CHAPTER 18

HINDI napigilan ni Shun ang ngiting kumawala sa labi niya ng makita si Themarie sa labas ng pintuan ng condo niya. Nang makarinig siya ng katok, hindi niya inaasahan na si Themarie ang kumakatok.

"Hey." Anito na may naiilang na ngiti.

"Hey." Nilakihan niya ang bukas ng pinto. "Pasok ka."

Pumasok si Themarie sa loob ng condo niya. When she passed him, her scent enveloped him making him hard.

Fuck!

Isinara niya ang pinto saka hinawakan ang dalaga sa beywang at ipininid ito sa nakasarang pinto.

"Shun..."

They were almost touching, making his manhood stiffer. Tumatama ang hininga nito sa mukha niya at napakabango niyon. Her breath smells like fresh air in the summer season.

Shun gulped. "I want to kiss you."

"Hmm-mm." Her eyes were slowly dropping half-close.

His thumb runs over her lower lip. So smooth. "Pero engage to be married ka na sa iba."

"Hmm-mm." Nakasara na ngayon ang mga mata nito.

He smirked. "And i don't really give a fuck."

Shun pinned her hard and kissed her hard. It wasn't a soft kiss. It was a kiss full of need, passion and lustful desire.

Nang maghiwalay ang labi nila, pareho sila hinihingal.

"Themarie..." he kissed the tip of her nose softly. "Anong ginagawa mo rito? Bukas pa tayo aalis patungong Florence 'di'ba?"

After their love making in her room yesterday, they talk about their mission. At napagkasunduan nilang sa makalawa sila tutungo sa Florence para mag-imbestiga. And that day is tomorrow.

"Ahm," nag-iwas ito ng tingin. "Magpapaalam sana ako sayo."

His heart thundered. Hindi niya maiwasang hindi magulat. Nagpapaalam ito sa kaniya? He felt happy all of the sudden.

"Saan ka pupunta at magpapaalam ka?" Tanong niya habang hinuhuli ang mailap nitong nga mata.

Sa wakas, tumingin din ito sa kaniya. She seems nervous. "Ahm, I'm attending a Luncheon tomorrow."

"And?" May masama siyang pakiramdam sa pamamaalam nito.

"With Terron."

Kaagad na binitiwan niya ito na para bang napaso siya. He cursed under his breath. Si Terron na naman! Ayaw niyang marinig ang pangalan ng lalaking 'yon!

He turns his back on Themarie then storm towards the long sofa. He's pissed off and jealous!

"Shun—"

"Go." His voice was cold and unfeeling. "Sumama ka sa kaniya."

Narinig niyang malakas itong bumuntong-hininga.

"Shun, kaya nga ako nagpapaalam diba? Para ipaalam sayo na kasama ko bukas si Terron kaya hindi ako makakasabay sayo patungong Florence. Doon nalang tayo magkita."

His feature darkened. He's blood is boiling in anger and fucking jealousy. Green is really not his favorite color.

Huminga siya ng malalim saka humarap kay Themarie. She looks so beautiful. At napakasakit kasi ang nakikita ng mga tao na kasama nito ay ibang lalaki at hindi siya.

He really wanted to assassinate Terron.

"Hell boy," hinaplos nito ang pisngi niya. Her eyes were tender as she looked deep in his eyes. "I maybe am assuming for doing this. Nagpapaalam ako kasi pakiramdam ko magagalit ka."

His anger melted. Shit! "Halata bang nagseselos ako?"

Themarie giggled. "Yes."

He rolled his eyes. "Yes, I'm jealous." He sighed. "Kailangan mo bang sumama sa kaniya? It's just a Luncheon."

"Luncheon with some influential people in Florence. Kasama roon ang mga magulang ni Terron. They want to see me."

Nalukot ang mukha niya sa selos. "Buwesit. Bakit ba gusto ka nilang makita? Gusto ka ba nila para sa anak nila?"

Tumango ang dalaga. "Yes. They like me for Terron. Mabait si mama Tara at Papa Ferreo."

His heart twisted in pain. "Ganoon ba?"

