CHAPTER 4

ININAT NI Ivy ang mga braso at magaan ang pakiramdam na iminulat niya ang mga mata. Nang masilaw siya ng liwanag na sumisilip sa bahagyang nakaawang na kurtina, bumangon siya saka napatitig sa bulto na nakatayo sa paanan ng kama.

Kumurap-kurap siya saka kinusot ang mga para maging malinaw ang paningin niya saka tiningala ang mukha ng may-ari ng bulto na nakatayo.

It took her a couple of seconds to realize that it was Andrius. And he's looking down at him with annoyance and irritation in his eyes.

"Oh?" She blinked twice. "Bakit ka nakatayo diyan? And why do you look so annoyed?"

Nameywang ito, hindi maipinta ang mukha sa inis habang nakatingin sa kaniya. "Sino ba ang nag-aya ng date, ha? At sino ba ang nagsabi na alas-sais mag-uumpisa ang date natin?"

Ilang segundo siyang nakatitig dito bago nag sink in sa kaniya ang sinabi nito.

"Mierda...Mierda..." she was mumbling 'shit' in her language as she leaves the bed and hurriedly walk towards the bathroom.

Iyon na yata ang pinakamabilis na pagligo na ginawa niya sa tanang buhay niya. At nang makalabas siya sa walk-in closet pagkatapos magbihis, panay pa rin ang mura niya habang nag-aayos ng sarili sa salamin.

Pero natigilan siya ng makita si Andrius sa salamin, nakatayo ito sa likod niya at nakatingin sa kaniya sa salamin.

"What?" She asked, frowning.

Inagaw nito sa kaniya ang hawak na press powder at lipstick saka itinapon iyon sa kama. "Tama na 'yan, halika na. I'm bored."

"But my face—"

"Maganda ka naman na." Wika nito saka tinalikuran siya. "Huwag ka ng maglagay niyan. Mas lalo kang gaganda, baka pag agawan ka pa."

Napatitig siya sa likod ng binata saka napangiti. So he finds her beautiful after all.

Nangingiting mabilis niyang sinuklay ang buhok saka lip tint lang ang inalagay bago sinundan ang binata palabas ng kuwarto. Naabutan niya itong naghihintay na bumukas ang pinto ng elevator.

"Hey." Habol ang hiningang aniya.

Namulsa ang binata, halata ang iristasyon sa mukha. "Alam mo ba kung anong oras na?"

Ilang beses siyang huminga ng malalim. "I over slept."

He tsked then murmured to himself. "Bakit ba kasi gumising ako ng maaga?"

Hinawakan niya sa braso ang binata saka nangungusap ang matang tumingin siya sa mga mata nito. "Sorry na. Napagod lang siguro ako kagabi kaya ganun."

Bumaba ang tingin nito sa kaniya saka pinakatitigan siya bago nagsalita. "Were you stress out?"

So much. "A little." Wika niya na kabaliktaran ng nasa isip niya. Stress siya dahil tumawag ang ama niya.

"Don't stress yourself. It's bad for your health." Anito saka sumakay na ng elevator.

Naiwan naman siyang nakatitig lang dito mula sa labas. And when the door started closing, ihinarang ni Andrius ang kamay sa pinto ng elevator para hindi iyon tuluyang sumara.

"Anong tinatayo-tayo mo diyan?" Sikmat nito sa kaniya. "Pasok na. Move that beautifu— I mean, move that legs of yours."

Tumango siya saka kaagad na sumakay ng elevator. Nang makababa sila at nakalabas ng bahay, hinawakan nito ang kamay niya saka hinila siya patungo sa nakaparadang motor sa labas ng garahe.

"Our ride?" She asked as she looked at the Ducati with fascination.

"Yeah." Sagot nito bago sumakay sa motor at isinuot ang helmet nito. "Ibinalik sakin ni Mom kagabi sa kondisyong magiging mabait ako sayo."

"Oh." She felt a pang of disappointment. Kaya pala medyo may nagbago dito mula kagabi. "Okay..."

"Come here." Anito sa kaniya.

Para namang may sariling isip ang mga paa na lumapit siya sa binata at hinayaan itong isuot sa ulo niya ang helmet.

"There." He taps the helmet. "That'll keep you safe."

