Nag mulat agad ako ng mata sa nakita ko..

"A bad dream again.. Huh?"  bulong ko sa sarili.

Tumayo ako sa pag kakahiga. Kinamot ko yung pisngi ko at tinitigan ang langit. Ang init ng araw! Agad ako'ng bumaba ng rooftop. Naka tulog pa ako duon. Pag tingin ko sa phone ko 3:55pm na. Lunchbreak nang matulog ako. Ang haba naman ata?

Ah syempre. Nagka bangungot ako! Tinalikuran daw ako ng lahat dahil sa isa'ng mali'ng bintang. Napaka salimuot na panaginip.

Pag dating ko sa room ay eksaktong paalis na si Yuki. Saglit lang nag tama ang paningin namin at dumeretso na ako sa upuan ko. Agad kong kinuha yung bag ko saka tumalikod na. Nakasalubong ko si Gio na tumatawa kasama si Ismael. Parehas sila'ng natigilan at tinitigan ako. Umiling lang ako saka umalis.

Kung pwede lang sana.

Kung pwede lang na bangungot ang lahat.

Pero hindi.

It's been a month since that cold treatment started. And honestly, I'm getting used to it. Being the center of attraction for being the 'slut' 'bitch' 'prostitute' 'whore' o kahit anu'ng word na pwede'ng ibigay sakin para sabihing nag bebenta ako ng aliw. As usual, nag wawala ang puso ko ng makita ko'ng naka titig parin si Yuki. Bago pa man sya may sabihin ay umalis na ako ako. Pintas lang naman ang lalabas sa bibig nya.

"Ms Tsui." nilingon ko lang sya. "Linisin mo ang garden ngayon. And you'll be accompanied by your friends Kiko and Ismael." he said with firm voice.

"Who?" ako. His brows narrowed and look at my back. Tumingin ako then saw my classmates looking at me intently.

"Mr Cruz and Mr Perez. Or if you want, I'll tell you their real names?" he said mockingly. My face heated but I just looked at him.

"Ah.. Si Ismael Roy Cruz  and Francisco Perez  ba? No need. I can manage on my own. Professor Yukimura. " then turn my back.

"Sir, they will help SJ--" Gio.

"I don't like hearing my name from strangers Mr Gio Alcantara. So if you don't mind, I will take my leave." then left.

Making my distance makes my heart crash into pieces. Nasaktan ako sa sinabi ko kay Gio pero kung ipapasama ako sa dalawa. Mabu-bully lang ako. Nakita ko na kasi kung sino ba talaga sila. At ayoko na. Ayoko nang mag tiwala pa. Kahit kanino.

Literal ako'ng ngumanga ng makita ko yung garden.

"Teka.. Garden pa ba 'to?" ako

Susme! Mas nag mukha 'tong dump site! Ang baho pa! Nilapag ko sa gilid yung gamit ko at nag simula'ng mag pulot ng kalat sa malapit at inilagay sa supot. Mukha'ng dapat ko'ng tapusin ito ng mag hapon. Ayoko mangyari yung nakaraan na hindi ko natapos linisin yung public c.r ng boys sa loob ng isa'ng araw at pinilit papuntahin ang mga magulang ko.

Nanghiram ako sa janitor ng walis at dustpan para sa pag lilinis. Inabot na ako ng ilang oras at ngayon nga ay quarter to twelve na pero hindi parin ako tapos. Ewan ba't ganito ang pinapagawa sakin. Pahirap ng pahirap. Ang akala ko ay mawawala rin yung treatment na ganito pero hindi. Buwan na, pero wala parin ang kumakausap sakin. Shet, kalaban ko nga rin ata ang buo'ng school.

Umupo ako sa gilid at tumingin sa bwan. Yun ang ilaw ko. Pag ganito, natatakot ako'ng umuwi ng bahay dahil.. Dahil sa pinakalat nila Lele na tsismis ay nawalan ng respeto ang lahat sakin. All guys in this school are treating me like a whore. Who can bed them anytime they feel heat. Grabbing me. Pulling me. Pushing me. Ang sometimes, shoving me like I'm a guy.

Maybe I'm still lucky that I can still get slip from them. Sana this time ay wala muna'ng hahablot sakin at susubuka'ng pag samatalahan ako.

Growl~

"Mm?" hawak ko sa tyan ko.

Growl~

Gutom na'ko! Nasa bag ko yung wallet.

Kapa. Kapa.

"Yung bag ko?" takte, dito ko lang nilagay yun!

Tumayo agad ako't sinuyod yung buong lugar pero wala talaga yung bag ko! Malinis na yung paligid kaya gusto ko nang umuwi! Kaso lahat ng pera ko ay nasa wallet! Nilibot ko pa ng ila'ng beses yung lugar pero hindi ko na talaga nakita! Nahahapong umupo uli ako sa gilid. Nagugutom na ako't pagod. Gusto na nga'ng bumigay ng mata ko.

Lumabas na ako ng garden saka dumeretso sa guard house. As usual, tulog ang guard -_-. Nag simula ako'ng mag lakad pauwi. Wala naman ako'ng pamasahe eh. Bakit kasi wala ako'ng motor ngayon?

"Tanga.. Di'ba nga nasira yun ng maaksidente ka?" pag kausap ko sa sarili. Psh, eto ata ang kinalabasan ng gutom, pagod, stress, at antok. Kakausapin't kakaisapin mo ang sarili.