"Yes."

"Kailan ang alis mo?"

"Mamayang hapon."

"Ingat ka kung ganoon." Aniya at niyakap ito.

His jealousy won't do any of them good. Kahit anong gawin niya, kahit pag-aari niya ang katawan at puso nito, still, the fact remains that she is Terron's and not his.

It hurts so much.

"I'll see you in Florence then, babe." Aniya at binitiwan ito.

Themarie smiled and pressed her lips on his. "Pagkatapos ng Luncheon bukas, hahanapin kaagad kita."

"Saan ang Luncheon?"

"Sa Dashwood Castle."

Kumuyom ang kamao niya. "Alam ba ng lalaking 'yon ang namamagitan satin?"

"Oo. And trust me when i said that he doesn't want to marry me. Para sa kaniya, ako ay kapatid niya at para sakin, kuya ko siya."

Umingos siya. "Kapatid? E bakit sweetheart ang tawag niya sayo. Ano 'to, lokohan?"

Inirapan siya ng dalaga. "That's his endearment to me. Ganoon na talaga ang tawag niya sakin noon pa."

Shun grimaced. "Sweetheart? Honey? Ako ba talaga pinaglololoko mo, Themarie? A guy used endearment when a girl is special to him. I call you 'babe' because you are special to me."

Nagsalubong ang kilay niya ng makitang kumislap ng kasayahan ang mata ni Themarie. They glint in delight.

"Special ako?"

"'Yon lang ang narinig mo sa haba ng sinabi ko?" Sarkastikong aniya.

Mahinang tumawa si Themarie. "E sa 'yon lang ang nakakuha ng interes ko."

Pinaikot niya ang mga mata. "Yes, you are special. Sa tingin mo magseselos ako kung hindi? Mag-iisip ba ako ng assassination plan kay Terron Dashwood kung hindi?"

"Okay."

Pinukol niya ito ng masamang tingin. "Pagkatapos kong sabihing espesyal ka, okay lang ang sagot mo?"

Themarie chuckled and kissed him. "Special ka rin sakin, hell boy."

Pakiramdam ni Shun ay umakyat ang lahat ng dugo niya sa kaniyang pisngi. Fuck! Please! Please! Tell me I'm not fucking blushing!

Pinukol siya ng kakaibang tingin ni Themarie saka tinusok-tusok ang pisngi niya. "Namumula ang pisngi mo, hell boy." Amusement danced in her eyes. "Did i make you blush?"

"No!" Tinalikuran niya ito. "Umalis ka na."

Tinawanan lang siya ni Themarie saka niyakap mula sa likuran. Her breast pressed against his back. Shun suppress a blissful groan. Dibdib palang, naninigas na ang alaga niya, ano pa kaya kung pagkababa na nito na nakadikit sa katawan niya, baka nangisay na siya.

Tsk!

Mariing kinagat ni Shun ang ibabang labi ng maramdamang hinalikan siya ni Themarie sa batok. Nagsitaasan ang mga balahibo niya. Hindi lang iyon ang tumaas, pati rin ang bagay na nasa gitnang bahagi ng hita niya.

Curse you, Pénis! Stop reacting!

"See yah tomorrow, hell boy." Themarie kissed him on the neck again and then left.

Para siyang lobo na nawalan ng hangin. Napaupo siya sa sofa at bumaba ang tingin sa alaga niya.

"What the fuck is wrong with you? I'm trying to stop myself from fucking her brains out for goodness sake!"

At bilang sagot ng alaga niya, mas tumayo pa ito at nanigas lalo.

"Fuck! I need an icy cold shower."

THE luncheon went well. Nakausap ni Themarie ang mga magulang ni Terron. They seem excited about the upcoming wedding, well, Themarie wasnt.

Pagkatapos niyang makipag-usap sa mga magulang ni Terron, sinamahan siya ng binata para maglakad-lakad sa kabuo-an ng palasyo. Nang mapagod silang dalawa, umupo sila isang bench na nakaharap sa malawak na harden ng mga Dashwood.