Walang imik siyang tumango habang hinahamig ang sarili at inaalis ang disappoint na naramdaman kani-kanina lang. she shouldn't feel this way. This is just a job she needed to finish for her father. Wala siyang dapat maramdaman kahit ano pa ang sabihin sa kaniya ni Andrius. She should remain professional and level-headed.

"Sakay na." Anito habang binubuhay ang makina ng motor.

Komportableng damit ang suot niya kaya hindi siya nahirapan na sumakay sa motor nito. At nang makasakay na siya, iniyakap niya ang mga braso sa beywang ng binata.

She felt him stilled. And she knew he'll be complaining again. Hindi na siya nagulat kaya naman naihanda na niya ang sarili.

"A-anong ginagawa mo?" Parang kapos ang hininga nitong tanong.

Napangiti siya ng may maisip na kapilyahan. "Kumakapit sayo para hindi ako mahulog."

He blows a loud breath. "Puwede ka namang humawak sa laylayan ng damit ko. Huwag ka ng yumakap. Its uncomfortable."

"How uncomfortable?" She asked with fake innocence.

"You're breast is pressed against my back. It's making me hard."

Lihim siyang natawa. "Ganun ba?" Ibinaba niya sa mga hita nito ang mga braso saka doon siya humawak.

"Ivy!" He snapped at her while glancing at her over his shoulder.

Pigil niya ang ngiting gustong kumawala sa mga labi niya ng magtama ang mata nila ng binata. "What?" Pa-inosente niyang tanong. "Is it still uncomfortable?"

He glared at her. "What do you think?! Your hand is near my crotch! Sa tingin mo komportableng pa akong makakapag-drive?"

Nagkibit-balikat siya. "Malay ko sayo." Playing innocent always works for her. "Should I just hug you then or should I grip your thighs—"

"Neither! Humawak ka sa damit ko."

Napasimangot siya. Ang arte naman ng lalaking 'to. Sarap sakalin. "Ayoko." Pagmamatigas niya. "Baka mahulog ako eh, tiyak naman na hindi mo ako sasaluhin."

Napatitig sa kaniya si Andrius. "Does that have a double meaning?"

She shrugged. "No lo sé." Aniya na ibig sabihin ay 'I don't know' sa lengguwahe nila. "Sasaluhin mo nga ba ako?"

"Nope." Anito saka walang sabi-sabing pinaandar ang motor.

Kaagad naman siyang yumakap sa binata na naramdaman niya ang paninigas ng katawan nito. Mahina nalang siyang natawa saka mas hinigpitan pa ang yakap dito.

Ilang minuto ang lumipas bago nagsalita ang binata. "Where to?" Pasigaw nitong tanung sa kaniya.

Inilapit niya ang binig sa taenga nito para madinig siya. "Sunrise!"

Nagtaka siya ng igilid nito ang motor saka itinigil iyon sa gilid ng kalsada saka bumaling sa kaniya.

"Seriously?" He looked at her with disbelief in his eyes. "Sunrise?"

Tumango siya. "Yeah. Kaso nga lang hindi na tayo umabot." Bumagsak ang balikat niya. "Sana pala nag alarm ako para nagising ako ng alas-kuwatro. Eh di nakita ko sana ang sunrise."

He sighed before taking out his phone from his pocket. Kapagkuwan ay may pinindot-pindot ito sa cellphone bago ibinalik iyon sa bulsa at pinaandar ulit ang motor.

An hour later, she found herself in front of a large building.

"Anong mayroon dito?" Tanong niya.

Ito ang unang bumaba sa Ducati saka humarap sa kaniya at walang sabi-sabing hinawakan siya sa beywang at binuhat siya pababa ng motor.

She gasped in shock.

Ngumisi ang loko. "Bayad yon sa pagyakap mo sakin."

Inirapan niya ang binata saka tumingin sa gusali na nasa harapan nila. "Anong mayroon dito?"

"Sunrise." Maikli nitong sagot saka nauna nang naglakad papasok ng gusali.

Kaagad siyang sumunod kay Andrius papasok sa gusali at natigilan siya ng makitang isa iyong malawak na gallery. Wala siyang makita ni isang tao, silang dalawa lang ang naroon.

"Wow..." mangha niyang sambit habang pinapalibot ang tingin sa buong lugar at sa mga nakasabit na larawan sa dingding.

"A friend of mine own this." Wika ni Andrius habang nakapamulsa at nakaharap sa kaniya. "Tinext ko siya na buksan ng maaga itong gallery niya."