Oo. Gagu kasi ako. Nag maneho ng mabilis. Mabuti nga't naka talon ako ng mas maaga bago sumalpok sa gatter yung motor ko. Hindi muna ako bumili ng kapalit dahil nag luluksa ako para dun kay Lava. OO. Pangalan yung ng motor ko eh. Yun din ang time when I realized something. The reason why I almost die after realizing the new feelings I have for Yuki.

Nag lalaway na ata ako ng may madaanan ako'ng street food vendor. Haaaist, ang sakit na ng tyan ko. Gutom na talaga ako! Kung sino man ang naka kuha ng wallet ko, sana bumalik pa. Nasa 30k din ang laman ng wallet ko. But that's not what I want. May importante kasi sa wallet na yun at hindi ko matandaan :3

Naka lawit na yung dila ko ng makarating ako sa condominuim building. Takte! Dalawa't kalahating oras din ako'ng nag lakad ha! Pag tingin ko sa relo ko ay 1:43am na! Agad ako'ng sumakay ng elevator at huminto sa top floor. Pag dating ko duon ay agad ko'ng kinuha yung wallet ko para kunin yung swiping key card ko. Gusto ko nang maligo, kumain at matulog!

Kapa. Kapa.

"Yung wallet ko?" taka'ng tanung ko.

Kamuntikan na ako'ng mag hubad sa kinatatayuan ko para lang mahanap yung letcheng wallet pero di'ko makita! Ayus lang, ako lang naman ang nakatira sa floor na'to pero kasi naman! Nasaan ba yung wallet k--

Yung wallet ko? Di'ba nawawala kasama ng gamit ko?

"Arrrgh!" mababaliw na'ko!

"Bwisit naman na buhay 'to oh! Tangina, nagugutom na ko oh! Bumukas ka na nga!" sabay para'ng tangang kapit ko sa knob ng pintuan. Napapa mura nako sa inis!

Tumayo agad ako't sumakay ng elevator. Kukunin ko yung spare key ng penthouse ko! Nasa ano'ng floor na ba ako?

56..

55..

54..

"Tangina, ba't ba ang dami'ng floor ng building na'to!?" nag iinit na ang ulo ko!

2..

1..

"Sa wakas.." ako. Dumeretso agad ako sa receptionist para kunin yung spare key ko. Ang alam ko ay dalawa yun eh.

"Good morning Ma'am Tsui. What can I do for you?" she said smiling. Ngumiti din ako ng alanganin.

"Ah miss. Can I get the spare key for my unit? Just so you know, I lost my wallet and my key." ako.

"Wait a second Ma'am." she excused herself and then after a minute she gave me a hesitant look.

"Ah miss. My key?" gutom na talaga ako kaya hindi ako makapag hintay pa.

"A-Ah Ma'am. Are you sure your spare key is still with us? Wala na po kasi samin yung spare key nyo." my smile fade away as I look at her.

"Huh? Hindi. Isa lang ang kinuha ko. Please try to look for my key again. Please Miss." nasasapong pakiusap ko. Umalis sya saglit pero pag balik nya ay umiling lang sya.

"Ma'am wala po talaga eh."

"Huh? Pano nangyari yun? Paano ako makaka pasok nyan!?" nag iinit na ang ulo ko!

"Ma'am sorry po talaga."

"Shet naman oh! I left my key in your hand and now this is what I get!? Pano kung pasukin nalang ako bigla, may magagawa pa ba kayo!?" sigaw ko.

"Sorry po talaga Ma'am."

Sumenyas nalang ako na wag na sya mag salita. Bumalik ako sa unit ko at saka umupo sa gilid ng pintuan. Hinilamos ko yung palad ko sa mukha ko at sumadal sa pader. Nag iinit yung mga mata ko. Bakit ba nangyayari 'to? Para'ng ayaw talaga sakin ng tadhana. Mabuti na nga lang at di ako nag dadala ng credit card sa school. Pero yung susi ko.. Bwisit!

Yumuko ako saka tahimik na naka tingin sa kawalan. Yung pag iinit ng mata ko ay nauwi sa pag tulo ng sunod-sunod a luha ko. Kahit ano'ng punas ko, ayaw naman tumigil. Hanggang sa nasabayan ng pag hikbi. Niyakap ko yung tuhod ko ng mahigpit. Kung may mapupuntahan lang sana ako sa mga panaho'ng ganito. Kaso wala eh. Iniwan na ako ng lahat.

Ayoko na...

Ayoko na ng ganito. Sawa'ng sawa na ako sa ganito. Rejections everywhere. Sana katulad nalang ako ng iba. Yung pag ganito ang kalagayan nila ay may tatawagin sila'ng mama at papa para i-comfort sila. I want to feel that I have my parents with m--

Ah. Nalimutan ko. Wala ako'ng magulang. May bumuo sakin at binihisan ako ng magandang damit pero wala ako'ng magulang.

Hanggang sa maipikit ko ang mga mata ko ay nararamdaman ko parin ang pag tulo ng mga luha ko. This time kasi ay mas mabigat nag dinadala ko. I want to be happy as well. I want to be a normal person who has normal life.

I want to feel love.. And to be loved.

I want that.

I really want that..

Before.

That was before.

Because 'love' will only leave us nothing but 'pain'.