The intercollegiate championship has started now. May kaunting pagbabago sa tree tournament dahil himbis na maglaban-laban ang same district sa unang mga laro ay ni-mix up ng board mismo to spice things up. Pabor naman iyon sa kanya dahil malalaman niya ang mga karakas ng manlalaro sa iba’t ibang distrito. Hindi siya sumali sa relay race dahil ang mga teammates na ang bahala doon. Siya, abala sa sarili niya. Selfish na kung selfish. 

‘’I don’t like that guy,’’ tukoy ni Yuugi sa teammate niyang si Rasmus na pinaliligiran ng ibang runners na kakilala ng mga ito sa ibang districts.

Maglalaro din roon si Yuugi pero sa ibang category. Tatakbo siya sa 100m at 200m. Magkahiwalay iyon. Una ay ang 100m na ngayong umaga gaganapin. Uminom na muna siya ng tubig na ibinigay sa kanya ni Theo bago magsalita. 

‘’Hayaan mo na siya. Ganyan talaga ‘yan. Mayabang.’’

‘’Kaya hindi mo sila kasundo.’’

"May isa pang dahilan.’’ 

"Ano?’’

"Kasali na sila sa kulto ni Rasmus,’’ kaswal niyang sambit. May tumabi kay Yuugi. Kilala niya ito sa mukha nito. Ka-teammate ata niya.

‘’Not me. Ayoko sa kanya, minamaliit niya kaming mga bago pa lang sa track team.’’

‘’Who are you?’’ Ngumiti lang ito nang misteryuso. Magkasing-tangkad lang ito kay Yuugi at mas matangkad siya kay Yuugi. His body physique fitted for a running athlete. 

‘’Mark Anthony.’’ 

‘’I joined because of you.’’ Doon tumaas ang kanyang kilay. 

‘’You were saying?’’ 

Yuugi just timidly smiled. ‘’May fan ka pala.’’ 

‘’You were my senior way back in highschool. Nasa third year ako sumali at ngayon lang ako sumali officially sa track team dahil nagpapagaling ako sa injury ko sa paa.’’ 

‘’Nakakatakbo ka?’’ Hindi na bago sa kanilang mga athletes na may mga injury sila bago o habang naglalaro sila ng sports nila. 

Ngumiti lamang ito. ‘’Oo naman. Pinayagan na ako ng doctor ko.’’ 

‘’Bakit ka sumali dahil sa akin?’’ 

‘’Nakita kitang hinabol ang isang snatcher. I like your running form. Free but grounded. Ikaw lang ang kilala kong runner na parang hangin kung tumakbo kaya bago pa ako pangunahan ng pangamba ay nag-try out ako sa para sa track team pero sa short distance race na muna ako dahil bumabawi pa ng lakas ang mga binti ko,’’ mahabng paliwanag nito. He’s not flattered to hear those words but he was thankful that someone appreciated the way her runs, not just being fast or winning awards.

‘’Thanks and good luck in the race. Don’t think about winning too much. Focus on how you can run while not compromising your safety. Mas importante iyon sa iyo .’’

Tila na-encourage naman ito sa sinabi niya. Nagpaalam na si Yuugi nang tawagin na ng officers ang tatakbo sa race na iyon. It’s not his turn yet. 

Nagpaalam na muna siya kay Mark Antony dahil may kukunin siya sa sports bag niya nang may mapansin siya sa bleachers. Wearing a white v-neck shirt and khaki cargo shorts intended for ladies was Brooke Cadence Valverde. Hindi niya mapigilang tingnan ang mahahaba at magaganda nitong legs. Siningkitan lang siya nito ng mga mata nito. 

‘’Seriously? Are you oggling at my legs?’’ she asked. Bumaba ito ng bleachers. Kahit ang iba namang kabaro niya roon ay napapatingin sa mahubog nitong legs. Hindi naman ito volleyball player. 

‘’That’s why Shane is drawn to you. Because of your nice legs. But why are you here?’’ 

Umirap lang ito. Nakatali ang malambot at mabango nitong buhok na umabot sa kanyang ilong. Her hair smells like vanilla. 

‘’Nagkataon lang malapit lang ito ang venue ng competition namin.’’