She looked at him. Confused. "Bakit?"

Tinuro nito ang malapad na larawang nakasabit sa kanang dingding. "Sunrise."

Umawang ang labi kiya ng makita ang kabuonan ng larawan na itinuro ni Andrius. Its beautiful. Wala sa sariling lumapit siya sa larawan at buong paghangang tinitigan iyon.

All her life, she has never seen a sunrise this beautiful. Masyado siyang maraming ginagawa para bigya ng panahon ang sarili na pagmasdan ang pagtaas ng araw. She's too focused on their business and other important stuff to give herself time and pleasure to look at the sunrise.

And this picture...the sunrise was captured perfectly, so utterly beautiful... it made her feel serene.

A soft smile appeared on her lips. "So beautiful..."

Naramdaman niyang may tumabi sa kaniya at nagsalita. "Yeah." Its Andrius. "My friend, Yrozz, is good at taking pictures. Sana sapat na ang picture na 'yan. Ikaw naman kasi, hindi ka gumising ng maaga."

Mahina siyang natawa saka humarap sa binata, "salamat sa pagdala sakin dito."

Tumango lang si Andrius saka umalis sa tabi niya. Siya naman ay pinagmasdan ulit ang larawan.

They stayed there for ten minutes before they decided to have breakfast.

'Bitter sweet Café' basa niya sa signage ng Cafe bago pumasok.

Nang makaupo sila, kaagad na may nag-abot sa kanila ng menu at pumili sila ng kakainin para sa agahan. And as they wait for their order, Andrius is silent while glancing at her from time to time.

"Tahimik ka." Pansin niya sa binata.

Nagkibit-balikat ito. "Wala naman akong sasabihin."

That means, she has to initiate a conversation. "So, ahm, how's life before I barged in?"

"Just so, so," Andrius answered with a shrugged. "You?"

"Me?" Gagad niya.

"Yeah." He looked deep into her eyes. "You."

Nagkibit-balikat siya. "Okay lang din."

"Where did you graduated by the way?" He randomly asked. "I heard from Mom that you're smart and all that."

"Homeschooled." Sagot niya.

Bumukas ang kuryusidad sa mga mata ng binata. "Why are you homeschooled?"

There goes that question. "Ahm... si Papá kasi maraming kaaway dahil sa negosyo namin kaya naman hindi kami masyadong pinapalabas ng bahay ng kakambal ko. Its for our own safety."

He frowned. "What kind of business?"

"Before I was born, my Papá is into buy and sell business." Aniya saka kinagat ang pang-ibabang labi, "but now, we manufacture our own products so the profit is good."

"Ah." Napatango-tango ito. "May kakambal ka pala?"

Tumango siya. "Iris is her name."

"Kasing ganda mo ba?" Tanung nito habang titig na titig sa kaniya.

Tumango siya ulit. "But she's already married." Bigla niyang sabi. "So, ahm, hindi ka puwedeng magka-interest sa kaniya."

Mahina itong natawa. "Jealous?"

Absentmindedly, ipinakita niya rito ang gitnang daliri niya. "How's this for an answer?"

Andrius looked taken aback as he looked at her raised middle finger. Ilang segundo ang lumipas bago niya na realize ang ginawa. Kaagad niyang itinago ang kamay sa ilalim ng mesa at pinagalitan ang sarili.

Sanay siyang ginagawa iyon sa mga ka-deal niya sa negosyo kapag galit siya kaya naman wala sa sariling ginawa niya iyon sa harapan ni Andrius.

Nag-iwas siya ng tingin. "Sorry about that."

"No you're not." Wika ni Andrius na ikinatitig niya ulit sa binata.

"What?"

"You're not sorry." Wika nito saka tumaas ang sulok ng labi, "you look satisfied earlier."

Mabilis siyang umiling. "No. I'm not—"

"Stop fibbing, Bomboncita."

Nakaawang ang labing napatitig niya sa binata. "Did you just call me sweetie in my language?"

"Yes." Isinandal nito ang katawan sa likod ng upuan habang nakatitig pa rin sa kaniya. "You call me sweetheart all the time. Its just fair don't you think?"

Pigil niya ang ngiting gustong kumawala sa mga labi niya. "Yeah. Sure. Its just fair, Corazoncito."

Andrius smiled at her and she felt her heart throbbed.

