoes are still on him. Nag aalangan pa ako kung aayusin ko sya o hindi. Pero sa huli, nanaig parin ang pag aayos ko sa kanya. Nilagyan ko sya ng kumot at pagkatapos ay lumapit ako sa cabinet ko malapit sa walk-in closet ko.

Sasayad na ata yung bigbig ko sa sahig ng makita ko ang naka lagay duon! Pinag sisisiksik nya yung damit nya! Tapos basta nya nalang inilagay sa kung saan yung traveling bag nya! Tinignan ko uli sya. Hindi naman kaya magi'ng basurahan itong bahay ko, dahil sa kanya? Naku! Ayoko ng makalat na lugar!

Pinabayaan ko muna yung ginagawa ko sa kusina saka tinanggal lahat ng damit nya sa cabinet. Tinupi ko lahat iyon mula sa damit, pantalon, shorts.. Hanggang sa underwear nya -///- at saka inilipat iyon sa walk-in closet. Baka mamaya nyan ay bigla nalang may dumating dito sa bahay ko at sitahin ako dahil sa pag papahirap ko sa prinsipe'ng to.

------

Naka tunganga lang ako. Hindi pa ako nakaka tulog simula kagabi. Hindi na kasi gumising yung boarder ko sa kama at natulog na hanggang ngayo'ng alas seis ng umaga. Pupusta na ako'ng may tig-isa'ng kilo na ang eyebags ko. Dito lang ako sa couch ko. Ayoko naman kasi tumabi sa kanya. Naiilang ako kahit kapatid ko pa sya. Sa dugo.

At bukod duon. Kahit matangkad ako, hindi ako tatabi sa isang higante na kagaya nya! Mahal ko parin naman ang buhay ko at ayoko maging sanhi ng kamatayan ko ay ang pag kakapiga sa mama'ng yan!!

Nag inat-inat muna ako bago nag desisyon na pumunta ng kusina. Hindi manlang nabawasan yung niluto ko kagabi kaya ang ginawa ko ay lumabas ako dala yung niluto ko at pumunta ng Manila Bay para ibigay iyon duon. Mas maganda'ng may makinabang nuon kesa naman mapanis lang.

Parang gusto ko kumain ng pancake.

I'm about to grab a pan when someone speak at my back reason for me to jump! Tumingin agad ako sa likuran at para lang naman ako'ng nakakita ng goddess from Greece na bago'ng bangon lang. Magulo pa yung ayos nya, at halos mawalan na sya ng mata dahil sa singkit sya!

"I'm hungry." sabay upo nya sa kitchen counter ko at dumukdok uli duon.

"Cook for yourself." pilit na pag papatigas ko sa boses ko kaso wala'ng epek.

"I'm your brother. Bakit di mo ako ipag luto?" hindi parin sya umaayos ng pwesto.

"No. I don't cook for strangers. Besides, you ran away from your home so I assume that you're independent enough to take care of yourself." pag tataray ko sabay talikod sa kanya. Ang sama ko, pero kailangan. Ayoko mag tiwala sa kanya dahil.. Hindi! Imposible ang iniisip ko!

Nang wala naman ako narinig mula sa kanya ay nag mix na ako ng pancake. Busy na ako sa pag luluto ng tumayo sya at kinuha yung phone nya. Hindi ko sya pinakielaman saka nag focus sa pag luluto. Sinwito ko yung sarili ko na wag sya ayain kumain hanggang sa maya-maya may nag doorbell kaya huminto ako sa pagkain saka pumunta sa pinto.

Para'ng nahiya ako sa nakita ko. Isa'ng delivery boy ng pizza. Naramdaman ko'ng may tumayo sa likuran ko at halos tingalain na ng lalaki yung nasa likuran ko. Tumikhim lang ako saka bumalik na sa kusina.

Bigla na naman ako'ng na guilty sa ginawa ko. Baka hindi talaga sya maruno'ng mag luto? Natigilan nalang ako sa pag iisip ng pumasok sya ng kusina at kumuha ng plato saka bumalik sa sala. Nawalan na ako ng gana kumain. Pag labas ko ng kusina ay may naka tabing dalawang slices ng pizza. Hindi na ako kumibo at saka akmang papasok na ng kwarto ko ng tawagin nya ako. Lumingon lang ako sa kanya na sya namang nanunuod ng tv.

"I can only give you two slices since this big pizza is not enough for my stomach."

Mas lalo tuloy akong nilamon ng guilty ko kaya naman bumalik agad ako ng kusina at kinuha yung maraming pancakes na itinabi ko para talaga sa kanya. Nag lagay din ako sa maliliit na bowls ng iba't ibang flavors ng syrups like, chocolate, honey, strawberry and caramel at saka umupo sa tabi nya.