‘’Competition? Saan?’’ 

She crossed her arms. ‘’I am a roller derby player. It’s not popular here. I am just glad that I enrolled into Dayton.’’

‘’Hindi ka taga-rito?’’

‘’Originally from Florida but migrated here to meet my mom. Hindi pa ba magsisimula ang race ninyo at kinakausap mo ako rito?’’

Pumainlanlang ang tunog mula sa pistol hudyat na nagsimula na ang 50m. Napalingon siya at nakitang nangunguna si Yuugi sa mga ito. Mahihina ba mga kalaban nito?

‘’Fine. Where can I watch your game?’’ 

///

‘’On your mark!’’ 

Nang pumainlanlang ang tunog ng baril ay nagtakbuhan na ang mga players. He’s in the third line and there were two runners in front of him. Mabibilis din ang mga ito pero wala doon si Derrick. Sa susunod pa na araw maglalaro si Derrick. It was nice to have the shuffling effect of the intercolleiate competition. 

Manonood siya bukas ng competition ni Derrick. Just to check that guy’s running skills when he’s not running with him. 

He focused on his limbs, not exerting force to prevent himself from injuries. Minsan na siyang nagka-injury noon at hindi maganda na laging pinipigilan ng coach. Gusto pa naman niyang tumakbo. 

Napatiim-bagang siya nang lampasan siya ng isang runner. Dahil sa asar ay binilisan pa niya lalo ang pagtakbo kaya ito nasorpresa. Mukhang hindi na ito mas bibilis pa dahil may limit ito. Siya? He would defy anything to test his limits and go beyond his limits. He needs to do it in order to reach the professional world. Di hamahk naman na mas magulo at mas mahirap ang butas ng karayom na papasukan niya sa professional track na mismong goal rin ng mga kaibigan niyang athletes. 

Malapit na matapos ang laps at pangalawa pa siya sa sprint race. Mukhang sa West District ang nasa unahan niya. That guy surely forcing himself to ran fast but he could ran faster. Nilampasan niya ito at dahil pagod na ito ay hindi na ito nakaabot sa kanya. 

He was about to finish the sprint race when crowd cheers roared. Siya ang may hawak ng ribbon at napasuntok siya sa ere. Simula pa lamang iyon ng laban niya. 

‘’Ayos pre! Alam naming mananalo ka talaga!’’ It was Attwell. Naningkit ang mga mata niya. 

‘’Hindi n’yo naman ako pinagpupustahan di ba?’’ 

‘’Of course not,’’ si Charles ang sumagot. Nakasuot ito ng riding uniform nang makalapit sa kanila sa may oval track. Kaya ito pinagtitinginan ng mga tao roon. ‘’Wala ring silbi dahil may tiwala naman kami sa kakayahan mo?’’

Binigyan siya ng towel at tubig ni Theo. Agad naman siyang lumagok ng tubig sa uhaw. 

‘’Sino ang sunod?’’

‘’Kalahati ng mga kaibigan natin ay nasa race mo at sa competition ni Shane. Ongoing pa ang laro nila. Gusto mong panoorin?’’

Usap-usapan sa Mechevel na malaki ang improvement ni Shane. 

‘’Sige, panoorin natin.’’ 

Luminga-linga siya. Wala na sa paligid si Brooke. Baka nag-practice para sa competition nito. 

/// 

Unang beses niyang makanood ng roller derby competition. Kalahati yata sa mga manonood ay mga lalaki. Lihim siyang napapailing dahil may kutob siya kung bakit nanonood ang mga hinayupak. 

‘’Si Brooke ba panonoorin mo?’’ Muntik na siyang mapatalon sa gulat nang biglang sumulpot roon si Shane. Akala niya ay natutulog pa ito sa mga oras na ito dahil nga kakapanalo lang kanina ng soccer team. Ito ang nagbuhat ng team dahil may injury ang goal keeper ng mga ito. Iyon nga lang, sa defense magaling si Shane. 

‘’What the hell, Shane? You should’ve rest.’’ 

‘’Likewise. Hinakot mo na ang panalo kanina. Sumakit mga binti ko laro.’’ 