"So," Tumingin sa kaniya si Terron. "May naisip ka nang plano para sa inyo ni Mr. Kim?"

Mabilis siyang umiling. "Kagabi ko pa pinag-iisipan kung paano pero wala talaga akong maisip na ideya. I want to protect Shun from Dad."

Tumingin si Terron sa harden. "I could just back out."

Nanlaki ang mga mata niya. "No. Hindi mo iyon puwedeng gawin. Alam mo naman siguro na kapag nag back-out ka sa kasal natin, malaking halaga ang babayaran ng pamilya mo sa pamilya ko."

"I know." Terron grumbled. "But i can't let you marry me when i know that you will not be happy with me."

Bumuntong-hininga siya. "Our life sucks."

"Yeah." Terron agreed. "In Royalty and nobility, love is not a luxury we can have."

Tumango siya. "Responsability before blood. I know."

Themarie felt deafeated. Bagsak ang balikat niya hanggang sa makatanggap siya ng mensahe galing kay Shun. They exchange number after they learn that they are partners.

'Babe, where are you?'

Kaagad niyang sinagot ang mesahe. 'With Terron.'

Mabilis na nag reply sa kaniya si Shun. 'I'm outside Dashwood's Castle. We have to make a move on our mission. Hihintayin kitang lumabas diyan.'

'Im coming.' Themarie texted back.

Humarap siya kay Terron. "Kailangan ko nang umalis. May gagawin pa ako."

"O, sige. Halika, ihahatid kita sa labas."

Side by side, they walk towards the exit.

Nang makalabas si Themarie sa malaking gate, kaagad niyang nakita si Shun na nakasakay sa Mustang. Nang magtama ang mga mata nila, nginitian siya ni Shun.

She smiled back and went to enter the passenger seat.

Humarap siya kay Shun at napasinghap siya sa gulat ng kuyumusin ni Shun ng halik ang mga labi niya. Napaungol siya sa bibig nito habang tinutugon ang halik nito.

"Babe..." he whispered against her lips. "I miss you."

"Hmm-mm." Kinagat niya ang pang-ibabang labi nito. "Na miss din kita."

Shun smiled againt her lips and then dropped sweet three little kisses on her lips. "So, kumusta ang luncheon?"

Tumaas ang kilay niya habang sinusuri ang mukha ni Shun. Behind his smile lies his possessive and jealous face.

Hmmm...

Ngumiti siya ng pagkatamis-tamis. "The Luncheon went well. Palagi kaming magkatabi ni Terron. Magkahawak ang kamay namin kasi iyon ang gusto ng mga magulang niya. We shared—"

"Please tell me that you didn't share kisses." He sneered. Madilim ang mukha nito at halata ang selos sa mukha.

Mahina siyang natawa. "We shared glances and words."

Kaagad na nabawasan ang madilim nitonf mukha. "Good." Hinalikan ulit siya nito. "Let's go to one of Romano X's headquarters here in Florence. My boss just sent me their address."

"Okay. Let's go."

Hinalikan muna siya ni Shun bago pinaharurot ang sasakyan patungo sa destinasyon nila.

NAKARATING sila sa gate ng isang malaking bahay. The house looks gloomy and dark. It's menacing to look at. Damn. Kinakabahan si Themarie. Sanay siyang mag-isa lang siya sa isang misyon.

Bumaling sa kaniya si Shun saka hinagod siya ng tingin mula ulo hanggang paa. "At least naaayon ang suot mo sa gagawin natin."

Bumaba ang tingin niya sa kaniyang suot na ankle boots, denim jeans at baby pink tops. Pasalamat nga siya at hindi ganoon ka pormal ang Luncheon.

Tinaasan niya ito ng kilay. "Aakayatin natin ang bahay na yan?"

Ngumisi si Shun. "Yes, babe. We will."

Lumabas ito ng sasakyan at sumunod siya. Walang bantay ang gate pero may CCTV naman.

Lumapit siya kay Shun na nakatingala sa camera na nasa labas ng gate habang hawak ang cell phone nito. As she stood beside him, she saw how good Shun is in hacking using only his phone.