Hindi ko sya tinapunan ng tingin at saka inilapag sa harapan nya. Dalawang tinidor din ang kinuha ko para saming dalawa at saka nag simula kainin yung pizza na nasa box, at hindi yung nasa plate. Siguro nga galit na galit ako sa kanya, pero sa simpleng pinakita nya kanina, biglang natunaw yung yelong binuo ko para sa kanya sa loob ng mahabang panahon.

"Eat. Or else uubusi--" hindi nya na ako pinatapos at ngingiti ngiting kinuha yung pancake ko. Para saan pa yung tinidor?

"Ang sharap *munch  payit nayang shayo, *munch  akin yung pancakesh, *munch  sayo yung pisha." seryoso? Wala akong matandaan nung kabataan ko masyado pero hindi ko matandaan na ganito sya sa harapan ng pagkain. Punong puno yung bibig nya habang nag sasalita!

Lihim akong napa ngiti. Siguro nga. Ang pagkakaroon ng boarder ay hindi naman ganun kasama. Besides, this person has part in my life kahit hindi ko aminin. Maybe I'll just play along with his trips na parang PG kung kumain.

Its been days since Jarred moved in with me. And to tell the truth, I'm having a hard time. He's always asking me why I'm not attending my school. Hindi ko nalang pinapansin iyon dahil kahit na magkasama kami ay hindi ko naman sya kinakausap.

Pero meron naman na kaming bonding times. At yun ay ang kumain! Hindi ako malakas kumain, kaya lahat ng akin ay sa kanyadin napupunta. Sa pag tulog, makikita ko nalang yung sarili kong natutulog sa kama ko katabi sya na parang bata dahil as usual ay naka petal position sya.

Narito nga ako ngayon sa isang mall. Paano, natutulog pa si Jarred, lumipat pa nga dun sa kwarto ko dahil sa sala ko lang sya pinapatulog. Single room lang kasi yung penthouse na binili ko. Gusto ko mag liwaliw muna dahil pakiramdam ko, ang hirap huminga sa bahay na iyon dahil kasama ko sya. Paano, makulit masyado. Malay kung saan nag mana.

Tahimik na nag mamasid ako sa palagid. Hindi kasi ako madalas nakaka gala kaya hindi ko rin alam kung saan ako papasok sa bawat sulok nitong mall. Minsan dapat ay sumasama din pala ako kila Lele nuon para sana ngayon eh alam ko kung nasaan na ako. nakaka hiya kaya na mukha kang muwang na bata dit--

"Hey!" tinignan ko agad yung lumapit sakin. Nanlaki yung mata ko saka napa titig sa kanya!

"Miguel? What are you doing here?" amaze na tanung ko.

"Killing some time. You, are you with someone? If not, I could accompany you para naman di tayo loner." sabay buntot nya ng tawa. Hindi talaga sya straigh forward eh noh?

"Sure." nag lakad na kami paalis sa kung nasaan man kami.

"Wait, saan tayo pupunta? Hindi ako madalas dito, baka mawala tayo." I look at him.

He doesn't care kung ang sinabi nya ay magiging big turn off para sakin. Kadalasan kasi ay gusto ng mga babae ay maraming alam ang lalaki, pero sya. Parang kagaya ko sya na wala din alam at muwang sa mundo pag dating dito.. Hindi ko tuloy napigilan na matawa sa sinabi nya.

"Kahit saan. Hindi naman siguro tayo mawawala." ako

"Okay." naka ngiting sabi nya.

Agad nya akong hinawakan sa kamay na ikina gulat ko saka hinatak sa kung saan man sya pupunta. Walang specific place na pwede namin puntahan kaya nag libot-libot lang kami. Hindi naman naka ligtas sakin yung mga tingin ng babae sa kanya. Miguel is indeed over flowing with sex appeal. Actually, kung di lang sya pag sasalitain ay mapag kakamalan syang isnabero. Pero hindi. He's a jolly one with a bright personality kahit na ba hindi naman kami ganun magka kilala.

Napag desisyunan namin na pumunta ng Timezone. We played different games like, shooting ring. Yung cars. Pati narin yung machine na pwede ka sumayaw. Lahat yun ay sinubukan namin. Sorry kung hindi ko alam mga tawag duon cause like what I said before, hindi ako mahilig mag mall.

Masaya sya kasama at hindi ko na namalayan na medyo hapon and I haven't eat anything simula kaninang umaga.