‘’That’s going for an extra mile for your team. Ngayon ka lang nila na-appreciate dahil nag-improve ka? Samantalang noon ay galit na galit sila sa iyo sa mga palpak mo.’’ 

‘’I am just trying to redeem myself from my past mistakes. Naiintindihan ko naman sila. Lagi nga akong nasa bench noon.’’ 

As if on cue, pumasok na ang roller derby team kasama na roon si Brooke na seksing-seksi sa kanyang uniform.

‘’Damn, I would die for those beautiful legs.’’ Kung kaltukin kaya niya ito? 

‘’Sinasabi ko na nga ba, iyan ang habol mo sa panonood mo ng game.’’ 

‘’Pre, alam kong nandito ka para kay Brooke.’’ 

‘’Dahil inimbita niya ako.’’ 

‘’What? Bakit hindi niya ako inimbita?’’Hinayaan na niya ito magreklamo dahil naka-focus na siya sa laro ni Brooke. Tumaas ang kanyang kilay nang magpaikot-ikot ang mga ito sa maliit na oval at ang goal ng mga ito ay ialis roon sa ring ang kalaban. 

‘’Kaya pala wala lang siya noong dinamba siya ng Saint Bernard kong aso dahill wala palang epekto sa kanya ang dambahin,’’ komento ni Shane.

Napapangiwi na lang sila nang baata na lamang tinulak o tinapon ni Brooke ang mga kalaban palabas ng ring nang walang kahirap-hirap.

"Lalaki ba siya?" bulong ni Shane.

"Mukha ba siyang lalaki ha? Minsan, nakakatanfa ka kausap."

"Sensiya na ha? Ang lakas niya kasi para sa isang babae. Parang kaya niya akong ibalibag pag hinawakan ko ang legs niya."

"Subukan mo lang, gago."

///

Napailing-iling na lang siya nang tumambad sa kanya ang tarpaulin na may tatak ng pangalan niya, mga pictures niyang tumatakbo at may mga wacky pictures pang nasama, isali na ang isang manok na tinapalan ng cut-out niyang mukha. Hawak-hawak iyon ni Attwell at si Theo na napapasapo na lang sa noo sa kahihiyan ng mga kasama nito. Nandoon rin si Shane na may hawak na mga balloons. Kinawayan niya ang mga ito. Sinenyasan sila ng officiating officer sa 100 meter dash na iyon at pumuwesto na sa starting blocks. Miles crouched down, kneeling his left knee.

Ang mga katunggali niya ay nasa ibang university at siya ang nagre-represent sa DCU. Dito niya tutuldukan ang representative ng East District kung nasaan ang Dayton Crest University.

"On your marks!" He thrusted forward after the pistol fired in the air, along with the other runners. Dalawang runners ang nauna sa kanya. Miles put some power on his speed, pushing himself further and held his breathe for seconds.

Nakakabingi ang sigawan sa paligid, halos blur na lang ng mga kulay ang nakikita ng mga mata niya. Nalampasan niya ang isang runner, ilang metro na lang ay finish line na kaya't mas binilisan pa niya ang pagtakbo. Nalampasan niya ang nangungunang runner, napalitan niya hanggang sa matapos na ang 100 meter dash.

He won! Tumakbo pa rin siya, malawak ang ngiti at kinawayan ang mga kaibigan niya. Nang sabitan siya ng medal, panay ang cheer at hoot ng mga ito, masaya para sa kanya kaya hindi mawala-wala ang ngiti ni Miles. Sinong may sabing sasaya ka dahil sa panalo ka? There are many reasons to be happy and that's to be with sincere people who supported him all the way and the things that made him move forward.
Nakailang panalo na siya sa track meets hanggang sa isa siya sa mga finalist sa isang trac Napapagod man siya ngunit hindi siya tumigil sa pagtakbo hanggang sa makuha niya ang inaasam niya.

Brooke

Brooke:

Mga loka-loka

Nasaan na kayo?