Naguguluhang pasimple niyang sinapo ang puso saka napatitig sa binata na ngayon ay abala na sa pagkaing kahahain lang sa mesa nila.

Why did my heart throb when he smiled?

Shit! What is this?

Ilang beses siyang huminga ng malalim para kumalma ang puso niya na ang bilis ng tibok. And when her heart stops throbbing, her eyes met Andrius' gaze.

"You okay?" Tanung ng binata sa kaniya. "You look bothered."

"I'm okay." Aniya siya saka nagbaba ng tingin sa pagkain. "Lets eat. I'm hungry."

Nagpasalamat siya ng hindi na nagtanung ang binata at hinayaan nalang siya. Kahit papaano ay nawala na ang kakaibang pintig na 'yon ng puso niya.

AFTER BREAKFAST, Ivy was smiling as she looked around the Mall. Dito niya inaya si Andrius pagkatapos nilang mag-agahan. So many people, so many stores and none of them know who she is. She missed roaming around and just being her in a place like this. Pero halos lahat ng tao sa kanila ay kilala siya kaya hindi siya makagalaw na ayon sa gusto niya.

She always has to be prim, proper and glamorous. But not today, she will just be Ivy Gonzagá, a normal person.

"This is childish." Dinig niyang sabi ni Andrius na nakatayo sa tabi niya, "ano tayo, teenager na sa mall magdi-date?"

Kaagad na sumama ang templa ng mood niya. Nakakasira ng araw at nakakawala ng gana ang sinabi nito. Here she is, so excited. But Andrius find it childish.

Inis na tumalikod siya saka naglakad palabas ng Mall.

"What the—hey! Ivy! Hey!"

Hindi niya pinansin ang binata at nagtuloy-tuloy lang sa paglalakad hanggang sa maabutan siya nito at pinigilan sa braso.

"Fuck, you're so annoying." Wika nito sa iritadong boses ng pihitin siya nito paharap dito. "Ikaw itong nag-aya dito tapos ikaw pa itong aalis ng hindi man lang nagsasabi kung bakit—"

"Bitawan mo ako bago kita masapak." May diin niyang sabi.

"W-what?"

Pinukol niya ng matalim na tingin si Andrius. "Let go of me!" May diin niyang sabi.

Hindi makapaniwalang napatitig ito sa kaniya. "Woman, you're the one who asked me to date you—"

"Kung ganun pinuputol ko na ang date natin. Wala naman itong kuwenta sayo di'ba?" Wika niya habang matalim pa rin ang titig sa binata. "Ayokong makipag-date sa lalaking walang ginawa kundi magreklamo mula kanina. Kung ayaw mong makipag-date sakin dito sa Mall, eh di huwag. Gago ka! Siguro nga tama ang kakambal ko, isang malaking pagkakamali na magpakasal sayo."

She's fuming mad and she's not being rational.

Tinalikuran niya ang binata pero nakakailang hakbang palang siya ay napigilan na naman siya nito.

"Huwag kang umalis."

Sa hindi niya malamang dahilan ay sumikdo ang puso niya sa binitiwan nitong salita. Kaya naman nilingon niya ang binata para alamin kung bakit ganun ang reaksiyon ng puso niya pero mas dumoble pa ang bilis ng tibok niyon ng magtama ang mga mata nilang dalawa.

"What the..." what's happening to me?

"Hindi na ako magrereklamo...just don't leave." Mag-iwas ito ng tingin, "nandito naman na tayo, ituloy nalang natin to. Bukas wala na 'to, so let's just pretend that this right here didn't happen."

He's right. Bukas wala na 'to. And this is her last chance to build a way into his heart. And she promised her Dad and she will not disappoint him.

Mariin niyang pinikit ang mga mata saka walang imik na naglakad pabalik. Nasa tabi lang niya si Andrius na walang imik at sumunod lang kung saan siya pupunta.

Hindi rin siya umimik at hindi niya ito kinausap. This is a battle of silence and who would talk first. At sigurado siyang siya ang mananalo. Hindi niya ito kakausapin hangga't hindi ito ang unang nagsalita.

Pagkatapos ng isang oras na paglilibot, pumasok siya sa isang men's store at kaagad na sumunod sa kaniya sa loob si Andrius.

"Anong ginagawa natin dito?" For the first time, Andrius spoke.