Growl~

I felt my face heat up as I hear my tummy cries for some food. Pasimple akong tumingin kay Miguel na namumula na sa pag pipigil ng tawa kaya napa nguso ako. Bakit ba? Sa hindi ko namalayan ang oras na kasama sya!

"T-That's not me!" sige, i-deny mo pa!

"Yeah right." he said as if he's just saying 'sabi mo eh'  tone. "Let's go and look for a fine dine. Where do you want to eat? Don't worry, my treat." he said with his boyish grin.

"Anywhere is fine."

We ended up eating a restaurant dito parin sa loob ng mall. I think he ordered all the foods on the menu kaya nakangiwing tinignan ko yung lamesa namin na halos mapuno na sa sobrang dami ng pagkain.

"Bibitayin mo ba tayo?" ako

"Haha. Hindi naman. If there are left overs, I'll ask for a take-out and give it to those family who lives at the Manila Bay. Well, if you don't mind lang naman." I look at him with awe in my eyes! He's kind!

"Of course! That would be a waste kung itatapon lang. Piliin nalang natin yung mauubos natin then ipa take-out na natin."

Binigyan nya ako ng malaking ngiti saka kami nag simulang kumain. Seryoso, ang sarap dito! Sya kasi yung pumili ng dine na ito. Pero nakaka lungkot lang isipin na hindi ako malakas kumain kaya naman marami ang natira sa amin. I was eating my chocolate cake when I found him staring at me. I narrow my forehead and stopped from eating.

"What?" ako

"You got some chocolate on your mouth." he said while pointing it using his own mouth. I wiped it but he shrug his head and took a table napkin. "There. Para kang bata kumain." I felt my face blushed up!

"Y-You don't have to do that, you know.." I'm stammering!

After we ate. We decided to have a walk. Pasimple kong pinansin yung kabuoan nya ngayon. He's wearing a cargo short and a plain white v-neck shirt na humahapit sa katawan nya. He paired it with a high top Armani shoes. He even wear grey beanie. Simple lang ang porma nya pero maganda.

"Looking at me straight will give you a better angle to memorize me. Hindi yung sumisilip ka lang sakin pag di ako naka tingin." hindi ko napigilang mapa irap sa sinabi nya.

"Di ka din mahangin no?" ako

"Hindi ah. Kung ako nga humaharap sayo ngayon dahil guso kita titigan ng maayos. You see? Mas nakikita ko na maganda ka sa liwanag kesa sa dim light ng bar."

"Ewan ko sayo."sabay talikod ko. I feel like blush. Sya lang nag sabi na maganda ako ng harap-harapan!

"Hey, watch out!" bigla nya ako hinatak hanggang sa yakapin nya na ako!

"Hala, sorry po Ma'am, Sir!" sabi ng lalaki na may hatak na maraming pushcarts.

"I-It's okay." ako. Kamuntikan na pala akong mabunggo!

"Watch your way." agad ako tumingala sa lalaking iyon.

Parang napapasong humiwalay agad ako sa pagkaka yakap sakin ni Miguel. Kilabot. Yan ang nararamdaman ko ngayon dahil sa tingin ng lalaki sa harapan ko ngayon. Naramdaman ko na lumapit sakin si Miguel pero yung atensyon ko ay nasa kanya parin. Shit. Wrong timing!

"Yuki?"

Hindi ko maiwasang makaramdam ng sakit dahil may babaeng naka lingkis sa braso nya at mukhang may date sila. Palibhasa, holiday ngayon kaya ganito. Hindi ko naman mabasa yung ekpresyon nya dahil blangko pero iisa lang ang alam ko. Dapat na ako'ng umalis kasi iba ang nararamdaman ko. Nag iinit yung mata ko sa nakikita sa kanilang dalawa!

Agad akong yumuko saka tumalikod pero laking gulat ko dahil bigla akong umangat mula sa sahig!

"Bitawan mo ko!" sigaw ko pero hindi nya ginawa!

"Hey, what are you doing!?" sigaw ni Miguel.

"Fuck off, bastard! This bitch is mine!" sigaw ni Yuki. I felt like my whole body turned red when he said those words.

May kasalanan na naman ba ako!? Nag iinit yung dalawang pisngi ko dahil pinag titinginan na kami dito sa mall. Sa bandang huli ay sumuko din ako. Hindi manlang kasi matinag ang lalaking to! Pag dating sa parking lot ay basta nya nalang ako ibinagsak sa loob ng kotse nya at saka walng sabi sabing pinaharurot iyon!

Iisa lang naman ang alam ko. Hinahabol kami kanina ni Miguel. Naiwanan ko ang kasama ko at narito kasama ko ngayon ang taong.. Di ko alam kung anong trato sakin.