Oh my g

Daming tao

Kanina pa hinahanap ni Brooke ang mga lukaret niyang mga kaibigan sa Dayton Beach kung saan ginaganap ang isang pep rally. Pakalat-kalat ang mga tao roon, in their beach outfit. Some wore their bathing suits, hawaian shirts and shorts or sort of. She's wearing a crop top and shorts and flip flops to match. Iniwan siya ng mga ito dahil ang bagal-bagal daw niyang kumilos at atat na atat ang mga itong makakita ng abs. Minsan, iniisip ni Brooke kung paano niya naging kaibigan ang mga lukaret na 'yon na kakaiba ang trip sa buhay. Noon kasi sa Florida pa siya, mga medyo may katarayan ang mga kaibigan niya, kung matatawag ba niyang mga kaibigan ang mga ito na bigla siyang hindi sinabihan na may outing ito sa Yosemite. O sadyang, dahil isa siyang Valverde.

Brooke just shrugged it off and wandered around the sandy beach. Maganda ang panahon, partial cloudy and sunny, hindi maalinsangan at magandang pagmasdan ang asul na dagat. She could smell the salty breeze and not even irritating to her nose and let the ocean air blew some strands of her ponytail hair.

Sumuko na siya paghahanap nang magkagulo na ang crowd sa harap ng isang makeshift stage. Maingay ang paligid, kanya-kanya na ng sayaw ang mga tao at may iba pang bitbit ang kanya-kanyang baso. Liquior, cocktail drinks, snacks at iba pang pagkain ay pinagpapasahan ng mga ito. Sa ibang banda, may mga low-key na naglalaro ng volleyball, touchball at kung ano-ano pa.

Tumambay na lang si Brooke sa tables sa isang kiosk na nagbebenta ng mga drinks na natural ang mga flavors. Wala ng pag-asang makita niya ang mga kaibigan niyang baka nadagdagan na ang mga dares.

"Why am I even here?" Napalingon si Brooke sa kabilang table kung saan may dalawang lalaking nagtatalo. Daig pa nito ang mag-asawa. The guy standing is wearing a floral shirt. Naka-unbutton ang dalawang butones ng shirt nito. Ang kasama naman nito, mukhang out of place sa pep rally na nakasuot pa ng white longsleeve at black slacks.

"To enjoy!" Eksaherado pa nitong idinipa ang mga kamay nito. "Can you smell the salty sea, Wayne? The noise, The music, That's the school spirit!"

The guy who was called 'Wayne' grunted and stood up, as if he had enough. Hinabol naman ito ng lalaking halatang may baong ngiti sa mga labi, di kagaya sa kasama nitong pinagkait ang ngiti.

Nag-order na lang siya ng drinks sa tavern, ang drinks na in-endorse ng isang athlete sa kanya. Nang matikman niya, parang may sumabog na fireworks sa bibig niya sa sarap niyon kung kaya't nakailang order na siya roon. Lasang pinagsama-samang citrus fruits, paborito niya. Habang umiinom niyon ay ni-check na lang niya ang online news sa Florida, makikibalita kung ano na ang nangyari doon.

Wala sa oras na napaismid siya nang may mabasang hindi maganda sa pandinig niya.

Kailan ba mapupulbos ang buwisit na lalaking 'yon?

Sa gigil niya, naparami ang inom niya sa drink na lime ang kulay at Decoupage Outburts ang tawag.

///

"Loko ka, Ricardo! Bakit mo binigyan ng ganoong inumin ang babaeng 'yon? Tingnan mo kung anong ginawa mo!"

"Masarap naman kasi 'yung drinks na yun ni Preston."

"Heh! Gusto mo lang ata makapuntos! Diyosa kaya 'yan ng Agri!"

Hindi pa man siya nakakalapit ay narinig na niya ang sagutan ng mga bantay sa fruit drinks tavern. Ang mga ito ang nag-aasikaso ng mga drinks na oorderin ng mga schoolmates nila at kung sino mang dumalo sa pep rally nila. May iba kasing tiga-ibang university na nag-gate crash doon. Payapa ang dagat at may mangilan-ngilang napagtripan na maligo roon, isa na yata doon si Eros na nakita niyang nakasuot na ng swimming trunks at pinagpipiyestahan ng mga babae.

"Anong nangyayari?" Kilala niya ang babae. Isa itong player sa women's basketball. Ang kasama naman nito ay nakikita niya sa mga baseball games, a baseball player. Ininguso ng babaeng may nametag na 'Kira' ang babaeng umiinom pa rin ng drink na gawa ni Preston. Mukhang juice pero hindi pang-juice ang epekto, base sa itsura ng babae.