Nakahinga siya ng maluwang na nagsalita na ito. Pero hindi pa rin siya umimik saka naglibot sa loob ng men's store, patingin-tingin hanggang sa may nakakuha sa atensiyon niya.

Bumaling siya sa binata na nasa tabi pa rin niya, "maganda ba?" Tanong niya sabay turo sa nasa harapan nila.

Tinitigan ni Andrius ang tinuro niya saka kibit-balikat na sumagot. "Yeah. It looks good."

"Okay." Aniya saka kinuha ang nakakuha sa atensiyon niya at binayaran sa cashier.

Nang makalabas sila ng men's room, kaagad na nagtanung si Andrius sa kaniya.

"Bakit mo binili?" Tanung nito sa kaniya habang magkasalubong ang kilay. "Sino naman pagbibigyan mo niyan, ang bago mong mapapangasawa na ipapalit mo sakin?"

Hindi niya ito pinansin saka ibinulsa ang binili.

"Hey—woman— I mean, Ivy..." humarang ito sa daraanan niya, "kanino mo ba yan ibibigay, ha?" He really looks bothered and she's enjoying it. "I don't think your father is the kind of man who would like those kinds of things—"

"Sinong may sabi na kay Papá ko to ibibigay?"

Natigilan ito kapagkuwan ay sumama ang bukas ng mukha. "Then to whom, huh?"

She tsked. "Bakit ka ba interesado, ha?" Sikmat niya rito habang nakapameywang sa binata at nakaharang sa daraanan nito. "At bakit ko naman sasagutin ang tanong ng isang gagong katulad mo, ha?"

"Because—" halatang nag-iisip ito ng sasabihin sa kaniya at nasisiyahan siyang pagmasdan ang mukha nitong parang hindi mapakali. "—well, you should answer me because, ahm, I'm still your groom until tomorrow."

Umismid siya, "ayaw mo ngang magpakasal sakin, eh."

"Well, that's different—"

"What's the difference?" Tinarayan niya ito. "Gago ka talaga. Ayaw mong magpakasal tapos groom pa rin kita hanggang bukas? Sinong ginagago mo? Ako? Alam mo, mas mabuti pa siguro doon ako magpakasal sa kaibigan mong si Vasquez. At least he likes me and he wants me! Not like you who's an ass to me ever since we met each other—"

Nahigit niya ang hininga at napatigil siya sa pagsasalita ng biglang inisang hakbang ni Andrius ang pagitan nilang dalawa saka inilapit ang mga labi nito sa labi niya.

"Shut up, sweetheart, you're talking too much."

She felt a tingling sensation on her lips. Shit! What is this?

"Andrius?" Pabulong niyang sambit habang pilit na hinahamig ang pusong napakabilis ng tibok.

"What?" He whispered.

Nagtapang-tapangan siya sa harapan nito at hindi hinayaang maapektuhan siya ng biglang pagkabuhol-buhol ng tibok ng puso niya. "Lumayo ka sakin bago kita sapakin dahil sa inis ko sayo."

Andrius shrugged. "Sige, sapakin mo ako. But let me warn you, pagbabayaran mo 'yon." Tumaas ang sulok ng labi nito na para bang nang-uuyam. "And for your information, Ms. Gonzagá, hindi ka gusto ni Vasquez. I mean, yeah, maybe sexually attracted, pero pagmamahal? I don't think so—"

Umangat ang kamay niya saka malakas na sinampal si Andrius pero ngumiti lang ang gago at parang nasiyahan pa sa ginawa niya.

"Thanks for the slap, corazoncita. Now," sinapo ng isang kamay nito ang pisngi niya, "I can do this to shut you up." With that, he pressed his lips on hers.

Ivy was more than shock at the fact that Andrius initiated the kiss and not her than the kiss they're sharing. And when Andrius snake his tongue inside her mouth, she gasped at the delicious sensation she felt as it traveled down to her belly. And when he bit his lower lip and lick the sting away, her eyes drop close.

Iminulat lang niya ang mga mata ng maghiwalay ang labi nila ng binata.

And when their gaze meets, she saw Andrius smiled then he leaned into her and whispered over her lips.

"The next time you slap me; I'll kiss you again." Kinindatan siya nito saka hinawakan ang kamay niya. "Come on, let's continue shopping. But this time, no men's store. Baka sino na naman ang bilhan mo. It's stressing me out."