"I block all the cameras." Ani Shun habang abala pa rin sa cell phone nito.

His hair is disbeheld. He's wearing white shirt, leather jacket, faded jeans and rubber shoes. He looks ragged with his look. Lumakas ang tibok ng puso niya. Damn. Ang guwapo talaga ng lalaking 'to.

He looks so cool with his phone. Damn!

"Okay." Sabi niya at ekspertong inakyat ang gate.

Shun gaped at her skill. Nginitian niya ang binata at kinindatan. "Halika na, hellboy."

Katulad niya, ekspertong umakyat si Shun sa gate.

"Maghiwalay tayo." Ani Shun sa kaniya. "I take the left side of the house. Thirty minutes tops. Dito tayo magkita." Ipinalibot nito sa braso sa beywang niya saka siniil ng maiinit na halik ang labi niya. "Mag-ingat ka." With that, he left.

Napangiti si Themarie. Natutuwa siya na may tiwala sa kaniya si Shun. She's happy that he doesnt treat her like a china doll porcelaine. She's delighted to know that Shun treat her like an equal.

Humugot siya ng isang malalim na hininga saka maingat na nagtungo sa kaliwang bahagi ng bahay. Her move was stealthy. Her feet doesnt make a sound when it come contact with the ground.

Wala siyang dalang armas para ipagtanggol ang sarili niya.

It was near dusk. Walang masyadong bantay sa labas ng bahay. Pero nang makapasok siya sa loob, nanlamig ang katawan niya ng makakita ng sampong kalalakihang armado.

"Shit." Themarie hissed under her breath. Mabilis siyang nagtago sa likod ng dalawang malalaking base na magkatabi.

Narito sila para mag-espeya, hindi para makipaglaban.

Sinuri niyang maiigi ang mga hawak na baril ng mga kalalakihan. They are high calibre. Expensive. Powerful. At sa uri ng suot ng mga ito, mukhang hindi ang mga ito pipitsugin.

Akmang aalis na siya ng marinig ang usapan ng mga ito. They spoke in Italian so she perfectly understands.

"Boss said to ready. We are going to rob a bank tonight." Anang boses lalaki.

Napamura siya. Mabilis na inilabas niya ang cell phone at nagpadala ng mensahe kay Shun tungkol sa narinig niya saka pasimpling pumasok sa isang silid na malapit sa pinagtataguan niya.

Themarie froze when she saw the content of the room. Napakaraming dikalibreng baril, pampasabog at iba pa na naka-imbak sa nasabing silid. Good heavens! Ano ba ang binabalak ng sindikatong 'to? Pasabugin ang buong Florence?

Mabilis siyang tumalilis palabas ng silid at maingat na bumalik sa labas ng gate para doon hintayin si Shun.

Thirty minutes had already passed.

Nag-aalala na siya kay Shun at akmang susundan ang tinahak na daan ng binata ng makita niya ito na lakad-takbong lumalapit sa kaniya.

"What did you find?" Kaagad na tanong niya.

Shun's face become strained with worry. "Bombs. Lots of bombs. More than twenty armored car and a room for of Drugs worth billions i think."

"Oh, God."

"Yeah. Oh, God." Hinawakan siya ng binata sa braso saka hinila patungo sa sasakyan nila. "You drive."

Siya ang nagmaneho habang abala si Shun sa cell phone nito.

"I re-activated their cameras again." Anito. "Anyway, magrereport ka ba sa boss mo?" Kinunotan siya nito ng nuo. "Who's your boss, by the way?"

Naumid ang dila niya sa tanong nito. Does she trust Shun enough to open the organization she was in?

Themarie narrowed her eyes on the road. "Ikaw, sino ang boss mo?"

"Lord Vandreck. Code name niya— shit!" Napamura si Shun ng bigla niyang inapakan ang brake at napasubsob sila pareho. "What the fuck, babe?!"

Marahas siyang bumaling sa binata. "Lord Vandreck? Siya ang boss mo?"

Tumango si Shun.

Mahina siyang natawa. "Damn. He's my boss too."