Her face is beat red and throwing some accussing words to male population that's why some boys looked at her sideways.

"Boys are trash!" galit na sigaw nito sa hangin. Brokenhearted ba ito? "Some of them wants you to be how they want you to be. Fuck, fascists! Tired of them. Why do I keep on messing up?" Mahina na ang huling nasabi nito at pabagsak na napaupo sa buhanginan kaya napangiwi na lamang si Miles.

Sinenyasan niya ang dalawang nagtatalo pa rin na lalapitan niya ang babae. Kanina pa pumapainlang ang jazz music at panay ang pag-sway ng ulo nito roon. Tumayo ito at nagtungo sa bar top, panay ang pag-headbang sa kanta.

Pasimpleng lumapit rito si Miles. He finds her beautiful and attractive, not to mention it's the same girl in Neon's Bar who seems to have an unliking to male population. 

"Hey, can I have a refill?" she asked at him while holding her glass. Napagkamalan pa siyang nagtatrabaho sa tavern na iyon. Miles smirked when he sees her checking out his topless body. Tanging shorts lang ang suot niya.

"Nice specs." Magsasalita pa sana si Miles nang mapunta ang kamay nito sa specs niya, pinisil-pisil pa iyon at namumungay ang mga matang ngumiti na parang inaakit siya. She's now petting his abs as if he's a horse and Miles's eyes landed on her hands who's busy running over his abs. "Prominent abs. Check. Very hard muscles. You're an athlete guy." she confirmed.

Inignora niya ang tawanan sa background na mukhang nakakita sa ginagawa ng babae sa kanya.

Bago pa kung ano ang maramdaman ni Miles ay pinigilan niya ang kamay nitong maglakbay pa sa ibang bahagi ng katawan niya. The lady just giggled, showing her low dimple on the side of his lips. Mukhang tipsy na nga ito. "Very naughty, huh? I think you need to rest now, woman."

"Guys," she muttered under her breathe and pulled her hand from him. Naging matalim ang mga mata nitong nakatingin sa kanya. Hindi maiwasan ni Miles na maglakbay ang mga mata niya sa katawan ng babae. "Akala niyo, mapapasunod niyo na kaming mga babae sa isang pitik lang. Ha!"

"Are you somewhat brokenhearted kaya nilalahat mo kaming mga lalaki?" Akmang aagawin niya ang baso nito pero inilayo lang nito iyon.

"Refill please!" deklara nito. Walang kumuha ng baso nito kaya nilapag lang nito sa isang mesa. Namumula ang mukhang bumaling ito sa kanya. "Brokenhearted? No way in hell. Bakit naman ako magiging brokenhearted sa lalaking 'yon? Sarap niyang patayin at saksakin ng paulit-ulit hanggang sa lumuwa na ang mga mata niya. I would love to hear him beg for his life." Her eyes became fierce, as if flames kindled in those black eyes of hers.

Na-curious naman si Miles sa sinabi nito kahit na medyo morbid iyon sa pandinig niya. The lady was back to petting his abs again. Napatiim-bagang na lang si Miles at pinakalma ang sarili niya bago pa niya mapahiya ang sarili doon. "Totoo ba talaga 'to? Ilang oras ka palang nag-gym? My, impressive."

Hinuli niya ang pasaway nitong kamay. "'Wag mong pagdiskitahan ang abs ko," saway niya rito at bahagyang umatras at magtago na sa loob ng tavern bago pa ito makahalata na may nagbago sa kanya. "Ano bang ginawa ng lalaking 'yon sa 'yo?" he pried. Minsan, nagsasabi talaga ng totoo ang mga lasing at sa case ng babae, mukhang di naman mahirap alamin.

Dumilim lang ang ekpresyon sa mukha nito at umingit ulit ng refill. Nagsisikuhan lang si Kira at Jino kung sino ang magbibigay ng refill nito. Sa huli, sinalinan ni Kira ng Decoupage Outburts ang baso ng babae. Kira looked at him knowingly, guessing that he will take home the woman, not on his bed of course. Miles doesn't do one night stands.