Hinayaan lang ni Ivy na hilahin siya ng binata patungo sa isang pangbabaeng boutique. Lihim siyang nakangiti habang nagpapahila sa binata.

I think our relationship in developing into something more than just an acquaintance. That's good, right? Meaning, she can finally finish the job and not disappoint her father.

IVY'S SHOPPING EXPERIENCE with Andrius was fun and irritating at the same time. Hindi talaga siya nito hinayaan na pumasok sa kahit na anong men's store dahil baka daw may bilhan na naman siya para sa ibang lalaki.

Napapailing nalang siya at dahil napapagod na siyang makipagbangayan sa binata kaya hinayaan nalang niya ang kapraningan nito.

Sa Mall na sila nananghalian at nagmeryenda, pagkatapos ay nag-ikot-ikot pa sila hanggang sa magdesisyon silang lumabas ng Mall at sa bay walk na sila naglakad-lakad habang papalubog na ang araw.

"Akin na 'to." Wika ni Andrius sabay kuha sa mga paper bag na dala niya na ang laman ay ang mga pinamili niyang damit. "Ang dami mong dala, ang dami mo naman kasing pinamili."

Inungusan niya ito. "Kung magrereklamo ka lang naman, ibalik mo sakin 'yan—"

"Hindi ako nagrereklamo." Kaagad nitong bawi, "I'm just telling the truth."

Umirap siya sa ere saka pinagsiklop ang sariling kamay sa likod niya habang naglalakad. "Did I bore you?" Kapagkuwan ay tanong niya saka sumulyap sa binata na naglalakad sa tabi niya. "I'm sorry if I did."

"I'm not bored." Maikling sagot nito saka nag-iwas ng tingin. "It's fun."

That made her smile. "Kahit pinilit kita?"

Andrius glanced at her, "mukha ba akong napilitan kanina?"

Tumango siya. "Panay pa nga ang reklamo mo tapos ang arte-arte mo pa."

He chuckled. "Don't mind what I said earlier, I didn't mean it."

"Yong maganda ako?" She teased him.

He laughed a little. "Besides that one. It's a fact."

A wide smile graze her lips as she teased her again, "pinapakilig mo ba ako?"

Tumawa ng mahina ang binata. "Gumagana ba?"

Natawa na rin siya ng mahina saka nailing, "Kinda."

"That's good enough for me."

Natawa ulit siya saka patuloy na naglakad habang nasa tabi niya ang binata. They stayed silent as they walk side by side. It's the kind of silence that feels comfortable.

And when night fell, they decided to eat at the nearby open Restaurant.

"May ibang lalaki pa ba sa buhay mo maliban sakin?" Biglang tanong sa kaniya ni Andrius habang pumipili silang dalawa ng kakainin na ikinagulat niya.

Tinaasan niya ito ng kilay. "Bakit 'yan na naman ang tanong mo, ha? Ilang beses mo na bang tinanung sakin yan ngayong araw?" She tsked in annoyance. "And as far as I know, hindi ka kasali sa mga lalaki sa buhay ko kasi ayaw mo naman akong pakasalan."

He looks annoyed again. "I'm still your groom until tomorrow."

She rolled her eyes at him. "Gago."

Inagaw nito ang hawak niyang pagkain. "Akin na nga 'yan, mangangawit ka." Pagkatapos ay ngumuso ito sa mga pagkain na nasa harapan nila, "mamili ka lang diyan, maghahanap ako ng mauupuan natin."

Hindi na hinintay ng gunggong ang sagot niya, umalis ito sa tabi niya at naghanap ng bakanteng mesa habang dala-dala ang pagkaing kinuha nito sa kaniya at ang mga paper bags na ang laman ay ang mga pinamili niya. Siya naman ay bumili pa ng dalawang klase ng pagkain dahil natatakam siya sa hitsura.

Ito ang unang date na hindi sa isang kilala o kaya naman sa isang five-star restaurant siya dinala ng ka-date niya. And to be honest, she like the simplicity of their date. No extravagant things, just a normal date of two people who don't know each other that well.

Maingat niyang inilapag ang mga pagkaing dala sa mesa saka umupo sa kaharap na upuan ni Andrius saka tiningnan ang binata.

He still looks annoyed.

Lihim siyang natawa saka kinuha sa bulsa ang biniling leather bracelet na may maliliit na dahon, mala-berdeng bulaklak at puting maliliit na berries.

"Kain ka na." Wika ni Andrius na pumukaw sa kaniya.

Sa halip na sundin ito, inilahad niya ang nakabukas na kanang kamay dito. "Your wrist please." Aniya.

Kinunotan siya nito ng nuo. "Bakit?"

"Basta. Akin na."

Nag-aalangan man, inilapit nito sa kaniya ang kamay. "What are you up to?"

Itinago niya sa nakakuyom na kaliwang kamao ang bracelet saka hinawakan ang kamay nito gamit ang kanang kamay niya. "This is the worst date ever." Aniya habang nakatingin sa mga mata ng binata.

He gaped in disbelief at her. "And you need to hold my hand just to say that to me—"

"And this is also the best date ever."

Napakurap-kurap sa kaniya ang binata. "You're confusing and rude."

Tumawa siya. "Para naman ako ang unang nagsabi no'n sayo."

"Hindi nga..." he sighed and looked away, "but those dates I had are all fakes. Ikaw lang yata ang naka-date ko na nagiging totoo sakin. I mean, they all pretended to be happy with me to please my mother and their parents. And they all want to dine in a five-star dining and it annoys me you know. Its really uncomfortable so I'm always an ass to them just so the date would end sooner than later. But you..." he looked at her, "masaya ka na kahit sa Mall lang at sa Restaurant na 'to. You don't demand to be taken to a place where the food is very expensive but not satisfying. I like that about you."

Nakaramdam siya ng guilt. She's also fake. She's also pretending.

Ivy quickly discarded her guilty thoughts and focus herself on what she's about to do.

Mahigpit na kinuyom niya ang kamao saka hinalikan ang likod ng kamay ni Andrius saka sinalubong ang nagtatakang tingin nito. "Thank you for everything today." Panimula niya. "I guess this is my last day with you since we have a deal." Mahina siya natawa ng walang buhay, "but today is fun even though you're irritating sometimes...no— most of the time actually."

He chuckled. Oh, darn, that sexy chuckle is making her heart throbbed again.

"Sorry I irritated you but you irritate me as well." Ani Andrius.

Honest. Straight-forward. And a little savage. But she likes it.

"Well," ibinuka niya ang nakakuyom na kamao saka pinakita dito ang laman niyon, ang bracelet. "You keep asking me kung para kanino 'to." Nginitian niya ang binata na bakas ang pagtataka at gulat sa mukha, "well, this is actually for you. A keepsake from me since I will be gone from your life starting tomorrow. Kung ayaw mo naman, tanggalin mo nalang bukas at itapon." Isinuot niya rito ang bracelet na kailangang pagbuhilin ang dulo para hindi iyon basta-basta maalis sa pulsohan nito. "That design in the center that connects the leather straps is a plant called Poison Ivy." Paliwanag niya sa desenyon ng bracelet. "I choose that because the name of the plant has my name on it." Mahina siyang tumawa. "And I'm also poisonous at times. It perfectly sums up my personality, that's why. Sana hindi mo itapon bukas kapag wala na ako. I hope you keep it or wear it. Kahit ano sa dalawa, basta huwag mo lang itapon." She looked deep into his eyes, "and please live a happy life, Corazoncito."

Ilang segundo pa silang nagkatitigan bago siya nagbaba ng tingin.

Nang akmang ilalayo niya ang kamay sa binata, hinawakan nito iyon at pinagsiklop ang kamay nilang dalawa.

And it made her hope. Umasa siya na sana ay hindi nito seryusohin ang deal nila. Umaasa siya na sana ay nabago niya ang isip niyo sa simpleng ginawa niya.

But she knew better. Andrius would be happy to get rid of her.

Kahit anong pangako niya sa ama, na-disappoint pa rin niya ito. Making a deal with Andrius was a bad move, but she still risked it. Maybe she's not really meant to be with someone. Because the last time she was arranged to marry someone, she lost her mother. And now, it seems she'll lose her father as well.

"Thank you for this." Ani Andrius na ang tinutukoy ay ang bracelet na ibinigay niya. "And because I actually enjoyed our date, tell me something you want and I'll do it."

Her eyes widen. Different thoughts filled her mind.

She could actually ask him to make her stay with him! Siguradong hindi siya nito paalisin kung yon ang hihilingin niya dahil yon ang sabi nito na gagawin nito kung anong gusto niya! Pero— nakaramdam siya ng kahungkagan. She actually felt empty— pinipilit pa rin niya ang sarili niya sa binata. Nothing will change even if he let her stay and that's not what she wanted.