"Oh, he's horrible. He's super duper ultra evil and horrible in the most superlative way," she said with her thick American accent. Magsasalita pa sana ito pero may mga babaeng lumapit rito at hilahin ito palayo sa kanya.

"Kanina pa ka namin hinahanap, Brooke! Saan ka ba nagsusuot?" sabi ng babaeng masakit sa mata ang suot-suot na headband.

"Oh my goodness!" bulalas ng babaeng dumako ang tingin sa kanya, partikular na sa katawan niya. "Omg, hi! Pasensiya ka na sa friend namin. Medyo pakawala siya pag lasing." The lady awkwardly laughed and dragged Brooke away while Miles left a bit dumbfounded.

What the hell was that?

////

Tensiyonado si Miles. Ilang minuto na lang magsisimula na ang 400 meter dash sa big event. Napabuntong-hininga na lamang siya at naglakad patungo sa oval track kung saan nandoon na ang ibang mga running athletes na katulad niya ay kinakabahan rin.

These days, Miles kept on juggling his responsibilities in school and as an athlete. Nakatulong rin ang lakad-takbo niyang routine kapag pumapasok siya sa mga klase niya. Ilang kilometro ba naman ang pagitan at kinailangan niyang magmadali dahil sampung minuto lang ang bubunuin niya para doon. Tapos na ang midterms at pinag-ukulan na niya ng pansin ang training niya. Even his coach changed his training plans for this event and even impressed on the results. Pero hindi pa rin ito kampante hangga't sa maipanalo niya ang competition na iyon. Last year, he almost made it to the semi-finals. Now, he's one of the runners included in the final list.

The pressure was on his shoulders. His family never made it on the day of the intecollegiate's instead, his friends was on the bleachers, still parading his tarpaulin with his silly photos. Nainis man nang makita niya iyon ay natatawa na lamang siya sa mga patawang-kalbo ng mga ito.

When the pistol fired, Miles pushed himself, the pressure of his other feet on the starting block. Noong una'y bahagya siyang tinamaan ng anxiety nang makitang mas maganda ang form ng ilan sa mga katunggali niya at mukhang mas experienced sa kanya sa field na iyon. Idagdag na ang ilan sa mga ito na galing sa mga prestigious university ay matatangkad kompara sa kanya. Ibig sabihin, mas mataas ang stride length sa kanya and their legs looks sturdy. Inaatake siya noon nang payuhan siya ng coach niya na wag pakaisipin 'yun.

Now, he's running, beating the swift wind in his mind. Eyes on the goal. When he ran on the curve, he put some speed on his sprint and shut off the insecurities he'd felt. Sinabi ni Coach Martin na tumakbo siya na parang iyon na ang huling track event na sasalihan niya. We couldn't predict the future. The world is constant and vast, there are other stars to shine and few remain their lights.

Miles thrust himself forward. More speed. More power. It was not just about  showing it to the world that he wins. It's a matter of valour, an honor, a legacy, a promise of something.

Pikit ang mga matang sumigaw si Miles. Ibinuhos na niya ang lahat ng lakas at liksi niya sa mga segundong iyon. And when he reached the finish line, eyes still closed. The crowd roared in happiness and triumph. Halos mapaluhod na si Miles, hingal na hingal, hindi sa pagod kung hindi sa bottled up tensions niya kanina pa.

His eyes widen when he saw his record.

40 secs.

He beat his fastest record in 400 meter dash.

He saw his coach, jumping out of joy from a corner and Miles raised his hands and punch in the air as he smirked at his friends on the bleachers. Halos magtulakan na ang mga ito sa puwesto nito.

He made it.

///

Dayton Express (Online)
by Jowanne Baramedez

Prince of Sports: Complete!

You read it right! The exlusive Prince of Sports of Dayton Crest University is now complete! The members came from different sports, the best in their fields and surely, it's a competitive era for there are other worthy players to be included in the list but Alas! Few are chosen by the exclusive jury! These men earned the x-factor, the skills, the standings, the hardwork and the endless passion in their fields!

It was a close fight, but they made it to the top! I, introduce you, to the exclusive men of POS, their brief history and details! Check them out, fellas!

Continue reading . . .