She wanted a change from Andrius! Gusto niyang magbago ang pakikitungo nito sa kaniya.

And there's only one thing she can think of. Her last resort. Her last chance to change Andrius' mind into marrying her. And if this doesn't work, then she'll leave. For good.

Huminga siya ng malalim saka matapang na sinalubong ang tingin ni Andrius. "Take me somewhere private and quiet. 'Yong walang isturbo. I don't care where just take me there."

Ilang segundong napatitig sa kaniya si Andrius, "private and quiet?" Umakto itong nag-iisap saka napatango-tango. "I know a place. I'll take you there after here."

Tumango siya saka ibinaba ang tingin sa pagkain na nasa harapan.

And as they ate, Ivy already planned everything in her head. This is her last resort. She has to give everything she got.

After dinner, walang imik si Andrius habang ginigiya siya patungo sa nakaparada nitong motor. At nang makasakay siya at yumakap sa likod nito, wala itong naging reklamo tulad kanina.

An hour later, Andrius parked his Ducati in front of a Condominium Building. After he helps her unmount from his Ducati, giniya siya nito papasok sa gusali at pasakay sa elevator.

"Where are we?" Tanong niya.

Sumagot lang si Andrius ng makarating na sila sa pinakatuktok ng condominium at binuksan nito ang nag-iisang pinto na naroon. "Welcome to my Penthouse." Sabi nito. "It's messy but it's private and quiet. Tulad ng gusto mo."

Bahagyang namilog ang mata niya ng makita ang loob ng penthouse. Messy is an understatement. It looks like a very strong typhoon ransack the whole place!

"Anong nangyari dito?" Nagtatakang tanong niya.

"My mother ransacks the whole place, she also froze my accounts, tear my car apart into tiny pieces and she kidnapped my Ducati just so I would return to the mansion and meet you."

Napakurap-kurap siya. "She, ahm, blackmailed you?"

"Yeah." He nodded. "Pretty much all the time."

Nag-iwas siya ng tingin. This mess is all because of her. Hindi na 'yon bago pero bakit sa isiping nasira niya ang tahimik na buhay ni Andrius ay nagi-guilty siya? Guilt is a stranger to her ever since she took over half of their family's business. So why feel that now? Why feel guilt now? Just because of Andrius?

Ilang beses siyang napabuntong-hininga.

"So what do you have in mind?" Tanong niya Andrius sa kaniya na pumukaw sa pag-iisap niya.

Bumaling siya sa binata. "What?"

"You ask for a private and quiet place." Inilahad nito ang kamay sa kabuonan ng penthouse. "This is it. What now?"

Sa halip na sumagot, malalaki ang hakbang na naglalkad siya palapit sa kinatatayuan ng binata at walang sabi-sabing sinakop ng mga labi niya ang mga labi nito.

He was taken aback at first, she felt him stilled, she felt his hesitation but after she snakes her tongue inside his mouth and slid her hand inside his shirt, he finally gave in and kissed her back.

Ivy sucked her breath as she felt a fire erupted deep within her as their lips molded into one. She felt her body burned with inexplicable sensation as his tongue battles with hers and his hands caress his shoulder, breast, waist, hips, thighs and in between her inner thighs.

Dama niya ang init na gumigising sa bawat himaymay ng pagkatao niya lalo na ng yapusin ng binata ang maselang bahagi ng kaniyang katawan na mas lalong nagpalagablab sa init na nararamaan niya sa mga sandaling iyon.

At nang isandal siya ng binata sa pinakamalapit na dingding, napadaing siya at mas ginanahan na gawin ang nasa isip ngayong gabi.

Tonight, Andrius is hers. No matter what he says, he is hers until the dawn breaks tomorrow.

And this...this is her last resort.

The last resort that she didn't knew she would want until their lips locked with each other.

She wants to be intimate with Andrius because its part of her plan. But as their kiss deepened and hardened and as her inhibitions flew out from her body, her plan started to fade in her mind and it was replaced by a burning sensation and a strong urged to make this man happy tonight. Not because of her plan, but because that's what she wants. And what she wants, she gets.

A/N: HAPPY NEW YEAR, EVERYONE. Huwag magpaputok sa loob. Sa labas lang dapat. Lol. 

Happy reading :)